Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1209/13/EM
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży pawilonu gastronomicznego wraz z gruntem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1980 Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem, z dorobku, do wspólności ustawowej, na podstawie umowy sprzedaży, pawilon gastronomiczny – kawiarnię, położony na gruncie dzierżawionym od Skarbu Państwa tj. Urzędu Miasta na podstawie umowy dzierżawy z marca 1980 roku. Wnioskodawczyni prowadziła od 1980 r. działalność gospodarczą i ww. lokal ujawniła w ewidencji środków trwałych i amortyzowała. Lokal wykorzystywany był w działalności gospodarczej do sierpnia 2010 r., tj. do czasu ostatecznej likwidacji działalności gospodarczej. W chwili obecnej Wnioskodawczyni wynajmuje pomieszczenia w budynku dwóm podmiotom gospodarczym, na mocy zawartych umów najmu jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej

W dniu 5 września 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła na mocy zawartego aktu notarialnego dzierżawione nieruchomości gruntowe, na których jest posadowiony ww. lokal.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zapisu par. 3 aktu notarialnego mówiącego o sprzedaży na rzecz Wnioskodawczyni nieruchomości gruntowych zabudowanych pawilonem handlowo - usługowym za łączną cenę 1.023.294,81 przy czym po zaliczeniu poczynionych na budowę pawilonu handlowo-usługowego nakładów w kwocie 674.040,00 zł. (wycenionych na dzień nabycia na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę) wobec czego do zapłaty pozostaje kwota 349.254,81 zł. i w tej kwocie wystawiono fakturę VAT z dnia 06 września 2013 roku. Zdaniem Wnioskodawczyni wątpliwości dotyczą ustalenia momentu nabycia w rozumieniu przepisów prawa w związku z wyżej przywołaną treścią zapisu w par. 3 aktu notarialnego.

W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotowy pawilon handlowy wraz z gruntem.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni podała, że w ostatnim roku prowadzenia działalności gospodarczej rozliczała się z uzyskanych dochodów na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano pytania sprowadzające się do następujących kwestii z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy przyszła transakcja sprzedaży pawilonu handlowo-usługowego będzie opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19 % ?
2. Czy kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży będzie cena zakupu dokonana w momencie zakupu przedmiotowego pawilonu tj. 1980 roku czy też wartość według wyceny przyjętej w akcie notarialnym z września 2013 roku ?
3. Czy zakupiony w 1980 roku budynek na dzierżawionym gruncie, korzysta z prawa do zwolnienia z opodatkowania w sytuacji gdy w sierpniu 2010 roku został wycofany z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste ?

Zdaniem Wnioskodawczyni przyszła transakcja sprzedaży pawilonu handlowo - usługowego wraz z przynależnym gruntem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt. 8 oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie art. 14 ust 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pawilon wybudowany na cudzym (gminnym) gruncie, w myśl przepisu art. 22a ust. 2 ustawy, stanowił środek trwały, który był ujęty w ewidencji środków trwałych.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia opisanej we wniosku nieruchomości, skoro między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedmiotowy pawilon został wycofany z działalności i dniem odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat, będzie przychodem z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. W sytuacji takiej nie będzie miał zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z formą opodatkowania działalności gospodarczej.

Tak więc zdaniem Wnioskodawczyni w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym podatek dochodowy należy wyliczyć uwzględniając:

• koszty nabycia pawilonu (wycena rzeczoznawcy) - 674.040,00 zł. brutto (-120.402,00 naliczona amortyzacja )
  
• koszty nabycia gruntu - 349.254,81 zł. brutto
  
• koszty notarialne (Akt notarialny) - 4.652,60 zł. brutto



Ogółem koszty 907.947,41 zł. Brutto

Różnica między ceną sprzedaży a kosztami w kwocie 907.545,41 zł. stanowić będzie podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym w stawce 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest nieprawidłowe .

