Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-931/13-2/AJ
z 22 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wypłat kwot Wierzytelności oraz kwot odpowiadających wartości rezydualnej przedmiotu leasingu oraz give-up fee – części ceny za nabyte Wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wypłat kwot Wierzytelności oraz kwot odpowiadających wartości rezydualnej przedmiotu leasingu oraz give-up fee – części ceny za nabyte Wierzytelności.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank („Spółka”) planuje zawrzeć ze spółką z siedzibą w Irlandii („X.”) rewolwingową umowę sekurytyzacji wierzytelności leasingowych (dalej „Umowa Sekurytyzacji”), w wykonaniu której X. zapewni dostarczenie Spółce środków finansowych przed terminem wymagalności określonych własnych wierzytelności Spółki. Przedmiotem planowanej umowy będzie sekurytyzacja wierzytelności wynikających z umów zawartych przez Spółkę ze swoimi klientami-leasingobiorcami. Umowa Sekurytyzacji spełniać będzie jednocześnie przesłanki dyspozycji art. 17k updop, a na jej podstawie:

X. obowiąże się do nabywania od Spółki na podstawie umowy przelewu określonej w art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93) jej niewymagalnych wierzytelności własnych, w tym także wierzytelności przyszłych przysługujących Spółce od jej klientów z tytułu świadczenia przez nią umów tzw. leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b updop, wierzytelności z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu po wygaśnięciu umowy leasingu, wierzytelności wynikających z wykonania opcji zakupu w związku z umową leasingu oraz wierzytelności z tytułu odszkodowania umownego w przypadku wygaśnięcia umowy leasingu na skutek szkody całkowitej oraz w przypadku odstąpienia lub wypowiedzenia umowy leasingu (dalej jako „Wierzytelności”). Własność przedmiotów leasingu nie zostanie przeniesiona na X.;

W związku z powyższym, X. stanie się podmiotem uprawnionym do domagania się od klientów spłaty Wierzytelności w terminach ich wymagalności, późniejszymi niż data ich zakupu. Wraz z Wierzytelnościami na X. przejdą ich zabezpieczenia prawne ustanowione przez klientów Spółki;

Z tytułu nabycia przez X. Wierzytelności Spółki, X. zobowiąże się do zapłaty na rzecz Spółki ich nominalnej wartości pomniejszonej o dyskonto obliczone w oparciu o przyjęte przez strony wskaźniki oraz na podstawie ustalonego przez Strony wzoru. Płatność za nabywane Wierzytelności będzie następować z góry, w momencie zakupu konkretnych pakietów Wierzytelności;

Dodatkowo, w pewnych sytuacjach przewidzianych Umową Sekurytyzacji, w przypadku gdy leasingobiorca nie zrealizuje opcji zakupu w związku z umową leasingu, a Spółka podejmie decyzję o zachowaniu przedmiotu leasingu do celów własnych lub o jego oddaniu w dalszy leasing, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty do X. kwoty odpowiadającej wartości rezydualnej przedmiotu leasingu (tj. kwoty odpowiadającej cenie, po jakiej leasingobiorca mógł nabyć przedmiot leasingu);

Jednocześnie, w pewnych sytuacjach przewidzianych Umową Sekurytyzacji, X. będzie przysługiwała opcja zakupu wszystkich przedmiotów leasingu, z której X. będzie mogła zrezygnować, w zamian czego Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz X. określonej kwoty (tzw. give-up fee), odpowiadającej części ceny za nabyte Wierzytelności;

Pomimo sekurytyzacji Wierzytelności, Spółka pozostanie stroną umów tzw. leasingu operacyjnego z klientami, w związku z powyższym pozostanie zobowiązana do świadczenia na rzecz klientów usług leasingu.

Ponadto, ze względów operacyjnych, na podstawie odrębnej umowy z X. lub w ramach Umowy Sekurytyzacji, Spółka zobowiąże się świadczyć na rzecz X. za wynagrodzeniem usługi obsługi i windykacji sekurytyzowanych Wierzytelności w imieniu X. od klientów. W tym zakresie, Spółka będzie działała jako pełnomocnik X..

W związku z powyższym, Spółka będzie w praktyce otrzymywała spłatę Wierzytelności od klientów, a następnie, na ustalonych przez strony zasadach i terminach, będzie przekazywać spłacone przez klientów Wierzytelności w całości do X. (przy czym w praktyce możliwe jest wzajemne potrącanie należności Spółki oraz X.).

X nie posiada w Polsce zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm. - dalej jako „updop”), ani zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r., Nr 29 poz. 129 - dalej jako „UPO”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłaty kwot Wierzytelności otrzymanych od klientów, jak również płatności z tytułu kwoty odpowiadającej wartości rezydualnej przedmiotu leasingu lub płatności tzw. give-up fee odpowiadającej części ceny za nabyte Wierzytelności, dokonywane przez Spółkę na rzecz X., stanowią uzyskane z terytorium Polski zyski przedsiębiorstwa X. w rozumieniu art. 7 UPO i wobec powyższego, w związku z dokonywanymi wypłatami nie będzie powstawał obowiązek poboru przez Spółkę, jako płatnika, podatku u źródła w Polsce ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, wypłaty kwot Wierzytelności otrzymanych od klientów, jak również płatności z tytułu kwoty odpowiadającej wartości rezydualnej przedmiotu leasingu lub płatności tzw. give-up fee odpowiadającej części ceny za nabyte Wierzytelności, dokonywane przez Spółkę na rzecz X. stanowią uzyskane z terytorium Polski zyski przedsiębiorstwa X. w rozumieniu art. 7 UPO i wobec powyższego, w związku z dokonywanymi wypłatami nie będzie powstawał obowiązek poboru przez Spółkę, jako płatnika, podatku u źródła w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Przedstawiona w stanie faktycznym transakcja Sekurytyzacji stanowi przejaw działalności X. nakierowanej na uzyskanie korzyści majątkowej w postaci różnicy pomiędzy ceną zapłaconą z tytułu nabycia Wierzytelności a ich spłatą przez klientów Spółki lub ewentualnie ceną uzyskaną z tytułu dalszej odsprzedaży Wierzytelności.

Powyższy dochód X. uzyskiwany z przedstawionej transakcji realizuje się dla X. w formie wypłaty przez Spółkę kwot Wierzytelności spłacanych przez klientów Spółki.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki wypłaty przez nią na rzecz X. spłat Wierzytelności w ramach analizowanej transakcji Sekurytyzacji będą stanowić zysk przedsiębiorstwa X. w rozumieniu art. 7 UPO, opodatkowany zgodnie z tym artykułem wyłącznie w Irlandii.

Wynika to z faktu, iż w świetle UPO oraz art. 21 ust. 1 i 2 oraz 22 ust. 1 updop w zw. art. 22a updop, zyski przedsiębiorstwa irlandzkiego nieposiadającego zakładu na terytorium Polski mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (w tym opodatkowaniu podatkiem pobieranym u źródła) jedynie wówczas, gdy łącznie spełnione są dwa poniższe warunki:

1. stanowią one jeden ze specyficznie wskazanych w UPO typów dochodów, które mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (np. odsetki, o których mowa w art. 11 UPO, dywidendy, o których mowa w art. 10 UPO, należności licencyjne, o których mowa w art. 12 UPO);
2. i gdy updop stanowi, że dany typ dochodu (przychodu) podlega opodatkowaniu w Polsce (np. odsetki na podstawie art. 21 ust. 1 updop, należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego na podstawie art. 21 ust. 1 updop czy też dywidendy na podstawie art. 22 ust. 1 updop).
   
   

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym przedmiotem zobowiązania X. wobec Spółki będzie zobowiązanie do nabywania przysługujących Spółce Wierzytelności. Zdaniem Spółki, powyższe zobowiązanie X. nie spełnia definicji żadnego z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop oraz art. 22 ust. 1 updop, jak też nie będzie stanowić szczególnego typu przychodu (dochodu), który w świetle UPO może podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W szczególności nie będzie, zdaniem Spółki, dochodziło do świadczenia przez X. na rzecz Spółki żadnych z wymienionych w art. 21 ust. 1 updop usług oraz świadczeń. X. nie będzie w ramach przedstawionej Sekurytyzacji udostępniać Spółce praw autorskich, receptur lub procesów produkcyjnych, nie będzie także oddawała Spółce do użytkowania urządzenia przemysłowego, jak też X. nie będzie świadczyć na rzecz Spółki usług i świadczeń opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 2-4 updop. Analizowane wypłaty nie będą stanowić także wypłaty odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop oraz art. 11 ust. 4 UPO, jako że Spółka będzie przekazywać na rzecz X. Wierzytelności zapłacone przez klientów Spółki lub w określonych w Umowie Sekurytyzacji sytuacjach dokona płatności z tytułu kwoty odpowiadającej wartości rezydualnej przedmiotu leasingu lub płatności tzw. give-up fee odpowiadającej części ceny za nabyte Wierzytelności.

Jako, że updop nie definiuje pojęcia odsetek, w ocenie Spółki, dla kwalifikacji prawnopodatkowej analizowanych wypłat zasadne będzie odwołanie się do definicji odsetek zawartej w art. 11 ust. 4 UPO.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO, określenie odsetki oznacza dochody : „z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów (jak w szczególności dochody z Pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych”.

Także komentarz do konwencji modelowej OECD (Model Tax Conyention on Income and Capital, Condensed version, July 2010, dalej jako Komentarz”) stanowiący przykład wykładni autentycznej Konwencji Modelowej, na podstawie której oparta jest treść UPO, podkreślą że dla wystąpienia odsetek w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym UPO) niezbędne jest wystąpienie długu („income from debt-claims of any kind”). Przy czym Komentarz za dług uznaje, między innymi, zobowiązania wynikające z pożyczek, depozytów, obligacji, skryptów dłużnych.

Zatem, w świetle brzmienia art. 11 ust. 4 UPO, Komentarza jak też ogólnie przyjętej praktyki obrotu gospodarczego należy uznać, iż o powstaniu (i w konsekwencji wypłacie odsetek) w rozumieniu updop oraz UPO można mówić tylko wówczas, gdy dany podmiot przekaże drugiemu środki finansowe o charakterze zwrotnym (kapitał), który stanowi dług” w rozumieniu art. 11 ust. 4 UPO, a następnie w związku z powyższym nalicza od tego długu odsetki, w jakiejkolwiek formie, które stanowią jego dochód uzyskany z tego długu.

Mając na uwadze powyższą definicję, należy zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miało miejsce istnienie długu Spółki wobec X., z którego ta ostatnia czerpałaby dochody. W ramach Sekurytyzacji, bowiem, Spółka nie uzyska od X. środków o charakterze zwrotnym (długu), a jedynie cenę sprzedaży sekurytyzowanych Wierzytelności. Należy przy tym podkreślić, że zapłata ceny sprzedaży Wierzytelności będzie miała charakter definitywny i po stronie Spółki nie będzie występować zobowiązanie do jej (tj. ceny) zwrotu na rzecz X. w jakiejkolwiek formie. Co do zasady, Spółka nie będzie także zobowiązana np. do zwrotnego odkupu Wierzytelności (o ile nie nastąpią określone w Umowie Sekurytyzacji wyjątkowe okoliczności, np. dotyczące błędnego zakwalifikowania przez Spółkę Wierzytelności do programu Sekurytyzacji).

Ponadto, Spółka nie będzie zobowiązana wobec X. do jakiejkolwiek zapłaty z tytułu jakiejkolwiek pożyczki, obligacji lub skryptu dłużnego jak też nie będzie zobowiązana do spełnienia na rzecz X. jakiegokolwiek innego świadczenia pieniężnego (za wyjątkiem udzielenia na rzecz X. pożyczki pieniężnej lub innych form finansowania, te świadczenia nie stanowią jednakże przedmiotu wniosku). Spółka będzie wyłącznie podmiotem zobowiązanym wobec X. do świadczenia usługi polegającej na obsłudze/windykacji Wierzytelności należnych od klientów oraz ich przekazywania w pełnej kwocie do X. (przy czym w praktyce możliwe będzie potrącanie wzajemnych należności Spółki i X.). Zobowiązanie Spółki wobec X. będzie, zatem, miało charakter niepieniężny oraz nie będzie wynikało z jakiegokolwiek długu Spółki wobec X..

