Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-57/14-5/MC
z 22 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu do BKIP Leszno 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lesznie o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie klasyfikacji infrastruktury budowlanej wiaty myjni oraz urządzeń technicznych myjących jako jednego środka trwałego i ustalenia stawki amortyzacji.

Pismem z 21 stycznia 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego - działający na podstawie art. 170 w związku z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - przekazał ww. wniosek zgodnie z właściwością do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie celem jego rozpatrzenia.

Należy wyjaśnić, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa z 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Następnie pismem z 5 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zakończyła budowę w grudniu 2013 r. 2 myjni bezdotykowych - pierwsza usytuowana w A - 2 stanowiskowa, druga z myjni usytuowana w B - 3 stanowiskowa. W skład myjni wchodzi płyta żelbetowa, urządzenia odprowadzające ścieki, wiata myjni oraz urządzenia techniczne do mycia samochodów. Wiata myjni bezdotykowej posadowiona jest na płycie żelbetowej za pomocą kotew. Stanowiska myjni oddzielone są ściankami brezentowymi.

W piśmie uzupełniającym z 5 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że wybudowana przez niego myjnia bezdotykowa składa się z infrastruktury budowlanej oraz urządzeń technicznych. Całość stanowi funkcjonalną całość, żaden element myjni nie mógłby być oddzielnie wykorzystywany. Tak pojęta myjnia stanowi zatem jeden środek trwały, który został przez Spółkę zakwalifikowany do grupy 6 urządzenia techniczne - podgrupa 659 urządzenia techniczne, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Zapytanie Spółki dotyczy więc okoliczności, czy tak zakwalifikowany środek trwały może być amortyzowany wg stawki 10%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy całość wykonanych prac: infrastruktury budowlanej, wiatę myjni oraz urządzenia techniczne myjące można potraktować jako jeden środek trwały zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zakwalifikowanych do grupy 6 Urządzenia techniczne podgrupy 65 Urządzenia techniczne, gdzie indziej niesklasyfikowane i zastosować 10% stawkę amortyzacji?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie ustalenia stawki amortyzacji. Jednocześnie informuje się, że w zakresie klasyfikacji infrastruktury budowlanej wiaty myjni oraz urządzeń technicznych myjących jako jednego środka trwałego wydane zostało postanowienie z 1 kwietnia 2014 r. nr ILPB4/423-57/14-2/MC o odmowie wszczęcia postępowania.

Zdaniem Wnioskodawcy opisany obiekt myjni bezdotykowej w całości należy potraktować jako jeden środek trwały i zgodnie z klasyfikacją środków trwałych zakwalifikować do grupy 6 - urządzenia techniczne podgrupy 65 - pozostałe urządzenia techniczne gdzie indziej nie sklasyfikowane i zastosować 10% stawkę amortyzacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższa regulacja oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 tej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 omawianej ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy uwzględnieniu, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy , którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11): zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia należy przypomnieć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zakończyła w grudniu 2013 r. budowę 2 myjni bezdotykowych - pierwsza - 2 stanowiskowa, druga z myjni - 3 stanowiskowa. W skład myjni wchodzi płyta żelbetowa oraz urządzenia odprowadzające ścieki. Wiata myjni bezdotykowej posadowiona jest na płycie żelbetowej za pomocą kotew. Stanowiska myjni oddzielone są ściankami brezentowymi. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wybudowana przez niego myjnia bezdotykowa składa się z infrastruktury budowlanej oraz urządzeń technicznych. Całość stanowi funkcjonalną całość, żaden element myjni nie mógłby być oddzielnie wykorzystywany. Tak pojęta myjnia stanowi zatem jeden środek trwały, który został przez Spółkę zakwalifikowany do grupy 6 Urządzenia techniczne - podgrupa 659 Urządzenia techniczne gdzie indziej niesklasyfikowane.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych roczna stawka amortyzacyjna dla grupy 6 Urządzenie techniczne w tym podgrupa 659 Pozostałe urządzenia przemysłowe, gdzie indziej niesklasyfikowane wynosi 10%.

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 omawianej ustawy: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j–16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zatem dla myjni bezdotykowej, po przyjęciu jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Spółka winna zastosować 10%-ową stawkę amortyzacyjną.

Reasumując - niniejszy środek trwały zakwalifikowany przez Wnioskodawcę, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, do grupy 6 Urządzenia techniczne podgrupy 65 Urządzenia techniczne, gdzie indziej niesklasyfikowane może być amortyzowany wg stawki 10%, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.