Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/423-140/13/TK
z 23 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku Spółki z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 25 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w spółce zależnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w spółce zależnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną prawa polskiego, opodatkowaną od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest 50% udziałowcem spółki z siedzibą w Nowogrodzie Wielkim w Rosji (dalej: „Spółka zależna"). Spółka zależna jest spółką kapitałową założoną zgodnie z prawem Federacji Rosyjskiej, odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka zależna podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu uzyskiwanych dochodów na terytorium Federacji Rosyjskiej (jest rosyjskim rezydentem podatkowym). Wnioskodawca nie posiada zagranicznego zakładu na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Ze względu na fakt, że zobowiązania Spółki zależnej przewyższają jej aktywa, w Spółce tej powstał ujemny kapitał własny. W związku z zaistniałą sytuacją, przepisy prawa rosyjskiego nakładają na udziałowców Spółki zależnej, w tym Wnioskodawcę, obowiązek podwyższenia wartości kapitałów własnych. W przeciwnym wypadku Spółka zależna może podlegać obowiązkowej likwidacji, natomiast wspólnicy Spółki zależnej mogliby ponosić odpowiedzialność subsydiarną za jej zobowiązania. Wnioskodawca, dążąc do ograniczenia swojego ekonomicznego ryzyka związanego z udziałem w Spółce zależnej, nie chce dopuścić do wszczęcia procedury likwidacyjnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca planuje przeprowadzić podwyższenie kapitału zakładowego Spółki zależnej w celu uzupełnienia poziomu kapitałów własnych. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym objęte zostaną w zamian za wkład pieniężny. Środki otrzymane w ramach wkładu Spółka zależna przeznaczy na zredukowanie swojego zadłużenia, w tym na spłatę zobowiązania z tytułu pożyczki udzielonej tej spółce w przeszłości przez Wnioskodawcę. Spółka rozważała także dokonanie konwersji tej wierzytelności na kapitał Spółki zależnej, jednakże zgodnie z prawem rosyjskim wniesienie takiej wierzytelności nie stanowiłoby skutecznego pokrycia kapitału.

Po podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki zależnej, Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie udziały w tej spółce (tj. udziały nabyte w przeszłości oraz udziały objęte w zamian za wkład pieniężny opisany powyżej). Sprzedaż udziałów objętych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki zależnej może nastąpić niedługo po ich objęciu. Wnioskodawca planuje sprzedać udziały do podmiotu niepowiązanego z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Cena sprzedaży udziałów zostanie uzgodniona pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą, natomiast ze względu na sytuację finansową Spółki zależnej Wnioskodawca spodziewa się, że tak ustalona cena będzie znacznie niższa od kwoty wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie sprzedawanych udziałów. Cena sprzedaży udziałów będzie nie niższa niż wartość rynkowa tych udziałów w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z przedstawionym wyżej zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca chce potwierdzić skutki podatkowe transakcji sprzedaży udziałów w Spółce zależnej w zakresie rozpoznania przychodu z tej transakcji, jak również kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do części sprzedawanych udziałów, które objęte zostaną przez Spółkę w zamian za wkład gotówkowy opisany powyżej. Przedmiotem zapytania nie są zatem zasady ustalenia kosztu uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży udziałów w Spółce zależnej, które Wnioskodawca posiadał przed podwyższeniem kapitału zakładowego, opisanym powyżej.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy w wysokości uzyskanej ceny sprzedaży?
2. Czy w związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej, w zakresie udziałów objętych w zamian za wkład pieniężny wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości środków pieniężnych wniesionych do Spółki zależnej w ramach wkładu pieniężnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy w wysokości uzyskanej ceny sprzedaży.

W związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej w zakresie udziałów objętych w zamian za wkład pieniężny wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, będzie on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości środków pieniężnych wniesionych do Spółki zależnej w ramach wkładu pieniężnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, (z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14), są w szczególności otrzymane pieniądze, oraz wartości pieniężne.

Przepis powyższy formułuje ogólne pojęcie przychodu, wiążąc tę kategorię z wszelkiego rodzaju wartościami otrzymanymi przez podatnika w pieniądzu lub w wartościach pieniężnych.

Natomiast, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Artykuł 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych doprecyzowuje zasady ustalania przychodu podatkowego w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych, w tym w drodze sprzedaży. Ma on zatem zastosowanie w szczególności do transakcji sprzedaży udziałów w spółkach kapitałowych.

