INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 04 listopada 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest przedsiębiorstwem z siedzibą na terytorium Polski prowadzącym przede wszystkim działalność w zakresie dystrybucji i marketingu szeregu produktów/ marek grupy U. z branży FMCG. Dystrybuowane przez Spółkę produkty są nabywane przez kontrahentów zajmujących się detaliczną lub hurtową ich sprzedażą. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług .

W związku z prowadzeniem działalności opodatkowanej na rynku krajowym, Spółka podejmowała, podejmuje i zamierza podejmować szereg działań promocyjnych, reklamowych i marketingowych służących zwiększeniu wolumenu sprzedaży dystrybuowanych przez siebie produktów. Jednym z typowych działań jest współdziałanie z obecnym i lub potencjalnymi kontrahentami Spółki, czasem za pośrednictwem agencji marketingowej, w zakresie odpowiedniej promocji sprzedawanych towarów.

Dążąc w głównej mierze do zapoznania klientów zakupujących produkty sprzedawane przez Spółkę z szeroką gamą produktów przez nią dystrybuowanych oraz zwrócenia ich uwagi na towary dostępne w ofercie sprzedażowej, a przez to również do zachęcenia do nabywania produktów od Spółki, Spółka udostępnia kontrahentom oraz innym podmiotom dokonującym sprzedaży produktów Spółki, różnego rodzaju materiały wspierające sprzedaż . Powyższe działania Spółki przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę.

POSM to różnego rodzaju elementy wyposażenia punktów sprzedaży prowadzonych przez kontrahentów, w tym o charakterze ekspozycyjnym, mające na celu informowanie konsumentów o asortymencie Spółki oraz komunikowanie treści związanych z jej ofertą sprzedażową (w szczególności: ulotki, woblery, ekspozytory, kieszonki, krawaty, podajniki, kuwety, druciaki, ramki, kosze, stelaże, imadła, standy, katalogi, broszury, postery, showcardy, stojaki, tacki do ekspozycji, wyklejki na witryny sklepowe, instalacje, gabloty, lodówki ekspozycyjne, tabliczki, zabudowy alejek handlowych, regały oraz inne podobne materiały). Ponieważ POSM obejmują również tzw. miękkie Materiały — np. ulotki, broszury, newslettery — mogą być one przekazane klientom zgodnie z wolą Spółki (wówczas Spółka traci do nich prawo własności), Przekazywane POSM mogą być udostępniane do korzystania albo wydawane na własność W ramach promocji Spółki, konkretnej akcji marketingowej przez nią organizowanej lub zwiększenia sprzedaży jej produktów (generalnie przedsięwzięcia o charakterze mającym na celu promocję produktów sprzedawanych przez Spółkę).

Wartość POSM jest zróżnicowana - może być zarówno niższa od 10 PLN netto, jak i wyższa.

Co istotne, Spółka wydaje miękkie POSM z założeniem, że nie mają one charakteru konsumpcyjnego - u otrzymującego je klienta (z tego względu, że nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego i nie zaspokajają jego potrzeb zakupowych, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie, Spółce lub akcji marketingowej przez nią prowadzonej).

Udostępnienie (wstawienie/zainstalowanie) danego Materiału dokonywane jest nieodpłatnie, bez pobierania jakiegokolwiek osobnego wynagrodzenia od kontrahenta w tym zakresie. W zależności od uzgodnień pomiędzy stronami może zaistnieć taka sytuacja, że to kontrahent otrzymujący nieodpłatnie POSM może żądać osobnego wynagrodzenie ale za umożliwienie umieszczenia na terenie powierzchni handlowej sprzedawcy różnego rodzaju przedmiotów/ urządzeń służących do promocji produktów Spółki.

Współpraca w zakresie marketingu/reklamy/promocji z wykorzystaniem POSM opierać się może na umowach (również ustnych), politykach, regulaminach lub procedurach wypracowanych przez Spółkę (również za pośrednictwem wsparcia agencji marketingowej).

Udostępnianie Materiałów dokonywane jest w oparciu o preferowany i przyjęty przez Spółkę model polityki marketingowej. Zgodnie z wewnętrznymi procedurami, najczęściej poszczególne akcje marketingowe nadzorowane są, przy wsparciu systemu informatycznego gromadzącego informacje o przebiegu poszczególnych akcji i obsługiwanego przez pracowników Spółki działających na różnych szczeblach (np. przedstawiciele handlowi, przełożony przedstawicieli handlowych w danym rejonie, pracownicy działu magazynowego wydającego POSM, księgowość). Często, udostępnienie nie jest objęte żadną umową pisemną - działania w zakresie POSM wykonywane są wtedy na podstawie ustnych ustaleń. Jednakże, każdorazowo charakter udostępnienia Materiałów jest dla kontrahentów jasny. Ponadto, w przypadku POSM wielokrotnego użytku kontrahentom może być udostępniany do wglądu regulamin użyczania takich Materiałów.

Niezależnie jednak od formy ustaleń z kontrahentami, faktyczne zasady udostępniania POSM, w myśl strategii marketingowej Spółki, co do zasady są analogiczne i w praktyce w większości przypadków generalnie opierają się na poniższych założeniach:

i. kontrahent zobowiązuje się do rzetelnej współpracy w zakresie związanym z ekspozycją i reklamowaniem Spółki, jej produktów lub akcji przez nią prowadzonej w celu utrzymania pożądanego przez Spółkę wizerunku marki;

ii. korzystając z akceptacji kontrahenta (dorozumianej lub wyraźnej), Spółka uzyskuje możliwość dostarczania kontrahentom POSM;

iii. POSM wielokrotnego użytku pozostają przez cały czas własnością Spółki - Spółka nie przenosi własności POSM ani prawa do rozporządzania jak właściciel POSM na kontrahenta; jedynie miękkie POSM są przekazywane (w celu wydania/udostępnienia ich konsumentom);

iv. Spółka może określać warunki użytkowania udostępnianych przez siebie POSM — np. że kontrahenci nie są uprawnieni do używania POSM w innych celach niż uzgodnione ze Spółką i zobowiązują się przestrzegać Wszystkich niezbędnych zaleceń Spółki oraz postępować zgodnie ze wskazaniami Spółki;

v. POSM mogą podlegać wymianie;

vi. w razie zakończenia współpracy, kontrahent powinien w uzgodnionym terminie usunąć POSM z punktu sprzedaży i zwrócić je właścicielowi, tj. Spółce, bądź zniszczyć na wyraźne żądanie Spółki;

vii. Spółka ma prawo do żądania zwrotu POSM, szczególnie w przypadku niedotrzymania warunków ekspozycji z użyciem POSM przez kontrahenta;

viii. fakt konieczności nieodpłatnego korzystania przez sprzedawcę z POSM (jak i możliwości utraty/zniszczenia/zużycia POSM wskutek naturalnych, niezawinionych przez. kontrahenta działań) jest uwzględniony przez Spółkę w cenie sprzedawanych produktów;

ix. traktując uzgodnienia w zakresie POSM jako element szerszej współpracy (w związku z umowami sprzedaży towarów), Spółka co do zasady nie pobiera żadnego wynagrodzenia w związku z przekazaniamiPOSM (POSM przekazywane są więc nieodpłatnie);

x. korzyści ze współpracy w zakresie Materiałów są obopólne, gdyż ustalone działania de facto mają wpłynąć na wzrost przychodów za równo Spółki, jak i kontrahenta.

Materiały nabywane są przez Spółkę na terenie Polski albo z zagranicy. Przy nabyciu POSM, Spółka odlicza VAT naliczony (z tytułu nabycia krajowego bądź wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

POSM o wartości przekraczającej 3 500 PLN netto oraz przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok są wprowadzane do ewidencji środków trwałych zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Spółka dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych, które są przez nią zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z kolei, POSM o wartości przekraczającej 3 500 PLN netto i przewidywanym okresie używania krótszym niż rok, kalkulowane są do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatku, z pominięciem przepisów dotyczących amortyzacji środków trwałych.

Określenie przewidywanego okresu użytkowania dokonywane jest w oparciu o doświadczenie biznesowe Spółki. Ewentualna likwidacja POSM o wartości powyżej 3 500 PLN netto (również przez kontrahenta, któremu POSM był udostępniany) uwidaczniana będzie w dokumentacji Spółki np. w stosownym protokole likwidacji.

