Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-754/13-2/KT
z 13 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2013 r. (data wpływu 14.08.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości

• jest prawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości,
  

• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej sposobu udokumentowania tej transakcji.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskująca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej o powierzchni 3.351 m², położonej na terenie miasta. Dla działki (numer .....) założona jest księga wieczysta.

Nieruchomość została nabyta w procesie wykupu poszczególnych części udziałów w spadku od spadkobierców. Nieruchomość Wnioskująca nabywała etapami, wraz z mężem, w okresie od 1993 roku do 1999 roku. Transakcja kupna została potwierdzona wyłącznie aktem notarialnym i stanowiła własność prywatną nabytą na zasadzie współwłasności małżeńskiej.

Kilka lat wcześniej jednak (1 października 1988 roku), mąż Wnioskującej podpisał umowę dzierżawy na przedmiotową nieruchomość z jednym z właścicieli gruntu, z zamiarem rozpoczęcia i prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Na wydzierżawionym wtedy gruncie, na podstawie zezwolenia z określonym terminem lokalizacji, został wybudowany drewniany pawilon gastronomiczny na fundamentach stałych o powierzchni 40 m². W dniu 1 lutego 1989 roku lokal gastronomiczny został otwarty dla klienta (jako osoba fizyczna Wnioskująca zgłosiła w Urzędzie Miasta otwarcie działalności gospodarczej na własne nazwisko). Do dziś dnia Wnioskująca prowadzi działalność gastronomiczną w tym miejscu.

Wszelkie prace budowlane związane z posadowieniem budynku na nieruchomości prowadzone były w okresie od października 1988 r. do lutego 1989 r., a więc w czasie przed obowiązywaniem w Polsce ustawy o podatku od towarów i usług. Toteż nie przysługiwało Wnioskującej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony od nabytych materiałów i usług zakupionych w celu wybudowania w/w pawilonu gastronomicznego.

Dla celów rozliczania się z podatku VAT Wnioskująca zarejestrowałam się w roku 1993. Od dnia budowy do dnia dzisiejszego nie dokonywała w budynku żadnych modernizacji, ani ulepszeń. Jedyne poniesione koszty to drobne naprawy i prace remontowe (malowanie okien, drzwi, ścian) wykonane w roku 2009. Wybudowany pawilon gastronomiczny nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Od dnia 16 maja 2008 r. przedmiotowa nieruchomość zabudowana stanowi wyłącznie własność Wnioskującej. W wyniku rozwodu przypadła Jej ona w udziale po podpisaniu umowy podziału majątku wspólnego z byłym mężem. W chwili obecnej Wnioskująca chciałaby sprzedać opisaną zabudowaną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż (dostawa) opisanej nieruchomości jest w przedmiotowej sytuacji zwolniona z podatku VAT?
2. Czy w wyniku tej sprzedaży Wnioskująca powinna wystawić fakturę VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dostawa przedmiotowego budynku (a w ramach tej dostawy sprzedaż gruntu), w ocenie Wnioskującej, jest zwolniona z podatku VAT. Prawo to wynika z art. 43 ust.1 pkt l0a i ust. 7a.

Zwolnienie z art.. 43 ust. 1 pkt 10a obejmuje bowiem dostawę budynków, budowli lub ich części, w przypadku, gdy w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeśli ponosił takie wydatki, to były one niższe ni 30% wartości początkowej tych obiektów.

W roku budowy pawilonu gastronomicznego, czyli w roku l989, nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług, a więc Wnioskująca nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupów materiałów i usług zużytych podczas budowy. Nie przeprowadzała też w przedmiotowym budynku żadnych ulepszeń. Koszty remontu przeprowadzone przez cały okres użytkowania lokalu dla celów prowadzonej w nim działalności gospodarczej nie spełniały definicji modernizacji i ulepszenia, a kwoty poniesione na ich przeprowadzenie były znikome.

Ponieważ budynek nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i został posadowiony na gruncie będącym własnością prywatną, a nie własnością przedsiębiorstwa, zdaniem Wnioskującej, dostawa (sprzedaż) powinna być potwierdzona wyłącznie aktem notarialnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży nieruchomości – oraz za nieprawidłowe – w zakresie sposobu udokumentowania tej dostawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunt jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskująca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej o powierzchni 3.351 m², która została nabyta w drodze wykupu poszczególnych części udziałów w spadku od spadkobierców. Nieruchomość Wnioskująca nabywała etapami, wraz z mężem, w okresie od 1993 roku do 1999 roku. Transakcja kupna została potwierdzona wyłącznie aktem notarialnym i stanowiła własność prywatną nabytą na zasadzie współwłasności małżeńskiej.

Wcześniej – w dniu 01.10.1988 r. - mąż Wnioskującej podpisał umowę dzierżawy tej nieruchomości z jednym z właścicieli gruntu, z zamiarem rozpoczęcia i prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Na wydzierżawionym gruncie został wybudowany drewniany pawilon gastronomiczny na fundamentach stałych o powierzchni 40 m². W dniu 01.02.1989 r. lokal gastronomiczny został otwarty, a Wnioskująca - jako osoba fizyczna - zgłosiła w Urzędzie Miasta otwarcie działalności gospodarczej na własne nazwisko. Dla celów rozliczania się z podatku VAT Wnioskująca zarejestrowałam się w roku 1993. Do dziś dnia Wnioskująca prowadzi działalność gastronomiczną w tym miejscu.

