Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-213/14/PSZ
z 23 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z mężem jest Pani wspólnikiem spółki jawnej. Małżonkowie są współwłaścicielami (w części 966060/967680) nieruchomości, którą wnieśli do ww. spółki jawnej. Na przedmiotowej nieruchomości Spółka zrealizowała zadanie inwestycyjne, w ramach którego powstały:

1. budynek usługowo-handlowy,
2. budynek usługowo-handlowy,
3. łącznik pomiędzy tymi budynkami,
4. plac parkingowo-manewrowy,
5. kładka rowerowo-piesza przez rzekę.

Powstała inwestycja jest zaopatrzona w szereg urządzeń technicznych i inne wyposażenie, takie jak:

1. urządzenia transportu bliskiego - windy,
   
2. urządzenia transportu bliskiego - schody ruchome,
   
3. urządzenia przeciwpożarowe - system SAP,
   
4. instalacja wentylacji oddymiającej i napowietrzającej,
   
5. żaluzje,
   
6. bramy przeciwpożarowe,
   
7. instalacje sanitarne: wody lodowej, wentylacji,
   
8. instalacje elektryczne: rozdzielnice, transformatory,
   
9. instalacje elektryczne: system detekcji gazów,
   
10. instalacje niskoprądowe: system sygnalizacji włamania i napadu, system megapikselowej telewizji przemysłowej oraz system telewizji reklamowej - punkty informacyjne - jako system telewizji dozorowej, system zew/wew łączności telefoniczno-interkomowej 4-sieć LAN, system nagłośnienia tła ciągów komunikacyjnych, system kontroli dostępu, system wartowniczy,
    
11. kolektor solarny,
    
12. oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków,
    
13. kładka rowerowo-piesza,
    
14. plac manewrowy: parkingi, droga dojazdowa.
    

Systemy wykorzystane w budynkach pawilonów handlowych spełniają kryteria wymagane dla uznania ich za odrębne środki trwałe. Na poparcie powyższego twierdzenia, przedstawia Pani specyfikę poszczególnych środków trwałych będących przedmiotem niniejszego zapytania, wskazując przy tym na jednorodność oraz powtarzalność cech wspólnych przemawiających za możliwością uznania ich za odrębne środki trwałe.

1) Urządzenia transportu bliskiego: windy.

Zgodnie z KŚT windy stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji stawką amortyzacyjną w wysokości 10% zaszeregowane w grupie 6 (urządzenia techniczne) podgrupie 64 (dźwigi i przenośniki) rodzaju 640 (dźwigi osobowe i towarowe).

Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Ponadto, podkreśla Pani, że dźwig osobowy nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia.

Jednocześnie, argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Zainstalowane w budynkach pawilonów handlowych dźwigi osobowe i towarowe stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Kwalifikację wind jako odrębnych środków trwałych potwierdza także stanowisko organów podatkowych m.in. w wydanej interpretacji prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2005 r. (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05), w której organ stwierdził, iż „zakupiony dźwig osobowy jest odrębnym środkiem trwałym amortyzowanym wg stawki 10% - grupa 6 KŚT Urządzenia techniczne”.

2) Urządzenia transportu bliskiego: schody ruchome.

Schody ruchome są urządzeniami kompletnymi i jako takie zostały nabyte i zainstalowane będą w budynkach pawilonów handlowych.

Są to urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku. Istnieje możliwość zdemontowania tych urządzeń bez ich uszkodzenia oraz budynku, a także bez zmiany przeznaczenia.

Stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji schodów ruchomych po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 6 (urządzenia techniczne) - podgrupy 64 (dźwigi i przenośniki) i amortyzować według stawki 10%.

3) Urządzenia przeciwpożarowe: system SAP.

Spółka zamontuje w budynkach pawilonów urządzenia przeciwpożarowe i system SAP. System SAP - jest to System Alarmu Pożarowego stanowiący zespół urządzeń służących zabezpieczeniu budynku przed pożarem, a więc również rodzaj systemu przeciwpożarowego.

System ten, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób zamontowania urządzeń przeciwpożarowych oraz systemu SAP w dwóch budynkach (pawilonów handlowych) należy uznać, iż systemy te nie są trwale związane z budynkami, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń przeciwpożarowych oraz systemu SAP po jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT urządzenie przeciwpożarowe zostało sklasyfikowane jako środek trwały podlegający amortyzacji stawką amortyzacyjną w wysokości 10% w grupie 6 (urządzenia techniczne), podgrupie 66 (urządzenia nieprzemysłowe) i rodzaju 663 (urządzenia przeciwpożarowe).

4) Instalacje wentylacji oddymiającej i napowietrzającej.

Jest to zestaw urządzeń służących do oddymiania i napowietrzania pomieszczeń budynku. System ten jest wyzwalany automatycznie poprzez urządzenia wykrywające pojawienie się dymu lub wzrost temperatury powietrza. Wraz z klapą oddymiającą stanowi on samoczynne urządzenie oddymiające. System sterowania klapami oddymiająco - wentylacyjnymi może być wyposażony w odpowiednie czujniki i centralę pogodową umożliwiającą zamykanie klap otwartych uprzednio do wentylacji, w przypadku pojawienia się deszczu lub silnego wiatru.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń, wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynkach należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 66 (urządzenia nieprzemysłowe), rodzaj 652 urządzenia wentylacyjne.

5) Żaluzje.

Przedmiotem zapytania są następujące urządzenia: żaluzje zainstalowane w budynku zautomatyzowane, zsuwane.

W ocenie Pani są to samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń.

Powyższe wynika z faktu, że żaluzje nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Co więcej, nie są one trwale połączone i przypisane do budynków, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynków i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Są one również, bez wątpienia, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do grupy: 6 podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

6) Bramy przeciwpożarowe.

Analogicznie jak w pkt 5 niniejszego wniosku, bramy przeciwpożarowe stanowią samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń.

Powyższe wynika z faktu, iż bramy przeciwpożarowe nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Co więcej, nie są one trwale połączone i przypisane do budynków, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynków i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Są one również, bez wątpienia, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować te bramy do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 66, rodzaju 663 - Urządzenia przeciwpożarowe. Dla tego rodzaju zgrupowania ustalono stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%.

7) Instalacje sanitarne: wody lodowej, wentylacji.

Instalacja wody lodowej jest to system chłodzenia (np. klimatyzacji). Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji tego systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Za potraktowaniem tych urządzeń jako odrębnych środków trwałych przemawia ich samodzielność, kompleksowość, a także stanowisko organów podatkowych w interpretacji przepisów prawa podatkowego (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB) oraz w piśmie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB) zgodnie z którym „klimatyzator stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik ma więc prawo dokonywać jego amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w art. 16a -16m w/w ustawy, a dokonywane odpisy amortyzacyjne może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Charakter klimatyzatora jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w KŚT. Zgodnie z tą Klasyfikacją instalację tę można przyporządkować do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 65 (urządzenia przemysłowe), rodzaju 653 (urządzenia klimatyzacyjne) i amortyzować według stawki 10%.

Z kolei system wentylacji, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji tego systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

O możliwości jego wyodrębnienia z wyposażenia budynków, świadczy wyszczególnienie tego systemu w KŚT. Zgodnie z KŚT system wentylacji, można przyporządkować do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 65 (urządzenia przemysłowe), rodzaju 652 (urządzenia wentylacyjne) i amortyzować według stawki 10%.

8) Instalacje elektryczne: rozdzielnice, transformatory.

Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji rozdzielnic po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Powyższe wynika z faktu, iż rozdzielnice i transformatory nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Możliwość kwalifikowania transformatorów do odrębnych środków trwałych znajduje potwierdzenie w interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 lutego 2007 r. wydanej przez Urząd Skarbowy w Gorlicach (sygn. PDOF/415-03/07/8756), w której organ stwierdził, iż: „transformator zaliczony do grupy 6 KŚT (...), jako samodzielne urządzenie elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające”.

