2014.06.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-72/14-4/KJ
z 3 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 27 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty długu wynikającej z zawartej z bankiem ugody rozliczającej należności z tytułu transakcji opcji walutowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty długu wynikającej z zawartej z bankiem ugody rozliczającej należności z tytułu transakcji opcji walutowych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, pismem z dnia 6 maja 2014 r., nr IPTPB3/423-72/14-2/KJ, (skutecznie doręczonym w dniu 12 maja 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 22 maja 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 19 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lipca 2008 r. X (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) zawarła w celu zabezpieczenia się przed stratami z tytułu wahań kursów walut z Bankiem (…) umowę ramową, której przedmiotem było uregulowanie zasad zawierania i rozliczania transakcji będących terminowymi operacjami finansowymi, w tym opcji walutowych. Spółka zajmowała się w 2008 r. i zajmuje nadal kuciem, prasowaniem, wytłaczaniem i walcowaniem metali oraz ich sprzedażą odbiorcom krajowym i zagranicznym. Głównymi odbiorcami wymienionych produktów są odbiorcy zagraniczni. Sprzedaż do krajów Unii Europejskiej stanowi ok. 80% sprzedaży ogółem. Spółka dokonuje również zakupów z krajów UE. Rozliczenia za te transakcje następują w walutach obcych.

Na skutek niewykonania przez Spółkę zobowiązań wynikających z zawartych transakcji opcji walutowych oraz naruszenia postanowień umowy Bank w dniu (…) 2009 r. rozwiązał umowę ramową oraz rozliczył transakcje opcyjnie zawarte na podstawie tej umowy. Zadłużenie Spółki z tytułu zawartych transakcji opcyjnych rozliczonych na dzień (…) 2009 r. wyniosło 12 090 488 zł 34 gr wraz z odsetkami. Spółka w dniu (…) 2009 r. złożyła oświadczenie Bankowi o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu w zakresie zawarcia transakcji. Bank odmówił skuteczności temu oświadczeniu i wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. Spółka złożyła pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego.

Sąd wyrokiem z dnia (…) 2012 r., sygn. akt (…) oddalił powództwo przyznając, że doszło do realizacji transakcji, zatem wystawiony tytuł egzekucyjny w tym zakresie ma swoje uzasadnione podstawy.

Z racji powstałego sporu Bank i Spółka zawarły porozumienie w dniu (…) 2013 r., które miało usunąć stan niepewności co do istnienia i wysokości wierzytelności Banku związanych z zawartą umową dot. opcji walutowych. Do porozumienia, którego przedmiotem było uregulowanie częściowej spłaty ww. kwoty rozliczenia przystąpił także udziałowiec Spółki (osoba fizyczna), wobec którego Bank zobowiązał się do zbycia pozostałej po zapłacie na rzecz Banku kwoty 3 800 000 zł wierzytelności z tytułu kwoty do rozliczenia. W zawartym porozumieniu Spółka uznała skuteczność i ważność umowy, uznała dług wobec Banku. Spółka mocą porozumienia była zobowiązana do zapłaty względem Banku kwoty 3 800 000 zł. Udziałowiec Spółki pod warunkiem zapłaty przez Spółkę kwoty 3 800 000 zł oraz zakończenia sporów sądowych nabył od Banku wierzytelność wobec Spółki pomniejszoną o kwotę 3 800 000 zł. Spółka spłaciła dług wobec Banku z zaciągniętego w tym celu kredytu, obecnie na podstawie ugody ma zobowiązanie w stosunku do Udziałowca z tytułu przelewu wierzytelności dokonanej przez Bank na rzecz Wspólnika. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwotę 3 800 000 zł, kwotę 14 080 305 zł 20 gr ujęła pozabilansowo.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała co następuje:

Kwota 3 800 000 zł była częściowym zaspokojeniem wierzytelności Banku obejmującym należność główną kwoty do rozliczenia. Pełna kwota do rozliczenia w związku ze zrealizowanymi transakcjami walutowymi na dzień (…) 2013 r. wynosiła 17 880 305 zł 20 gr, na którą składały się należności: główna oraz odsetki.

Kwota długu nie obejmowała kar umownych i innych należności za nienależyte wykonanie umowy.

Spółka bilansowo w księgach rachunkowych w (…) 2012 r. zaksięgowała koszt ugody tytułem spłaty długu w kwocie 3 800 000 zł, był to moment gdy już nie było szans na pozytywne rozstrzygnięcie sporu sądowego i na inne porozumienie z Bankiem. Spółka uznała zatem dług.

Księgowania dokonano (…) 2012 r. następująco:

Wn 861-2012 „Korekta wyniku lat ubiegłych” analityce „Korekta z tytułu rozliczenia opcji walutowych” w kwocie 17 880 305 zł 20 gr

Ma 250-6 „Rozrachunki z tytułu opcji walutowych” w kwocie 17 880 305zł 20 gr oraz

Wn 250-6 „Rozrachunki z tytułu opcji walutowych” w kwocie 14 080 305 zł 20 gr

Ma 861-2012 „Korekta wyniku lat ubiegłych” w kwocie 14 080 305 zł 20 gr

Per saldo 3 800 000 zł.

Zaś podatkowo Spółka ujęła 3 800 000 zł jako koszt podatkowy w (…) 2013 r., czyli w momencie spłaty długu wobec Banku wynikającego z ugody.

Nabyte opcje nie dotyczyły nabycia środków trwałych ani WNIP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spłacona kwota długu względem Banku jest kosztem uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, że Spółka dokonywała rozliczeń w ramach swojej działalności w walutach obcych. W celu zabezpieczenia ryzyka z tytułu ewentualnych różnic kursowych wynikających z tychże transakcji, Spółka zawarła umowy opcji walutowych. W ocenie Spółki zapłacona (na rzecz Banku) tytułem realizacji transakcji opcyjnych kwota wynikająca z zawartego porozumienia winna być ujęta w księgach jako koszt podatkowy w momencie faktycznej spłaty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty z tytułu zobowiązań powstałych w wyniku rozliczenia opcji walutowych nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. W rozważanym przypadku umowa opcji walutowych została zawarta w celu zabezpieczenia przed ryzykiem kursowym w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą; była więc związana z zabezpieczeniem źródła przychodów. Spełnia zatem przesłankę celowości określoną we wzmiankowanym przepisie prawnym. W konsekwencji, wynikający z tej umowy wydatek może zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów.

Do rozliczenia kwot powstałych w wyniku rozliczenia opcji walutowych nie można zastosować art. 16 ust. 1 pkt 8b ww. ustawy, ponieważ w tym przepisie jest mowa o wydatkach związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych (na gruncie ustawy opcje walutowe są pochodnym instrumentem finansowym), z wyłączeniem jednak wydatków związanych z realizacją praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z tych praw.

W tej sprawie wydatki poniesione na rzecz Banku, związane z zawartym porozumieniem, dotyczyły rozliczenia zrealizowanych transakcji. Zatem, Spółka mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłacone do banku tytułem spłaty długu wynikającego z zawartej z bankiem ugody dotyczącej rozliczenia należności z tytułu zrealizowanych na określony dzień transakcji opcji walutowych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniając fakt, że poniesienie kwot nie miało na celu osiągnięcia przychodów lecz zabezpieczenie ich źródła.

Stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje organów podatkowych: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 marca 2013 r., nr IPTPB3/423-447/12-5/MF oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 września 2009 r., nr ILPB3/423-477/09-2/ŁM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania podatnika. Każde zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie.

