Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-788/13-2/MK
z 17 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2013 r. (data wpływu 1.10.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nabytych towarów przekazywanych nieodpłatnie na cele charytatywne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1.10.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nabytych towarów przekazywanych nieodpłatnie na cele charytatywne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka [dalej: „Spółka”] w ramach działań wspomagających sprzedaż swoich towarów bądź usług przeprowadza różnego rodzaju konkursy i promocje skierowane do potencjalnych nabywców (najczęściej klientów stacji paliw). Przykładowo - kto zatankuje określoną ilość paliwa w danym okresie, otrzymuje nagrodę rzeczową, albo kto nabędzie określony towar, otrzyma kupon uprawniający do wzięcia udziału w losowaniu nagród rzeczowych, itp. Nagrodami w tych promocjach i konkursach są towary o niewielkiej wartości, jak np. piłka futbolowa bądź siatkarska, plecak, torba, konsola do gier, zegarek, itp.

Towary mające być wspomnianymi wyżej nagrodami rzeczowymi Spółka nabywa odpłatnie od podmiotów trzecich. Wartość netto takich wydatków zaliczana jest przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów - jako koszt pośredni - na dzień, na który ujmuje je w swoich księgach (zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych — Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. [dalej: „UPDOP”]).

Zdarzają się jednak sytuacje, gdy po zakończeniu danej promocji lub konkursu okazuje się, że w Spółce pozostało kilka (kilkanaście, kilkadziesiąt) sztuk nieodebranych nagród, gdyż przykładowo w promocji wzięło udział mniej osób niż przewidywano, bądź osoba uprawniona nie zgłosiła się po odbiór nagrody, a nie ma z nią kontaktu, itp. Spółka w przypadku wystąpienia takiej sytuacji może podjąć decyzję, że takie nieodebrane nagrody przekazane zostaną nieodpłatnie na cele charytatywne, na przykład domom dziecka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Spółka zachowuje prawo do uznania wydatków (ich wartości netto) na nabycie ww. towarów jako swój koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowuje on prawo do uznania wydatków poniesionych na nabycie ww. towarów za koszt uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy po zakończonej promocji bądź zakończonym konkursie zadecyduje o przekazaniu ich nieodpłatnie na cele charytatywne.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP. Ponieważ poniesionych przez Spółkę wydatków na nagrody w promocjach i konkursach nie umieszczono w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 UPDOP, to należy rozważyć, czy ich poniesienie spełnia przesłankę pozytywną, o której mowa w art. 15 ust. 1 UPDOP. W ocenie Spółki przesłanka ta jest niewątpliwie wypełniona, gdyż o nagrodach czekających na potencjalnych klientów Spółka szeroko informuje w ogłoszeniach zamieszczanych w prasie i mediach elektronicznych, na swojej stronie internetowej oraz na samych stacjach paliw poprzez ulotki, banery reklamowo- informacyjne, itp. Niewątpliwie dodatkowa korzyść w postaci potencjalnej nagrody wpływa na zachowania konsumenckie, dzięki nim więcej niezdecydowanych klientów wybiera stacje Spółki kosztem stacji konkurencyjnych firm. Dzięki nim także część klientów Spółki decyduje się na zakupy za wyższą kwotę, po to tylko, aby osiągnąć poziom zakupów uprawniający do wzięcia udziału w promocji bądź konkursie. Niewątpliwie wydatki Spółki na zakup nagród (w części netto) są więc poniesione w celu uzyskania przychodów ze sprzedaży paliw oraz innych towarów i usług sprzedawanych na stacjach paliw Spółki.

Zdaniem Spółki nie zmienia tego fakt, że niektóre z tych nagród nie zostaną finalnie odebrane. Spełniają one bowiem swoją funkcję przez cały czas trwania konkursu lub promocji, zachęcając do dokonania większych zakupów na stacjach Spółki (większych niż miałoby to miejsce bez promocji lub konkursu). A to, że kilka osób uprawnionych nie zgłosiło się po ich odbiór, nie jest w żadnym razie winą Spółki i nie powinna ona ponosić negatywnych konsekwencji podatkowych czyjegoś zachowania.

Podejście przeciwne (tj. że Spółka traci prawo do uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup nieodebranych nagród) mogłoby nas bowiem zaprowadzić do wniosków zgoła absurdalnych. Jeśliby nagroda w konkursie była tylko jedna, konkurs spotkałby się z dużym zainteresowaniem i wygenerował dodatkowy przychód ze sprzedaży dla organizatora, a wylosowany laureat nie zgłosił się po odbiór nagrody, którą w tej sytuacji przekazano by na cele charytatywne, to przyjmując takie podejście (przeciwne do podejścia Spółki) należałoby pozbawić tego organizatora prawa do rozpoznania kosztu podatkowego, mimo, że niezaprzeczalnie spełniałby on wymóg związku wydatku z przychodem zawarty w art. 15 ust. 1 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się – za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej jako: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Cechą darowizny jest więc nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie oczekuje świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej.

Natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 14 updop wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. nr 234, poz. 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Z wykładni literalnej art. 16 ust. pkt 14 updop, wynika jednoznacznie, że w obecnym stanie prawnym wszelkiego rodzaju nieodpłatne podarunki (poza wyjątkami wskazanymi ww. przepisie) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, należy uznać za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zachowuje on prawo do uznania wydatków poniesionych na nabycie ww. towarów za koszt uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy po zakończonej promocji bądź zakończonym konkursie zadecyduje o przekazaniu ich nieodpłatnie na cele charytatywne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.