INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem wypoczynku ze środków Międzyzakładowego Funduszu Socjalnego:

• dla dzieci i młodzieży do lat 18 - jest prawidłowe,

• dla dziecka, które ukończyło 18 rok życia w trakcie wypoczynku – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 28 czerwca 2012 r, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 lipca 2012 r., natomiast w dniu 9 lipca 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 6 lipca 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W Spółce funkcjonuje Międzyzakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: MFŚS). W ramach dofinansowania (na podstawie regulaminu zaakceptowanego przez Związki Zawodowe), ze środków MFŚS, przyznawane są dopłaty do wypoczynku, takiego jak: kolonie i obozy, zimowiska, zielona szkoła, wczasy, sanatoria dla dzieci i młodzieży, dla dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, na podstawie złożonego wniosku o dofinansowanie. Komisja MFŚS przyznaje ww. dofinansowanie na podstawie faktury lub rachunku. Dofinansowanie przekazywane jest na rachunek organizatora za wyjątkiem „zielonych szkół”.

Podstawą wypłaty dofinansowania są faktury, rachunki wystawione przez biura podróży za kolonie, wczasy, obozy; wystawione za zielone szkoły przez szkoły, kluby, np. tańca, karate oraz obozy językowe; wczasy - wystawione przez ośrodki wczasowe, pensjonaty, agroturystykę i inne podmioty mające zaświadczenie o wpisie do ewidencji określone poniżej.

Spółka żąda potwierdzeń rezerwacji, jak i zaświadczeń o wpisie do ewidencji.

Otrzymuje wpis do ewidencji do faktur za wczasy określające działalność jako:

• obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (PKD 55.20.Z),

• inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania gdzie indziej nie sklasyfikowane (PKD 55.23).
  
  

Wczasy dotyczą całej rodziny, tzn. faktura dokumentuje wczasy dla rodziców i ich dzieci, razem z rozbiciem na odpłatność za jedną osobę.

Uzupełniając wniosek, Wnioskodawca dodał, iż jako administrator MFŚS, zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu socjalnym (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), oraz jako płatnik, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), na podstawie których, zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), zobowiązany jest do obliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymanych przez pracowników dofinansowań działalności socjalnej do wypoczynku dzieci do lat 18, zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie w różnych formach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów, zimowisk, w tym również połączonego z wypoczynkiem pobytu leczniczo-sanatoryjnego oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem dzieci i młodzieży do lat 18 (dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej), które są uprawnione do korzystania z Międzyzakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych... Czy faktura wystawiona przez biuro podróży czy szkołę, klub za obóz, kolonię, zieloną szkołę, wczasy, jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym... Czy w przypadku innych organizatorów, faktura z opisem wczasy dla całej rodziny i potwierdzenie wpisu Regon z PKD 55.2, są dokumentami wystarczającymi do zastosowania zwolnienia dopłat dla dzieci i młodzieży do lat 18...
2. W przypadku wypłaty dofinansowania do wypoczynku dla dzieci do lat 18, czy zastosowanie ma zwolnienie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku od osób fizycznych, dotyczące dziecka, które w momencie przekazania dofinansowania nie miało ukończonych 18 lat, a w czasie pobytu na wypoczynku (który był dofinansowany), ukończyło 18 lat...
   
   

Uzupełniając wniosek, Wnioskodawca przeformułował zadane pierwotnie pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako płatnik, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz 60 ze zm.), obowiązany jest na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku oraz jego wpłacenia organowi podatkowemu, zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), z tytułu otrzymanych przez pracowników, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), dofinansowania dopłat do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie (PKD 55.2), w formie wczasów, kolonii, zimowisk, w tym również połączonego wypoczynku leczniczo-sanatoryjnego oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem dzieci i młodzieży do lat 18, na podstawie faktury wystawionej przez biuro podróży, szkołę, klub za obóz, kolonię, zieloną szkołę, wczasy, która jest dokumentem wystarczającym i będącym podstawą zastosowania przez płatnika zwolnienia dofinansowania z ZFŚS przy obliczaniu i pobraniu podatku z tytułu dopłat do wypoczynku dla dzieci i młodzieży do lat 18, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy Wnioskodawca jako płatnik, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w przypadku wypłaty dofinansowania do wypoczynku dla dzieci do lat 18, może zastosować zwolnienie od podatku zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku od osób fizycznych, odnośnie dziecka, które w momencie przekazania dofinansowania nie miało ukończonych 18 lat, a w czasie pobytu na wypoczynku (który był dofinansowany) ukończyło 18 lat...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Dofinansowanie do wypoczynku dla wszystkich dzieci do lat 18, uprawnionych do korzystania z dopłat do wypoczynku przyznanego w ramach działalności Międzyzakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej), korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78. Dokumenty będące podstawą dofinansowania są wystarczające do zastosowania tego zwolnienia.
2. Dofinansowanie do wypoczynku nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 dla dziecka, które w momencie przyznania i przekazania dofinansowania nie miało ukończonych 18 lat, a w czasie korzystania z wypoczynku miało ukończone 18 lat.
   
