2014.03.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1204/13-3/AK
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 listopada 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 5 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z środkami trwałymi i ruchomościami pozostałymi po likwidacji spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z środkami trwałymi i ruchomościami pozostałymi po likwidacji spółki. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 10 marca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadził od 2001 roku z inną osobą fizyczną spółkę cywilną będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, składającą miesięczne deklaracje podatkowe. W związku z likwidacją spółki cywilnej – spółka cywilna złożyła we właściwym urzędzie skarbowym deklarację VAT, w której obok obrotu za ostatni okres działalności, tj. styczeń 2011 r. zawarła spis z natury i naliczyła VAT, który podlegał wcześniej odliczeniu przez spółkę cywilną od środków trwałych, ruchomości i towarów.

Wspólnicy nie dokonali dobrowolnego podziału majątku spółki w miesiącu likwidacji. Podział został dokonany dopiero mocą ugody sądowej zawartej przed sądem w dniu 18 lutego 2012 roku. W wyniku podziału Wnioskodawca nabył na własność wszystkie środki trwałe spółki cywilnej oraz ruchomości tej spółki wykazane w remanencie końcowym, od którego za styczeń 2011 rok spółka cywilna naliczyła podatek VAT i wpłaciła go do urzędu skarbowego według właściwości. Wcześniej środki trwałe pozostawały w dyspozycji Wnioskodawcy.

Żaden ze środków trwałych spółki nie był samochodem ani innym pojazdem podlegającym rejestracji w wydziale komunikacji.

Równolegle Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i prowadził własną działalność gospodarczą nieprzerwanie i w dniu zaprzestania działalności przez spółkę cywilną, tj. styczniu 2011, jak i też w dniu podziału majątku spółki cywilnej, tj. w lutym 2012 roku. Nabyte od spółki cywilnej środki trwałe i ruchomości Wnioskodawca wykorzystał do prowadzonej we własnym imieniu działalności gospodarczej, którą opodatkowuje jako podatnik VAT czynny. Środki trwałe i ruchomości Wnioskodawca użytkował i wykorzystywał w swojej działalności już bezpośrednio po likwidacji spółki cywilnej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że zlikwidowana spółka cywilna nie wystawiła na Wnioskodawcę faktury VAT, gdyż jego wspólniczka uniemożliwiła dokonanie podziału majątku spółki w dniu jej likwidacji w styczniu 2011 r., a podział ten został dokonany przez sądem w lutym 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nabyciem środków trwałych i ruchomości przez byłego wspólnika od spółki cywilnej, która opodatkowała je w remanencie likwidacyjnym, wspólnikowi temu przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego przez spółkę, a jeśli tak to za jaki okres (okres zamknięcia spółki cywilnej czy działu majątku spółki cywilnej)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie ma ogólna zasada zawarta w art. 86 ust. 1 uVAT, zgodnie z którą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, chyba że ustawa stanowi inaczej. W ustawie nie ma przepisu wyłączającego prawo odliczenia podatku VAT naliczonego przez Spółkę cywilną w związku z jej likwidacją przez wspólnika. Wnioskodawca wykorzystał nabyte od spółki środki trwałe i ruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla spółki cywilnej obowiązek podatkowy w zakresie spisu z natury w związku z jej likwidacją powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania przez nią działalności, co wynika z art. 14 ust. 6 uVAT.

Jako, że środki trwałe i ruchomości ze spisu natury spółki cywilnej w związku z utratą jej bytu zostały przeniesione na wspólników nastąpiła ich dostawa zgodnie z art. 7 ust. 1 uVAT. W związku z powyższym spółka winna wystawić zgodnie z art. 107 uVAT fakturę na wspólników. I dlatego na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT z tej faktury w miesiącu jej otrzymania, ale nie wcześniej niż w miesiącu w którym nastąpił podział majątku na rzecz wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej nie mającej osobowości prawnej.

Na mocy ust. 4 tego artykułu, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 14 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy – obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury (art. 14 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził od 2001 roku z inną osobą fizyczną spółkę cywilną będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, składającą miesięczne deklaracje podatkowe. W związku z likwidacją spółki cywilnej – spółka cywilna złożyła we właściwym urzędzie skarbowym deklarację VAT, w której obok obrotu za ostatni okres działalności, tj. styczeń 2011 r. zawarła spis z natury i naliczyła VAT, który podlegał wcześniej odliczeniu przez spółkę cywilną od środków trwałych, ruchomości i towarów.

Wspólnicy nie dokonali dobrowolnego podziału majątku spółki w miesiącu likwidacji. Podział został dokonany dopiero mocą ugody sądowej zawartej przed sądem w dniu 18 lutego 2012 roku. W wyniku podziału Wnioskodawca nabył na własność wszystkie środki trwałe spółki cywilnej oraz ruchomości tej spółki wykazane w remanencie końcowym, od którego za styczeń 2011 roku spółka cywilna naliczyła podatek VAT i wpłaciła go do urzędu skarbowego według właściwości. Wcześniej środki trwałe pozostawały w dyspozycji Wnioskodawcy.

Żaden ze środków trwałych spółki nie był samochodem ani innym pojazdem podlegającym rejestracji w wydziale komunikacji.

Zainteresowany powziął wątpliwość czy w związku z nabyciem środków trwałych i ruchomości przez niego jako byłego wspólnika po zlikwidowanej spółce cywilnej – która opodatkowała je w remanencie likwidacyjnym – a wykorzystywanych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przysługuje mu prawo odliczenia podatku naliczonego, a jeśli tak to za jaki okres (okres zamknięcia spółki cywilnej czy działu majątku spółki cywilnej).

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Niezależnie od powyższego, ustawodawca wskazał zamknięty katalog sytuacji, w których podatnikowi, zgodnie z cyt. art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy bowiem art. 86 ust. 2 ustawy – w brzmieniu do 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a,
różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.

Jak wynika z powyższego katalogu, ustawodawca nie przewidział jako źródła podatku naliczonego – podatku należnego ustalonego w oparciu o art. 14 ustawy (np. z tytułu opodatkowania towarów w przypadku likwidacji spółki cywilnej). Brak jest zatem podstaw w takiej sytuacji do wywodzenia – jak to czyni Wnioskodawca – prawa do odliczenia podatku naliczonego, z treści art. 86 ust. 1 ustawy.

Ponadto ustawodawca wyraźnie określił, na podstawie jakich dokumentów podatnicy mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, odliczenie jest możliwe w sytuacjach, gdy wydatki są udokumentowane fakturami VAT. Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług – poza pewnymi wyjątkami wyraźnie w przepisach wskazanymi – nie przewidują innego niż faktura dokumentu, dającego nabywcy towarów i usług możliwość odliczenia podatku z tytułu ich nabycia.

Jednak w sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca nie dysponuje fakturą z wykazanym podatkiem należnym – co więcej, wystawienie takiej faktury nie jest możliwe, bowiem podatek należny w tej sytuacji jest skutkiem opodatkowania towarów pozostałych po rozwiązaniu spółki cywilnej (wykazanych w „spisie z natury” – art. 14 ust. 5 ustawy), a nie skutkiem opodatkowania dostawy tych towarów na rzecz Wnioskodawcy.

W rezultacie, w związku z nabyciem środków trwałych i ruchomości przez byłego wspólnika (Wnioskodawcę) od spółki cywilnej, która opodatkowała je w remanencie likwidacyjnym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego przez spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin