Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-117a/14/PST
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości określenia wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości określenia wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu surowców wtórnych oraz sprzedaży hurtowej złomu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada składniki majątkowe stanowiące środki trwałe, które w momencie przekazania do używania wprowadza do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna od następnego miesiąca dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Nie można wykluczyć, że w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe składniki majątkowe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Obecnie Spółka stosuje w odniesieniu do środków trwałych, co do zasady, obniżone stawki amortyzacyjne, które zostały przyjęte z uwzględnieniem terminów wynikających z art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. 2011, Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „UPDOP”). Spółka ma zamiar stosować obniżone stawki amortyzacyjne również w przyszłości w odniesieniu do nowych środków trwałych,

Podkreślić należy, iż stosując obniżone stawki amortyzacyjne Spółka nadal dokonuje i będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, tj. Spółka nie stosuje i nie zamierza stosować w przyszłości stawek amortyzacyjnych wynoszących 0% (zero), choć obniżone stawki są lub mogą być w niektórych przypadkach bliskie zeru.

W przyszłości Spółka ma zamiar dowolnie podwyższać -z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Należy podkreślić, iż wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do UPDOP.

Ponadto, nie można wykluczyć, że Spółka w przyszłości będzie dokonywać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych, zarówno tych podwyższonych, jak i obniżonych (z uwzględnieniem maksymalnych stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu).

Podkreślenia wymaga fakt, że dokonywane obecnie i planowane na przyszłość zmiany (tj. obniżanie i podwyższanie) stosowanych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych jest i będzie stosowane wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej (tj. metody przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust.1 pkt 1 UPDOP, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie).

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tj. rozpoczyna się 1 stycznia
i kończy 31 grudnia każdego roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone numerem 1).

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji?

Zdaniem Spółki, Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP -obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych (tj. zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Zgodnie z normą art. 16a UPDOP, amortyzacji podlegają co do zasady środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W myśl art. 16f ust. 1 UPDOP, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Przedmiotowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych można dokonywać, zgodnie z normą art. 16i ust. 1 UPDOP, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. I6h ust. 1 pkt 1 UPDOP (tzw. metoda amortyzacji liniowej).

Zgodnie z normą art. 16i ust. 5 UPDOP:

„Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca,
w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

Mając na uwadze powyższe regulacje, oczywistym jest, że podatnicy amortyzujący środki trwałe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zastosowaniem metody liniowej mogą:

(i) począwszy od miesiąca, w którym dane środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo

(ii) od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek określonych w Wykazie.

W konsekwencji należy przyjąć, iż norma art. 16i ust. 5 UPDOP wyraża zatem generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Co więcej, ustawodawca nie przewidział żadnych dodatkowych ustawowych ograniczeń w ww. zakresie - w szczególności:

• nie określił minimalnego poziomu, do którego można obniżyć stawki amortyzacji podatkowej. W tym kontekście należy podkreślić, że w przypadku obniżania stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych, podatnik nie jest związany jakimikolwiek ograniczeniami (za wyjątkiem ograniczeń wynikających bezpośrednio z przepisów podatkowych), w tym w szczególności wysokością stawek wynikających z zasad polityki rachunkowości. Oznacza to, że podatnik może -jeśli uzna to za stosowne - obniżyć stawkę amortyzacyjną poniżej poziomu stawek wynikających z przyjętej przez niego polityki rachunkowości,
  
• nie określił wprost, czy ww. obniżenie stawek amortyzacji podatkowej powinno dotyczyć wszystkich środków trwałych zakwalifikowanych do danej grupy/typu środków trwałych, czy też może dotyczyć tylko dowolnie wybranych przez podatnika środków. W tym kontekście wskazać jednak należy na posłużenie się w ww. przepisie zwrotem „mogą obniżać (...) stawki dla poszczególnych środków trwałych”, co wskazuje, że ewentualne obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyć może wybranych („poszczególnych”) środków trwałych podatnika i to do podatnika należy wybór środków trwałych, w stosunku do których dokona on obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania, uznać należy, że wolą ustawodawcy było pozostawienie podatnikowi prawa podjęcia indywidualnej/swobodnej decyzji w ww. zakresie. Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest m. in. treść uzasadnienia projektu zmian do UPDOP, w szczególności wprowadzających ww. art. 16i ust. 5 UPDOP (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), gdzie stwierdzono:

„Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.”

Na poparcie powyższego stanowiska Spółka pragnie powołać się także na liczne interpretacje indywidualne wydane przez organa podatkowe. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2013 r. (sygn.: 1LPB4/423-182/13-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że: „Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 0% rocznie).”
  
• w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2012 r. (sygn.: IPPB5/423-623/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy
  od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”
  
• w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2012 r. (sygn.: IBPBI/2/423-1508/11/MS) Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: „(...) Spółka stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej obecnie amortyzowanych oraz wprowadzonych do ewidencji w przyszłości nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.”
  
• w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-263/11-4/PM) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził, iż: „Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. (...) W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych www. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”
  
• w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2011 r. (sygn.: ILPB4/423-304/10-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyraził pogląd, że: „(...) możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych

Mając zatem na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie powinno budzić żadnych wątpliwości, iż Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej, dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych (tj. zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji. Dodatkowo, zdaniem Spółki, powyższa możliwość nie jest ograniczona w jakikolwiek sposób wysokością stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityce rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. – dalej: „ustawa”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy.

W myśl art. 16a ust 1 ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie
z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki
te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych
w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Podsumowując wysokość obniżenia stawki dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w stanowisku stawki bliskiej zeru - z zachowaniem wskazanych terminów ww. przepisie.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są to rozstrzygnięcia, które zostały wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i nie są wiążące dla tutejszego organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.