Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-397/14/KB
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 28 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• braku obowiązku wykazania przychodu z tytułu otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowych nabytych na skutek rozwiązania spółki jawnej – jest prawidłowe,
• sposobu ustalenia dochodu do opodatkowania uzyskanego z tytułu otrzymania spłaty ww. wierzytelności – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych rozwiązania spółki jawnej powstałej z przekształcenia spółki z o.o. W dniu 28 stycznia 2014 r. powyższy wniosek został uzupełniony.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będąca osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zamierza objąć udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „SPZOO”) z siedzibą w Polsce.

Udziały SPZOO pokryte zostaną przez Wnioskodawczynię wkładem niepieniężnym w postaci udziałów spółki kapitałowej prawa luksemburskiego (dalej: „Spółka luksemburska”) w ramach transakcji wymiany udziałów (o której mowa w art. 24 ust. 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 12 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawczynię do SPZOO odpowiadać będzie wartości rynkowej przedmiotu wkładu z dnia jego wniesienia do SPZOO. Wartość ta (wartość wkładu) zostanie wskazana w uchwale zgromadzenia wspólników SPZOO dotyczącej podwyższenia kapitału zakładowego SPZOO i znajdzie odzwierciedlenie w wartości, o którą zwiększony zostanie kapitał zakładowy tej spółki. Wskutek wniesienia przez Wnioskodawczynię wkładu niepieniężnego do SPZOO, objęte zostaną przez nią udziały w kapitale zakładowym SPZOO, a wartość nominalna objętych udziałów będzie równa wartości rynkowej przedmiotu wkładu niepieniężnego.

SPZOO pełnić będzie funkcję podmiotu holdingowego i finansowego prowadząc m.in. działalność holdingów finansowych i działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych. W ramach swojej działalności SPZOO będzie mogła rozporządzać akcjami, udziałami, papierami wartościowymi oraz wierzytelnościami.

W toku restrukturyzacji grupy kapitałowej planowane jest, że Spółka luksemburska zostanie zlikwidowana, a SPZOO, jako wspólnikowi Spółki luksemburskiej, zostanie wydany jej majątek polikwidacyjny, który mogą stanowić: udziały i akcje polskich spółek, certyfikaty inwestycyjne funduszy inwestycyjnych (dalej: „Certyfikaty inwestycyjne") oraz wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych przez Spółkę luksemburską (dalej: „Wierzytelności pożyczkowe”).

Po zakończeniu procesu likwidacji Spółki luksemburskiej, SPZOO zostanie przekształcona w spółkę jawną (dalej: „Spółka osobowa”) w trybie art. 551 § 1 Kodeksu spółek handlowych i w tej formie będzie kontynuować działalność gospodarczą w tym samym zakresie co prowadzona przez SPZOO.

Ewentualnie przyszłe zakończenie bytu prawnego Spółki osobowej, w celu ograniczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem procesu likwidacji, może zostać dokonane przez podjęcie jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników Spółki osobowej o jej rozwiązaniu. W wyniku powyższego, działalność Spółki osobowej zostanie zakończona, a cały jej majątek zostanie podzielony pomiędzy wspólników i wydany im in natura.

Na tym etapie trudno jest jednoznacznie ocenić co będzie wchodziło w skład majątku Spółki osobowej. Można jednak przyjąć, że będą to środki pieniężne lub Wierzytelności pożyczkowe. Wśród Wierzytelności pożyczkowych mogą być zarówno wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych spółkom z grupy, jak i Wnioskodawczyni.

W efekcie, w razie rozwiązania Spółki osobowej Wnioskodawczyni stanie się bezpośrednio właścicielem aktywów stanowiących majątek Spółki osobowej. W takim przypadku na moment wydania Wierzytelności pożyczkowych wobec Wnioskodawczyni dojdzie do wygaśnięcia jej zobowiązań wobec Spółki osobowej z tytułu Wierzytelności pożyczkowych poprzez tzw. konfuzję (confusio) - instytucję prawa cywilnego powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (Wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawczyni) na skutek połączenia w rękach tej samej osoby (Wnioskodawczyni) prawa (Wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawczyni) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawczyni wobec Spółki osobowej).

Pozostałe Wierzytelności pożyczkowe będą w przyszłości spłacane do rąk Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych otrzymanych przez Wnioskodawczynię, jako majątek polikwidacyjny Spółki osobowej, powstanie po jej stronie przychód do opodatkowania?
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego powyższego pytania za nieprawidłowe, w jaki sposób powinna ustalić dochód do opodatkowania w przypadku spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych?

(pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4)

Ad 1.

W opinii Wnioskodawczyni, w przypadku spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych otrzymanych jako majątek polikwidacyjny Spółki osobowej, nie powstanie po jej stronie przychód do opodatkowania, z uwagi na neutralny charakter tej czynności.

Instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509-518 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym na podstawie art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z § 2 tego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Stosownie do art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego, przeniesienie wierzytelności może nastąpić w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W wyniku przeniesienia wierzytelności (cesji wierzytelności), wygasa u dotychczasowego wierzyciela stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem. Jednocześnie, powstają nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku polikwidacyjnego Spółki osobowej, otrzyma m.in. Wierzytelności pożyczkowe wobec osób trzecich. Wcześniej wierzytelności te przysługiwały Spółce osobowej. W wyniku dokonanej cesji, Wnioskodawczyni stanie się nowym wierzycielem, któremu przysługiwać będą Wierzytelności pożyczkowe wobec dłużników. Spłata zobowiązań przez dłużnika przysługiwać wówczas będzie Wnioskodawczyni jako nowemu wierzycielowi. Jej zdaniem, nie będzie zobowiązana, w przypadku spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych do zapłaty podatku dochodowego, z uwagi na to, że spłata tych wierzytelności stanowi jedynie uregulowanie zobowiązania i jako taka powinna być dla niej neutralna podatkowo.

Na poparcie powyższego stanowiska, Wnioskodawczyni powołała:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 lipca 2013 r. Znak: IPTPB1/415-312/13-6/MAP,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2013 r. Znak: IPPB1/415-90/13-6/AM,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 5 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 953/13,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 1 października 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 776/13.
  
  

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni biorąc pod uwagę neutralny charakter spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych otrzymanych jako majątek polikwidacyjny Spółki osobowej, na moment spłaty tych wierzytelności przez dłużnika, po jej stronie nie powstanie więc dochód do opodatkowania.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, gdyby przyjąć wbrew jej stanowisku w zakresie pytania nr 3, że spłata Wierzytelności pożyczkowych przez dłużnika będzie skutkowała powstaniem po jej stronie przychodu podatkowego, to konsekwentnie należałoby uznać, że podstawą opodatkowania byłby osiągnięty przez nią dochód, czyli różnica między otrzymanym przychodem a kosztem jego uzyskania.

W takiej sytuacji byłby to dla Wnioskodawczyni przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, tj. z praw majątkowych. Art. 18 ustawy o PIT stanowi, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Nie ulega przy tym wątpliwości, że wierzytelność pieniężna stanowi przysługujące wierzycielowi prawo majątkowe.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wskazuje powołany wyżej przepis, przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

Konsekwentnie, jeżeli by przyjąć, że spłata Wierzytelności pożyczkowych nie jest zdarzeniem neutralnym podatkowo, należałoby uznać, że przychodem Wnioskodawczyni będzie uiszczona przez dłużnika kwota Wierzytelności pożyczkowych, a przychód ten powstaje w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika.

Ustawa o PIT nie wskazuje odrębnej zasady określania dochodu z praw majątkowych, w związku z tym, dochód ten należałoby ustalić na podstawie przepisów ogólnych ustawy o PIT, tj. art. 9 ust. 2. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie zaś do art. 22 ust. 4 ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Przyjmując zatem, że w przypadku spłaty przez dłużnika całości lub części Wierzytelności pożyczkowych, otrzymanych w wyniku likwidacji Spółki osobowej na rzecz Wnioskodawczyni, powstawać będzie po jej stronie przychód z praw majątkowych, pojawia się pytanie o sposób kalkulacji kosztu jego uzyskania.

Przepisy podatkowe nie zawierają regulacji, które wskazywałyby bezpośrednio zasady określania wartości wydatków na nabycie (innych niż środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne) składników majątkowych, objętych w wyniku likwidacji spółki kapitałowej. Ponieważ jednak, otrzymanie majątku pozostałego po likwidacji spółki kapitałowej jest zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu, zaś wartość otrzymanych w ramach takiego majątku składników majątkowych stanowi przychód, który co do zasady podlega opodatkowaniu, to nie powinno ulegać wątpliwości, że wartość ta powinna być również traktowana jako koszt nabycia. W konsekwencji wartość rynkowa Wierzytelności pożyczkowych otrzymanych przez Wnioskodawczynię w ramach majątku pochodzącego z likwidacji Spółki osobowej, jako sukcesora SPZOO stanowiłaby dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty tych wierzytelności.