Z punktu widzenia Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenia te mogą być zakwalifikowane do grupy 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 61 (urządzenia i aparatura energii elektrycznej), rodzaju 610 obejmującego Urządzenia rozdzielcze prądu zmiennego.

9) Instalacje elektryczne: system detekcji gazów.

System Detekcji Gazów jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania obecności gazów toksycznych lub wybuchowych. System umożliwia przesłanie sygnału o zaistniałej awarii i natychmiastowe powiadomienie użytkowników i jednostek nadzorująco - kontrolujących pracę instalacji poprzez sygnalizatory akustyczno - optyczne. Dzięki temu chroni życie i zdrowie pracowników oraz zabezpiecza przed zniszczeniem budynków i urządzeń o znacznej wartości.

System detekcji gazów przeznaczony jest do ciągłego monitorowania obszaru zagrożonego obecnością gazów toksycznych, wybuchowych lub tlenu oraz sterowania zewnętrznymi elementami systemu lokalnego zabezpieczenia. Układ umożliwia lokalną oraz zdalną sygnalizację przekroczenia progów alarmowych.

W przypadku zaistnienia zagrożenia niebezpiecznym stężeniem gazu, system, poza sygnalizacją lokalną zagrożenia, może umożliwiać uruchomienie urządzeń współpracujących takich jak: zewnętrzna sygnalizacja akustyczno-optyczna lub urządzenia peryferyjne (wentylatory, wyciągi, nawiewy, blokady, itp.).

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały sklasyfikowany w grupie 6 (urządzenia techniczne), podgrupie 66 (urządzenia nieprzemysłowe), rodzaju 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe i amortyzować według stawki 10%.

10) Instalacje niskoprądowe:

I. System Sygnalizacji Włamania i Napadu

System stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach, należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń.

Ponadto, system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku oraz powinien być wyodrębniony jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały.

Zgodnie z KŚT, system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

II. System megapikselowej telewizji przemysłowej oraz system telewizji reklamowej - punkty informacyjne - jako system telewizji dozorowej:

System telewizji dozorowej pozwała monitorować dane obszary budynków i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System ten ma służyć przede wszystkim do ochrony budynków i przebywających w nim ludzi. Telewizja dozorowa zapewnia jednoczesny dostęp do obrazu przekazywanego ze wszystkich kamer przemysłowych, archiwizację danych oraz szybki dostęp do nagranego materiału w postaci audio/wideo. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkami, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 - Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii.

III. System zew/wew. łączności telefoniczno-interkomowej + sieć LAN.

System zew/wew. łączności telefoniczno-interkomowej jest to system umożliwiający komunikację za pomocą mikrofonów i głośników - jest gwarantem niezawodnej łączności i dobrej jakości przekazywania informacji, w połączeniu z możliwością integracji z innymi systemami łączności.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Siec LAN to sieć komputerowa łącząca komputery na obszarze budynków pawilonów handlowych.

Mając na uwadze sposób montażu należy uznać, iż System i sieć LAN nie będą trwale związane z budynkami, gdyż można je będzie odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system łączności oraz się LAN można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy: 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 62 (urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii), rodzaj 629

IV. System nagłośnienia tła ciągów komunikacyjnych

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając na uwadze sposób montażu w budynkach należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkami, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 62 (urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii), rodzaj 622

V. System kontroli dostępu, system wartowniczy

System kontroli dostępu, system wartowniczy. Jest jednym z systemów zabezpieczających obiekt przed ingerencją osób niepowołanych zarówno z zewnętrznego otoczenia firmy, jak i wewnątrz obiektu. System kontroli dostępu jest także źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza informacji, gdzie aktualnie przebywa personel.

Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń, tj. karty (klucze), czytniki, okablowanie, komputer sterujący, służących do zabezpieczenia wejść do budynków, lokali i pomieszczeń.

System ten podobnie jak inne wyżej wymienione systemy podlega znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych, wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia.

Zgodnie z trendami rynkowymi, urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania coraz nowszych, szybszych i tańszych technologii.

System kontroli dostępu, system wartowniczy stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

11) Kolektor solarny.

Sposób mocowania kolektorów wykonany jest tak, że istnieje możliwość ich zdemontowania i ponownego montażu na innym budynku. Kolektory słoneczne nie są w sposób trwały złączone z budynkiem i można je w każdej chwili zdemontować i zamontować na dachu innego obiektu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-773/11/BG) uznał kolektory słoneczne za odrębne środki trwałe.

Kolektory słoneczne zostały zaliczone przez Spółkę do grupy 6, podgrupy 66, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych (pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

12) Oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków.

Oświetlenie wewnątrz budynku, stanowi odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych). Ponadto, oświetlenie to stanowi wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Zdaniem Spółki, również oświetlenie umieszczone wewnątrz budynków powinno być uznane za odrębne środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Również, lampy oświetleniowe umieszczone na elewacji budynków, stanowią odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych).

Ponadto, posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Zdaniem Pani, również oświetlenie na elewacji powinny być uznane za odrębne od budynku środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Ponadto, oprawy te nie muszą być definitywnie przypisane tytko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek.

Oświetlenie, zdaniem Pani, nie może być uznane za element konstrukcyjny budynku, stanowiący wraz z nim konstrukcyjną i nierozerwalną całość, są to bowiem niezależne środki trwałe, podobnie jak inne wyposażenie ruchome, np. meble.

W związku z powyższym, w ocenie Pani, oświetlenie powinno być zaklasyfikowane wg KŚT w rodzaju 808 jako narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe (stawka amortyzacyjna 20%)

13) Kładka.

W związku z tym, iż jeden z budynków pawilonu handlowego, jak również część parkingu, jest usytuowany wzdłuż koryta rzeki, Spółka dokonała wzmocnień zabezpieczających przed naporem wody a także wybudowała kładkę dla pieszych i rowerów stanowiącą dostęp do centrum handlowego.

Biorąc pod uwagę sposób zamontowania kładki, należy uznać iż nie jest ona w żadnej sposób związana trwale z budynkiem, można ją wymontować bez uszkodzenia jej samej i w żadnej sposób demontaż ten nie będzie miał wpływu na konstrukcję budynku. Kładkę, tę można zdemontować i zgodnie z jej przeznaczeniem zamontować w każdym innym miejscu.

Zdaniem Pani, kładka ta może stanowić odrębny środek trwały podlegający amortyzacji stawką amortyzacyjną w wysokości 4.5% właściwą dla środków trwałych sklasyfikowanych jako KŚT 223 (obiekt inżynierii lądowej i wodnej (Grupa 2) podgrupa 22 - infrastruktura transportu rodzaj 223 - mosty wiadukty, estakady, przejścia nadziemne i podziemne).

14) Plac manewrowy: parkingi, droga dojazdowa (wyjazdowa i wjazdowa).

Zdaniem Pani, uznanie placu manewrowego (tj. parkingów, dróg wjazdowych i wyjazdowych) za odrębny od budynków środek trwały przesądzają wyjaśnienia rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych z 10 grudnia 2010 r. W objaśnieniach wstępnych (pkt 1.3) niniejszego rozporządzenia, w KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Zgodnie z KŚT w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zdaniem Pani, budowla w postaci placu manewrowego, jako pojedynczego obiektu tj. drogi dojazdowej (wjazdowej, wyjazdowej) i parkingu, mieszcząca się w 2 grupie Klasyfikacji Środków Trwałych, pod pozycją 220 - jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, powinna być uznana za odrębny środek trwały i amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych - ze stawką 4,5% w skali roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Czy wskazane składniki majątkowe, stanowiące urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia budynków usługowo-handlowych mogą stanowić odrębne od tych budynków środki trwałe i samodzielnie podlegać amortyzacji na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych według odpowiadających im stawek?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane składniki majątkowe, stanowiące urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia budynków usługowo-handlowych mogą stanowić odrębne od tych budynków środki trwałe i samodzielnie podlegać amortyzacji na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych według odpowiadających im stawek, gdyż spełniają wszystkie przesłanki do uznania ich za środki trwałe.

Zgodnie z art. 22a. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, 2 zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy iub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ww. składniki majątku są Pani współwłasnością, zostały nabyte i będą wykorzystywane w prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane. Możliwy jest ich demontaż bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych urządzeń.

Amortyzowanie ww. składników według odrębnych, wyższych stawek, niż przewidziane dla budynków, ma także uzasadnienie w dużo krótszym okresie trwałości i eksploatacji tych urządzeń i wyposażenia, niż ma to miejsce w przypadku budynków, w których zostały zamontowane.

Dodatkowo, w stosunku do placu manewrowego oraz kładki wskazać należy, iż składniki te, mogące być zakwalifikowane jako tzw. obiekty pomocnicze, nie obsługują jedynie jednego z budynków usługowo-handlowych, ale służą im łącznie. W konsekwencji, zgodnie z objaśnieniami do Klasyfikacji Środków Trwałych, należy je zaliczyć do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Na potwierdzenie słuszności własnego stanowiska wskazuje Pani stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2010 r. (ILPB3/423-74/10-5/MC), gdzie w analogicznym stanie faktycznym i prawnym za prawidłowe uznano stanowisko podatnika, iż określone składniki majątkowe, stanowiące elementy wyposażenia centrum handlowego, podlegać będą amortyzacji jako odrębne środki trwałe, które to stanowisko zbieżne jest z Pani poglądem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Przez poniesienie wydatku należy rozumieć bycie obarczonym, obciążonym. Poniesienie wydatku z majątku podatnika oznacza, że pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych, z których wydatek jest dokonywany.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust.1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.
  

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 22i ww. ustawy), stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy, który odwołuje się do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622 ze zm.).

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z dnia 23 grudnia 2010 r. Nr 242, poz. 1622) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I – objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

W kwestii rozstrzygnięcia, czy poszczególne urządzenia wymienione we wniosku stanowić mogą odrębne środki trwałe, istotne znaczenie ma ustalenie, czy elementy te można uznać za kompletne i zdatne do użytku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wraz z mężem jest Pani wspólnikiem spółki jawnej. Małżonkowie są współwłaścicielami (w części 966060/967680) nieruchomości, którą wnieśli do ww. spółki jawnej. Na przedmiotowej nieruchomości Spółka zrealizowała zadanie inwestycyjne, w ramach którego powstały:

1. budynek usługowo-handlowy,
2. budynek usługowo-handlowy,
3. łącznik pomiędzy tymi budynkami,
4. plac parkingowo-manewrowy,
5. kładka rowerowo-piesza przez rzekę.

Powstała inwestycja jest zaopatrzona w szereg urządzeń technicznych oraz inne wyposażenie. Wskazała Pani, że wszystkie wymienione we wniosku urządzenia są Pani współwłasnością. Ponadto, urządzenia te są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a okres ich używania jest dłuższy niż rok. Wszystkie te składniki majątkowe stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia sklasyfikowano w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych.

Ponadto wskazała Pani, że plac manewrowy oraz kładka mogą być zakwalifikowane jako tzw. obiekty pomocnicze - nie obsługują jedynie jednego z budynków usługowo-handlowych, ale służą im łącznie. W konsekwencji, zgodnie z objaśnienia do Klasyfikacji Środków Trwałych, należy je zaliczyć do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem

Na podstawie opisu zdarzenia przyszłego, mając na uwadze powyższe objaśnienia przyjąć należy, że budynki oraz urządzenia techniczne oraz inne wyposażenia stanowią odrębne środki trwałe, spełniają bowiem – opierając się na treści wniosku – przesłanki konieczne dla uznania ich za środki trwałe. Wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki majątkowe, stanowiące elementy wyposażenia budynków usługowo-handlowych, podlegać będą amortyzacji, według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako odrębne środki trwałe.

Jednocześnie należy stwierdzić, że to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, jako na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest więc ocena prawidłowości dokonanej przez Panią klasyfikacji.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, podatnik jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

W odniesieniu do powołanej w treści wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Cytowane interpretacja indywidualna co do zasady wiąże w sprawie w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.