Podkreślenia wymaga także fakt, iż na skutek cesji Wierzytelności w ramach Sekurytyzacji, X. będzie zastępować Spółkę jako wierzyciela klientów z tytułu opłat leasingowych. W konsekwencji, X. będzie uprawniona domagać się od klientów spłat Wierzytelności w takim samym zakresie, w jakim była do tego uprawniona Spółka. W konsekwencji, Wierzytelności będą przekazywane przez Spółkę na rzecz X. w nominalnej kwocie ich spłaty przez klientów.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, nie sposób uznać, że przekazanie przez Spółkę na rzecz X. spłat przez klientów Wierzytelności zawiera jakikolwiek element „dochodu z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów”.

W ocenie Spółki, analizowane przekazy Wierzytelności, które mają być dokonywane w ramach Sekurytyzacji, nie będą stanowiły także dywidend czy innego rodzaju dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce, o których mowa w art. 22 ust. 1 updop oraz art. 10 UPO.

Powyższa konkluzja wynika z faktu, iż, jak wskazano powyżej, tytułem prawnym do wypłaty kwot spłaconych Wierzytelności będzie:

1. cesja Wierzytelności na rzecz X.;
2. Umowa Sekurytyzacji;
3. umowa o administrację i windykację Wierzytelności przez Spółkę.
   
   

Zatem przedmiotem roszczeń X. w stosunku do klientów będą skonkretyzowane z góry opłaty za usługę leasingu operacyjnego, wynikające z zawartych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego. Tego rodzaju roszczenia nie mogą zostać uznane za dywidendy w szczególności w świetle definicji dywidend wskazanej w art. 10 ust. 5 UPO, jako że X. nie jest i nie będzie udziałowcem Spółki.

Zdaniem Spółki, analizowane wypłaty nie będą stanowić także opłat za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego w świetle art. 21 ust. 1 updop oraz art. 12 UPO.

Powyższa konkluzja wynika, w ocenie Spółki, z faktu, iż X. nie udostępnia zarówno Spółce jak też jej klientom jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego (jak wskazano w stanie faktycznym, pomimo cesji Wierzytelności, to Spółka a nie X. będzie pozostawała stroną zawartych z klientami umów leasingu operacyjnego i jako strona umowy leasingu, to Spółka a nie X. będzie udostępniała klientom do używania przedmioty leasingu). Tytułem prawnym X. do domagania się od klientów spłaty Wierzytelności będzie wyłącznie umowa ich cesji, a nie świadczenie X. polegające na udostępnianiu polskim leasingobiorcom prawa do korzystania z urządzeń przemysłowych.

Ponadto, nawet gdyby przyjąć, niesłuszną w ocenie Spółki konkluzję, że analizowane wypłaty dokonywane są na rzecz X. za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 updop, należy zauważyć, iż nie stanowią one należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 UPO.

Powyższa konkluzja wynika z definicji należności licencyjnych, wskazanej w art. 12 ust. 3a UPO, zgodnie z którą, za należności licencyjne można uznać wyłącznie: „wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia i telewizji lub innych sposobów odtwarzania lub przekazywania, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej”.

Niewątpliwie, prawo do korzystania z przedmiotów leasingu nie stanowi prawa do korzystania ze wskazanych w cytowanym przepisie praw autorskich i praw pokrewnych.

Spółka zwróciła uwagę, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w dniu 4 marca 2011 r. interpretację indywidualną dotyczącą analogicznego stanu faktycznego (sygn. IPPB5/423-913/10-2/PS), w której uznał, że wypłaty kwot wierzytelności otrzymanych od klientów dokonywane przez polską spółkę leasingową na rzecz spółki irlandzkiej stanowią uzyskane z terytorium Polski zyski przedsiębiorstwa spółki irlandzkiej w rozumieniu art. 7 UPO i tym samym, w związku z dokonywanymi wypłatami nie powstaje obowiązek poboru przez polską spółkę podatku u źródła w Polsce.

Powyższa konkluzja została również zaprezentowana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 27 października 2011 r. w interpretacji indywidualnej dotyczącej analogicznego stanu faktycznego (sygn. IPPB5/423-735/11-2/PS), oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 22 lutego 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1545/12/BG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §   3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.