2014.05.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-86/14/MS
z 8 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2014 r. (data złożenia 27 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 22 kwietnia 2014 r. (data złożenia 23 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty otrzymywanej przez Wnioskodawcę z budżetu gminy za świadczone usługi w zakresie lokalnego transportu zbiorowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2014 r. złożono do tut. organu ww. wniosek z 27 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rekompensaty otrzymywanej przez Wnioskodawcę z budżetu gminy za świadczone usługi w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 kwietnia 2014 r. (data złożenia 23 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-86/14/MS z 11 kwietnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina C. Wnioskodawca powstał z przekształcenia samorządowego zakładu budżetowego w spółkę z ograniczona odpowiedzialnością na podstawie uchwały z 26 listopada 2013 roku Nr … Rady Miejskiej w C. w sprawie likwidacji i przekształcenia Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w C. w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, aktem przekształcenia z 31 grudnia 2013 r. Rep. A nr .. w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca realizuje usługi w zakresie lokalnego transportu zbiorowego jako podmiot wewnętrzny w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13) prawa i obowiązki Wnioskodawcy związane z powierzeniem mu przez Gminę C. zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego wynikają z umowy 7243.1.2004 z 1 stycznia 2014 r. o wykonanie usług publicznych o charakterze zbiorowego transportu publicznego. Gmina C. zobowiązała się wnosić na rzecz Wnioskodawcy rekompensatę na zasadach określonych w zarządzeniu nr 180/13 Burmistrza C. z 31 grudnia 2013 r. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto, który obliczany jest jako suma kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług transportu zbiorowego, minus inne przychody wygenerowane podczas wypełniania usług publicznego transportu zbiorowego, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe dotyczące pomocniczej (dodatkowej) działalności prowadzonej, plus rozsądny zysk, plus podatek dochodowy w obligatoryjnym wymiarze. Stawka rekompensaty na pokrycie kosztu jednostkowego netto wozokilometra ustalana jest łącznie dla wszystkich rodzajów autobusów. Miesięczna wysokość rekompensaty za zrealizowane zadanie przewozowe stanowi iloczyn stawki rekompensaty na pokrycie kosztu jednostkowego netto wozokilometra i zrealizowanych przez Wnioskodawcę zadań przewozowych wyrażonych w kilometrach. Rozliczenie rekompensaty za świadczone usługi przewozowe następuje na podstawie noty księgowej w oparciu o wykonane wozokilometry. Zgodnie z powyższą regulacją dofinansowaniu podlega koszt 1 wozokilometra. Gmina C. rekompensuje Wnioskodawcy koszty związane ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego poprzez dofinansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy. Uzyskana rekompensata nie ma wpływu na cenę biletu za przejazd, gdyż cena biletu jest ceną urzędową ustalaną przez Radę Miasta.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 31 grudnia 2013 r. z tytułu wykonywania usług w transporcie lądowym pasażerskim, miejskim i podmiejskim.

Rekompensata wypłacana jest w terminie 14 dni od otrzymania noty księgowej przez Gminę C. Noty księgowe wystawiane są w terminie 7 dni za poprzedni okres rozliczeniowy, w cyklach półmiesięcznych tj. od 1 - go do 15 -go dnia danego miesiąca oraz od 16-go dnia miesiąca do końca miesiąca.

Rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy C. usługi, gdyż Gmina nie nabywa od Wnioskodawcy żadnych usług. Wnioskodawca wykonuje zadania własne Gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Bezpośrednim odbiorcą usług Wnioskodawcy są mieszkańcy Gminy C. oraz gmin sąsiednich.

Wypłacana Wnioskodawcy rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na kwotę należną - cenę - świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie miejskiego transportu pasażerskiego, gdyż cena biletu za przejazd jest ceną urzędową ustalaną przez Radę Miasta.

Rekompensata przeznaczana jest na pokrycie kosztów działalności Wnioskodawcy w zakresie miejskiego transportu pasażerskiego. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto, który obliczany jest jako suma kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług transportu zbiorowego, minus inne przychody wygenerowane podczas wypełniania usług publicznego transportu zbiorowego, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe dotyczące pomocniczej (dodatkowej) działalności prowadzonej, plus rozsądny zysk, plus podatek dochodowy w obligatoryjnym wymiarze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę rekompensata stanowiąca zwrot kosztów wykonywanych zadań własnych Gminy, otrzymana w formie zapłaty za 1 wozokilometr stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zatem, stosownie do powoływanego przepisu, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest wszystko, co stanowi zapłatę, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Wnioskodawca otrzymuje rekompensatę przeznaczoną na dofinansowanie ogólnych kosztów działalności bieżącej związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy z Gminą, wynikającej z wykonywania zadań własnych Gminy. W ocenie Wnioskodawcy rekompensata ma charakter podmiotowy. Rekompensaty nie można przyporządkować konkretnej usłudze, wobec czego rekompensata nie ma wpływu na ceny świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich. Z uwagi na powyższe rekompensata nie stanowi podstawy opodatkowania, o którym mowa w cyt. art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest ścisłym odzwierciedleniem przepisu art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym - w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina C.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 31 grudnia 2013 r. z tytułu wykonywania usług w transporcie lądowym pasażerskim, miejskim i podmiejskim.

Wnioskodawca powstał z przekształcenia samorządowego zakładu budżetowego w spółkę z ograniczona odpowiedzialnością na podstawie uchwały z 26 listopada 2013 r. Nr ... Rady Miejskiej w C. w sprawie likwidacji i przekształcenia Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w C. w jednoosobową spółkę z ograniczona odpowiedzialnością, aktem przekształcenia z 31 grudnia 2013 r. Rep. A nr 5538/2013 w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca realizuje usługi w zakresie lokalnego transportu zbiorowego jako podmiot wewnętrzny w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r., Nr 5, poz. 13) prawa i obowiązki Wnioskodawcy związane z powierzeniem mu przez Gminę C. zadania własnego w zakresie lokalnego transportu zbiorowego wynikają z umowy 7243.1.2004 z 1 stycznia 2014 r. o wykonanie usług publicznych o charakterze zbiorowego transportu publicznego. Gmina C. zobowiązała się wnosić na rzecz Wnioskodawcy rekompensatę na zasadach określonych w zarządzeniu nr 180/13 Burmistrza C. z 31 grudnia 2013 r. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto, który obliczany jest jako suma kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług transportu zbiorowego, minus inne przychody wygenerowane podczas wypełniania usług publicznego transportu zbiorowego, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe dotyczące pomocniczej (dodatkowej) działalności prowadzonej, plus rozsądny zysk, plus podatek dochodowy w obligatoryjnym wymiarze. Stawka rekompensaty na pokrycie kosztu jednostkowego netto wozokilometra ustalana jest łącznie dla wszystkich rodzajów autobusów. Miesięczna wysokość rekompensaty za zrealizowane zadanie przewozowe stanowi iloczyn stawki rekompensaty na pokrycie kosztu jednostkowego netto wozokilometra i zrealizowanych przez Wnioskodawcę zadań przewozowych wyrażonych w kilometrach.

Bezpośrednim odbiorcą usług Wnioskodawcy są mieszkańcy Gminy C. oraz gmin sąsiednich.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich, a jest jak stwierdza Wnioskodawca przeznaczona na pokrycie kosztów działalności Wnioskodawcy w zakresie miejskiego transportu pasażerskiego, to nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy nadmienić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby wnoszone kwoty stanowiły zapłatę za jakiekolwiek usługi czy towary, ewentualnie stanowiły dopłatę do ceny świadczonych usług lub dostarczanych towarów) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin