Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-972/13-4/JS
z 11 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania transakcji oraz prawa do odliczenia podatku VAT z faktur, faktur korygujących i duplikatów faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania transakcji oraz prawa do odliczenia podatku VAT z faktur, faktur korygujących i duplikatów faktur.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2014 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X S.A. (dalej: „Spółka”, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie obrotu materiałami budowlanymi. W związku z powyższą działalnością Spółka nabywa towary i usługi od dostawców. Dostawa niektórych towarów podlega odwrotnemu obciążeniu VAT. Niektórzy z dostawców planują przesyłać do Spółki faktury VAT (faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów), w których obok transakcji, które zobowiązany jest rozliczyć dostawca (tj. podatnikiem VAT jest dostawca) wykazane byłyby także transakcje, w stosunku do których podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest ich nabywca.

Podobny system dokumentowania sprzedaży zamierza wprowadzić Wnioskodawca. Na jednej fakturze byłyby zatem wykazywane transakcje, w odniesieniu do których Spółka jest podatnikiem, jak i transakcje, od których VAT powinien rozliczyć nabywca.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Dostawcy (kontrahenci Spółki) są również czynnymi podatnikami VAT, a ich sprzedaż nie jest objęta zwolnieniem dla towarów używanych (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Wnioskodawca wykonuje czynności dające prawo do odliczenia VAT. Kwoty VAT wykazane na fakturach będą zatem związane z czynnościami uprawniającymi do odliczenia podatku.

Ponadto w piśmie z dnia 26 lutego 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. towary, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, są towarami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług;
2. na pytanie tut. Organu o treści: „Czy dostawy, o których mowa we wniosku, nie będą objęte zarówno przez Wnioskodawcę, jak i kontrahentów Spółki, zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.?” Zainteresowany podał, że dostawy Wnioskodawcy i kontrahentów Spółki nie będą objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy;
3. dokonywane zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowany sposób dokumentowania transakcji dla celów VAT będzie prawidłowy, tj. gdy na jednej fakturze zostaną wykazane zarówno transakcje, dla których podatnikiem jest Spółka (jako dostawca), jak też transakcje, dla których podatnikiem jest nabywca?
2. Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT z takich dokumentów (faktury, faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów) wystawionych przez jej kontrahentów pod warunkiem, że nabywane towary (czy też usługi) udokumentowane tymi dokumentami, na podstawie przepisów ustawy o VAT oraz przepisów wykonawczych, dają prawo do odliczenia podatku naliczanego w danych przypadkach (nie występują zakazy lub ograniczenia odliczeń wynikające z art. 88 ustawy o VAT, a także nabywane towary czy usługi służą sprzedaży opodatkowanej)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku, planowany sposób dokumentowania transakcji dla celów VAT będzie prawidłowy, tj. gdy na jednej fakturze zostaną wykazane zarówno transakcje, dla których podatnikiem jest Spółka (jako dostawca), jak też transakcje, dla których podatnikiem jest nabywca.

Analogiczne stanowisko należy zająć w zakresie pytania drugiego: Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT z takich dokumentów (faktury, faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów) wystawionych przez jej kontrahentów pod warunkiem, że nabywane towary (czy też usługi) udokumentowane tymi dokumentami, na podstawie przepisów ustawy o VAT oraz przepisów wykonawczych, dają prawo do odliczenia podatku naliczanego w danych przypadkach (nie występują zakazy lub ograniczenia odliczeń wynikające z art. 88 ustawy o VAT, a także nabywane towary czy usługi służą sprzedaży opodatkowanej).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 106a pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Jednocześnie na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Szczegółową treść faktury reguluje art. 106e ustawy o VAT. Wskazano w nim, że faktura powinna zawierać m.in.:

• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  

• stawkę podatku;
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  

• kwotę należności ogółem.
  
  

Ponadto w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie” (pkt 18).

Jednocześnie ustawa stanowi, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca faktura nie zawiera danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14.

Analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawodawca nie wyklucza możliwości wystawienia faktury VAT, w której jednocześnie udokumentowane zostałyby transakcje, dla których podatnikiem jest sprzedawca oraz transakcje, w stosunku do których osobą zobowiązaną do rozliczenia podatkowego jest nabywca. Istotne jest wyłącznie to, by w odniesieniu do każdej z tych transakcji zachowane zostały wymogi dotyczące treści faktury.

W przypadku zatem dostawy towarów i usług rozliczanych przez dostawcę faktura powinna zawierać m.in. stawkę podatku; sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Z kolei w przypadku transakcji objętych mechanizmem reverse charge zamiast tych danych faktura powinna zawierać określenie – odwrotne obciążenie. Zachowanie wymogów ustawowych co do treści faktury jest możliwe w jednym dokumencie poprzez odpowiednie wypełnienie poszczególnych pozycji faktury.

