Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1315/13-4/AMN
z 28 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2014 r. oraz w dniu 26 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe,
• ustalenia stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej.

W dniu 14 lutego 2014 r. oraz w dniu 26 lutego 2014 r. do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2 listopada 2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną kodem PKD: 85.51.Z, polegającą na prowadzeniu zajęć jogi w szkołach jogi.

Od x sierpnia 2013 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W lipcu 2013 r. Wnioskodawca wynajął lokal z zamiarem prowadzenia w nim własnej szkoły jogi. Dnia x września 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z Sp. z o.o. na kwotę 50.000 zł na finansowanie kosztów związanych z remontem i adaptacją lokalu, zakupem wyposażenia, komputera z oprogramowaniem oraz pokryciem kosztów poniesionych na szkolenie Wnioskodawczyni i związanych z budową strony internetowej dla rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej. Z otrzymaniem pożyczki wiązała się konieczność sporządzenia wypisów z aktów notarialnych oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki. Koszty notarialne z tym związane wyniosły 869 zł netto.

W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął remont lokalu. Wykonywany był przez firmy budowlane i instalacyjne. Wydatki na remont udokumentowane są rachunkami i fakturami VAT.

Remont polegał na malowaniu i szpachlowaniu ścian, wymianie uszkodzonych płytek, stolarki okiennej i drzwiowej; naprawie instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej; renowacji parkietu oraz naprawie schodów prowadzących do lokalu. Wnioskodawca sfinansował również położenie kostki brukowej przed budynkiem, w którym znajduje się lokal oraz wykonanie i montaż bramy wjazdowej na posesję.

Na koszty remontu składały się między innymi:

1. wymiana okien (12 szt.) z ich montażem za łącznie: 17.738,04 zł netto;
2. wymiana drzwi: 2 szt. za 7.704,80 zł netto łącznie oraz 8 szt. za 3.869,42 zł netto łącznie;
3. wykonanie i montaż bramy wjazdowej: 650,40 zł netto;
4. ułożenie kostki brukowej przed wejściem do budynku, w którym znajduje się lokal: 2.472 zł netto;
5. robocizna − remont lokalu (tynkowanie, malowanie): ok. 29.000 zł netto;
6. remont instalacji wod.-kan. i c.o.: ok. 10.000 zł netto;
7. odnowienie parkietu: 20.758,27 zł netto.
   
   

Wnioskodawca dokonał również zakupu:

• farb, pędzli, szczotek drucianych, tynków, emulsji gruntujących, taśm malarskich, mieszaczy do farb, złączek, śrub, rur, uchwytów, listew, worków na gruz, itp., o wartości około 6.600 zł netto łącznie;
• brodzików prysznicowych, umywalek, zlewów, toalet, wentylatorów kanałowych - każda sztuka o wartości poniżej 1.500 zł netto;
• gniazdek prądowych, włączników światła - każda sztuka o wartości poniżej l.500 zł netto.

Wnioskodawca poniósł również koszty wywozu odpadów: 1.977,84 zł.

Po doprowadzeniu lokalu do zadowalającego stanu, 7 października 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie w nim szkoły jogi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności w wynajmowanym obiekcie na jego remont, tj. malowanie i szpachlowanie ścian, renowację parkietu, naprawę schodów, instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej, wymianę uszkodzonych płytek, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, wywóz odpadów poremontowych, wykonanie i montaż bramy wjazdowej na posesję, położenie kostki brukowej przed budynkiem, w którym znajduje się lokal, itp. należy uznać za koszty uzyskania przychodu 2013 roku, jako koszty remontu?
   Czy wydatki te należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym podlegającą amortyzacji i jeśli tak, to jaką należy przyjąć stawkę amortyzacji?
   Jeśli poniesione wydatki należałoby uznać za inwestycję w wynajmowanym lokalu, to które z nich należy do niej zaliczyć? Wyłącznie koszty robocizny wraz z materiałami typu tynki, farby, pędzle, kable, śruby,...?
2. Czy wydatki poniesione na zakup wyposażenia o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł netto za sztukę, jak wentylatory kanałowe, gniazdka, włączniki światła, żarówki, umywalki, krany, brodziki prysznicowe, toalety należy uznać za koszt uzyskania przychodu 2013 roku?
3. Czy wydatki poniesione na wymianę drzwi należy uznać za koszt uzyskania przychodu 2013 roku, czy środki trwałe podlegające amortyzacji?
4. Czy wydatki poniesione na wymianę okien należy uznać za koszty uzyskania przychodu 2013 roku, bez konieczności wprowadzania do ewidencji wyposażenia?
5. Czy wydatki poniesione na położenie kostki brukowej oraz wykonanie bramy wjazdowej na posesję należy uznać za koszty uzyskania przychodu 2013 r.?
6. Czy odsetki od umowy pożyczki należy uznawać za koszt uzyskania przychodu w momencie ich zapłat?
7. Czy opłaty notarialne związane z zawarciem umowy pożyczki należy uznać za koszt uzyskania przychodu 2013 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy według prawa budowlanego remont to wszelkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny i użytkowy danego obiektu, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym. Prace, które Wnioskodawca wykonał miały charakter odtworzeniowy, dlatego bez względu na wysokość poniesionych wydatków należy je potraktować jako remont i uznać za koszty 2013 roku. Odnowienie podłóg, malowanie i szpachlowanie ścian, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, naprawa schodów, instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej, wymiana uszkodzonych płytek, a także położenie kostki brukowej i wykonanie bramy wjazdowej na posesję, przywracają pierwotny stan techniczny i użytkowy obcego środka trwałego, nie zwiększając jego wartości użytkowej, zatem można uznać je jako wydatki o charakterze remontowym i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 2013 roku.

Wydatki poniesione na wymianę 2 szt. drzwi o wartości łącznie 7.704,80 zł netto należy uznać za zakup środków trwałych.

Wydatki poniesione na wymianę pozostałych drzwi i okien należy uznać za koszt 2013 roku bez konieczności ujmowania ich w ewidencji wyposażenia, ze względu na wartość nieprzekraczającą 1.500 zł netto za sztukę.

Odsetki od umowy pożyczki należy uznawać za koszt uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty.

Opłaty notarialne związane z zawarciem umowy pożyczki należy uznać za koszt uzyskania przychodu 2013 roku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że inwestycję w obcym środku trwałym - wynajmowanym lokalu użytkowym - należy amortyzować stawką 10% w skali roku. Natomiast wydatki poniesione na zakup wyposażenia o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł netto za sztukę, jak: wentylatory kanałowe, gniazdka, wyłączniki światła, żarówki, umywalki, krany, brodziki prysznicowe, toalety, należy uznać za koszt uzyskania przychodu 2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe,
• ustalenia stawki amortyzacji - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”, zwane także środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika że, co do zasady, wydatki poniesione przez podatnika na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, w tym również stanowiące inwestycję w obcych środkach trwałych, są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicje można stwierdzić, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych.

Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

W przypadku używania składników majątku na podstawie umowy najmu obowiązek ich poniesienia ciąży zwykle na podmiocie użytkującym składniki majątku.

Przykładem nakładów o charakterze ulepszającym obcy środek trwały jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy użyczenia, najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie obcego środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Jednakże podkreślenia wymaga, że zawsze przy przebudowie, rozbudowie i rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji mogą występować prace uznawane za remontowe. Jednakże skoro z zakresu prac wynika, że ich celem była faktycznie przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, to występujące niejako „przy okazji” lub wymuszone zakresem prac - prace remontowe - stanowią de facto jeden z elementów przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika że w lipcu 2013 r. Wnioskodawca wynajął lokal z zamiarem prowadzenia w nim własnej szkoły jogi. We wrześniu 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki na finansowanie kosztów związanych z remontem i adaptacją lokalu, zakupem wyposażenia, komputera z oprogramowaniem oraz szkoleniem, budową strony internetowej dla rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej. Z otrzymaniem pożyczki wiązała się konieczność sporządzania wypisów z aktów notarialnych oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki. W sierpniu w wynajętym lokalu wykonywany był przez firmy budowlane i instalacyjne remont, który polegał na malowaniu i szpachlowaniu ścian, wymianie uszkodzonych płytek, stolarki okiennej i drzwiowej, napraw instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej, renowacji parkietu oraz naprawie schodów prowadzących do lokalu. Wnioskodawca sfinansował również położenie kostki brukowej przed budynkiem, w którym znajduje się lokal oraz wykonanie bramy wjazdowej na posesję. Wnioskodawca dokonał również zakupu farb, pędzli, szczotek drucianych, tynków, emulsji gruntujących, taśm malarskich, mieszaczy do farb, złączek, śrub, rur, uchwytów, listew, worków na gruz, itp., o łącznej wartości około 6.600 zł netto. Ponadto Wnioskodawca zakupił brodziki prysznicowe, umywalki, zlewy, toalety, wentylatory kanałowe, gniazdka prądowe, włączniki światła - o wartości poniżej 1.500 zł netto za sztukę. Wnioskodawca poniósł także koszty wywozu odpadów. Po doprowadzeniu lokalu do zadowalającego stanu Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie w nim szkoły jogi.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że opisane we wniosku prace polegające na malowaniu i szpachlowaniu ścian, wymianie uszkodzonych płytek, stolarki okiennej i drzwiowej, napraw instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej, renowacji parkietu oraz naprawie schodów prowadzących do lokalu, rzeczywiście same w sobie mogą być zaliczane do prac remontowych. Jeżeli jednak prace te są związane z przebudową, adaptacją, modernizacją, i zostały poniesione przed przekazaniem lokalu na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, to wówczas wyodrębnienie z ogółu prac tylko wymiany ww. elementów jako prac remontowych prowadziłoby do nieuzasadnionego zawężenia wydatków na ulepszenie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca finansował również koszty związane z adaptacją wynajmowanego lokalu, a także sfinansował położenie kostki brukowej przed budynkiem, w którym znajduje się lokal oraz wykonanie bramy wjazdowej na posesję. Poniesione przez Wnioskodawcę przed oddaniem lokalu do używania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością wydatki adaptacyjne związane z malowaniem i szpachlowaniem ścian, wymianą uszkodzonych płytek, stolarki okiennej i drzwiowej, naprawą instalacji wod.-kan., grzewczej i elektrycznej, renowacją parkietu, naprawą schodów prowadzących do lokalu, położeniem kostki brukowej przed budynkiem, w którym znajduje się lokal oraz wykonaniem bramy wjazdowej na posesję, zakupem farb, pędzli, szczotek drucianych, tynków, emulsji gruntujących, taśm malarskich, mieszaczy do farb, złączek, śrub, rur, uchwytów, listew, worków na gruz, brodzików prysznicowych, umywalek, zlewów, toalet, wentylatorów kanałowych, gniazdek prądowych, włączników światła, a także robocizny, niezależnie od zakresu prowadzonych prac, są wydatkami mającymi na celu przystosowanie (adaptację) tego lokalu do używania. Zatem - niezależnie od wysokości wydatku - zwiększają jego wartość początkową.

W związku z tym, mając na uwadze fakt, że składniki majątku, w których Wnioskodawca przeprowadził prace związane z ich dostosowaniem do prowadzonej działalności gospodarczej oraz sfinansował prace związane z położeniem kostki brukowej oraz wykonaniem bramy wjazdowej nie stanowią własności Zainteresowanego, poniesione na ten cel wydatki będą mogły znaleźć odzwierciedlenie w kosztach uzyskania przychodów działalności gospodarczej jedynie w formie odpisów amortyzacyjnych, naliczanych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w myśl przepisu art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł, wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z opisanego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika również, że w wynajmowanym dla celów prowadzenia działalności gospodarczej lokalu przeprowadzono zarówno prace ulepszeniowe jak i zakupiono wyposażenie, tj. jak wskazał Wnioskodawca - wentylatory kanałowe, gniazdka, włączniki światła, żarówki, umywalki, krany, brodziki prysznicowe, toalety.

W przedmiotowej sprawie poniesione wydatki zmierzają do ulepszenia i przystosowania do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej niestanowiącego własności Zainteresowanego środka trwałego - czyli w istocie są inwestycją w obcym środku trwałym, której wartość w koszty uzyskania przychodów - jak już wyżej wskazano - winna być odniesiona poprzez odpisy amortyzacyjne.

Odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od otrzymanej pożyczki, o której mowa we wniosku, należy wskazać, że w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Dla określenia zasad zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek znaczenie mają przepisy art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Mając na względzie regulacje cytowanego wyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy stwierdzić należy, że aby odsetki od pożyczki mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, muszą zostać faktycznie zapłacone a zaciągnięta pożyczka musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami.

Z przedstawionego we wniosku stanu zdarzenia przyszłego wynika, że uzyskana przez Wnioskodawcę pożyczka przeznaczona jest na remont i adaptację wynajętego lokalu do prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Pożyczka ta ma zatem związek z uzyskanym przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodem. Dlatego też stwierdzić należy, że odsetki od ww. pożyczki w części, w jakiej pożyczka ta została przeznaczona na przystosowanie przedmiotowego lokalu do wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu tejże działalności.

Biorąc jednak pod uwagę treść cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że odsetki od pożyczki naliczone i zapłacone przed przyjęciem do używania przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym powiększają wartość początkową tej inwestycji. Nie podlegają zatem zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te mogą jedynie pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne - zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast odsetki od pożyczki zapłacone po przyjęciu ww. inwestycji do używania podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków w związku z otrzymaniem pożyczki na sporządzenie wypisów z akt notarialnych oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki, jako racjonalnie i gospodarczo uzasadnionymi z prowadzoną szkołą jogi, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, jako przed przyjęciem do używania przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym powiększają wartość początkową tej inwestycji. Nie podlegają zatem zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej roku 2013. Wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jedynie pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów należało uznać za nieprawidłowe.

Zasady amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym reguluje art. 22j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Oznacza to, że maksymalna roczna stawka amortyzacyjna dla inwestycji w obcym budynku (lokalu) wynosi 10%.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca dokonuje nakładów na obcy lokal zaliczanych do kategorii inwestycji w obcym środku trwałym. W świetle powyższego stwierdzić należy, że przyjętą do używania ww. inwestycję może amortyzować 10% stawką amortyzacyjną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z części dotyczącej ustalenia stawki amortyzacyjnej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.