Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-223/14-2/TR
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2013 r. (data wpływu 17 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

• prawidłowe – odnośnie do: braku obowiązku korygowania PIT-4R oraz PIT-11, faktu powstania przychodu oraz źródła przychodu u obecnych zleceniobiorców,
• nieprawidłowe – odnośnie do pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku weryfikacji dokumentacji przez Wnioskodawcę, stwierdzono u kilku pracowników zatrudnionych na umowę zlecenia w latach: 2005-2011 nadpłatę składek na ubezpieczenie społeczne oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca nie naliczył składek ZUS. Uzyskane przychody zostały wykazane w deklaracji PIT-11 w następujący sposób: poz. 54 – przychód, poz. 55 – koszty uzyskania przychodu, poz. 57 – zaliczka na podatek dochodowy.

Aktualnie część z tych osób nadal jest zatrudniona u Wnioskodawcy, a pozostała część nie kontynuuje zatrudnienia. Wnioskodawca dokonał korekt dokumentów rozliczeniowych ZUS i od wypłaconych w poprzednich latach wynagrodzeń zostały naliczone składki ZUS zgodnie z obowiązującymi zasadami. Kwoty wynikające z niedopłaty składek emerytalno-rentowych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne wraz z należnymi odsetkami zostały wpłacone przez zleceniodawcę do ZUS w miesiącu sierpniu 2013 r., zarówno w części finansowanej przez zleceniodawcę, jak i przez zleceniobiorców.

Zleceniodawca zdecydował, że nie będzie dochodził zwrotu składki emerytalnej, rentowej i zdrowotnej wobec zleceniobiorców w części dotyczącej zleceniobiorców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jak należy rozliczyć kwoty składek dotyczące przychodów z lat ubiegłych zapłaconych w 2013 r.? Czy należy sporządzić korekty PIT-4R oraz PIT-11 za poprzednie lata, a jeśli tak, to jakie pozycje należy korygować, co z opłaconą kwotą składek ZUS (obciążających pracownika) i składką zdrowotną?
2. Decyzją Wnioskodawcy, zleceniobiorcy nie są zobowiązani do zwrotu zapłaconych składek ZUS przypadających na zleceniobiorców. Wnioskodawca zapłacił te kwoty we własnym zakresie. Jak należy wykazać kwoty składek ZUS, które zapłaci za zleceniobiorcę firma? Czy zapłacone przez Wnioskodawcę składki ZUS w części przypadającej na zleceniobiorcę stanowią dla niego przychód?
   Jak powinien być wypełniony PIT-11 za rok bieżący, tj. rok 2013. Co z kwotą zapłaconych aktualnie składek ZUS i składką zdrowotną za ubiegłe lata, gdyby nie były wykazane w korygowanych PIT-11?
3. Czy kwotę zaległej składki zdrowotnej odliczonej od podatku (w wysokości 7,75%) można odliczyć od podatku i pomniejszyć należność do urzędu skarbowego w bieżącym roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zaistniała sytuacja nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku korekty wystawionych za lata: 2005-2011 deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11, bowiem wystawione deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny. Obliczona i pobrana przez płatnika składka na podatek była poprawna.
   Zapłacone w roku 2013 składki ZUS podlegają odliczeniu w roku, w którym zostały zapłacone. Skoro składki od przychodów uzyskanych w minionych latach nie były w minionych latach zapłacone, nie będą wpływać na wysokość zaliczek na podatek należnych za te lata oraz na wysokość zobowiązania podatkowego za te lata i tym samym nie ma konieczności korygowania w roku 2011 deklaracji PIT-4R i PIT-l1 za lata: 2005-2011.
2. Odnosząc się natomiast do kwestii jak powinna być sporządzona informacja PIT-11 za rok bieżący w sytuacji, gdy uregulowane składki ZUS nie są wykazane w korygowanych informacjach PIT-11 za lata ubiegłe oraz firma zapłaciła kwoty składek za pracowników odstępując od ich egzekwowania, należy stwierdzić, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawcę w 2013 r. za byłych i obecnych zleceniobiorców składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne stanowią przychód byłego i obecnego Zleceniobiorcę, bowiem otrzymał on nieodpłatne świadczenie od byłego zleceniodawcy (zleceniodawca zapłacił za nich składki, które powinny być finansowane z ich wynagrodzenia).
   Zatem, zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne stanowią dla tych osób przypisanie majątkowe mające swoje źródło w przychodach z umowy zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy były zleceniobiorca nadal wykonuje pracę na rzecz Wnioskodawcy, czy też nie. Datą powstania przychodu z powyższego tytułu będzie data wypłaty ww. składek przez Wnioskodawcę jako płatnika na konto ZUS, czyli data wykonania zobowiązania za byłych i obecnych zleceniobiorców. Od kwoty omawianego przychodu Wnioskodawca jest obowiązany jako płatnik do poboru 18% zaliczki na podatek dochodowy, obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w art. 41 ust. 1 i 1a ustawy o PDOF, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%, o których mowa w art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zapłata zaległych składek za byłego pracownika ma miejsce po wygaśnięciu umowy zlecenia i Wnioskodawcę ze zleceniobiorcą nie łączy obecnie już stosunek prawny, kiedy osoba ta nie uzyskuje już od byłego zleceniodawcy żadnych środków pieniężnych, to były zleceniodawca nie ma możliwości pobrania zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobne stanowisko przedstawił Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2012 r. nr DD3/033/140/IMD/10/PK-424. Jak podał Zainteresowany, zdaniem Ministra Finansów, z przepisów nie wynika, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania zaliczki na pdof, gdyż w danym miesiącu płatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków pieniężnych a następnie dochodzić jego zwrotu od pracownika. W takiej sytuacji Wnioskodawca powinien wykazać jedynie uzyskany przez byłego pracownika przychód oraz koszty jego uzyskania. Przychód z tytułu łącznej sumy składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia społeczne zapłaconych za byłego i obecnego pracownika z własnych środków Wnioskodawcy należy wskazać w informacji PIT-11, w części E formularza w poz. 55 oraz „zerową” zaliczkę na podatek dochodowy w poz. 58. Kwotę przychodu wykazanego w informacji PIT-11 za dany rok były pracownik ma obowiązek uwzględnić w swoim rocznym zeznaniu podatkowym, a od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek dochodowy.
3. W odniesieniu natomiast do kwestii dotyczącej odliczenia od podatku i pomniejszenia należności do urzędu skarbowego w roku 2013 tytułem przekazanej zaliczki na podatek dochodowy o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczonej od podatku biorąc pod uwagę uregulowania prawne art. 27b ustawy, składki te podlegają odliczeniu w roku, w którym są pobrane przez płatnika ze środków podatnika. W świetle powyższego kwota zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne, uregulowanych przez zleceniodawcę w 2013 r. może wpłynąć na wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych należnych w roku, w którym zostały uregulowane. Wobec tego, składka na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza należność z tytułu zaliczki na podatek dochodowy w roku, w którym zostały pobrane. Kwotę zaległej zapłaconej w 2013 r. składki zdrowotnej odliczanej od podatku (w wysokości 7,75%) można odliczyć od podatku i należy ją wykazać w formularzu E, w poz. 77.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – odnośnie do: braku obowiązku korygowania PIT-4R oraz PIT-11, faktu powstania przychodu oraz źródła przychodu u obecnych zleceniobiorców,
• nieprawidłowe – odnośnie do pozostałej części.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w treści art. 10 ust. 1 rozróżnia źródła przychodów, którymi są m.in.

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• inne źródła (pkt 9).
  