Nie ma zatem żadnych powodów, by wskazany sposób jednoczesnego dokumentowania transakcji, objętych różnymi mechanizmami rozliczania VAT, uznać za nieprawidłowy i w szczególności tylko z tego powodu odmówić podmiotom, które otrzymały taką fakturę, możliwości skorzystania z prawa do odliczenia kwoty podatku wykazanego w fakturze. Prawo do odliczenia VAT, jak stanowi art. 86 ustawy o VAT, przysługuje bowiem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nie występują wyłączenia lub ograniczenia tego prawa.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy (jak już wskazano, żadna z przesłanek negatywnych, uregulowanych w przywołanym przepisie, nie występuje w opisanym zdarzeniu przyszłym).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi oraz posiadanie faktury VAT. Bez znaczenia dla skorzystania z prawa do odliczenia jest to, że w jednej fakturze wykazane zostaną transakcje, w odniesieniu do których podatnikiem jest dostawca, jak i transakcje, od których VAT powinien rozliczyć nabywca. Nie jest to bowiem okoliczność, która sama w sobie rzutowałaby na wadliwość lub nierzetelność faktury. Z tych powodów należy uznać, iż Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z takich dokumentów (faktury, faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów) wystawionych przez jej kontrahentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający.

Z powołanego przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dostawa taka winna być rozliczona przez kupującego (nabywcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia tych towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.
    
    

Z kolei w świetle art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 ustawy stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Zgodnie z art. 106l ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
3. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
4. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika.

W myśl art. 106l ust. 2 ustawy, faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu materiałami budowlanymi. W związku z powyższą działalnością Spółka nabywa towary i usługi od dostawców. Dostawa niektórych towarów podlega odwrotnemu obciążeniu VAT. Wnioskodawca wskazał, że towary, o których mowa we wniosku, są towarami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy. Niektórzy z dostawców planują przesyłać do Spółki faktury VAT (faktury korygujące oraz duplikaty tych dokumentów), w których obok transakcji, które zobowiązany jest rozliczyć dostawca (tj. podatnikiem VAT jest dostawca) wykazane byłyby także transakcje, w stosunku do których podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest ich nabywca. Podobny system dokumentowania sprzedaży zamierza wprowadzić Wnioskodawca. Na jednej fakturze byłyby zatem wykazywane transakcje, w odniesieniu do których Spółka jest podatnikiem, jak i transakcje, od których VAT powinien rozliczyć nabywca.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Dostawcy (kontrahenci Spółki) są również czynnymi podatnikami VAT. Dostawy Wnioskodawcy i kontrahentów Spółki nie będą objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Dokonywane zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego opisu zatem wynika, że Spółka zamierza dokonywać na rzecz jednego podmiotu dostawy towarów, dla których Wnioskodawca będzie podatnikiem oraz dostawy towarów, wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla których podatnikiem będzie nabywca towarów. Jednocześnie należy wyjaśnić, że z przepisów regulujących kwestie wystawiania faktur w przypadku, gdy dotyczą one dostaw towarów, dla których podatnikiem jest dostawca towarów, wynika, że faktura powinna zawierać m.in. stawkę podatku; sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Natomiast w przypadku, gdy faktura dotyczy dostaw towarów, dla których podatnikiem jest nabywca w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, to taka faktura nie powinna zawierać powyższych danych. Ponadto z przepisów wynika, że w przypadku dostawy towarów, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca towaru, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Przy czym przepisy nie regulują, w której dokładnie pozycji adnotacja taka ma się znajdować. Tak więc podatnik może np. umieścić wyrazy odwrotne obciążenie przy danej pozycji sprzedaży w rubryce „wartość VAT”.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przypisy prawa należy stwierdzić, że dokumentowanie przez Wnioskodawcę transakcji na jednej fakturze w taki sposób, że zostaną na niej wykazane zarówno transakcje, dla których podatnikiem będzie Spółka (jako dostawca), jak też transakcje, dla których podatnikiem będzie nabywca, należy uznać za prawidłowe. Przy czym ważne jest, aby zapisy na fakturze były jednoznaczne i aby nie było żadnych wątpliwości, których dostaw dotyczy odwrotne obciążenie, a w stosunku do których dostaw towarów podatnikiem jest Spółka.

Także taki sposób dokumentowania transakcji przez kontrahentów Wnioskodawcy nie pozbawi Zainteresowanego, będącego zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich dokumentów (faktur, faktur korygujących oraz duplikatów tych dokumentów) zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.