Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-581/13/MD
z 20 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 stycznia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania i ewidencjonowania dostaw węgla na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania i ewidencjonowania dostaw węgla na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a „ppkt 2” ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Spółka prowadzi sprzedaż węgla jako pośredniczący podmiot węglowy. Wyroby węglowe są również sprzedawane w ilości nieprzekraczającej 200 kg finalnym nabywcom wyrobów węglowych, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnych nabywców węglowych – osób fizycznych nieprowadzących działalności korzystających ze zwolnienia z art. 31a ust. 1 ustawy – w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, Spółka może dołączyć do takiej transakcji wyłącznie bezimienny paragon fiskalny, bez konieczności uzyskania danych osobowych nabywcy, jakie są wymagane przy zastosowaniu dokumentu dostawy?
  

• Czy na Spółce ciąży obowiązek ujęcia w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 91a ustawy, wyrobów węglowych sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz finalnych nabywców węglowych – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej korzystających ze zwolnienia z art. 31a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy nie jest wystawiany dokument dostawy, a co za tym idzie, ewidencja nie zawierałaby takich danych jak imię i nazwisko lub nazwa oraz adres zamieszkania lub siedziba finalnego nabywcy węglowego?
  

Zdaniem Spółki:

1. Nie ma obowiązku załączania dokumentu dostawy do węgla sprzedawanego w ilości nieprzekraczającej 200 kg, jeżeli jest sprzedawany finalnym nabywcom węglowym, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Wystarczy bezimienny paragon fiskalny bez konieczności uzyskania danych osobowych nabywcy, jak ma to miejsce przy transakcji z użyciem dokumentu dostawy. Interpretacja językowa tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że w przypadku sprzedaży wyrobu węglowego w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, Spółka nie jest zobowiązana do wystawiania i dołączania dokumentu dostawy. Na podstawie art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest m. in. wystawienie dokumentu dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu.

W myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego, w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, podmiot, który wystawił dokument dostawy, sporządza kwartalne zestawienie wystawionych dokumentów dostawy. Jeden egzemplarz tego zestawienia przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, którego dotyczy zestawienie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – zwanej dalej ustawą o VAT – podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

Podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106b ust. 3 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie nakładają – w sytuacji takiej jaka została opisana powyżej – obowiązku wystawiana jakiegokolwiek dokumentu pozwalającego ustalić tożsamość nabywcy zużywającego wyrób węglowy. Dokumentowanie zatem sprzedaży węgla przez Spółkę winno odbywać się na zasadach określonych w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług.

2. Przy sprzedaży wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, nie ma on również obowiązku ujmowania tej sprzedaży w ewidencji wyrobów węglowych prowadzonej na podstawie art. 91a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy, ewidencja wyrobów węglowych zawiera następujące dane: ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN; datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu; imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego; datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

W przypadku wystawienia paragonu bezimiennego ewidencja zawierałaby niepełne dane, a mianowicie jedynie ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w tonach, a nie w kilogramach, datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu.

Ewidencja nie zawierałaby takich danych jak pozycja CN sprzedanych wyrobów węglowych, imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego; datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Zatem – w opinii Spółki – nie ma on obowiązku ujęcia w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 91a ustawy wyrobów węglowych sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz finalnych nabywców węglowych, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej korzystających ze zwolnienia o którym mowa w art. 31a ust. 1

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: „ex – dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu”.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ww. artykułu, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

• który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.
  

Według art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

• niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.
  

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich sprzedaż, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (ust. 2 pkt 1 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu.

Zasadą jest zatem, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

W świetle art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. nr 45, poz. 235, z późn. zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
   
9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   

Na podstawie art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2013 r., poz. 1108) – zwanego dalej „rozporządzeniem” – dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy sprzedający wyroby węglowe zwolnione od akcyzy, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, zwane dalej „wyrobami węglowymi zwolnionymi”, w przypadku sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych zwolnionych finalnemu nabywcy węglowemu, gdy nie została wystawiona faktura lub faktura korygująca.

W myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1109) – zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie niektórych zwolnień” – w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Według art. 91a ust. 1 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Należy przy tym zauważyć, że prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 91a ustawy, nie jest warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy, co stanowi zasadniczą zmianę w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed 20 września 2013 r.

Przesłanką wprowadzenia obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy była konieczność zapewnienia możliwości kontroli prawidłowości stosowania zwolnienia od akcyzy dla wyrobów węglowych.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być zastąpiona przez ewidencję prowadzoną na potrzeby podatkowe lub księgowe inne niż akcyza, jeżeli zawiera ona wszystkie dane wymienione w ust. 1 lub 2 (art. 91a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a „ppkt 2” ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Spółka prowadzi sprzedaż węgla jako pośredniczący podmiot węglowy. Wyroby węglowe są również sprzedawane w ilości nieprzekraczającej 200 kg finalnym nabywcom wyrobów węglowych, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą dokumentowania i ewidencjonowania dostaw węgla na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku akcyzowego potwierdzić należy pogląd Spółki, że:

• nie ma obowiązku dołączania dokumentu dostawy do węgla sprzedawanego w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, jeżeli jest sprzedawany finalnym nabywcom węglowym, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Dokumentowanie takich dostaw węgla przez Spółkę winno odbywać się na zasadach określonych w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług;
  

• nie jest zobowiązana do wpisywania do ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo (tzw. sprzedaży paragonowej), do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego. W ewidencji tej bowiem odnotowuje się tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) . Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.