Spółka, w związku ze zmianami Ustawy o VAT, które weszły w życie 1 kwietnia 2013 (przede wszystkim w związku z wykreśleniem z Ustawy o VAT w art. 7 ust. 3 fragmentu „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”, powzięła wątpliwości co do konieczności rozliczania VAT należnego od przekazań POSM(udostępnień ich kontrahentom jak i wydania konsumentom — w przypadku miękkich Materiałów).

Spółka pragnie potwierdzić, m.in. w związku ze zmianami w VAT, swoje rozumienie regulacji w zakresie obowiązku wykazywania podatku należnego w związku z udostępnianiem Materiałów kontrahentom, z których część jest przekazywana przez kontrahenta konsumentom. Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny jak również wiedzę, iż analogiczne działania Spółki podejmowane będą również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, udostępnienie kontrahentom POSM, które cały czas pozostają własnością Spółki, nie rodzi od 1 kwietnia 2013 r. obowiązku podatkowego w VAT, w szczególności nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT...
2. Czy czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przez Spółkę miękkich Materiałów na rzecz obecnych lub potencjalnych kontrahentów i konsumentów nie stanowi w stanie prawnym od 1 kwietnia 2013 r. czynności opodatkowanej VAT, a przez to Spółka nie ma obowiązku rozpoznawania obowiązku podatkowego z tytułu omawianych przekazań...
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym zachowuje ona prawo do odliczania VAT z tytułu nabycia POSM zarówno tych które są tylko udostępniane kontrahentom, jak również tych które są nieodpłatnie przekazywane kontrahentom i konsumentom... 4) Czy dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne od POSM ujętych w ewidencji środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodów na gruncie Ustawy o CIT...
4. Czy koszty dotyczące POSM nieujętych w ewidencji środków trwałych stanowię koszty uzyskania przychodów w świetle Ustawy o CIT...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedz na pytanie nr 4 i 5 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedz na pytania nr 1-3 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. Pytania 4

W ocenie Spółki odpisy amortyzacyjne dokonywane od POSM, które zostały ujęte w ewidencji środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodu.

W myśl art. 16a ustawy o CIT amortyzacji podlegają urządzenia oraz inne przedmioty, które:

• zostały nabyte przez podatnika;

• są przez niego wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą;

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16ni, z uwzględnieniem katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu zawartym w art. 16.

Jak wskazano w opisie będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, Spółka nabywa różnego rodzaju POSM w celui ich udostępnienia lub nieodpłatnego przekazania. Zakup POSM ma na celu zwiększenie obrotów Spółki ze sprzedaży dystrybuowanych produktów, a tym samym ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Spółka wprowadza do ewidencji środków trwałych POSM o wartości wyższej niż 3 500 PLN oraz przewidywanym okresie użytkowania przekraczającym rok. Następnie dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych, które klasyfikuje jako koszty podatkowe. Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy Ustawy o CIT, zdaniem Spółki prawidłowym jest zaliczanie odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka pragnie zaznaczyć, że w przedstawionym stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63c Ustawy o CIT, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania.

Zdaniem Spółki nie można uznać, że POSM są oddawane do nieodpłatnego używania, ponieważ każdorazowo wraz z otrzymaniem POSM kontrahenci zobowiązują się do ekspozycji i reklamowania produktów Spółki. Udostępnienie POSM związane jest ze skonkretyzowanym świadczeniem ze strony kontrahenta, a w konsekwencji nie nosi znamion nieodpłatnego używania. Co istotne również, udostępnione POSM przyczyniają się do promocji Spółki, a nie podmiotu, któremu Materiały zostały udostępnione.

Co ważne, prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 sierpnia 2013 r., nr IPPB5/423-404/13-3/AJ;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 stycznia 2013 r., nr. ILPB4/423-338/12-3/LM;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 201 2 r., nr IPPB3/423-278/12-2/EŻ;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 stycznia 2012 r., nr IBPBI/2/423-1273/11/CzP;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 lutego 2011 r., nr IPPB3/423-792/l0-2/GJ.
  