Od dnia 16.05.2008 r. ww. nieruchomość zabudowana stanowi wyłącznie własność Wnioskującej. W wyniku rozwodu przypadła Jej ona w udziale po podpisaniu umowy podziału majątku wspólnego z byłym mężem.

Mając na uwadze powyższe należy ponownie podkreślić, iż aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z tą sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki zostaną spełnione, bowiem nieruchomość mająca być przedmiotem planowanej sprzedaży była wykorzystywana przez Wnioskującą do prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, działa Ona w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Dlatego dostawa opisanej nieruchomości będzie, co do zasady, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, iż zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Z kolei na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie zaś do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy. Na podstawie tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można uznać m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje (przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej), a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Dana nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy wyjaśnić, że pojęcie „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

W niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość zabudowana budynkiem wybudowanym przez małżonków, w którym Wnioskująca od 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą. Jak już wskazano, grunt dzieli los podatkowy budynków, budowli lub ich części, posadowionych na gruncie. Zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich lub ich części.

Na podstawie powyższych przepisów dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Przy czym – stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - powyższe wykluczenie doznaje ograniczenia, gdyż dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia również może korzystać ze zwolnienia w sytuacji, gdy w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i równocześnie dostawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przedmiotowej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku znajdującego się na opisanej nieruchomości, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Analiza przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że dotychczas nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie opisanego budynku. Z wniosku wynika bowiem, że po wybudowaniu w roku 1989 drewnianego pawilonu gastronomicznego, Wnioskująca rozpoczęła w tym obiekcie działalność gospodarczą, którą na własny rachunek prowadzi do tej pory. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, „pierwsze zasiedlenie” oznacza wyłącznie transakcję dokonaną pomiędzy dwoma podmiotami – aby wystąpiło pierwsze zasiedlenie, musi wystąpić czynność, o której mowa w art. 5 ustawy. Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu (lub ulepszeniu) budynku nie następuje jego zbycie lub najem, lecz jest on użytkowany przez jego właściciela w celu prowadzenia działalności opodatkowanej VAT – nie stanowi to czynności „oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi” w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Należy więc stwierdzić, że dopiero w ramach planowanej przez Wnioskującą transakcji sprzedaży opisanej nieruchomości, podlegającej – jak wyżej wskazano – opodatkowaniu VAT, nastąpi pierwsze zasiedlenie ww. budynku, w rozumieniu przepisów ustawy, jako „oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy” po wybudowaniu obiektu.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji, należy rozważyć objęcie planowanej transakcji zwolnieniem od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wnioskująca wskazała, że wszelkie prace budowlane związane z posadowieniem budynku na nieruchomości prowadzone były w okresie od października 1988 r. do lutego 1989 r., a więc w czasie przed obowiązywaniem ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, nie przysługiwało Jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabytych materiałów i usług zakupionych w celu wybudowania w/w pawilonu gastronomicznego.

Ponadto, od momentu wybudowania obiektu do dnia dzisiejszego Wnioskująca nie dokonywała w budynku żadnych modernizacji, ani ulepszeń. Jedyne koszty poniesione przez cały okres użytkowania lokalu to drobne naprawy i prace remontowe (malowanie okien, drzwi, ścian) wykonane w roku 2009, o znikomej wartości, nie spełniające definicji modernizacji i ulepszenia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie spełnione będą obydwa warunki, o których mowa w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zatem, planowana przez Wnioskującą transakcja sprzedaży opisanej we wniosku zabudowanej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek wystawiania faktur określony w art. 106 ust. 1 ustawy został sprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 68, poz. 360 ze zm.), zgodnie z którym zarejestrowany podatnik VAT czynny wystawia faktury.

Odnosząc powołane przepisy do analizowanej sprawy, nie można zgodzić się z Wnioskującą, że planowana przez Nią dostawa „powinna być potwierdzona wyłącznie aktem notarialnym”. Okoliczność, że „budynek nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i został posadowiony na gruncie będącym własnością prywatną” nie ma wpływu na sposób udokumentowania tej transakcji, ponieważ nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskującą w ramach działalności gospodarczej, tj. działalności gastronomicznej prowadzonej w przedmiotowym budynku. Zatem, jak wyżej wskazano, dokonując sprzedaży tej nieruchomości Wnioskująca działać będzie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującego czynność podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego, w celu udokumentowania sprzedaży nieruchomości, dokonanej przez Wnioskująca jako podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie Ona zobowiązana do wystawiania faktury VAT z tytułu odpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, zawierającej niezbędne dane określone regulacjami ww. rozporządzenia, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla przedmiotu dostawy, tj. w tym przypadku, zwolnienia od podatku.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.