• braku obowiązku wystawienia not korygujących (pyt. nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad wystawiania faktur przez oddział przedsiębiorcy zagranicznego oraz obowiązku wystawienia not korygujących.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

M. GMBH (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) Oddział w Polsce (dalej „Wnioskodawca”) jest polskim oddziałem spółki mającej siedzibę na terytorium Niemiec, posiadającej osobowość prawną, tj. M. GMBH (dalej: „Jednostka Macierzysta”). Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym (numer KRS) pod ww. nazwą, tj. pod nazwą „M. GMBH (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce”.

Z racji posiadania oddziału na terytorium Polski (oraz wykonywania na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału czynności opodatkowanych VAT), Jednostka Macierzysta została zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE (numer NIP: (PL)). Potwierdzenie rejestracji na VAT zostało wydane przez Urząd Skarbowy, bezpośrednio na jednostkę Macierzystą (tj. numer NIP oraz rejestracja VAT są przypisane jednostce Macierzystej) - z tego względu, że w świetle przepisów podatkowych oddziały przedsiębiorców zagranicznych nie stanowią oddzielnych od tych przedsiębiorców podatników. To zagraniczne przedsiębiorstwa, z racji założenia oddziału w Polsce mogą stać się podatnikiem polskich podatków. Dlatego też rejestracja zagranicznych przedsiębiorców na VAT w Polsce zakłada nadawanie numerów NIP / rejestracji VAT bezpośrednio zagranicznym podmiotom.

Jednocześnie, Urząd Skarbowy nadał oddzielny numer rejestracji podatkowej NIP samemu oddziałowi z racji wskazania podczas procesu rejestracji, że Wnioskodawca będzie zatrudniał w Polsce pracowników (a w konsekwencji, na skutek bycia pracodawcą może być on odpowiedzialny za pobór zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych / składek ZUS). Rejestracja taka była zgodna z obecną praktyką organów podatkowych, które wskazują, że „Fakt dokonania rejestracji podmiotu zagranicznego na potrzeby polskiego podatku VAT i uzyskania numeru identyfikacji podatkowej (NIP) wskazywanego w fakturach dokumentujących czynności spółki podlegającej opodatkowaniu VAT, pozostaje bez wpływu na obowiązek dokonaniu odrębnej rejestracji podatkowej oddziału w Polsce jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne.” (tak: Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z dnia 17 czerwca 2009 r., IPPP2/443-361/09-2/PW).

W ramach wykonywanej w Polsce działalności, Wnioskodawca wystawia oraz otrzymuje faktury VAT. W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą interpretacji przepisów dot. elementów obowiązkowych faktury VAT, które powinny zostać wykazywane na wystawianych oraz otrzymywanych fakturach.

W szczególności, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w świetle przepisów dot. wystawiania faktur VAT wystarczającym jest:

1. Wskazanie na fakturze numeru NIP Jednostki Macierzystej (ewentualnie poprzedzonego prefixem PL w sytuacjach, gdy wymagają tego przepisy prawa podatkowego);
2. Wskazanie na fakturach wystawianych / otrzymywanych przez Wnioskodawcę skróconej formy prawnej oddziału tj. „M. GMBH (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce”, bez jednoczesnego, ponownego podawania pełnej nazwy Jednostki Macierzystej tj. „M. GMBH”;
3. Wskazanie na fakturach wystawianych / otrzymywanych przez Wnioskodawcę, jedynie polskiego adresu oddziału, bez dodatkowego podawania adresu Jednostki Macierzystej.
   
   

Innymi słowy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wystarczające będzie podanie następującej nazwy, adresu oraz numeru NIP na fakturze:

„M.GMBH (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów dotyczących zasad wystawiania faktur wystarczającym jest umieszczenie przez Wnioskodawcę na fakturach (1) skróconej formy prawnej Oddziału (tj. użycie skrótu „sp. z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polskiego adresu oddziału, oraz (3) numeru NIP nadanego Jednostce Macierzystej (poprzedzonego prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu?
2. Czy Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania not korygujących do otrzymanych od kontrahentów faktur wskazujących (1) skróconą formę prawną Oddziału (tj. użycie skrótu „sp. z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polski adres oddziału, oraz (3) numer NIP nadany Jednostce Macierzystej (poprzedzony prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów dotyczących zasad wystawiania faktur:

1. Wystarczającym jest umieszczanie przez Wnioskodawcę na fakturach: (1) skróconej formy prawnej Oddziału (tj. użycie skrótu „sp z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polskiego adresu oddziału, oraz (3) numeru NIP nadanego jednostce macierzystej (poprzedzonego prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu.
2. Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania not korygujących do otrzymanych od kontrahentów faktur wskazujących (1) skróconą formę prawną Oddziału (tj. użycie skrótu „sp. z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polski adres oddziału, oraz (3) numer NIP nadany Jednostce Macierzystej (poprzedzony prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Wprowadzenie

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: „ustawa o VAT”) „Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16”.

