INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.03.2012 r. (data wpływu 22.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

• prawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych;
• nieprawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wypełnienia poz. 11 oraz poz. 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P. S.A. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest zarejestrowana, jako pośredniczący podmiot węglowy (dalej: „P.”). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca nabywa w ramach transakcji krajowych wyroby węglowe (CN 2701) od podmiotów mających siedzibę na terytorium kraju (dalej: pierwszy podmiot w łańcuchu). Podmioty będące pierwszymi podmiotami w łańcuchu również posiadają status pośredniczących podmiotów węglowych. Wyroby węglowe są fizycznie przemieszczane od pierwszego podmiotu w łańcuchu bezpośrednio do podmiotu zużywającego – G. (dalej: G), który jest spółką zależną Wnioskodawcy. G. posiada również status P. Spółka dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz G.

Na mocy umowy handlowej na warunkach I 2, dostawy węgla w ramach transakcji krajowych są organizowane na różne sposoby. Jeden ze sposobów polega na ustaleniu warunków dostawy pomiędzy pierwszym podmiotem w łańcuchu a Spółką wg formuły „FCA brama pierwszego podmiotu w łańcuchu”. Również w przypadku transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a G warunki dostawy są określane w ten sam sposób, tj. „FCA brama pierwszego podmiotu w łańcuchu”.

Powyższe oznacza, że to G jest podmiotem odpowiedzialnym za realizację transportu wyrobu do miejsca przeznaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest postępowanie polegające na uznaniu, że „adres miejsca odbioru wyrobów węglowych” wskazany w polu 11 dokumentu dostawy stanowi rzeczywiste miejsce wydania wyrobów węglowych...
2. Czy „potwierdzenie odbioru” (pole 14 dokumentu dostawy) poprzez złożenie podpisu może zostać dokonane w innym miejscu niż miejsce odbioru w terminie późniejszym niż następuje fizyczny odbiór wyrobów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepisy podatkowe, w tym przepisy ustawy oraz rozporządzenia, jak też wyjaśnienia do wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych będącego załącznikiem nr 1a do rozporządzenia — nie zawierają definicji miejsca wydania, czy też adresu miejsca odbioru wyrobów węglowych. Brak jest w związku z tym jakichkolwiek przesłanek, aby traktować to pojęcie inaczej niż w sposób ugruntowany i przyjęty w przepisach prawa cywilnego.

W świetle zasad przyjętych na tle art. 535 k.c., wydanie rzeczy oznacza przeniesienie ich posiadania przez sprzedającego, natomiast ich odbiór — efektywne uzyskanie tego posiadania przez kupującego. Istotnym obowiązkiem kupującego jest obowiązek odbioru rzeczy będących przedmiotem sprzedaży. Wykonanie tego obowiązku polega na objęciu rzeczy we władanie, w sposób odpowiadający właściwościom przedmiotu i postanowieniom umowy. O miejscu i czasie, w jakim sprzedawca winien wykonać swój obowiązek , przesądza przede wszystkim treść umowy a w razie braku możliwości znalezienia rozwiązania stosownie do zasad sformułowanych w art. 545 k.c., oceny zachowania sprzedawcy należy dokonywać w oparciu o reguły ogólne wynikające z art. 454 i 455 k.c.” —Formuła FCA oznacza, że sprzedający zobowiązuje się dostarczyć towar przewoźnikowi (lub innej osobie) wyznaczonemu przez kupującego. Koszty dostawy na zasadniczej drodze przewozu pokrywa kupujący. Po wydaniu towaru przewoźnikowi ryzyko przejmuje kupujący. Analogicznie formuła ta stosowana Jest w przypadku Incoterms 2010. W analizowanym stanie faktycznym oznacza to, że ryzyko dotyczące towarów przejęte jest przez G. w momencie odbioru wyrobów węglowych przez ten podmiot na bramie pierwszego podmiotu w łańcuchu. Z tą chwilą towar uznać należy za dostarczony.

