Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-77/14-2/JR
z 7 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia Repertorium A Nr …. z dnia …kwietnia 2013 r., Wnioskodawczyni nabyła spadek po ciotce A. S. zmarłej …lutego 2013 r., w udziale 1/8 (jedna ósma) części spadku.

Pozostali spadkobiercy:

• W. C. w udziale 1/4 części spadku,
  

• C. J. w udziale 1/4 części spadku,
  

• L. S. C. w udziale 1/4 części spadku,
  

• E. W. w udziale 1/8 części spadku.
  
  

W skład spadku wchodziło mieszkanie odziedziczone w sposób i w udziale częściowym określonym wg przedstawionego powyżej wykazu oraz samochód osobowy marki DEWOO 0.8 KAT i przyczepa bagażowa o wartości łącznej 2 400 zł (dwa tysiące czterysta złotych).

W przypadku samochodu osobowego i przyczepy spadkobiercy dokonali działu spadku w ten sposób, że L. C. nabył je ze spłatą pozostałych spadkobierców w masie spadku. Zbycie nastąpiło przed upływem 6-ciu miesięcy od momentu jego nabycia w drodze dziedziczenia.

Na podstawie § 2 aktu notarialnego Repertorium A Nr …., sporządzonego przez Panią Notariusz w dniu …września 2013 r., stawające strony, określone powyżej, oświadczyły, że zawierają umowę o dział spadku po A. S. w ten sposób, że własność stanowiącą odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nabyła w całości jedna osoba ze współspadkobierców – C. J.

Urząd Skarbowy W. określił wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na kwotę 280 000 zł (dwieście osiemdziesiąt tysięcy złotych).

Na podstawie § 3.1 aktu notarialnego stawające strony oświadczyły, że działu spadku po A. S. dokonują ze spłatą należną od C. J.:

• na rzecz siostry W. C. - 50 000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych),
  

• na rzecz brata L. S. C. - 50 000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych),
  

• na rzecz Wnioskodawczyni - 25 000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych),
  

• na rzecz bratanicy E. W. - 25 000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym powstał przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także z odpłatnego zbycia udziału w samochodzie osobowym i przyczepie bagażowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni w opisanym stanie faktycznym nie powstał przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości bądź jej części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu rodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz prawa wieczystego użytkowego gruntu, jeżeli nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi źródło przychodu.

Zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego spadek nabywa się z chwilą jego otwarcia, zaś otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, każdy z nich w chwili otwarcia spadku nabywa określony ułamkowo udział spadkowy, wskutek czego dochodzi do powstania wspólności majątku spadkowego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości udziałów spadkowych przechodzą na nich. W konsekwencji ustaje wspólność majątku spadkowego. W przypadku działu spadku, którego przedmiotem jest nieruchomość (mieszkanie) połączonego ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców, nie powstaje automatycznie obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia tej nieruchomości (mieszkania) jeśli suma spłaty na rzecz danego spadkobiercy nie przekracza wartości przysługującego mu udziału spadkowego.

Według Wnioskodawczyni w sytuacji, w której spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez spadkobiorcę udziału w spadku, to spadkobiorca (podatnik) nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W tym przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w przedstawionym wyżej stanie faktycznym zniesienie współwłasności nastąpiło poprzez przyznanie jednemu ze spadkobierców całkowitej własności lokalu mieszkalnego w zamian za co spłacił on pozostałych spadkobierców. Spłaty te były ekwiwalentne do wartości udziałów, które przed działem spadku i zniesieniem współwłasności przysługiwały pozostałym spadkobiercom.

Tak więc mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności, zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymanie przez Nią spłaty w kwocie 25 000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych) nie wywołuje skutku w postaci powstania przychodu z powodu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, analogicznie pomimo zbycia udziału w samochodzie osobowym oraz przyczepie przed upływem 6-ciu miesięcy od daty jego nabycia w drodze dziedziczenia, nie postał przychód z tego tytułu, ponieważ otrzymana przez Nią spłata była ekwiwalentna do posiadanego udziału w tych składnikach majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych oraz innych rzeczy stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce w przypadku:

• nieruchomości i praw majątkowych - przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie;
  

• innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia nabyła spadek po ciotce zmarłej …lutego 2013 r., w udziale 1/8 części spadku. W skład spadku wchodziło mieszkanie oraz samochód osobowy i przyczepa bagażowa.

W przypadku samochodu osobowego i przyczepy bagażowej spadkobiercy dokonali działu spadku w ten sposób, że L. C. nabył je ze spłatą pozostałych spadkobierców w masie spadku.

Natomiast własność stanowiącą odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nabyła w całości jedna osoba ze współspadkobierców – C. J..

Urząd Skarbowy określił wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na kwotę 280 000 zł.

Na podstawie § 3.1 ww. aktu notarialnego stawające strony oświadczyły, że działu spadku po A. S. dokonują ze spłatą należną od C. J.:

• na rzecz siostry W. C. - 50 000 zł,
  

• na rzecz brata L. S. C. - 50 000 zł,
  

• na rzecz Wnioskodawczyni - 25 000 zł,
  

• na rzecz bratanicy E. W. - 25 000 zł.
  
  

Przyjmując za Wnioskodawczynią, że wartość otrzymanej przez Nią spłaty w wyniku działu spadku (zniesienia współwłasności) zarówno w odniesieniu do lokalu mieszkalnego jak i w odniesieniu do samochodu osobowego oraz przyczepy bagażowej mieściła się w udziale jaki Jej przysługiwał w spadku należy uznać, że Wnioskodawczyni nie uzyskała w związku z czynnością ww. działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonego udziału.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności spłat ekwiwalentnych do posiadanego udziału w spadku nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i lit d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłaty otrzymane w wyniku działu spadku nie przekroczyły wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału w spadku, a czynność prawna została dokonana wyłącznie między spadkobiercami. W konsekwencji na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłat otrzymanych w wyniku działu spadku odnośnie mieszkania oraz samochodu osobowego i przyczepy bagażowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), a zatem wywiera skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych spadkobierców.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku; Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.