Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-56/14-4/DG
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy -przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) na wezwanie z dnia 14 marca 2014 r. znak IPPP2/443-56/14-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego w podatku VAT i prawa do złożenia korekt deklaracji VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) na wezwanie z dnia 14 marca 2014 r. znak IPPP2/443-56/14-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego w podatku VAT i prawa do złożenia korekt deklaracji VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej 10 lutego 2009r., a zakończyła dnia 31 października 2013 r. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Strona nie była podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z nieprzekroczeniem limitu obrotów do VAT.

Po zakończeniu działalności we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym dokonano odczytu zawartości pamięci fiskalnej kasy rejestrującej (kasa została zainstalowana od 1września 2010r.).

W wyniku powyższej czynności okazało się, że w okresie IX – XII 2010 r. Strona pomyłkowo i incydentalnie zaewidencjonowała na kasie rejestrującej sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT – były to kwoty podatku VAT w stawce 22% - 210,16 zł i w stawce 7% - 205,61 zł.

Na podstawie protokołu Urzędu Strona wypełniła formularz VAT-R (przy składaniu nie przyjęto tego druku) oraz złożyła deklaracje VAT za okres IX-XII 2010 r. jednocześnie opłacając należny podatek wraz z odsetkami. Aktualnie Urząd Skarbowy poinformował Stronę, że jest zobowiązana złożyć deklaracje dla podatku VAT za pozostałe okresy rozliczeniowe do zakończenia działalności gospodarczej.

Strona poinformowała ponadto, że nie złożyła formularza VAT-R i tym samym nie została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w okresie od września 2010 r. aż do zakończenia działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Strona była zobowiązana do zapłaty podatku VAT z paragonów wystawionych z podatkiem VAT?
   
2. Czy Strona może złożyć korektę deklaracji VAT za okres IX-XII 2010r. nie wykazując należnego podatku VAT (tzw. zerowe)?
   
3. Czy Urząd Skarbowy powinien zwrócić Stronie kwotę wpłaconego podatku VAT z odsetkami?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni uważa, że obowiązek zapłaty wykazanego podatku VAT rodzą faktury VAT a nie paragony, a Strona nie wystawiła faktur VAT.

Biuro rachunkowe, które prowadziło ewidencje, stało na stanowisku, że paragony z pomyłkowo wykazanym podatkiem VAT nie rodzą obowiązku odprowadzenia go do Urzędu; powoływano się na art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie wystawiane były faktury VAT, zatem nie zaistniała sytuacja, aby ten podatek inny podmiot odliczył wykazując go w swojej deklaracji. Wnioskodawczyni uważa, że nie ma podstaw do zapłaty podatku VAT i złożenia deklaracji za ten okres do Urzędu Skarbowego.

Egzekwowanie od Strony sporządzenia około 40 deklaracji VAT w ocenie Wnioskodawczyni jest niezasadne.

W uzupełnieniu Strona wskazała, że w oparciu o art. 108 ust. 1 ustawy o podatku VAT mówi się, że tylko faktura VAT wystawiona przez niewatowca rodzi obowiązek automatycznego zarejestrowania, nie wynika z tego aby taki obowiązek rodził paragon. W tym stanie rzeczy Wnioskodawczyni uważa, że nie ma podstaw do tego, aby zapłaciła naliczoną wartość podatku VAT i składała deklaracje za ten okres do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Natomiast w 2009 r. kwota ta wynosiła 50.000 zł.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797 – obowiązujące od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010r.) podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy – tj. podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy – osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży oraz wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest m.in. paragon fiskalny.

Paragonem fiskalnym jest wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia). Podkreślić należy, że stosownie do § 2 pkt 10 cyt. rozporządzenia, istotą kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj. urządzenia umożliwiającego trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu). W przypadku popełnienia pomyłki przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Podkreślić jednak należy, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót bądź podatek z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie.

Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej 10 lutego 2009r., a zakończyła dnia 31 października 2013 r. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Strona nie była podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z nieprzekroczeniem limitu obrotów do VAT.

Po zakończeniu działalności we właściwym miejscowo Urzędzie Skarbowym dokonano odczytu zawartości pamięci fiskalnej kasy rejestrującej (kasa została zainstalowana od 1 września 2010r.).

W wyniku powyższej czynności okazało się, że w okresie IX – XII 2010 r. Strona pomyłkowo i incydentalnie zaewidencjonowała na kasie rejestrującej sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT – były to kwoty podatku VAT w stawce 22% - 210,16 zł i w stawce 7% - 205,61 zł.

Na podstawie protokołu Urzędu Strona złożyła deklaracje VAT za okres IX-XII 2010r. jednocześnie opłacając należny podatek wraz z odsetkami. Aktualnie Urząd Skarbowy poinformował Stronę, że jest zobowiązana złożyć deklaracje dla podatku VAT za pozostałe okresy rozliczeniowe do zakończenia działalności gospodarczej.

Strona poinformowała, że nie złożyła formularza VAT-R i tym samym nie została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w okresie od września 2010 r. aż do zakończenia działalności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że Zainteresowanej przysługuje uprawnienie do korekty wszystkich błędnie wystawionych paragonów w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt, jeżeli podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczych udokumentowany wiarygodnymi dowodami.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Powyższe przepisy mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze VAT.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT , podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Natomiast art. 99 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT – tutaj paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku VAT. Wnioskodawczyni w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczyła limitu obrotów, wskutek czego byłaby zobowiązana do rejestracji dla celów podatku VAT, jak również nie zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy i nie dokonała tej rejestracji w celu uzyskania statusu podatnika VAT czynnego. Tym samym na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek zapłaty kwoty podatku VAT wykazanego na kilku paragonach wystawionych w okresie IX – XII 2010 r. i dokumentujących sprzedaż faktycznie zwolnioną z podatku VAT.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest również zobowiązana do składania deklaracji podatkowych, gdyż do momentu zakończenia prowadzonej działalności tj. 31 października 2013 r. była podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie objętym pytaniem nr 2 i 3 wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.