  

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W konsekwencji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem ubezpieczonego (zleceniobiorcy) jest wyłącznie ta część należności uiszczonej przez płatnika składek, którą zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych powinien zapłacić ubezpieczony, i której w roku jej opłacenia ubezpieczony nie zwrócił płatnikowi składek.

Ustawodawca nie sprecyzował bowiem, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „niewymagający opłaty”.

W świetle powyższego, uznać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym, pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie zaś art. 27b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

– obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na mocy art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu (PIT-11), o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z kolei w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym podano, że kwoty wynikające z niedopłaty składek emerytalno-rentowych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne wraz z należnymi odsetkami zostały wpłacone przez zleceniodawcę (Zainteresowanego) do ZUS w sierpniu 2013 r., zarówno w części finansowanej przez zleceniodawcę, jak i przez zleceniobiorców. Zleceniodawca zdecydował, że nie będzie dochodził zwrotu składki emerytalnej, rentowej i zdrowotnej wobec zleceniobiorców w części dotyczącej zleceniobiorców.

Przekładając powyżej przywołane przepisy na grunt analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku zleceniobiorców, którzy nie zwrócili płatnikowi zapłaconych za nich składek wraz z odsetkami (należnych z tytułu zawartej umowy zlecenia) w roku podatkowym, w którym płatnik zapłacił za ubezpieczonego składkę, przychód zleceniobiorcy (podatnika) należy – w zależności od obecnego statusu zleceniobiorców – zakwalifikować:

• w przypadku byłych zleceniobiorców (osób, z którymi Zainteresowany nie ma aktualnie zawartych umów zleceń) do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; uiszczając za zleceniobiorcę zaległe składki na ubezpieczenia (należne z dochodu zleceniobiorcy) zleceniodawca reguluje zobowiązanie zleceniobiorcy należne wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (nie jest to więc świadczenie z tytułu umowy zlecenia),
• w przypadku obecnych zleceniobiorców (osób, z którymi Zainteresowany nadal ma zawarte umowy zlecenia) do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawodawca ukształtował rolę płatnika jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11. Poza tym należy wskazać, że możliwość złożenia korekty deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11 jest związana z istnieniem konsekwencji, jakie rodzi pobranie zaliczek na podatek w niewłaściwych kwotach.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz stan faktyczny sprawy, należy jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że zaistniała sytuacja nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty wystawianych za lata: 2005-2011 deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11, bowiem wystawione deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W odniesieniu do zapłaconych składek – jako świadczeń nieodpłatnych – które stanowią dla byłych zleceniobiorców przychody z innych źródeł, Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia od tych świadczeń zaliczek na podatek oraz wystawienia informacji PIT-11. Zainteresowany jest natomiast zobowiązany – na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wystawienia informacji PIT-8C. Powstały w ten sposób przychód będzie podlegał wykazaniu i opodatkowaniu dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym, składanym przez podatnika otrzymującego świadczenie.

W odniesieniu natomiast do zapłaconych składek – jako świadczeń nieodpłatnych – które stanowią dla obecnych zleceniobiorców przychody z działalności wykonywanej osobiście, a mających swoje źródła w zawartych z nimi umowach zleceniach, Zainteresowany – jako płatnik – jest zobowiązany wykazać w faktycznych kwotach w stosownych pozycjach rocznych informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11 – stosownie do postanowień wynikających z ww. art. 42 cyt. ustawy podatkowej), a podatnicy (zleceniobiorcy) są obowiązany uwzględnić je w rocznych zeznaniach podatkowych składanych do właściwego urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie składki zdrowotne zapłacone przez Wnioskodawcę za zleceniobiorców nie obniżają podatku dochodowego, gdyż nie zostały opłacone bezpośrednio przez tychże zleceniobiorców (podatników), a jest to warunek sine qua non takiego odliczenia, wynikający z ww. art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, w odniesieniu do przywołanego przez Zainteresowanego rozstrzygnięcia, tut. Organ informuje, że wydane zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.