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)
  
• przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przy czym, w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Aby zatem przychód ze sprzedaży nieruchomości mógł być uznany za przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł.
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Dotyczy to również, tych składników majątku, które stanowiły uprzednio środki trwałe, a obecnie nie są w działalności gospodarczej wykorzystywane, jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Z treści przepisu art. 22a ust.1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.)

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni w 1980 r. zakupiła wspólnie z małżonkiem pawilon użytkowy, który wykorzystywała w działalności gospodarczej. Pawilon posadowiony był na dzierżawionym przez Wnioskodawczynię gruncie. W sierpniu 2010 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała działalność, wycofała ww. pawilon z ewidencji środków trwałych i przeznaczyła na potrzeby osobiste. Następnie w 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła dzierżawiony grunt od Urzędu Miasta, na którym posadowiony jest ww. pawilon.

Zważywszy zatem, iż przedmiotowy budynek użytkowy jako środek trwały był wykorzystywany i amortyzowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również, że okres między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wycofano z działalności gospodarczej w związku z jej likwidacją (sierpień 2010 r.), a datą jego sprzedaży nie przekroczył 6 lat, przychód uzyskany z jego zbycia stanowić będzie przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując, zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy zdanie drugie, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości lub
   
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkowa, dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że dochodem ze zbycia budynku (pawilonu) będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową tego budynku wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Inaczej mówiąc, obliczając dochód ze sprzedaży należy pomniejszyć przychód ze sprzedaży środka trwałego o niezamortyzowaną wartość początkową środka trwałego.

W opisanym stanie faktycznym nie ma zaś możliwości uwzględnienia jako kosztu uzyskania przychodu wartości pawilonu ustalonej przez biegłego rzeczoznawcę na potrzeby umowy sprzedaży gruntów zabudowanych pawilonem. Dochód ustalony według zasad wskazanych powyżej – jako dochód z działalności gospodarczej będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ostatnio stosowanych do opodatkowania dochodów z tego źródła.

We wniosku wskazano, że były to ,,zasady ogólne”, w związku z czym dochód ze sprzedaży pawilonu należy opodatkować według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albo stawką 19% w sytuacji, gdy w ostatnim roku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wybrała tzw. „podatek liniowy’’.

Odrębną kwestią jest natomiast opodatkowanie dochodu z tytułu sprzedaży nabytego gruntu, na którym znajduje się posadowiony lokal. Zgodnie z oświadczeniem, Wnioskodawczyni dzierżawiła ww. grunt od 1980 r. W 2010 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała działalność gospodarczą. Następnie w 2013 r. nabyła ten grunt od Skarbu Państwa - Urzędu Miasta, już jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej.

Na podstawie treści wniosku należy przyjąć, że sprzedaż ww. gruntu nie zostanie dokonana w wykonywaniu działalności gospodarczej, grunt ten nie był środkiem trwałym w działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię - wobec tego w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie, cytowany na wstępie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem sprzedaż nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat od końca roku , w którym nastąpiło nabycie gruntu, z tego tytułu powstanie dla Wnioskodawczyni przychód (w części przypadającej na grunt) o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z ust. 5 powołanego artykułu, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest, zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy, ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poniesione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast stosownie do art. 30e ust. 7 tej ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Nadmienić należy, że art. 21 ust.1 pkt 131 ww. ustawy przewidziane jest zwolnienie od podatku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30 e ww. ustawy, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe o których mowa w cytowanym przepisie wyrażone natomiast zostały w art. 21 ust. 25 ustawy.

Zatem, jeżeli od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze sprzedaży gruntu nie zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni wskazane w treści art. 21 ust. 25, będzie ona zobowiązana do zapłaty 19% podatku według zasad obowiązujących od dnia 1 stycznia 2009r.

Podstawą obliczenia podatku – zgodnie z art. 30e ust. 2 - będzie dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym wskazać należy, że kosztem uzyskania przychodu będą m. in. udokumentowane koszty nabycia, czyli faktycznie poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na nabycie gruntu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.