Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-17/14/ASz
z 7 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura – 13 stycznia 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2010 r. za kwotę 275.000,00 zł Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie z osobą z trzeciej grupy podatkowej nieruchomość (mieszkanie). W momencie zakupu oboje byli stanu wolnego. Nieruchomość stanowi współwłasność ułamkową Wnioskodawczyni i tej osoby w stosunku 1/2 do 1/2 (posiadają części równe). Nieruchomość została zakupiona z uzyskanego z Banku X na podstawie umowy z 18 września 2010 r., kredytu hipotecznego w kwocie 257.706,00 zł z przeznaczeniem na nabycie prawa do nieruchomości na rynku wtórnym, czego zabezpieczeniem spłaty ustalono hipotekę umowną kaucyjną do kwoty 515.412,00 zł.

Obecnie Wnioskodawczyni ubiega się w Sądzie Rejonowym o przejęcie na własność nieruchomości. Wspólnie z drugim współwłaścicielem złożyli zgodny „Wniosek o zniesienie współwłasności” poprzez przyznanie Wnioskodawczyni na własność całej nieruchomości bez spłat i dopłat na rzecz drugiego współwłaściciela. Drugi współwłaściciel zrzeka się prawa do swej części nieruchomości bez żadnych spłat i dopłat w zamian za przejecie ciążącego na nieruchomości obciążenia kredytowego, gdyż Wnioskodawczyni stara się w Banku o przejęcie zaciągniętego wraz z drugim współwłaścicielem obciążającego przedmiotową nieruchomość kredytu na wyłączność, tym samym zostanie on zwolniony z ciążącego na nim długu.

Kwota kapitału pozostałego do spłaty na dzień dzisiejszy wynosi około 223.000,00 zł. Wartość nieruchomości zgodnie oszacowano również na 223.000,00 zł.

W przypadku pozytywnego rozpatrzenia przez Sąd wniosku o nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy będzie to podatek od spadków i darowizn i czy ciążąca na mieszkaniu hipoteka będzie mogła zostać odliczona od wartości nieruchomości?

Jeżeli nie, to jaki podatek będzie naliczony od tej czynności, w jakiej wysokości i od jakiej kwoty?

Według której ustawy zostanie określony podatek od przedmiotowej czynności (nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na nieodpłatne zniesienie współwłasności (druga strona zrzeka się prawa do drugiej części) i nie będzie żadnych spłat ani dopłat dla tej osoby we wniosku do sądu (bez sporu), podatek jaki trzeba odprowadzić od tej czynności to podatek od spadków i darowizn. Ponieważ na mieszkaniu ciąży hipoteka, od wartości mieszkania należy ją odjąć. Jako że hipoteka przerasta wartość mieszkania podatek równa się zero. Wniosek jaki trzeba wypełnić i złożyć do urzędu skarbowego to SD-3.

Wnioskodawczyni wskazała, że stanowisko swoje oparła na przepisach ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn oraz przytoczyła treść art. 1 pkt 4 oraz art. 7 ust. 6 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Zniesienie współwłasności polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121) zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

• podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. działek, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest nieruchomość),
• przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
• sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym (nie mamy do czynienia z odpłatnym zniesieniem współwłasności, gdyż uzyskana wówczas cena dzielona jest odpowiednio w stosunku do udziałów we współwłasności).
  
  

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 6 powyższej ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć na względzie przepis art. 7 ust. 1 ustawy, w myśl którego podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Oznacza to, że z punktu widzenia ustalania podstawy opodatkowania długi i ciężary pomniejszają wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych. Pojęcie długów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Ciężarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza wartość rynkową tej rzeczy lub prawa.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2013 r. poz. 707, z późn. zm.) w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 2010 r. za kwotę 275.000,00 zł. Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie z osobą z trzeciej grupy podatkowej nieruchomość (mieszkanie). W momencie zakupu oboje byli stanu wolnego. Nieruchomość stanowi współwłasność ułamkową Wnioskodawczyni i tej osoby w stosunku 1/2 do 1/2 (posiadają części równe). Nieruchomość została zakupiona z uzyskanego z Banku X na podstawie umowy z 18 września 2010 r., kredytu hipotecznego w kwocie 257.706,00 zł z przeznaczeniem na nabycie prawa do nieruchomości na rynku wtórnym, czego zabezpieczeniem spłaty ustalono hipotekę umowną kaucyjną do kwoty 515.412,00 zł.

Obecnie Wnioskodawczyni ubiega się w Sądzie Rejonowym o przejęcie na własność nieruchomości. Wspólnie z drugim współwłaścicielem złożyli zgodny „Wniosek o zniesienie współwłasności” poprzez przyznanie Wnioskodawczyni na własność całej nieruchomości bez spłat i dopłat na rzecz drugiego współwłaściciela. Drugi współwłaściciel zrzeka się prawa do swej części nieruchomości bez żadnych spłat i dopłat w zamian za przejecie ciążącego na nieruchomości obciążenia kredytowego, gdyż Wnioskodawczyni stara się w Banku o przejęcie zaciągniętego wraz z drugim współwłaścicielem obciążającego przedmiotową nieruchomość kredytu na wyłączność, tym samym zostanie on zwolniony z ciążącego na nim długu.

Kwota kapitału pozostałego do spłaty na dzień dzisiejszy wynosi około 223.000,00 zł. Wartość nieruchomości zgodnie oszacowano również na 223.000,00 zł.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że nieodpłatne zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przypadku nabycia przez Wnioskodawczynię w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką, obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji, ustalając podstawę opodatkowania wartość udziału w nieruchomości powinna być pomniejszona o tę część wartości hipoteki, która odpowiada wielkości udziału przypadającego zbywcy, tj. o połowę. Podstawę opodatkowania w analizowanej sytuacji stanowi zatem czysta wartość udziału w nieruchomości (po odliczeniu wartości 1/2 hipoteki). Jeżeli hipoteka przewyższa wartość nieruchomości, obowiązek podatkowy z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności w powyższej sprawie nie wystąpi.

Wnioskodawczyni ma jednak obowiązek złożyć zeznanie podatkowe SD-3 o nabyciu rzeczy i praw majątkowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.