  

Ad. Pytania nr5

Zdaniem Spółki koszty dotyczące POSM nieujętych w ewidencji środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodu jako koszty pośrednio związane z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów to koszty poniesione w celu, osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów ujętych przez ustawodawcę w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Wydatki na nabycie POSM, które są następnie udostępniane bądź przekazywane kontrahentom mają na celu zwiększenie sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Co więcej, wskazane zamierzenie jest realizowane, ponieważ POSM umożliwiają kontrahentom i konsumentom zapoznanie się z asortymentem Spółki, a w konsekwencji przekładają się na wzrost sprzedaży. Tym samym, związek wydatków na POSM z osiągnięciem przychodów jest, w ocenie Spółki, ewidentny, co przekłada się na możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku POSM nieujętych w ewidencji środków trwałych, koszty z nimi związane powinny być potrącane w dacie poniesienia.

Spółka pragnie zaznaczyć, że koszty dotyczące POSM nie powinny być wyłączone z kosztów podatkowych jako koszty reprezentacji wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Ponoszone wydatki nie mają bowiem charakteru reprezentacyjnego, w szczególności nie noszą znamion okazałości, czy wystawności. Spółka zakupuje POSM w celu zapoznania kontrahentów i konsumentów z szeroką gamą produktów sprzedawanych przez Spółkę - poprzez prowadzone działania zwiększa się więc rozpoznawalność produktów marki Spółki. Informowania o dystrybuowanych produktach dostępnych do sprzedaży nie można utożsamiać z chęcią tworzenia tylko i wyłącznie określonego wizerunku fumy, w oderwaniu od faktycznego celu zwiększania sprzedaży dystrybuowanych produktów. Tym samym, ponoszone wydatki powinny być rozpatrywane jako związane z reklamą, czy promocją Spółki, a nie jej reprezentacją.

Przedstawione stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w następującym orzecznictwie:

• orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 2053/11;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r., nr IPPB5/423-404/13-3/AJ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 sierpnia 2012 r., nr IPTPB3/423 -144/12-5/MF;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2011 r., nr ILPB4/423-282/10-2/DS.
  
  

Wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku, indywidualne interpretacje podatkowe oraz stanowiska sądów administracyjnych i TSUE, które jakkolwiek nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, to wpływają jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach podatników. Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych i orzecznictwa sądowego w rozstrzyganiu indywidualnych spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 września 2013 r. (sygn. I SA/Gl 270/13): „minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Choć orzecznictwo sądowe nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego, to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) zyskuje ono szczególnie na znaczeniu. Orzecznictwo to ma normatywne przełożenie na tworzenie warunków jednolitego stosowania prawa podatkowego w płaszczyźnie ogólnej.”

Powyższe jasno potwierdza orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 31 stycznia 2013 r. (sygn. I SA/Ke 678/12): „.już na etapie powstania interpretacji przepisów prawa podatkowego {Minister Finansów – przyp. Wnioskodawcy} powinien czuwać – za pośrednictwem organów, które zostały przez niego upoważnione do wydawania interpretacji – by do tego typu niezgodności nie dochodziło. Jest to istotne zwłaszcza w sytuacji, gdy istnieje ukształtowana linia orzecznicza co do skutków prawnych okoliczności identycznych ze wskazywanymi we wnioskach o interpretację”.

Podobnie, wskazuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 2 lipca 2012 r. (sygn. I SA/Gl 1094/l1): „Wprawdzie nakaz uwzględniania orzecznictwa sądowego (w tym rzecz jasna sądów administracyjnych) sformułowany został expressis verbis w przepisie dotyczącym zmiany interpretacji indywidualnej (ogólnej), to jednak musi mieć on odniesienie do samych interpretacji. Skoro bowiem kształtujące się w judykaturze poglądy winny być uwzględniane przy zmianie interpretacji, to trudno wyobrazić sobie sytuację, że mogą być pomijane przy ich wydawaniu. Z tych też względów w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny nie może pominąć (jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie) omówienia istniejącego orzecznictwa sądowego, w tym wskazanych wyżej wyroków, tym bardziej, że powoływała się na nie strona skarżąca. Zdaniem Sądu organ interpretacyjny może nie zgodzić się z poglądem wyrażonym w prawomocnym wyroku sądowym <...>”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.