Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-321/13/ASz
z 27 lutego 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura - 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą (Wnioskodawca) w celu pozyskania środków na zakup środka trwałego zawarł umowę pożyczki z własnym bratem, przebywającym stale za granicami kraju.
W umowie istnieje zapis, że kwota pożyczki została przekazana w formie gotówki z obowiązkiem wpłaty na konto przez pożyczkobiorcę. Pożyczkodawca przebywał w kraju jedynie w weekend i nie miał fizycznej możliwości wpłaty na konto bratu pożyczki.
Wnioskodawca wskazał, że w momencie wpłaty w banku osoba przyjmująca odmówiła wpisu w tytule, że wpłacającym jest brat Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy pożyczkobiorca jest zobowiązany do wpłaty 2% podatku od czynności cywilnoprawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka wpłynęła na konto pożyczkobiorcy a co za tym idzie pożyczka jest zwolniona z opodatkowania. Pożyczka była udzielona pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tzn. pomiędzy braćmi.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 7 cytowanej ustawy, obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania, według art. 6 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi kwota lub wartość pożyczki, a stawka podatku wynosi 2%.
Jednakże, zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) i c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane:
-w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:
- złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,
- udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
-na podstawie umowy zawartej między osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej do wysokości kwoty niepodlegającej opodatkowaniu - na zasadach określonych w przepisach o podatku od spadków i darowizn.
Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (…). Według art. 9 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż w powołanym przepisie art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawodawca wprowadził trzy warunki uprawniające do skorzystania z ww. zwolnienia, tj.:
- pożyczka środków pieniężnych musi zostać zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. np. pomiędzy rodzeństwem,
- pożyczkobiorca musi złożyć deklarację podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności oraz
- otrzymanie pieniędzy na rachunek bankowy, albo rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym musi być udokumentowane.
Natomiast na mocy powołanego art. 9 pkt 10 lit. c) ww. ustawy ze zwolnienia, bez wskazanych powyżej uwarunkowań, korzysta pożyczka do kwoty 9.637 zł, która została udzielona na podstawie umowy zawartej pomiędzy osobami z I grupy podatkowej określonej w ustawie o podatku od spadków i darowizn.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z własnym bratem, przebywającym stale za granicami kraju. W umowie istnieje zapis, że kwota pożyczki została przekazana w formie gotówki z obowiązkiem wpłaty na konto przez pożyczkobiorcę. Pożyczkodawca przebywał w kraju jedynie w weekend i nie miał fizycznej możliwości wpłaty na konto bratu pożyczki, niemniej pieniądze zostały wpłacone na konto.
Na tle powyższego uznać należy – rozważając podstawy do zwolnienia na mocy art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych − że w niniejszej sprawie Wnioskodawca spełnił pierwszy warunek z trzech wymienionych w tym przepisie, uprawniających do skorzystania ze zwolnienia podatkowego, tj. umowa została zawarta pomiędzy wskazanymi w tym przepisie osobami.
Jeżeli zatem Wnioskodawca złożył deklarację podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności (drugi z wymienionych warunków), to ocenie podlega kwestia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca spełnił również trzeci z wymienionych w analizowanym przepisie warunków, polegający na udokumentowaniu otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, tj. dyspozycję art. 9 pkt 10 lit. b) tiret drugie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca spełnił warunek dotyczący udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy. Należy bowiem zauważyć, że w analizowanym przepisie ustawodawca wyraźnie określił podmiot oraz ciążące na nim obowiązki. W konsekwencji podkreślić należy, że wśród nałożonych ww. przepisem obowiązków nie wskazano, aby wpłata środków pieniężnych tytułem pożyczki została dokonana bezpośrednio przez pożyczkodawcę, czy też z jego rachunku bankowego, tylko aby pożyczkobiorca udokumentował przedmiotową wpłatę na swój rachunek bankowy.
Zatem, mając na uwadze całokształt przedstawionej we wniosku sprawy, stwierdzić należy, iż przedmiotowa umowy pożyczki, o ile Wnioskodawca złożył w terminie 14 dni deklarację podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolniona jest z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. b) ww. ustawy.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę na fakt, że wszystkie ulgi i zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych w ustawie. Zatem oceniając, czy w danej sytuacji przysługuje do niej prawo, należy przepisy stosować w sposób ścisły, tj. nie należy dokonywać ich wykładni rozszerzającej, ani też zawężającej.
W związku z tym, to na podatniku natomiast spoczywa ciężar udowodnienia, że spełnia warunki do uzyskania ulgi określonej w art. 9 pkt 10 lit. b) cytowanej ustawy. Okoliczność ta w każdej sytuacji, jako indywidualny przypadek, podlega ocenie organów podatkowych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.