Zdanie drugie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi jednocześnie o uprawnieniu organu podatkowego do weryfikacji zastosowanej ceny pod kątem jej rynkowego charakteru. W sytuacji, kiedy w wyniku takiej weryfikacji okazałoby się, że zastosowana cena odbiega od wartości rynkowej sprzedawanych praw majątkowych w sposób znaczny, a nadto brak byłoby uzasadnionych przyczyn wystąpienia takiej różnicy między zastosowaną ceną a wartością rynkową przedmiotu transakcji, organ jest uprawniony do zmiany wysokości przyjętej przez podatnika wartości przychodu z tytułu transakcji dla celów podatkowych.

Takie rozumienie regulacji zawartej w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 października 2012 r., sygn. I SA/Gd 745/12 wskazano, że: „(…) regulacja zawarta w art. 14 odnosi się do sposobu określenia przychodu ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych ustanawiając jako zasadę, że przychodem z tego tytułu jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Ustawodawca przyznaje jednocześnie organowi podatkowemu uprawnienie do odmiennego określenia wartości zbywanych rzeczy lub praw majątkowych poprzez jej ustalenie w oparciu o ceny rynkowe."

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe zasady ustalania przychodu ze sprzedaży udziałów stosuje się bez rozróżnienia, zarówno w odniesieniu do spółek kapitałowych polskich, jak również do spółek zagranicznych będących podatnikami (a więc nietransparentnych podatkowo).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma jednocześnie innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w przedmiotowej sytuacji mogłyby modyfikować zasady ustalenia przychodu podatkowego z tytułu opisywanej transakcji. Wnioskodawca zauważa także, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia z opodatkowania niniejszego przychodu.

W szczególności, taką podstawą nie będzie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przychody te niezależnie od ich opodatkowania na terytorium Federacji Rosyjskiej nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania w oparciu o umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską, ponieważ umowa ta przewiduje w art. 21 metodę zaliczenia jako metodę unikania podwójnego opodatkowania, co oznacza, że dochody osiągane na terytorium rosyjskim przez polskiego rezydenta podatkowego (a więc także Wnioskodawcę) podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej, a jedynie w przypadku zapłaty podatku z tytułu takich operacji w Federacji Rosyjskiej, polska spółka ma prawo do proporcjonalnego odliczenia kwoty zapłaconego podatku.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca dokona zbycia udziałów w Spółce zależnej, która jest rosyjskim rezydentem podatkowym. Cena sprzedaży zostanie ustalona z nabywcą, który będzie podmiotem niepowiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Spółka poszukuje nabywcy udziałów w Spółce zależnej, aby w możliwie jak najkrótszym terminie zakończyć swoje uczestnictwo w spółce rosyjskiej, w ten sposób ograniczając ryzyko gospodarcze z tym związane. Z uwagi na sytuację ekonomiczną Spółki zależnej, spodziewana przez Wnioskodawcę cena, jaką będzie w stanie uzgodnić z nabywcą, będzie znacznie niższa od wartości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie tych udziałów. Zdaniem Wnioskodawcy należy jednak przyjąć, że w tych okolicznościach cena ustalona pomiędzy niezależnymi od siebie podmiotami nie powinna odbiegać od wartości rynkowej. Wnioskodawca zauważa jednocześnie, że na podstawie art. 14 ust. 1 zdanie drugie organ podatkowy będzie miał oczywiście możliwość weryfikacji rynkowego poziomu przyjętej ceny, natomiast przepis ten nie oznacza obowiązku Wnioskodawcy ustalania, niezależnie od ceny, wartości rynkowej. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony rozpoznać przychód w wysokości ceny, jaką uda mu się uzyskać od nabywcy.

Podsumowując, w związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy w wysokości uzyskanej ceny sprzedaży.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższy przepis ustanawia podstawową i uniwersalną zasadę kwalifikacji wszelkiego rodzaju wydatków jako koszt uzyskania przychodów pod warunkiem istnienia związku z przychodem. Jednocześnie, stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów może być tylko koszt, który wykazuje związek z przychodem o charakterze podatkowym (tj. uwzględnianym w kalkulacji dochodu do opodatkowania).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, zastrzeżeniem ust. 7e.

Powyższy przepis wskazuje przede wszystkim, że wydatki na nabycie udziałów należy bezpośrednio wiązać z przychodami z ich sprzedaży. Ponadto, wyznacza on moment rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie udziałów na czas ich odpłatnego zbycia. W ten sposób odroczone jest rozpoznanie kosztu uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych na nabycie udziałów, aż do momentu ich odpłatnego zbycia, w tym w ramach transakcji sprzedaży.

Przepis powyższy nie wskazuje szczegółowo, do jakiego rodzaju wydatków ma on zastosowanie. W szczególności, nie wyróżnia on kwot pieniężnych wniesionych przez wspólnika na pokrycie kapitału. Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że tego rodzaju środki stanowią podstawową kategorię wydatków ponoszonych na objęcie udziałów. Należy zatem uznać, że zgodnie z powyższym przepisem środki pieniężne wniesione jako wkład pieniężny na pokrycie kapitału w spółce kapitałowej rozpoznaje się jako koszt uzyskania przychodu na moment odpłatnego zbycia tak nabytych udziałów.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy ustalające szczegółowe zasady określenia kosztu uzyskania przychodów dotyczące zbycia udziałów nabytych w zamian za wkłady niepieniężne (tj. art. 16 ust. 1k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), ponieważ wniosek dotyczy udziałów objętych w zamian za wkład pieniężny.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest innych uregulowań ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w przypadku transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku modyfikowałyby zasady ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, zaistnieje związek wydatków, które Wnioskodawca przeznaczy na pokrycie wkładu pieniężnego z przychodem, który uzyska on ze sprzedaży objętych w zamian za tenże wkład udziałów. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki te Wnioskodawca może rozpoznać na moment zbycia udziałów. Jednocześnie, przychód powyższy będzie przychodem uwzględnionym w kalkulacji dochodu podatkowego - nie podlega on w szczególności zwolnieniu z opodatkowania, co zostało wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1. Nie będzie miało przy tym znaczenia, jeżeli wartość wydatków, które Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów będzie znacznie wyższa od przychodu z tytułu ceny. Nie ma bowiem, jak wskazano powyżej, żadnych przepisów, które w ten sposób modyfikowały uprawnienia Wnioskodawcy do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości wydatków poniesionych na nabycie zbywanych udziałów.

Powyższe rozumienie nie budzi wątpliwości na tle orzecznictwa sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 24 listopada 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: „(…) w świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 omawianej ustawy w wypadku zbycia akcji (udziałów) wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu, nawet jeżeli zbycie nastąpiło ze stratą".

Podsumowując, w związku ze sprzedażą udziałów w Spółce zależnej w zakresie udziałów objętych w zamian za wkład pieniężny wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości środków pieniężnych wniesionych do Spółki zależnej w ramach wkładu pieniężnego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, rozumiany jako nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przychodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, są przede wszystkim otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Na mocy ust. 2 tego artykułu, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 3 omawianej ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Regulacja zawarta w art. 14 odnosi się do przychodu ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych, statuując zasadę, że przychodem z tego tytułu jest wartość określona przez strony w umowie jako cena zbycia. Jednocześnie, pozwala organom podatkowym, w przypadku spełnienia wskazanych w ustawie przesłanek, na określenie przychodu w innej wysokości - odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu zbycia. Rolą organów podatkowych nie jest przy tym określenie wartości wyrażonej w cenie, ale wartości rynkowej zbywanej rzeczy bądź prawa majątkowego.

Odnosząc wyżej powołane przepisy do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, prawidłowo wskazał, że na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu w wysokości ceny ustalonej w umowie. Jednakże, co również podkreśla sam Wnioskodawca, organ podatkowy przychód ten będzie mógł określić w wysokości wartości rynkowej na podstawie art. 14 ust. 1-3 ww. ustawy, w przypadku gdy cena ustalona w umowie bez uzasadnionej przyczyny będzie znacznie odbiegać od wartości rynkowej zbywanych udziałów.

Jako prawidłowe należy również ocenić stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 wniosku. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zapis taki oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Natomiast zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Z powyższego wynika więc, że nie można uznać za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) w spółce, jednakże wydatki takie są kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji).

Użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów – ale dopiero z chwilą sprzedaży udziałów lub akcji – zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie tych udziałów lub akcji.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży udziałów w Spółce zależnej, kosztem uzyskania przychodów Spółki będzie kwota wydatków (środków pieniężnych), jakie Spółka poniesie na objęcie udziałów w Spółce zależnej, obejmująca wartość kwoty faktycznie wpłaconej do Spółki zależnej w związku z planowanym objęciem przez Spółkę nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki zależnej.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.