Należy zaznaczyć, iż działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Podkreślić należy, że podatnik nie może kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wydatków, będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja pojęcia „pochodnych instrumentów finansowych” ujęta została w przepisie art. 16 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Zatem, generalna zasada wynikająca z regulacji art. 16 ust. 1 pkt 8b ww. ustawy stanowi, że wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych, jeżeli nie powiększają wartości środka trwałego, podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie:

realizacji praw wynikających z danego instrumentu,

rezygnacji z realizacji tych praw wynikających z tych instrumentów,

odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Tym samym, koszty uzyskania przychodów powstają dopiero w dacie realizacji (albo rezygnacji z realizacji) praw z instrumentu pochodnego lub w momencie ich odpłatnego zbycia.

Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to stosownie do art. 16g ust. 3 tej ustawy wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła w celu zabezpieczenia się przed stratami z tytułu wahań kursów walut z Bankiem (…) Umowę ramową, której przedmiotem było uregulowanie zasad zawierania i rozliczania transakcji będących terminowymi operacjami finansowymi, w tym opcji walutowych. Spółka zajmowała się w 2008 r. i zajmuje nadal kuciem, prasowaniem, wytłaczaniem i walcowaniem metali oraz ich sprzedażą odbiorcom krajowym i zagranicznym. Głównymi odbiorcami wymienionych produktów są odbiorcy zagraniczni. Sprzedaż do krajów Unii Europejskiej stanowi ok. 80% sprzedaży ogółem. Spółka dokonuje również zakupów z krajów UE. Rozliczenia za te transakcje następują w walutach obcych.

Na skutek niewykonania przez Spółkę zobowiązań wynikających z zawartych transakcji opcji walutowych oraz naruszenia postanowień umowy Bank w dniu (…) 2009 r. rozwiązał Umowę ramową oraz rozliczył transakcje opcyjnie zawarte na podstawie tej umowy. Zadłużenie Spółki z tytułu zawartych transakcji opcyjnych rozliczonych na dzień (…) 2009 r. wyniosło 12 090 488 zł 34 gr wraz z odsetkami. Spółka w dniu (…) 2009 r. złożyła oświadczenie Bankowi o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu w zakresie zawarcia transakcji. Bank odmówił skuteczności temu oświadczeniu i wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. Spółka złożyła pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego.

Podatkowo Spółka ujęła 3 800 000 zł jako koszt podatkowy w (…)2013 r., czyli w momencie spłaty długu wobec Banku wynikającego z ugody.

Nabyte opcje nie dotyczyły nabycia środków trwałych ani WNIP.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty długu wynikającej z zawartej z bankiem ugody rozliczającej należności z tytułu transakcji opcji walutowych należy stwierdzić, że wynikająca z zawartej ugody kwota długu obejmująca należność główną, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc się do kwestii momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że został on przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Przepisy ust. 4b-4c odnoszą się do zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio związanych z przychodami, dotyczących przychodów danego roku podatkowego, a poniesionych po zakończeniu tego roku podatkowego, przy czym ust. 4b reguluje sytuacje, gdy wydatki zostały poniesione przed dniem sporządzenia sprawozdania finansowego (złożenia zeznania rocznego), natomiast ust. 4c – gdy zostały poniesione po tym dniu.

Kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym, koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z treści cytowanych powyżej przepisów, dla momentu uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów istotny pozostaje moment ujęcia go w księgach rachunkowych, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że ujmowanie wydatków jako kosztów zgodnie z zasadami rachunkowości przyjętymi przez podatnika przekłada się na moment ich potrącalności dla celów podatkowych.

Uwzględniając zatem fakt, że poniesienie wydatku z tytułu spłaty długu nie miało na celu osiągnięcia przychodów lecz zabezpieczenie ich źródła, uznać należy, że kwota spłaty długu wynikającego z zawartej z bankiem ugody dotyczącej rozliczenia należności z tytułu transakcji opcji walutowych, stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zatem o zaliczeniu tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów decyduje moment jej ujęcia jako kosztu w księgach rachunkowych.

Jednocześnie odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym kwot zobowiązań wobec banku, które Wnioskodawca zaksięgował jako koszty, tutejszy Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji, tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku, nie weryfikując wysokości kwot wskazanych przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tutejszy Organ zaznacza, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin