Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1111/13/MCZ
z 17 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu do Biura – 17 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 17 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji opodatkowania włoskiego odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 10 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-1111/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 17 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni otrzymuje po zmarłym mężu rentę z Włoch. Renta ta jest wypłacana przez Istituto Nazionale Della Previdenza Sociale - w skrócie I.N.P.S. (włoski odpowiednik polskiego ZUS). Ponieważ Wnioskodawczyni nigdy nie pracowała we Włoszech, po śmierci męża przyznano jej rentę miesięczną zwaną rentą dla pozostałych przy życiu (wynoszącej 60% emerytury jej męża - po włosku „pensione dl reversibilità”) oraz odszkodowanie (po włosku „rendita al superstiti”) w postaci kwoty miesięcznej z powodu śmierci w następstwie choroby zawodowej (nowotwór spowodowany przez azbest). Odszkodowanie to jest przyznawane przez Istituto Nazionale Assicurazione Contro Gli Infortuni Sul Lavoro - w skrócie I.N.A.I.L. (państwowy zakład ubezpieczeń od wypadków przy pracy we Włoszech). Te dwie pozycje (renta i odszkodowanie) są wypłacane przez I.N.P.S. co miesiąc razem jednym przelewem na konto bankowe, bez rozbicia na poszczególne kwoty. Od renty włoski I.N.P.S. potrącał co miesiąc podatek dochodowy od osób fizycznych (23%) natomiast odszkodowanie przyznane przez I.N.A.I.L. nie podlegało opodatkowaniu we Włoszech.

Od lipca 2013 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje na stałe w Polsce, w związku z tym podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a bank polski wypłacający rentę jako płatnik odprowadza do urzędu skarbowego zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od całej kwoty przelanej na konto przez włoski I.N.A.I.L.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące słuszności pobierania podatku dochodowego od kwoty stanowiącej odszkodowanie za śmierć jej małżonka. Odszkodowanie przyznano w postaci kwoty ratalnej, na podstawie włoskich przepisów prawa dotyczących wypadków w pracy i chorób zawodowych. Kwota jest uaktualniana co roku i nie jest opodatkowana, ani nie wykazana we włoskim rozliczeniu rocznym. Natomiast teraz w Polsce bank jako płatnik pobiera od tych dwóch kwot wypłacanych razem zaliczkę na podatek dochodowy, ponieważ w przelewie nie jest wyszczególnione co jest rentą a co odszkodowaniem.

Wnioskodawczyni posiada stosowną dokumentację i jestem gotowa ją udostępnić w przypadku takiej konieczności w celu dodatkowych wyjaśnień.

W uzupełnieniu wniosku z 14 lutego 2014 r. (data wpływu do Biura – 17 lutego 2014 r.), Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny i wskazała, że otrzymane przez nią odszkodowanie wypłacane w ratach miesięcznych przez włoski I.N.A.I.L. jest kompensacją za śmierć męża w następstwie choroby zawodowej. Przyznawane jest ono na podstawie dekretu Prezydenta Republiki Włoch - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r. zawierającego przepisy dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych. W dekrecie tym mającym moc ustawy określone zostały wysokość i zasady ustalania odszkodowań przysługującym pracownikom, którzy ulegli wypadkom w pracy oraz dotkniętych chorobą zawodową lub ewentualnie pozostałym przy życiu (małżonkom, dzieciom, rodzicom, itp.). Wnioskodawczyni uważa, że w świetle prawa włoskiego jest to odszkodowanie za poniesioną śmierć w wyniku choroby zawodowej, a jego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzasadnione jest pobieranie podatku od kwoty odszkodowania otrzymywanej z I.N.A.I.L. w Polsce, które nie podlegało opodatkowaniu we Włoszech, jeżeli w ustawie o podatku dochodowym w art. 21 ust. 1 pkt 3 jest mowa o tym, ze odszkodowania lub zadośćuczynienia są zwolnione z opodatkowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw?

Wnioskodawczyni uważa, że odszkodowanie wypłacane przez I.N.A.I.L., które jest zwolnione z opodatkowania we Włoszech, nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym bank jako płatnik powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych tylko od renty, a nie od kwoty odszkodowania wypłacanego przez I.N.A.I.L. Jest to odszkodowanie przyznane w myśl przepisów prawa o wypadkach przy pracy i chorobach zawodowych (dekret Prezydenta Republiki Włoskiej - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r.).

Wnioskodawczyni wskazała, że podobnie rozstrzygnął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IBPB II/1/415-7/11/HK z 04 kwietnia 2011 r., która dotyczyła także odszkodowania w ratach miesięcznych za trwały uszczerbek na zdrowiu wypłacane przez włoski I.N.A.I.L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a ww. powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymywane odszkodowanie z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej jest wypłacane z Włoch, zastosowanie w niniejszej sprawie ma Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz.U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Ww. umowa nie zawiera przepisu odnoszącego się wprost do odszkodowań, zatem w myśl tej umowy odszkodowanie należy zakwalifikować jako tzw. „inny dochód”.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zatem odszkodowanie z tytułu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej pochodzące z Włoch a wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Do opodatkowania ww. odszkodowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Na podstawie art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Przepisy wewnętrzne prawa włoskiego nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, zatem działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tychże przepisów, a tym samym do rozstrzygnięcia, czy wysokość lub zasady ustalania ww. odszkodowania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, obowiązujących w wewnętrznym ustawodawstwie włoskim. W tej kwestii jest związany opisem stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Należy zauważyć, iż treść cyt. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do treści przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, nie wyklucza przepisów prawa wewnętrznego innych państw (Włoch).

W uzupełnieniu wniosku z 14 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni stwierdziła, że odszkodowanie z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej przyznawane zostało na podstawie dekretu Prezydenta Republiki Włoch - tekst jednolity Nr 1124 z dnia 30 czerwca 1965 r. zawierającego przepisy dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych. W dekrecie tym mającym moc ustawy określone zostały wysokość i zasady ustalania odszkodowań przysługującym pracownikom, którzy ulegli wypadkom w pracy oraz dotkniętych chorobą zawodową lub ewentualnie pozostałym przy życiu (małżonkom, dzieciom, rodzicom, itp.).

Zatem, otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Włoch odszkodowanie z powodu śmierci współmałżonka w następstwie choroby zawodowej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli istotnie, jak twierdzi Wnioskodawczyni, wysokość i zasady ustalania tegoż odszkodowania wynikają wprost z włoskich przepisów odrębnych ustaw i odszkodowanie nie jest wypłacane na podstawie umowy lub ugody pozasądowej.

Wobec tego płatnik (bank w Polsce) nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo organ interpretacyjny pragnie stwierdzić, że w niniejszej interpretacji indywidualnej nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawczyni dot. opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych włoskiej renty otrzymywanej przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu z uwagi na to, że wyszedłby poza zakres wniosku, który zgodnie z wola Wnioskodawczyni dotyczy wyłącznie opodatkowania odszkodowania otrzymywanego z powodu śmierci męża w następstwie choroby zawodowej otrzymywanego z Włoch.

Organ wydający niniejszą interpretację jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto należy wskazać, w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.