Elementy obowiązkowe faktury VAT zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, da których nie maję zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 68, poz. 360). Od dnia 1 stycznia 2014 r., na skutek nowelizacji Ustawy o VAT, elementy te objęte zostaną regulacją ustawową, oraz wskazane w art. 106e Ustawy o VAT.

Należy wskazać, że ww. regulacje stanowią implementację do polskiego porządku prawnego art. 226 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3 ww. Rozporządzenia faktura powinna zawierać „imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.”

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia, faktura powinna zawierać „numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a” (ww. zastrzeżenie zawarte w ust. 2 pkt 11 lit. a dotyczy obowiązku umieszczania, przed numerem NP, prefixu „PL” w przypadku dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów lub świadczenia usług dla których miejscem opodatkowania jest siedziba odbiorcy usługi, lub jego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla których usługobiorcami są podatnicy podatku od wartości dodanej lub osoby prawne niebędące takimi podatnikami, zidentyfikowane na potrzeby podatku od wartości dodanej).

Ww. przepisy § 5 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 4 nie zawierają regulacji szczególnych, odnoszących się do sytuacji, w której faktura wystawiana jest (lub otrzymywana) przez polski oddział zagranicznego przedsiębiorcy, zarejestrowanego w Polsce dla potrzeb VAT. W szczególności, przepisy podatkowe nie precyzują, czy w takim przypadku wystarczające jest wskazanie nazwy oraz adresu samego polskiego oddziału (jak również czy dopuszczalne jest posłużenie się skrótem formy prawnej), czy też konieczne jest wskazywanie zarówno nazwy jednostki macierzystej, jak również nazwy polskiego oddziału.

W opinii Wnioskodawcy, uwzględniając, z jednej strony, przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz Ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, oraz, z drugiej strony, cel przepisów podatkowych dotyczących zasad wystawiania faktur (celem tym jest odwzorowanie przez fakturę VAT rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczej, uwzględniające wskazanie zaangażowanych w transakcję podmiotów), na fakturze VAT powinien być podany:

• w zakresie numeru NIP - numer NIP nadany Jednostce Macierzystej;
  

• w zakresie nazwy wystarczające jest podanie nazwy oddziału (przy czym dopuszczalne jest posłużenie się skrótem formy prawnej tej nazwy) tj. M. GMBH (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce, bez konieczności zamieszczania na fakturze także nazwy Jednostki Macierzystej;
  

• w zakresie adresu - wystarczające jest podanie wyłącznie polskiego adres oddziału, bez konieczności zamieszczania na fakturze także adresu Jednostki Macierzystej.
  
  
  

Innymi słowy, Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywać na fakturze VAT zarówno (a) dodatkowo (ponad nazwę oddziału) pełnej nazwy Jednostki Macierzystej, jak również (b) adresu Jednostki Macierzystej. Powyższych elementów nie mają także obowiązku wykazywać kontrahenci Wnioskodawcy wystawiający faktury na jego rzecz. Poniżej Wnioskodawca odnosi się szczegółowo do zasadności umieszczania poszczególnych, wskazanych przez niego elementów:

Numer NIP, który należy wykazać na fakturze

Tytułem wstępu Wnioskodawca pragnie wskazać, że podmiotem, który posiada status podatnika VAT na terytorium Polski w rozumieniu Ustawy o VAT jest Jednostka Macierzysta, nie zaś Polski Oddział Wnioskodawcy.

Wynika to z okoliczności, że to podmioty zagraniczne (takie, jak Jednostka Macierzysta) prowadzące działalność na terytorium Polski w formie oddziałów (nie zaś ich oddziały) są podatnikami VAT. Oddziały przedsiębiorstw zagranicznych posiadają jedynie samodzielność organizacyjną (są wydzielone ze struktur jednostek macierzystych), natomiast nie posiadają one możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek - działalność prowadzona za pośrednictwem oddziału stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Dlatego też, przedsiębiorstwa zagraniczne, rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonują rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym, pomimo okoliczności, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Kwestia ta została potwierdzona w okólniku wydanym przez Ministra Finansów w dniu 28 marca 2007 r. przesłanym do Dyrektorów Urzędów Skarbowych oraz Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej, sygn. PT5-033-4/2006/IN/665, w którym wskazano, że:

„W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski (miejsce ich świadczenia jest na terytorium Polski) - staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny, np. spółka utworzy oddział zgadnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 273, poz. 2307, z późn. zm.), za pośrednictwem którego będzie prowadzono na terytorium Polski działalność spółki, ta będzie on w takim zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego następnego oddziału lub rozpoczęcie wykonywania czynności bez pośrednictwa oddziału nie powoduje powstania na terytorium Polski nowego podatnika podatku od towarów i usług.”

Również w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2012 r. IPPP2/443/1173/12-2/MM wskazano że:

„W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.”

Z powyższych względów, rejestracja na VAT dokonana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego została dokonana na Jednostkę Macierzystą, nie zaś na polski oddział. W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek posługiwać się na fakturach numerem NIP nadanym Jednostce Macierzystej jako podatnikowi, oraz wskazanym na dokumencie potwierdzającym rejestrację dla potrzeb VAT w Polsce.

Nazwa, którą należy wykazać na fakturze

Przepisy ww. Rozporządzenia Ministra Finansów (ani inne przepisy dotyczące podatku VAT) nie uszczegóławiają pojęcia „nazwy” podatnika, która powinna zostać wykazana na fakturze. W ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając okoliczność, że Jednostka Macierzysta prowadzi na terytorium Polski działalność za pośrednictwem oddziału, oraz za pośrednictwem oddziału wchodzi w relacje ze swoimi kontrahentami, (jak również uwzględniając brzmienie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz Kodeksu cywilnego), na fakturach VAT należy wskazywać nazwę polskiego oddziału, bez konieczności ponownego podawania nazwy Jednostki Macierzystej.

Jedynie w takiej sytuacji, faktura będzie w sposób rzetelny odzwierciedlała transakcję gospodarczą podlegającą opodatkowaniu. Wskazanie na fakturze innych danych, np. jedynie nazwy Jednostki Macierzystej mogłoby prowadzić do mylnego przeświadczenia, że transakcja gospodarcza jesz realizowana bezpośrednio pomiędzy Jednostką Macierzystą oraz kontrahentem, bez zaangażowania zasobów polskiego oddziału.

Co więcej, zgodnie z art. 90 pkt 1 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672) przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”. W konsekwencji, na podstawie przepisów ww. Ustawy Wnioskodawca nie ma obowiązku posługiwania się w relacjach z kontrahentami zarówno nazwą Jednostki Macierzystej, jak również, osobno, nazwą oddziału.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy nie ma przeszkód, aby na fakturze wykazać skróconą formę prawną tj. „sp. z o.o.” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. Dopuszczalność posługiwania się skrótami formy prawnej wynika z przepisów Kodeksu cywilnego - zgodnie z art. 43(5) § 1 Kodeksu cywilnego firmą osoby prawnej jest jej nazwa. Natomiast zgodnie z 43(5) § oraz § 2 Kodeksu cywilnego, Firma zawiera określenie formy prawnej osoby prawnej, które może być podane w skrócie, a ponadto może wskazywać na przedmiot działalności, siedzibę tej osoby oraz inne określenia dowolnie obrane.”

Powyższa kwestia podzielana jest także w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2009 r. o sygn. ILPP2/443-1134/08-2/GZ za prawidłowe zostało uznane stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym prawidłowym jest postępowanie, w którym oddział przedsiębiorcy zagranicznego zarejestrowany w Polsce wystawiając fakturę VAT wskazuje jedynie nazwę skróconą oraz oznaczenie „oddział w Polsce”.

Również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2013 r. o sygn. IBPP4/443-123/12/PK potwierdzono, że w sytuacji, w której oddział przedsiębiorstwa zagranicznego wystawia / otrzymuje faktury VAT, wystarczające jest, aby na fakturach umieszczane były jedynie skrócona forma prawna oddziału, adres oddziału oraz numer NIP. We wniosku o interpretację, podatnik wskazał, że jego zdaniem „wystawiając faktury VAT dokumentujące sprzedawane przez siebie towary i usługi, jak również podając dane do faktur VAT wystawianych mu jako nabywcy towarów i usług, może on posługiwać się tylko oznaczeniem Oddziału i adresem jego siedziby, w poniższy sposób:

„M. (sp. z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K...,

Omawiana kwestia została także potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2012 r. o sygn. I SA/Kr 926/12, w którego uzasadnieniu wskazano, że wystarczającym jest posługiwanie się na wystawionej / otrzymanej fakturze jedynie nazwą oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, jego polskim adresem, oraz numerem NIP nadanym przedsiębiorcy zagranicznemu.

Adres, który należy wykazać na fakturze

Przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów (a od 1 stycznia 2014 r. - przepisy Ustawy o VAT), określające elementy obowiązkowe faktury posługują się zwrotem „adres” podatnika. Przepisy te nie precyzują, który adres należy wskazać, w sytuacji, w której przedsiębiorca zagraniczny zarejestrowany na VAT w Polsce prowadzi działalność za pośrednictwem położonego w Polsce oddziału.

W ocenie Wnioskodawcy, analogicznie, jak w przypadku kwestii nazwy podatnika, która powinna być wykazywana na fakturach, powyższe przepisy należy interpretować z uwzględnieniem ich celu, jakim jest każdorazowe wskazywanie przez wystawioną fakturę VAT rzeczywistej transakcji gospodarczej, odzwierciedlającej jej przebieg. W tym zakresie, w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe wskazują, że „o prawidłowości faktur VAT wystawionych i otrzymanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe” (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej o sygn. IPPP2/443-1173/12-2/MN).

Dlatego też, w sytuacji w której w relacje z kontrahentem zaangażowany jest polski oddział przedsiębiorcy zagranicznego, zasadnym jest wykazywanie na fakturze adresu tego oddziału. Wskazanie adresu siedziby zagranicznego podatnika mogłoby prowadzić do niejasności co do przebiegu transakcji gospodarczej oraz zaangażowania polskiego oddziału w przebieg transakcji.

Dlatego też należy uznać, że na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę oraz otrzymywanych przez Wnioskodawcę, prawidłowym (oraz wystarczającym) adresem do wykazania jest polski adres oddziału.

Co więcej wskazywanie adresu Jednostki Macierzystej przez Wnioskodawcę (lub żądanie przez Wnioskodawcę od Kontrahentów, aby na wystawianych dla Oddziału fakturach wskazywali adres Jednostki Macierzystej) nie znajdowałoby uzasadnienia z punktu widzenia pewności obrotu prawnego pomiędzy przedsiębiorcami. Identyfikację podmiotu gospodarczego, z którym podejmuje się relacje gospodarcze, umożliwia jawny rejestr sądowy, dostępny dla każdego za pośrednictwem strony internetowej Ministra Sprawiedliwości. W rejestrze tym wpisany jest polski adres oddziału. Zatem umieszczenie adresu przedsiębiorcy zagranicznego na fakturze VAT w żaden sposób nie zapewniałoby większej pewności kontrahenta (czy też organu podatkowego), a wręcz mogłoby w niektórych przypadkach być elementem wprowadzającym w błąd.

Należy także wskazać, że przepisy dotyczące podatku VAT (tj. przepisy Ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na ich podstawie), posługują się oddzielnie pojęciem „siedziby podatnika” jak również „adresu podatnika”. Powyższe oznacza, że prawodawca rozróżnia te pojęcia oraz nie utożsamia pojęcia „adresu podatnika z jego siedzibą. Tym samym brak jest podstaw wywodzenia obowiązku umieszczania adresu Jednostki Macierzystej na fakturze VAT bezpośrednio z przepisów regulujących zasady wystawiania tych dokumentów.

Dlatego też, należy przyjąć, że wystarczającym jest wskazywanie przez Wnioskodawcę na wystawianych fakturach VAT jedynie polskiego adresu oddziału i nie ma konieczności dodatkowego podawania adresu Jednostki Macierzystej. Faktura zawierająca jedynie polski adres Wnioskodawcy (adres ten został zgłoszony organom podatkowym przy rejestracji oddziału) będzie prawidłowo oraz rzetelnie wystawionym dokumentem.

Powyższa kwestia potwierdzana jest w interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 25 listopada 2008r., sygn. ITPP1/443-770/08/AP za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym wymagany no fakturze adres sprzedawcy może być adresem oddziału, bez podawania adresu siedziby głównej.”

Kwestia ta potwierdzona została również w cytowanej wcześniej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2013 r. o sygn. IBPP4/443-122/12/PK, w której potwierdzono, że w sytuacji, w której oddział przedsiębiorstwa zagranicznego wystawia / otrzymuje faktury VAT, wystarczające jest, aby na fakturach tych umieszczane byty jedynie skrócona nazwa oddziału, adres oddziału oraz numer NIP. Omawiana kwestia została także potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2012 r. o sygn. I SA/Kr 926/12, w którego uzasadnieniu wskazano, że wystarczającym jest posługiwanie się na wystawionej / otrzymanej fakturze jedynie nazwą oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, jego polskim adresem, oraz numerem NIP nadanym przedsiębiorcy zagranicznemu.

Również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2011 r. o sygn. IBPP3/443-993/11/PK wskazano, że: „Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawianego we wniosku stanu faktycznego, na wystawianych oraz otrzymywanych fakturach VAT (dotyczących sprzedawanych czy nabywanych towarów lub usług) winny znaleźć się obowiązkowo NIP nadany Podatnikowi w Polsce oraz firma podmiotu zagranicznego, która będzie uzupełniana a dane dotyczące adresu Oddziału w Polsce.”

Podsumowanie

Podsumowując w opinii Wnioskodawcy, w świetle przepisów dotyczących zasad wystawiania faktur:

1. Wystarczającym jest umieszczanie przez Wnioskodawcę na fakturach: (1) skróconej formy prawnej Oddziału (tj. użycie skrótu „sp z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polskiego adresu oddziału, oraz (3) numeru NIP nadanego jednostce macierzystej (poprzedzonego prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu.
2. Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania not korygujących do otrzymanych od kontrahentów faktur wskazujących (1) skróconą formę prawną Oddziału (tj. użycie skrótu „sp. z o.o. Oddział w Polsce” zamiast „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce”), (2) polski adres oddziału, oraz (3) numer NIP nadany Jednostce Macierzystej (poprzedzony prefixem PL w sytuacjach, w których wymagają tego przepisy), bez konieczności dodatkowego ponownego wskazywania nazwy Jednostki Macierzystej oraz jej zagranicznego adresu.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie zasad wystawiania faktur przez oddział przedsiębiorcy zagranicznego (pyt. 1);
  

• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wystawienia not korygujących (pyt. nr 2).
  
  
  

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jak i po 1 stycznia 2014 r., ponieważ wskazany wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek wystawiania faktur określony w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT został sprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem” obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W świetle § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    
    

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
    
    

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że podmiot, który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż lub zakup powinna zawierać dane dotyczące nabywcy

i sprzedawcy, tj. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia oraz art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, a mianowicie imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1314 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

I tak, stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Jednocześnie stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o VAT osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddział jako forma organizacyjna przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest obowiązany we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się NIP-em jednostki macierzystej. Natomiast według art. 2 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w sprawach związanych z wykonywaniem przez oddział funkcji płatnika, jeżeli sam wykonuje te funkcje, we własnym imieniu i na własny rachunek, w dalszym ciągu posługuje się NIP oddziału.

W przypadku, gdy Spółka zostanie zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług, a następnie utworzy oddział (oddziały) za pośrednictwem którego (których) będzie prowadziła na terytorium Polski swoją działalność, nie dochodzi do powstania nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) oraz rejestracyjnych (VAT-R) w ramach nadanego wcześniej numeru identyfikacji podatkowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim oddziałem spółki mającej siedzibę na terytorium Niemiec, posiadającej osobowość prawną, tj. M. GMBH (dalej: „Jednostka Macierzysta”). Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym pod nazwą „M. GMBH (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce”. Z racji posiadania oddziału na terytorium Polski (oraz wykonywania na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału czynności opodatkowanych VAT), Jednostka Macierzysta została zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE. W ramach wykonywanej w Polsce działalności Wnioskodawca wystawia oraz otrzymuje faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zasad wystawienia faktur VAT, tj. elementów obowiązkowych, które powinny zostać wykazywane na wystawianych oraz otrzymywanych fakturach.

Na podstawie przytoczonych przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawionego opisu sprawy należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Jednostka Macierzysta. Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Z uwagi na powołane przepisy art. 106 ustawy o VAT oraz § 5 rozporządzenia obowiązujących do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 106e ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., a także mając na względzie, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, że na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż towarów i usług powinna być wskazana nazwa Jednostki Macierzystej z adresem dla niej właściwym oraz jej numer NIP, a nie jej oddział ze swoją nazwą i swoim adresem.

Zatem, w przypadku, gdy sprzedającym lub nabywającym towary i usługi jest oddział, dane odpowiednio sprzedawcy lub nabywcy na fakturze powinny odpowiadać Jednostce Macierzystej.

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku, gdy ze względu na obowiązek wystawiania jak i otrzymywania faktur przez Oddział oraz lokalizację Oddziału pod adresem innym niż adres Jednostki Macierzystej, w celu łatwiejszej identyfikacji faktur sprzedaży / zakupu Oddziału, dane zarówno po stronie sprzedawcy lub nabywcy oprócz danych identyfikacyjnych Jednostki Macierzystej mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ niewystarczające jest na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego wykazywanie na fakturach jedynie danych dotyczących nazwy i adresu Oddziału przedsiębiorcy zagranicznego bez wskazywania danych dotyczących Jednostki Macierzystej.

Ad. 2

Zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

W myśl § 15 ust. 3 rozporządzenia nota korygująca powinna zawierać:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, jak również numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 6;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Stosownie do art. 106k ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Na podstawie art. 106k ust. 3 ustawy o VAT faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA";
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Użyte w cytowanym powyżej § 15 ust. 1 rozporządzenia sformułowanie: „jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą”, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy
w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą.

Z opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów faktury zawierające jedynie skróconą formę prawną Oddziału, polski adres Oddziału oraz numer NIP nadany Jednostce Macierzystej. Jak wskazano wyżej tak wystawiona faktura jest obarczona brakami formalnymi w zakresie prawidłowego oznaczenia nabywcy towarów i usług. Zatem Wnioskodawca może (lecz nie ma takiego obowiązku w świetle wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego) do skorygowania błędów za pomocą noty korygującej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Stronę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 listopada 2012 r. sygn. I SA/Kr 926/12 stwierdzić należy, że tut. Organ podatkowy potraktował to orzeczenie jako element argumentacji Strony, lecz tezy w nim przedstawione nie mogły mieć znaczącego wpływu na ocenę prawną analizowanej sprawy. Nie negując orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie zebranego w danej sprawie materiału dowodowego. Z kolei powołana we wniosku interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2013 r. znak IBPP4/443-128/12/PK została wydana zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 listopada 2012 r. sygn. I SA/Kr 926/12. Wskazać należy, że Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.).

W odniesieniu do powołanej w uzasadnieniu stanowiska interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2011 r. znak IBPP3/443-993/11/PK stwierdzić należy, że brak jest sprzeczności pomiędzy tą interpretacją, a uzasadnieniem stanowiącym odpowiedź na pytania zawarte w niniejszym wniosku. W interpretacji tej DIS w Katowicach wskazał, że „(…) na wystawianych oraz otrzymywanych fakturach VAT (dotyczących sprzedawanych czy nabywanych towarów lub usług) winny znaleźć się obowiązkowo NIP nadany Podatnikowi w Polsce oraz firma podmiotu zagranicznego, która będzie uzupełniana o dane dotyczące adresu Oddziału w Polsce.”

W odniesieniu natomiast do powołanych w uzasadnieniu interpretacji indywidualnych z 4 marca 2009 r. znak ILPP2/443-1134/08-2/GZ oraz 25 listopada 2008 r. znak ITPP1/443-770/08/AP tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że interpretacje te również nie są sprzeczne z rozstrzygnięciem wskazanym w niniejszej sprawie. Interpretacja indywidualna znak ILPP2/443-1134/08-2/GZ z 4 marca 2009 r. dotyczy jedynie kwestii posługiwania się na wystawianych fakturach obok nazwy i adresu jednostki macierzystej skróconą nazwą oddziału. Natomiast interpretacja indywidualna znak ITPP1/443-770/08/AP z 25 listopada 2008 r. została osadzona w odmiennym stanie faktycznym, a mianowicie posługiwania się adresami oddziałów przedsiębiorców zarejestrowanych na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.