W przypadku częściowej spłaty Wierzytelności pożyczkowych przez dłużnika, Wnioskodawczyni przysługiwałoby prawo rozpoznania kosztów podatkowych, związanych z otrzymanymi w ramach majątku polikwidacyjnego Wierzytelnościami pożyczkowymi proporcjonalnie do spłaconej przez dłużnika części Wierzytelności pożyczkowych. Koszty te, w opinii Wnioskodawczyni mogłyby być zaliczone jako koszty bezpośrednio związane z przychodami tj. związane z uzyskaną przez nią od dłużnika spłatą zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie Wierzytelności pożyczkowe nabyte zostały przez SPZOO, jako majątek polikwidacyjny Spółki luksemburskiej. W konsekwencji należałoby przyjąć, że dla SPZOO wartość rynkowa tych wierzytelności z dnia objęcia stanowi koszt uzyskania przychodu w razie odpłatnego dysponowania tymi Wierzytelnościami lub ich spłaty. Ze względu na bezpośredni związek kosztów uzyskania przychodu z przychodami ze spłaty Wierzytelności pożyczkowych, należy stwierdzić, że poniesienie kosztu w określonej wysokości jest skorelowane, a także służy uzyskaniu danej kwoty przychodu. Stąd, częściowa spłata Wierzytelności pożyczkowych pozwoliłaby Wnioskodawczyni na potrącenie proporcjonalnej części kosztów uzyskania przychodu. Przykładowo więc, gdy dłużnik spłaciłby początkowo tylko 1/3 wartości przypadającej na niego Wierzytelności pożyczkowej, Wnioskodawczyni byłaby zobowiązana do rozpoznania tej części spłaconej wierzytelności pożyczkowej jako przychodu. Jednocześnie miałaby prawo do proporcjonalnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu 1/3 wartości wierzytelności pożyczkowej. Przyjęcie innego stanowiska prowadziłoby do naruszenia zasady współmierności przychodów i kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku wykazania przychodu z tytułu otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowych nabytych na skutek rozwiązania spółki jawnej uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w wydanej dla Wnioskodawczyni interpretacji indywidualnej z 27 marca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1301/13/KB, IBPBI/1/415-396/14/KB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, za prawidłowe uznał m.in. stanowisko Wnioskodawczyni sprowadzające się do twierdzenia, że na moment rozwiązania spółki jawnej nie powstanie u niej przychód z tytułu otrzymania opisanych we wniosku wierzytelności pożyczkowych.

Odnosząc się do skutków podatkowych późniejszego otrzymania przez Wnioskodawczynię spłaty wierzytelności pożyczkowych nabytych z tytułu rozwiązania spółki jawnej powstałej z przekształcenia spółki z o.o. zauważyć należy, że zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 7g ww. ustawy, przychodami z działalności gospodarczej są także przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki (kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, w przypadku gdy:

1. pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
2. pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu) środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału
   
   

Do przychodów z działalności gospodarczej – zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy – nie zalicza się natomiast

• pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek;
• kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.
  
  

Ponadto – jak stanowi art. 17 pkt 1 ww. ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korespondują także z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) regulującymi kwestie skutków podatkowych związanych z udzielaniem pożyczek. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 10 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
  
• przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki (kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, w przypadku gdy:
  1. pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
  2. pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu) środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się:

• pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów);
• kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).
  
  

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) zarówno udzielenie pożyczki, jak i spłata jej wartości nominalnej są neutralne podatkowo. Przychód podatkowy powoduje dopiero otrzymanie należnych od tej pożyczki odsetek, bądź też – w przypadku pożyczek waloryzowanych walutą obcą – nadwyżki pomiędzy otrzymaną spłatą kapitału a kwotą udzielonej pożyczki, będącej wynikiem zmiany kursu waluty, którą waloryzowana była pożyczka. Oznacza to zatem, że (co do zasady), otrzymanie od dłużnika spłaty wierzytelności wynikającej z otrzymanej pożyczki – w części dotyczącej spłaty kapitału – nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem spółki jawnej powstałej z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z rozwiązaniem ww. spółki jawnej i podziałem jej majątku pomiędzy wspólników Wnioskodawczyni otrzyma wierzytelności dotyczące udzielonych pożyczek znajdujące się wcześniej w majątku ww. spółki z o.o. Jak wskazano we wniosku, w wyniku tej czynności, Wnioskodawczyni stanie się nowym wierzycielem, któremu przysługiwać będą wierzytelności pożyczkowe wobec dłużników. Wnioskodawczyni przewiduje, że może otrzymać w całości lub w części spłatę ww. wierzytelności. Z wniosku nie wynika, aby „spłatą” objęte były także świadczenia dodatkowe wynikające z udzielonych pożyczek np. należne, czy też zaległe odsetki.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawczynię samej spłaty ww. wierzytelności pożyczkowych nie powstanie u niej przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku obowiązku wykazania przychodu z tytułu otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowych nabytych na skutek rozwiązania spółki jawnej należało uznać za prawidłowe. Tym samym, ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym sposobu ustalenia dochodu do opodatkowania uzyskanego z tytułu trzymania spłaty ww. wierzytelności jest bezprzedmiotowa. Jak wskazała bowiem sama Wnioskodawczyni, oczekuje odpowiedzi na powyższe pytanie jedynie w sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości jej stanowiska dot. kwestii powstania przychodu z tytułu otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pozostałych pytań zadanych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.