Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-85/14/RSz
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z przedterminowym rozwiązaniem Umowy i wynikającym z niego obniżeniem wynagrodzenia należnego Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Dzierżawcy fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego w terminie rozwiązania Umowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

ustalenia, czy w związku z przedterminowym rozwiązaniem Umowy i wynikającym z niego obniżeniem wynagrodzenia należnego Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Dzierżawcy fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego w terminie rozwiązania Umowy

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

P. (dalej: Wnioskodawca) jest użytkownikiem wieczystym działki nr …. położonej w Z. przy ulicy W. oraz właścicielem położonej na tej działce hali produkcyjnej stanowiącej odrębny od gruntu przedmiot własności.

Wnioskodawca oddał przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na gruncie budynkiem w dzierżawę na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: Dzierżawca) na podstawie umowy dzierżawy (dalej: Umowa) z dnia 12.02.2010 r. Umowa stanowi, że Dzierżawca uzyskuje prawo do używania i pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości, w związku z czym zobowiązany jest płacić w okresach miesięcznych czynsz w podziale na część dotycząca budynku oraz część dotyczącą prawa wieczystego użytkowania gruntu. Umowa została zawarta na czas oznaczony pięciu lat, tj. do dnia 12.02.2015 r., a suma ustalonych w niej opłat z tytułu dzierżawy budynku, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, była nie niższa niż wartość początkowa budynku. Zgodnie z Umową odpisy amortyzacyjne od dzierżawionego budynku w podstawowym okresie Umowy dokonywane są przez Dzierżawcę. Umowa przewiduje także, iż Wnioskodawca zobowiązuje się po zakończeniu Umowy przenieść prawo własności budynku na Dzierżawcę za cenę określoną jako ostatnia opłata za czynsz z tytułu dzierżawy budynku.

W świetle powyższego Wnioskodawca podkreśla, że transakcja polegająca na oddaniu budynku do używania i pobierania pożytków spełniała wszystkie warunki niezbędne do uznania jej za tzw. leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2000 r., Dz. U. Nr 54, poz. 654, ze zm., dalej: ustawa o PDOP). Wnioskodawca zaznacza również, że stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej: ustawa o VAT) przedmiotowa dzierżawa budynku na warunkach leasingu finansowego stanowiła dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z Umową wraz z przeniesieniem prawa własności budynku po zakończeniu podstawowego okresu Umowy, Wnioskodawca zobowiązał się również przenieść na Dzierżawcę prawo wieczystego użytkowania gruntu za określoną w Umowie cenę, odpowiadającą wartości rynkowej znanej stronom na dzień zawarcia Umowy.

Z uwagi na fakt, że dzierżawa prawa użytkowania wieczystego nie mogła być przedmiotem leasingu w momencie jej zawarcia, jest ona rozliczana zgodnie z przepisami właściwymi dla dzierżawy na podstawie ustawy o PDOP, w szczególności prawo użytkowania wieczystego nie stanowi środka trwałego Dzierżawcy.

Natomiast na podstawie ustawy o VAT dzierżawa prawa użytkowania wieczystego została uznana za dostawę towarów analogicznie do dzierżawy budynku na warunkach leasingu finansowego, co zostało potwierdzone interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IBPP3/443-703/09/KO z dnia 15.12.2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Wnioskodawca w dniu 12.02.2010 r. wystawił fakturę VAT dokumentującą powyższą transakcję. Faktura objęła łączną kwotę czynszu dotyczącego dzierżawy hali oraz prawa użytkowania wieczystego wraz z należnym podatkiem VAT, a harmonogram spłat poszczególnych opłat z tytułu korzystania z przedmiotu dzierżawy został przez strony ustalony w Załączniku 2 do Umowy. W Umowie zawarto także zobowiązanie Dzierżawcy do zapłaty kwoty podatku VAT wynikającej z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury do dnia 23.03.2010 r.

Obecnie, wskutek niewywiązywania się przez Dzierżawcę z terminowej płatności rat czynszu dzierżawnego, Wnioskodawca rozważa wypowiedzenie Umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedterminowym rozwiązaniem Umowy i wynikającym z niego obniżeniem wynagrodzenia należnego Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Dzierżawcy fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego w terminie rozwiązania Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedterminowe rozwiązanie Umowy skutkuje obniżeniem wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego co powinno zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; wartość zwróconych towarów i opakowań, zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 13.

Co do zasady, przedterminowe rozwiązanie umowy skutkuje obniżeniem wynagrodzenia należnego podatnikowi, a zatem dochodzi do zmiany podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 10 ustawy o VAT. W konsekwencji, wypowiedzenie przez Wnioskodawcę Umowy należy uznać za skutkujące obniżeniem wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, co z kolei wpływa na obniżenie podstawy opodatkowania VAT. W związku z tym, Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Dzierżawcy fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych dotyczących przedterminowego rozwiązania umów leasingu finansowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-1340/ 11-2/PR z dnia 1.12.2011 r., potwierdził, że: „(...) jakakolwiek modyfikacja wielkości wynagrodzenia należnego wnioskodawcy, spowodowana wcześniejszym zakończeniem umowy z winy korzystającego i zwrotem towaru, skutkuje zmianą podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku należnego. W konsekwencji, skoro dochodzi do zmiany wysokości wynagrodzenia, spółka powinna potwierdzić to fakturą korygującą, gdyż niewątpliwie rozwiązanie umowy leasingu przed terminem, z jednoczesnym zwrotem przedmiotu leasingu skutkuje zmianą ceny należnej z tytułu używania przedmiotu leasingu." Podobne stanowisko wyraził także m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-1645/11-2/PR z dnia 16.02.2012 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej nr ITPP1/443-1685b/11/MN z dnia 29.03.2012 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy wniosek będzie aktualny w odniesieniu do całego czynszu dzierżawnego - zarówno do części dotyczącej budynku (rozliczanej jako leasing finansowy), jak i użytkowania wieczystego (rozliczanej jako dzierżawa).

Zdaniem Wnioskodawcy, skorygowana faktura powinna uwzględniać wszystkie raty czynszu, do których zapłacenia do dnia rozwiązania Umowy zobowiązany był Dzierżawca. Na kwotę, na którą faktura korygująca powinna zostać wystawiona nie będzie wpływał fakt, że nie wszystkie zaległe raty na dzień rozwiązania Umowy będą przez Dzierżawcę faktycznie zapłacone, ponieważ Wnioskodawca jest zainteresowany odzyskaniem zaległego czynszu, a nie jego umorzeniem.

W związku z tym, że przepisy ustawy o VAT ani rozporządzenia w zakresie wystawiania faktur (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług Dz.U. z 2011 r., Nr 68, poz. 360 ze zm.) nie regulują kwestii terminu, w jakim faktura korygująca powinna być wystawiona, jednak zgodnie z interpretacjami indywidualnymi wydawanymi na gruncie podobnych stanów faktycznych, wystawienie faktury korygującej powinno nastąpić z chwilą zaistnienia zdarzenia w postaci rozwiązania Umowy. Wnioskodawca powinien więc wystawić fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu dzierżawy z chwilą rozwiązania Umowy, tj. po upływie okresu wypowiedzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Natomiast art. 7 ust. 9 ustawy stanowi, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Stosownie do powołanego przepisu, umowa leasingu finansowego jest dla potrzeb podatku od towarów i usług traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W opisie zdarzenia Wnioskodawca wskazał, że jest użytkownikiem wieczystym działki oraz właścicielem położonej na tej działce hali produkcyjnej stanowiącej odrębny od gruntu przedmiot własności. Wnioskodawca oddał przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanym na gruncie budynkiem w dzierżawę na rzecz podmiotu trzeciego (Dzierżawcy) na podstawie umowy dzierżawy z 12.02.2010 r. Umowa stanowi, że Dzierżawca uzyskuje prawo do używania i pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości, w związku z czym zobowiązany jest płacić w okresach miesięcznych czynsz w podziale na część dotyczącą budynku oraz część dotyczącą prawa wieczystego użytkowania gruntu. Umowa została zawarta na czas oznaczony pięciu lat, tj. do dnia 12.02.2015 r., a suma ustalonych w niej opłat z tytułu dzierżawy budynku, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, była nie niższa niż wartość początkowa budynku. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa dzierżawa budynku na warunkach leasingu finansowego stanowiła dostawę towarów w rozumieniu przepisów tej ustawy. Wnioskodawca w dniu 12.02.2010 r. wystawił fakturę VAT dokumentującą powyższą transakcję. Faktura objęła łączną kwotę czynszu dotyczącego dzierżawy hali oraz prawa użytkowania wieczystego wraz z należnym podatkiem VAT. W Umowie zawarto także zobowiązanie Dzierżawcy do zapłaty kwoty podatku VAT wynikającej z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury do dnia 23.03.2010 r. Obecnie, wskutek niewywiązywania się przez Dzierżawcę z terminowej płatności rat czynszu dzierżawnego, Wnioskodawca rozważa wypowiedzenie Umowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z przedterminowym rozwiązaniem Umowy i wynikającym z niego obniżeniem wynagrodzenia należnego powinien wystawić na rzecz Dzierżawcy fakturę korygującą dokumentującą obniżenie wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego w terminie rozwiązania Umowy.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Jak wynika z art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z brzmienia przedstawionych regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą, zgodnie z art. 106j ustawy. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Konfrontując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, z treścią powołanych powyżej przepisów, należy stwierdzić, iż jakakolwiek modyfikacja wielkości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, spowodowana wcześniejszym zakończeniem umowy z winy korzystającego, skutkuje zmianą podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku należnego. W konsekwencji, skoro dochodzi do zmiany wysokości wynagrodzenia, Spółka powinna potwierdzić to fakturą korygującą, gdyż rozwiązanie umowy dzierżawy przed terminem, skutkuje zmianą ceny należnej z tytułu używania przedmiotu dzierżawy.

W wyniku przedterminowego zakończenia umowy dzierżawy, wskutek zaistnienia zdarzenia powodującego rozwiązanie umowy, zmianie ulega suma opłat dzierżawnych należnych na podstawie tej umowy dzierżawy do wysokości sumy opłat, do których zapłacenia do dnia rozwiązania umowy zobowiązany był Dzierżawca z tytułu używania przedmiotu dzierżawy do momentu wcześniejszego zakończenia umowy dzierżawy. Tym samym kwota należna z tytułu sprzedaży ulega zmianie do poziomu sumy opłat, do których zapłacenia do dnia rozwiązania umowy zobowiązany był Dzierżawca, ponieważ w związku z zakończeniem umowy jest to ostateczna kwota opłat dzierżawnych należnych na podstawie tej umowy. Kwota ta różni się od kwoty pierwotnie przyjętej jako obrót, ze względu na wystąpienie zdarzenia powodującego wcześniejsze zakończenie umowy dzierżawy, a więc zmianę jej postanowień odnośnie sumy opłat dzierżawnych.

W konsekwencji zmianie ulega obrót dla celów podatku VAT i konieczna staje się korekta wystawionej faktury VAT, gdyż w związku z powyższym Spółka nie otrzyma od korzystającego pełnej zapłaty za dostawę towarów na podstawie umowy dzierżawy przewidzianej w momencie zawarcia tej umowy. W wyniku zatem rozwiązania umowy, Spółka powinna dokonać korekty obrotu wykazanego w fakturze VAT dokumentującej dostawę przedmiotu dzierżawy do kwoty opłat dzierżawnych faktycznie należnych od korzystającego w czasie trwania umowy dzierżawy z tytułu korzystania z przedmiotu dzierżawy, jako stanowiących ostatecznie kwotę należną z tytułu dostawy.

W przypadku przedterminowego rozwiązania umowy przez Spółkę, wystawienie faktury korygującej winno nastąpić z dniem zaistnienia zdarzenia, tj. rozwiązania umowy. Podkreślić jednakże należy, że rozwiązanie umowy powinno wiązać się ze zwrotem Wnioskodawcy przedmiotu dzierżawy.

Reasumując w przedmiotowej sprawie faktura korygująca, skutkując obniżeniem podstawy opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury VAT, dokumentującej dostawę towarów (leasing finansowy), powinna być wystawiona z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego to obniżenie tj. z chwilą przedterminowego rozwiązania umowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci ważność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o ewentualnym wynagrodzeniu z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy, bowiem w tym zakresie nie zadano pytania oraz nie przedstawiono stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.