Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1171/13/BK
z 18 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. Wnioskodawca nabył od córki w drodze darowizny nieruchomość – 25% części kamienicy w L. Pozostałą część, tj. 75% posiadał inny właściciel. W 2012 r. w Sądzie Rejonowym Wnioskodawca zniósł współwłasność tej nieruchomości, a ówczesny właściciel nabył Jego część i stał się właścicielem całej kamienicy.

Sąd Rejonowy zasadził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 78 000 zł tytułem spłaty Jego udziału. Ponadto Sąd Rejonowy rozłożył te spłatę na 3 równe części po 26 000 zł i wyznaczył terminy płatności poszczególnych rat. Ostatnia rata powinna wpłynąć do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca podaje, że do dnia dzisiejszego właściciel kamienicy nie zapłacił ani jednej z rat. W grudniu 2013 r. Wnioskodawca wysłał wezwanie do zapłaty do właściciela nieruchomości.

Po uzyskaniu informacji w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca w wymaganym terminie, tj. do 30 kwietnia 2013 r. złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) - PIT-39. Jednocześnie zadeklarował, że jeśli otrzyma wyżej wymienioną kwotę 78 000 zł, to przeznaczy ja na cele mieszkaniowe.

W związku z sytuacją i faktem, iż do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie otrzymał wpłaty od właściciela nieruchomości prawdopodobnie będzie zmuszony przekazać sprawę do komornika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy jest stosowne/wskazane i zgodne z ustawą o podatku dochodowym złożenie w Urzędzie Skarbowym PIT-39, skoro Wnioskodawca nie otrzymał wymaganej wyrokiem Sądu kwoty?
• Czy Wnioskodawca nie powinien złożyć PIT-39 dopiero, gdy otrzyma zasądzoną od dłużnika kwotę?

Wnioskodawca uważa, że PIT-39 powinien złożyć w Urzędzie Skarbowym dopiero, gdy otrzyma od dłużnika kwotę 78 000 zł tytułem zapłaty za odpłatne zbycie 25% części kamienicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeśli nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że „odpłatne zbycie”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

Zniesienie współwłasności polegające na przekazaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną na rzecz drugiego z nich, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba, która otrzymuje spłatę zbywa bowiem odpłatnie przysługujący jej udział. Spłata jest w takim przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami dochodzi do wymiany dóbr majątkowych, tj. nieruchomości w zamian za środki pieniężne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2010 r. Wnioskodawca nabył od córki w drodze darowizny nieruchomość – 25% części kamienicy w L. Pozostałą część, tj. 75% posiadał inny właściciel. W 2012 r. w Sądzie Rejonowym Wnioskodawca zniósł współwłasność tej nieruchomości a ówczesny właściciel nabył Jego część i stał się właścicielem całej kamienicy.

Sąd Rejonowy zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 78 000 zł tytułem spłaty Jego udziału. Ponadto rozłożył tę spłatę na 3 równe części po 26 000 zł i wyznaczył jednocześnie terminy płatności poszczególnych rat. Ostatnia rata powinna wpłynąć do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca podaje, że do dnia dzisiejszego właściciel kamienicy nie zapłacił ani jednej z rat. W grudniu 2013 r. Wnioskodawca wysłał wezwanie do zapłaty do właściciela nieruchomości.

Po uzyskaniu informacji w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca w wymaganym terminie, tj. do 30 kwietnia 2013 r. złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) - PIT-39. Jednocześnie zadeklarował, że jeśli otrzyma wyżej wymienioną kwotę 78 000 zł, to przeznaczy ją na cele mieszkaniowe.

W związku z sytuacją i faktem, iż do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie otrzymał wpłaty od właściciela nieruchomości prawdopodobnie będzie zmuszony przekazać sprawę do komornika.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, że Wnioskodawca w zamian za spłatę pieniężną zasądzoną przez Sąd Rejonowy dokonał odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – statuujący wyjątek od ogólnej zasady powstawania przychodu określonej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 19 ust.3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest przychód należny z tego tytułu, a nie przychód faktycznie otrzymany, oraz że uzyskanie przychodu następuje w dacie przeniesienia własności bez względu na moment faktycznego uzyskania zapłaty. Tak więc moment powstania przychodu jest związany z momentem odpłatnego zbycia, nie zaś z momentem otrzymania środków pieniężnych. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest zatem okoliczność, czy należna kwota została zapłacona, czy zostanie zapłacona w późniejszym terminie, gdyż przychód – jak wskazano powyżej - powstaje w dacie przeniesienia własność nieruchomości na nabywcę.

Stąd też – w opisanym stanie faktycznym przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości Wnioskodawca uzyskał w dniu przeniesienia własności nieruchomości, tj. w 2012 r. Bez wpływu na powyższe pozostaje więc fakt, iż właściciel kamienicy, który nabył udział w nieruchomości nie wywiązał się z zobowiązań i nie dokonał zapłaty za nabyty udział.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Natomiast art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy, w tym samym terminie podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Reasumując, stwierdzić należy, że dokonując w 2012 r. zbycia udziału w nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawca uzyskał przychód - w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 - i stosownie do powołanego wyżej art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy zobowiązany był do złożenia do dnia 30 kwietnia 2013 r. zeznania podatkowego PIT-39.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.