INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn.zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn.zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014r. (data wpływu 24 lutego 2014r.) uzupełnione pismem z dnia 26 maja 2014r. (data wpływu 27 maja 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 w związku z art. 31b ust.10 ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2014r. r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 26 maja 2014r. (data wpływu 27 maja 2014r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 w związku z art. 31b ust.10 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, dystrybucji sprzedaży i przesyłu energii cieplnej oraz odrębnie wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w źródłach kogeneracyjnych. Wnioskodawca jako zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe do celów opałowych wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe. Wnioskodawca posiada również oddziały (Oddział 1,2,3) w których prowadzona jest ta sama działalność.

Wnioskodawca wykorzystuje wyroby gazowe (paliwa gazowe) o kodzie CN 2711 21 00, które są zużywane w celu wytworzenia ciepła niezbędnego w procesie produkcji.

Wnioskodawca ma status zakładu energochłonnego, ponieważ udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Wnioskodawca wytwarza ciepło w ponad 161 lokalizacjach (z tego 101 to kotłownie gazowe), które można podzielić na następujące kategorie:

1. Kotłownie o mocy powyżej 20 MW wytwarzające ciepło objęte europejskim systemem handlu emisjami EU ETS (11 szt.);
2. Elektrociepłownię o mocy powyżej 20 MW wytwarzającą łącznie energię elektryczną i ciepło objęte europejskim systemem handlu emisjami EU ETS ;
3. Kotłownie o mocy poniżej 20 MW wytwarzające ciepło objęte systemem tzw. „białych certyfikatów” (149 szt.)
   
   

Kotłownie wytwarzające ciepło o mocy powyżej 20 MW oraz elektrociepłownia wytwarzająca energię elektryczną i ciepło w kogeneracji o mocy powyżej 20 MW objęte są jako instalacje, w których odbywa się zużycie wyrobów gazowych na cele opałowe, europejskim systemem handlu emisjami (system EU ETS), zgodnie z przepisami ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych z 28 kwietnia 2011 r. Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 01 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008 – 2012 (KPRU) dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz. U. nr 202, poz. 1248), przyznana została dla instalacji prowadzonych przez Spółkę roczna liczba uprawnień do emisji na podstawie KPRU. Spółka jako podmiot prowadzący instalacje objęte systemem posiada w krajowym rejestrze uprawnień do emisji odpowiedni rachunek. Spółka prowadzi monitoring wielkości emisji CO2 będąc audytowaną przez certyfikowaną jednostkę audytującą. Spółka ma obowiązek prowadzić rozliczenie emisji CO2 i zmuszona jest nie tylko kontrolować wielkość emisji CO2, ale również dążyć do ograniczenia tej emisji, w innym bowiem przypadku doszłoby do przekroczenia dopuszczalnych limitów.

Kotłownie Wnioskodawcy o mocy poniżej 20 MW, a więc nieobjęte systemem EU ETS opisanym powyżej, uczestniczą w innym systemie mającym na celu dążenie do poprawy efektywności energetycznej i ograniczenia emisji do atmosfery tj. w systemie tzw. „białych certyfikatów”., wprowadzonym ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. nr 94, poz. 551). Zgodnie z art. 21 ust. 1 tej ustawy, posiadanie i obrót białymi certyfikatami stanowi potwierdzenie oszczędności energii osiąganej w wyniku przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej. Mechanizm białych certyfikatów stanowi narzędzie służące do uzyskania wymiernych oszczędności energii, a w konsekwencji dozredukowania zużycia energii i emisji CO2.

Niezależnie od powyższego we wszystkich kotłowniach Wnioskodawcy, a więc zarówno w tych o mocy zainstalowanej powyżej, jak i poniżej 20 MW wdrożono system ISO 14001 funkcjonujący według normy EN ISO 14001:2004. Powyższy system potwierdzony został przez niezależną jednostkę certyfikującą Lloyds Register Quality Assurance Limited wskazującą, iż zarządzanie środowiskowe w Spółce odbywa się na wysokim poziomie, spełniając wymagania prawne w tym zakresie, na dowód czego Spółka uzyskała stosowny certyfikat z datą ważności do 31.12.2014r. Powyższy stan faktyczny charakteryzuje się ciągłością w czasie tj. istnieje zarówno w chwili obecnej jak i zgodnie z planami spółki ma być kontynuowany w przyszłości.