Zgodnie z wyjaśnieniami do wzoru dokumentu dostawy znajdującymi się wraz z samym wzorem dokumentu w załączniku nr la do rozporządzenia wskazuje się, że w polu 11 (Adres wyrobów węglowych) wpisuje się adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31 a ust 2 ustawy. W związku z powyższym, zdaniem Podatnika, ponieważ G. odbiera wyroby na bramie pierwszego podmiotu w łańcuchu (w trybie FCA) to owo miejsce należy wpisywać w polu 11 dokumentu dostawy. Miejsce takie należy uznać za miejsce odbioru wyrobów węglowych którego nie należy utożsamiać z miejscem ich przeznaczenia. Miejsce przeznaczenia nie jest wymagane w dokumencie dostawy. Zdaniem podatnika, za powyższym stanowiskiem przemawia m.in. właśnie fakt, że adres siedziby/miejsca zamieszkania podmiotu odbierającego wymagany jest w innym polu dokumentu dostawy niż adres miejsca odbioru wyrobów węglowych.

Miejsca te mogą być tożsame. Jednakże w przypadku transakcji opartej na formule FCA sytuacja taka nie występuje. W ocenie Wnioskodawcy za powyższym rozumieniem miejsca odbioru przemawiają przykłady z broszury informacyjnej MF - „Obieg dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi zwolnionymi od akcyzy na terytorium kraju - przykłady”.

Ad. 2.

Jednocześnie, w myśl § 2 ust. 6a pkt 2 rozporządzenia w przypadku, gdy dokument dostawy wystawiany jest przez pośredniczący podmiot węglowy w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy. Dokument ten wystawiany jest w 4 egzemplarzach, z których drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów węglowych i po potwierdzeniu ich odbioru przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jest niezwłocznie zwracany pośredniczącemu podmiotowi węglowemu, który wystawił dokument dostawy.

Spółka pragnie zauważyć, że żaden z przepisów ustawy, czy też rozporządzenia nie wskazuje, w jakim momencie oraz w jakim miejscu dokument dostawy powinien zostać potwierdzony przez podmiot odbierający. W szczególności brak jest zapisu lub wyjaśnień, które wskazywałyby, że takie potwierdzenie powinno nastąpić już w miejscu odbioru wyrobów węglowych. W rezultacie dokument taki nie musi być podpisany przez G. lub przewoźnika działającego w imieniu G. na bramie pierwszego podmiotu w łańcuchu pomimo iż w tym miejscu następuje faktyczny odbiór tych wyrobów przez G. lub przewoźnika działającego w imieniu G.. Pole 14 dokumentu dostawy może zostać wypełnione w terminie późniejszym.

W dniu 21.06.2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP3/443-326/12-2/KB, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za:

• prawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych oraz
• nieprawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.
  
  

W uzasadnieniu tut. Organ wskazał, że w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest postępowanie polegające na uznaniu, że „adres miejsca odbioru wyrobów węglowych” wskazany w poz. 11 dokumentu dostawy stanowi rzeczywiste miejsce wydania wyrobów węglowych. Natomiast „potwierdzenie odbioru” (poz. 14 dokumentu dostawy) poprzez złożenie podpisu nie może zostać dokonane w innym miejscu niż miejsce odbioru w terminie późniejszym niż następuje fizyczny odbiór wyrobów.

Pismem z dnia 09.07.2012 r. (data wpływu 12.07.2012 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydanej interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem nr IPPP3/443-115/12-4/KB z dnia 10.08.2012 r. (data doręczenia 16.08.2012 r.) tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 17.09.2012 r. (data wpływu 19.09.2012 r.) wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację. WSA w Warszawie, rozpatrując skargę, w wyroku z dnia 30.01.2013 r. sygn. akt V SA/Wa 2391/12 uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd zauważył, że ocena stanowiska wnioskodawcy, wyrażana poprzez uznanie go za prawidłowe lub błędne, jest tylko jednym z elementów interpretacji, wymienionych w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej. Drugim jest natomiast uzasadnienie tej oceny, a w przypadku, gdy jest ona negatywna, interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniom prawnym. Są to elementy o równorzędnym znaczeniu. Uzasadnienie prawne polega na wytłumaczeniu z jakich przyczyn organ zastosował w danym stanie faktycznym konkretny przepis i dlaczego interpretuje wskazany przepis w sposób odmienny niż to uczynił wnioskodawca. Brak uzasadnienia prawnego w rozumieniu art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej, może polegać natomiast nie tylko na całkowitym braku argumentacji prawnej, ale również na przytoczeniu w interpretacji jedynie ogólnych tez dotyczących wykładni analizowanego przepisu z pominięciem przedstawienia toku zastosowanego przez organ rozumowania prawniczego. Przyjęta przez organ określona teza co do sposobu rozumienia interpretowanego przepisu musi bowiem zostać poparta argumentacją prawniczą. W przeciwnym razie to na sąd administracyjny przerzucony zostałby ciężar uzasadnienia prawidłowości przyjętego przez organ stanowiska.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał za trafne zarzuty skargi, że zaskarżona interpretacja w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko skarżącej w zakresie wypełnienia pola 14 dokumentu dostawy, narusza art. 14c § 1 i 2 w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy.

We wniosku o interpretację skarżąca zadała pytanie, czy „potwierdzenie odbioru” (pole 14 dokumentu dostawy) poprzez złożenie podpisu może zostać dokonane w innym miejscu niż miejsce odbioru w terminie późniejszym niż następuje fizyczny odbiór wyrobów.... Co jej zdaniem jest dopuszczalne.

Organ udzielając odpowiedzi na powyższe pytanie wskazał, że z treści pola 14 dokumentu dostawy: „Potwierdzam odbiór/dostarczenie do odbiorcy poza terytorium kraju wyrobów wymienionych w polu 15”, „Data i podpis podmiotu odbierającego I dostarczającego lub osoby reprezentującej podmiot odbierający / dostarczający” jednoznacznie wynika fakt, że podmiot odbierający lub osoba reprezentująca ten podmiot jest zobowiązana potwierdzić odbiór przedmiotowych wyrobów. Ponadto stosownie do § 2 ust. 6a pkt 2 rozporządzenia, dokument dostawy jest wystawiany w czterech egzemplarzach, z których drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów węglowych i po potwierdzeniu ich odbioru przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jest niezwłocznie zwracany pośredniczącemu podmiotowi węglowemu, który wystawił dokument dostawy. A zatem, skoro w przedmiotowej sprawie miejscem odbioru będzie brama pierwszego podmiotu w łańcuchu to w tym miejscu podmiot odbierający (lub osoba reprezentująca ten podmiot) powinien potwierdzić odbiór wyrobów węglowych. Dlatego stanowisko Skarżącej w zakresie pytania nr 2 uznał za nieprawidłowe.

Zdaniem Sądu aby udzielić pełnej odpowiedzi na pytanie zadane przez Skarżącą w przedstawionym stanie faktycznym, należałoby dodatkowo rozważyć kilka elementów dotyczących wypełniania dokumentu dostawy z zastosowaniem – postulowanej przez skarżącą wykładni systemowej.

• Po pierwsze – organ powinien poczynić rozważania dotyczące wagi i istoty dokumentu dostawy, poprzez zbadanie jakie znaczenie ma moment i miejsce wypełnienia pola 14 dokumentu dostawy dla innych podmiotów uczestniczących w obrocie wyrobami węglowymi. W kontekście tego, że z datą stwierdzenia odbioru wyrobów węglowych wiążą się przesłanki do zastosowania zwolnienia od akcyzy przez pośredniczący podmiot węglowy.
• Po drugie – organ powinien rozważyć, podnoszony przez skarżącą argument, że umieszczenie w dwóch miejscach dokumentu dostawy daty odbioru wyrobów węglowych (pola 12 i 14) zakładałoby nieracjonalność ustawodawcy.
• Po trzecie – organ winien rozważyć, czy data o jakiej mowa w polu 12 dokumentu dostawy może być datą zaplanowanej dostawy, a nie datą faktycznego odbioru wyrobów węglowych o jakiej mowa w polu 14.
• Po czwarte – organ winien odnieść się do podnoszonego w skardze argumentu, że zaproponowany przez Skarżącą sposób potwierdzenia dokumentu dostawy nie zmieni podmiotu zobowiązanego do wystawienia dokumentu dostawy, ani nie wpłynie na szczelność systemu. Ma to istotne znaczenie zważywszy na wskazane przez skarżącą utrudnienia w prowadzeniu działalności przez przedsiębiorców na rynku wyrobów węglowych i tworzenia dodatkowych barier.
  
  

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ podatkowy, powinien prawidłowo uzasadnić sporządzoną pisemną indywidualną interpretację podatkową oraz uwzględnić wskazanie przez Sąd wytyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych;
• nieprawidłowe – w zakresie wypełnienia poz. 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W myśl art. 10 ust. 1a i ust. 1b ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu od dnia wydania wyrobów węglowych.

Podatnikiem akcyzy jest zaś, zgodnie z art. 13 ust.1 pkt 3 ww. ustawy, osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.<30>), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.<31>), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.<32>);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 38 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 30 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 160 poz. 1075 ze zm.) w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy. Rozporządzenie określa wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a) ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 2 stycznia 2012 r., dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy – w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 ust. 2 ustawy.

W myśl § 2 ust. 6a rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, dokument dostawy jest wystawiany w czterech egzemplarzach, z których:

1. pierwszy jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego albo dla podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, do których są przemieszczane wyroby węglowe;
2. drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów węglowych i po potwierdzeniu ich odbioru przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jest niezwłocznie zwracany pośredniczącemu podmiotowi węglowemu, który wystawił dokument dostawy;
3. trzeci jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wydaje wyroby węglowe;
4. czwarty jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wystawił dokument dostawy
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany, jako pośredniczący podmiot węglowy. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca nabywa w ramach transakcji krajowych wyroby węglowe (CN 2701) od podmiotów mających siedzibę na terytorium kraju (dalej: pierwszy podmiot w łańcuchu). Podmioty będące pierwszymi podmiotami w łańcuchu również posiadają status pośredniczących podmiotów węglowych. Wyroby węglowe są fizycznie przemieszczane od pierwszego podmiotu w łańcuchu bezpośrednio do podmiotu zużywającego – G. (dalej: G.), który jest spółką zależną Wnioskodawcy. G. posiada również status pośredniczącego podmiotu węglowego. Spółka dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz G. Na mocy umowy handlowej na warunkach Incoterms 2000, dostawy węgla w ramach transakcji krajowych są organizowane na różne sposoby. Jeden ze sposobów polega na ustaleniu warunków dostawy pomiędzy pierwszym podmiotem w łańcuchu a Spółką wg formuły „FCA brama pierwszego podmiotu w łańcuchu”. Również w przypadku transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a G. warunki dostawy są określane w ten sam sposób, tj. „FCA brama pierwszego podmiotu w łańcuchu”. Powyższe oznacza, że to G. jest podmiotem odpowiedzialnym za realizację transportu wyrobu do miejsca przeznaczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą właściwego wypełnienia poz. 11 i poz. 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.

Z wyjaśnień do „Wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych”, stanowiącego załącznik nr 1a do ww. rozporządzenia wynika, że w dokumencie tym w poz. 11 „Adres miejsca odbioru wyrobów węglowych” należy wpisać adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Natomiast w poz. 14 „Potwierdzam odbiór/dostarczenie do odbiorcy poza terytorium kraju wyrobów wymienionych w polu 15” należy wpisać datę i podpis podmiotu odbierającego/dostarczającego lub osoby reprezentującej podmiot reprezentujący/dostarczający. Ponadto, należy zauważyć, że adres siedziby/miejsca zamieszkania podmiotu odbierającego jest wymagany w poz. 10. Zatem pojęcie „adres miejsca odbioru wyrobów węglowych” nie należy utożsamiać z pojęciem „adres siedziby/miejsca zamieszkania podmiotu odbierającego wyroby węglowe” Z analizy dokumentu dostawy wyrobów węglowych wynika, że w poz. 11 należy wpisać adres miejsca, w którym następuje fizyczny odbiór wyrobów węglowych przez podmiot odbierający lub pełnomocnika działającego w jego imieniu (np. przewoźnika), a więc w przedmiotowej sprawie będzie to brama pierwszego podmiotu w łańcuchu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, według którego dokument dostawy nie musi być podpisany przez podmiot odbierający lub przewoźnika na bramie pierwszego podmiotu w łańcuchu.

Pośredniczący podmiot węglowy określa bowiem w dokumencie dostawy (w oparciu o przekazane przez podmiot nabywający) przeznaczenie wyrobów węglowych uprawniające go do zastosowania zwolnienia od akcyzy. Tym samym potwierdzenie dostarczenia wyrobów węglowych podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia poprzez złożenie podpisu przez ten podmiot nabywający określony w dokumencie dostawy, stanowi potwierdzenie przeznaczenia do celów zwolnionych z akcyzy wyrobów węglowych określonych w dokumencie dostawy. Zauważyć bowiem należy, iż ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadza w przypadku pośredniczących podmiotów węglowych korzystających ze zwolnienia od akcyzy warunku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu ani też nie wymaga składania przez nabywcę odrębnych oświadczeń w tym zakresie.

Dokument dostawy służy zatem zarówno dla udokumentowania przeznaczenia przemieszczanych wyrobów węglowych, jak i potwierdzenia ich dostarczenia do podmiotu, który je odbiera.

Jednocześnie w świetle przepisów ustawy o podatku akcyzowym podmiot korzystający ze zwolnienia od akcyzy może odebrać nabyte wyroby węglowe osobiście lub za pośrednictwem osoby, która ją reprezentuje. Umocowanie do działania w imieniu takiego podmiotu może mieć formę pisemnego upoważnienia danej osoby, a przepisy akcyzowe nie wymagają jego szczególnego potwierdzenia. Kwestie reprezentacji regulują w szczególności przepisy ustawy Kodeks cywilny, a ustawa z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym nie zawiera odrębnych regulacji w tym zakresie.

Podstawą do zastosowania zwolnienia wyrobów węglowych z akcyzy jest zatem otrzymanie przez podmiot pośredniczący potwierdzonego przez nabywcę dokumentu dostawy. Stanowi to bowiem potwierdzenie przeznaczenia wyrobów węglowych określonych w dokumencie dostawy do celów objętych zwolnieniem. Brak natomiast otrzymania przez podmiot pośredniczący dokumentu dostawy potwierdzonego przez nabywcę występującego jako podmiot pośredniczący lub podmiot korzystający ze zwolnienia świadczy, iż Wnioskodawca nie ma podstaw do uznania, iż wyroby węglowe określone w dokumencie dostawy zostały dostarczone nabywcy korzystającemu ze zwolnienia.

Brak podpisu nabywcy korzystającego ze zwolnienia oznacza zarazem, iż nie będzie można przyjąć w takiej sytuacji, że zrealizowano cel zwolnienia ze względu na przeznaczenie.

Ponadto należy zwrócić uwagę, iż dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy. A zatem, „Data odbioru wyrobów węglowych”, o której mowa w poz. nr 12 ww. wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych, nie jest datą, od upływu której istnieją przesłanki do zastosowania zwolnienia przez pośredniczący podmiot węglowy, chociażby z tego powodu, iż pośredniczący podmiot węglowy może tam wpisać datę zaplanowanej dostawy, która jednak w rzeczywistości z różnych przyczyn może zostać zrealizowana w innym terminie.

Natomiast ostateczne stwierdzenie odbioru wyrobów węglowych następuje w dacie potwierdzenia tego faktu przez nabywcę – a zatem jest to data wskazana w poz. nr 14 wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych: „Potwierdzam odbiór/dostarczenia do odbiorcy poza terytorium kraju wyrobów wymienionych w polu 15 – Data i podpis podmiotu odbierającego/dostarczającego lub osoby reprezentującej podmiot odbierający/dostarczający”.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż dokument dostawy nie musi być podpisany przez G. lub przewoźnika działającego w imieniu G. na bramie pierwszego podmiotu w łańcuchu, pomimo iż w tym miejscu następuje faktyczny odbiór tych wyrobów, i pole 14 dokumentu dostawy może zostać wypełnione w terminie późniejszym należy uznać za nieprawidłowe gdyż takie wypełnienie (potwierdzenie odbioru) winno nastąpić wraz z odebraniem przesyłki w określonym miejscu i dacie. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż potwierdzenie odbioru wyrobów węglowych ma bezpośredni związek z miejscem odbioru (adresem) określonym w polu 11 dokumentu dostawy i winno być dokonane w dacie tego odbioru w, tym miejscu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest postępowanie polegające na uznaniu, że „adres miejsca odbioru wyrobów węglowych” wskazany w poz. 11 dokumentu dostawy stanowi rzeczywiste miejsce wydania wyrobów węglowych. Natomiast „potwierdzenie odbioru” (poz. 14 dokumentu dostawy) poprzez złożenie podpisu nie może zostać dokonane w innym miejscu niż miejsce odbioru w terminie późniejszym niż następuje fizyczny odbiór wyrobów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.