Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1261/13/ESZ
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 16 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych oraz noclegowych dla istniejących i potencjalnych kontrahentów -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych oraz noclegowych dla istniejących i potencjalnych kontrahentów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Kilkuletnia współpraca z firmą hiszpańską (potentatem w branży odzieży dziecięcej) to podstawowy profil działalności firmy Wnioskodawczyni. Wiodące zadania wynikające z kontraktu z ww. firmą hiszpańską to przede wszystkim prezentacja oraz wszelkie działania marketingowe służące sprzedaży produktów oferowanych pod nazwą handlową ww. firmy. Wnioskodawczyni jest jedyną przedstawicielką handlową ww. firmy na terenie kilku województw.

W ramach czynności marketingowych i promocyjnych Wnioskodawczyni organizuje liczne spotkania i prezentacje kolekcji odzieżowych i obuwniczych. Potencjalni, jak i istniejący klienci - właściciele sklepów z odzieżą dziecięcą, których Wnioskodawczyni w swoim portfolio ma około sześćdziesięciu, przyjeżdżają na całodzienne lub kilkudniowe spotkania w celu zamówienia towaru na kolejny sezon. Podczas wielogodzinnych spotkań, na których Wnioskodawczyni prezentuje ponad 1600 produktów ww. firmy hiszpańskiej, każdy klient szczegółowo je ogląda i podejmuje decyzje zakupowe, serwowane są posiłki cateringowe, napoje i drobny poczęstunek finansowany w całości przez Wnioskodawczynię. Z uwagi na odległość (nawet ponad 400 km), niektórzy klienci nocują na miejscu, a koszt noclegu także finansuje Wnioskodawczyni.

Jednocześnie Wnioskodawczyni podkreśla, że spotkania te nie mają charakteru uroczystego i okazałego, są jedynie standardową prezentacją ubrań, obuwia i dodatków ww. firmy hiszpańskiej, z podstawowym poczęstunkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki na usługi noclegowe, usługi gastronomiczne dla istniejących i potencjalnych klientów stanowią koszt uzyskania przychodu?

Czy kosztem uzyskania przychodu są wydatki na drobny poczęstunek, posiłki cateringowe i napoje serwowane podczas wielogodzinnych prezentacji?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na usługi noclegowe i gastronomiczne potencjalnych, jak i istniejących klientów z ww. województw stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wino być art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegające wyłączeniu z kosztów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 23 tej ustawy). Poniesienie tychże kosztów związane jest z zapewnieniem klientom (także spoza województwa, w którym Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą), możliwości i warunków do zapoznania się z ofertą handlową firmy hiszpańskiej. Nie jest bowiem możliwe spakowanie ponad 1600 wzorów ubrań i prezentowanie ich bezpośrednio w sklepie klienta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztem uzyskania przychodu jest też drobny poczęstunek, posiłki i napoje serwowane podczas wielogodzinnych prezentacji oferty ponad 1600 produktów Zleceniodawcy. Taki poczęstunek należy traktować jako element kosztów ogólnych funkcjonowania firmy i nie należy utożsamiać z żadną okazałością ani wystawnością (reprezentacja zgodnie ze słownikiem języka polskiego to: okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stan faktyczny uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Dokonując powyższej kwalifikacji winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której podstawowym profilem jest współpraca z firmą hiszpańską (potentatem w branży odzieży dziecięcej). W ramach czynności marketingowych i promocyjnych Wnioskodawczyni organizuje spotkania i prezentacje kolekcji odzieżowych i obuwniczych. Potencjalni jak i istniejący klienci - właściciele sklepów z odzieżą dziecięcą, przyjeżdżają na całodzienne lub kilkudniowe spotkania w celu zamówienia towaru na kolejny sezon. Podczas wielogodzinnych spotkań, serwowane są posiłki cateringowe, napoje i drobny poczęstunek, finansowane w całości przez Wnioskodawczynię. Z uwagi na odległość, niektórzy klienci nocują na miejscu, a koszt noclegu także finansuje Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane kontrahentom i potencjalnym kontrahentom podczas wskazanych we wniosku prezentacji kolekcji, mających na celu sprzedaż oferowanych przez Wnioskodawczynię towarów. W konsekwencji wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem(e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Podobnie wydatki poniesione na zapewnienie noclegu kontrahentom na gruncie niniejszej sprawy spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem poniesiony wydatek związany jest z uzyskaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.