   

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodał, iż:

1. jako płatnik, przy obliczaniu i poborze podatku od dofinansowania do wypoczynku dla wszystkich dzieci uprawnionych do korzystania z dopłat do wypoczynku do lat 18, przyznanego w ramach działalności MFŚS, może zastosować zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast
2. w odniesieniu do dziecka, które w momencie przyznania i przekazania dofinansowania nie miało ukończonych 18 lat, a w czasie korzystania z wypoczynku miało ukończone 18 lat, nie może zastosować zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18,

• nieprawidłowe – w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem wypoczynku dziecka, które ukończyło 18 rok życia w trakcie wypoczynku.
  
  

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek jest zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, w tym również połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły osiemnastego roku życia.
   
   

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z funduszu socjalnego podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł, zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Z powyższego przepisu wynika, że do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest m.in. spełnienie przesłanki, iż wypoczynek musi być zorganizowany przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, np.: biura turystyczne, jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

• podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich,

• szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, o których mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.),

• kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.), diecezje i parafie jako terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła są osobami prawnymi. Ww. jednostki mogą być również organizatorami wypoczynku zorganizowanego – zgodnie z treścią art. 39 pkt 6 ww. ustawy, który stanowi iż działalność charytatywno – opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie.
  
  

Istotne znaczenie ma zatem formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z wypoczynkiem.

Przez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego z wyjątkiem takich form wypoczynku, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własną rękę”.

Do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne jest posiadanie dokumentu (faktury VAT, rachunku, dowodu wpłaty KP, przelewu bankowego, przekazu pocztowego), który zawiera co najmniej:

• nazwę i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku, na rzecz którego została dokonana wpłata (w razie wątpliwości należy zwrócić się z zapytaniem do usługodawcy, czy świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub czy zajmuje się statutowo tego typu działalnością),

• formę wypoczynku (wczasy, kolonie, obóz lub zimowisko),

• imię i nazwisko dziecka korzystającego ze zorganizowanej formy wypoczynku,

• imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty,

• kwotę i datę dokonania zapłaty.
  
  

Wskazać jednocześnie należy, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej, jaki dowód powinien przedstawić pracownik, który poniósł wydatek z tytułu wypoczynku dziecka do lat 18. Zatem, aby dofinansowanie do wypoczynku dzieci mogło być zwolnione od podatku należałoby przyjąć, iż ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji stosuje się dokumenty zwyczajowo przyjęte, jakimi są dowody wpłaty. Pojęcie dowód wpłaty jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem zarówno rachunek lub fakturę VAT wystawioną przez organizatora wypoczynku, przelew bankowy, przekaz pocztowy, jak również dokument wpłaty w kasie podmiotu prowadzącego działalność w tym zakresie. Z dowodu wpłaty powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, kto korzystał z wypoczynku, tj. imię i nazwisko dziecka, forma wypoczynku, okres, w którym korzystano z wypoczynku, kwota poniesionego wydatku oraz podpis osoby, która wystawiała ten dokument.

W świetle ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592), osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu (art. 2 ust. 5), są:

• pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny,

• inne osoby,

- którym pracodawca przyznał w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z funduszu.

W myśl art. 8 ust. 2 tej ustawy, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

Wobec powyższego, krąg osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, winien wynikać z regulaminu utworzonego zgodnie z ww. ustawą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jedynie w art. 21 ust. 1 pkt 78, że wolne od podatku dochodowego są dopłaty (po spełnieniu określonych warunków) do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Odnosząc się natomiast do kwestii przyznania i przekazania dofinansowania do wypoczynku dla dziecka do lat 18, które w czasie korzystania z wypoczynku ukończyło 18 lat, należy zauważyć, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika bezpośrednio, na który dzień należy badać, czy dziecko ukończyło, czy też nie 18 lat. W tej sytuacji wiek dziecka winno się badać w relacji z momentem uzyskania przez osobę uprawnioną przychodu z tytułu zakupionej przez Wnioskodawcę usługi.

Jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

Natomiast przychód w postaci wartości świadczeń rzeczowych lub innych świadczeń nieodpłatnych powstaje z chwilą otrzymania świadczenia przez podatnika lub wykonania świadczenia na rzecz podatnika.

Powyższy przepis uzależnia możliwość kwalifikacji świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń do przychodów od faktu ich „otrzymania”, czyli uzyskania przez podatnika faktycznej korzyści, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, gdzie samo „postawienie do dyspozycji podatnika” powoduje przysporzenie majątkowe.

W przedstawionym stanie faktycznym dopłata do wypoczynku nie ma charakteru świadczenia pieniężnego. Dofinansowanie przekazywane jest na rachunek organizatora, pracownik nie otrzymuje pieniędzy, lecz uzyskuje określoną korzyść w postaci usługi zakupionej przez Wnioskodawcę. Momentem powstania przychodu z tego tytułu jest miesiąc, w którym dziecko osoby uprawnionej korzysta z wypoczynku.

Zatem w sytuacji, gdy:

• dziecko ukończyło 18 rok życia przed rozpoczęciem wypoczynku – całość dopłaty podlega doliczeniu do przychodu pracownika (osoby uprawnionej) podlegającego opodatkowaniu.

• dziecko ukończyło 18 tok życia po zakończeniu wypoczynku – całość dopłaty jest zwolniona z opodatkowania,

• dziecko ukończyło 18 rok życia w trakcie wypoczynku, część dofinansowania w wysokości proporcjonalnej do okresu od ukończenia 18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku, podlega doliczeniu do przychodu pracownika (osoby uprawnionej) podlegającego opodatkowaniu.
  
  

W celu ustalenia ilości dni, za które należy opodatkować dopłatę do wypoczynku, zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 112 tej ustawy, termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednakże przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia. Zatem, 18 rok życia osiąga się z początkiem dnia, który swą datą odpowiada dniu urodzenia.

Należy podkreślić, że w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przekazanie środków (dofinansowania) na rachunek organizatora, nie powoduje powstania przychodu po stronie pracownika (osoby uprawnionej).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w zakładzie pracy funkcjonuje Międzyzakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, utworzony na podstawie regulaminu zaakceptowanego przez związku zawodowe. Ze środków ww. Funduszu realizowane są m.in. dofinansowania do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, na podstawie faktury lub rachunku. Dofinansowanie następuje w formie przekazania środków pieniężnych na rachunek organizatora.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż dofinansowanie do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk dla dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej:

• dla dzieci i młodzieży do lat 18 - korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku dochodowego od tego świadczenia,

• dla dziecka, które ukończyło 18 rok życia w trakcie wypoczynku – nie korzysta z ww. zwolnienia od momentu ukończenia 18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku – Wnioskodawca będzie w związku z tym zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku dochodowego od tego świadczenia.
  
  

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 1 cyt. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Natomiast w myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z treścią ust. 1a tego artykułu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Stosownie do art. 39 ust. 1 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż wartość dofinansowania dla dziecka pracownika, które ukończyło 18 lat w trakcie wypoczynku, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania dofinansowania dla dziecka emeryta lub rencisty, które ukończyło 18 lat w trakcie wypoczynku, należy stwierdzić, iż zastosowanie w tym przypadku ma przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego od dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymywanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności.

Z kolei z art. 41 ust. 1 tej ustawy, wynika, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl ust. 4 tego artykułu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zgodnie z art. art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl ust. 1a tego artykułu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
   
   

Końcowo wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje, w jaki sposób udokumentować fakt poniesienia wydatków w związku z wypoczynkiem dzieci i młodzieży do lat 18. Należy bowiem zauważyć, iż ustawa wskazuje ogólnie, jakie warunki muszą być spełnione, żeby można było zastosować przedmiotowe zwolnienie. Natomiast kwestie dotyczące udokumentowania poniesionych wydatków stanowią domenę postępowania podatkowego (dowodowego), które nie znajduje zastosowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. ….., ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.