Pismem z dnia 26 maja 2014r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje stanowiące odpowiedź na wezwanie Organu.

Wyroby gazowe (paliwa gazowe), które zużywane są przez Wnioskodawcą w celu wytworzenia ciepła niezbędnego w procesie produkcji stanowią wyroby gazowe o kodzie CN 2711 21 00. Przedmiotowy gaz nabywany jest od dostawcy krajowego.

Wnioskodawca nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym. Nie spełnia on wymogów wskazanych w wyżej wskazanym przepisie i nie widnieje na „Liście pośredniczących podmiotów gazowych” prowadzonej przez Ministerstwo Finansów (http://www.mf.gov.pl/sluzba-celna/dzialalnosc/lista-posredniczacych- podmiotow-gazowych;jsesslonid=82FA2E7544AF5EB67B8289616B671867) - stan na dzień 23.05.2014r.

Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ:

1. nabywa na terytorium kraju (tj. wyroby gazowe tj. wyroby energetyczne o kodzie CN 2711 21 00), które zużywa do produkcji energii cieplnej i elektrycznej i jednocześnie
2. nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku akcyzowym.
   
   

W strukturze Wnioskodawcy nie występuje zakład, który nie spełnia definicji zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe do celów opałowych w rozumieniu art. 3lb ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 b ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot:

1. u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział i jednocześnie
2. stanowiący co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumianą jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
   
   

Wnioskodawca swoje stanowisko opiera na poniższych argumentach.

Po pierwsze, kotłownia gazowa nie może być w żadnym wypadku kwalifikowana jako zakład. Dlatego też pytanie, czy w strukturze Wnioskodawcy (cytując Organ „tj. 101 kotłowniach gazowych objętych systemem EN ISO 14001:2004”) występuje taki zakład, który nie spełnia definicji zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe do celów opałowych, jest bezzasadne. Kotłownia nie stanowi bowiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumianej jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Kotłownia, niestanowiąca co najmniej zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może być samodzielnie zaklasyfikowana jako zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe w rozumieniu art. 3lb ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym.

Po drugie, Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie interpretacji indywidualnej nr ILPP3/443-169/12/13-S/TK wydanej dnia 23.12.2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu podmiotem takim może być spółka jako całość. Interpretacja ta dotyczy, co prawda, zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby węglowe, a nie (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie) gazowe, jednakże ze względu na tożsamość definicji zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby węglowe i zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe, należy uznać, że zawarte w niej wyjaśnienia pozostają aktualne w przedmiotowej sprawie.

Spółka zadała następujące pytanie:

W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, czy w sytuacji, gdy proporcja, o której mowa w art. 31 a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym wyliczona w oparciu o dane dla całej działalności Spółką wynosi co najmniej 10%, Wnioskodawca ma prawo stosować zwolnienie dla całego zużycia wyrobów węglowych we wszystkich jego jednostkach, które spełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (niezależnie od faktu, czy współczynnik ten w oparciu o dane dla poszczególnych jednostek stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa osiągnął co najmniej 10%)...

Zdaniem spółki:

W celu stwierdzenia, czy Spółka spełnia definicję zakładu energochłonnego i w konsekwencji może korzystać ze zwolnienia z akcyzy ze względu na określone zużycie wyrobów węglowych, w sytuacji, gdy proporcja, o której mowa w art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym wyliczona w oparciu o dane dla całej działalności Spółki wynosi co najmniej 10%, Wnioskodawca ma prawo stosować zwolnienie dla całego zużycia wyrobów węglowych we wszystkich jego jednostkach stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa (niezależnie od faktu, czy współczynnik ten w oparciu o dane dla poszczególnych jednostek stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa osiągnął co najmniej 10%).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że stanowisko spółki należy uznać za prawidłowe. Podkreślił, że w przypadku takim, jak przedstawiony w opisie sprawy, zakładem energochłonnym jest przedsiębiorstwo jako całość i wówczas współczynniki konieczne do obliczenia proporcji, o której mowa w art. 31a ust 10 ustawy należy odnosić do podmiotu jako całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do przedstawionego stanu faktycznego ma zastosowanie zwolnienie od akcyzy czynności podlegających opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, w rozumieniu art. 31 b ust. 1 pkt 5) ustawy z dnia 06 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w przypadku w którym Spółka stosuje trzy systemy prowadzące do osiągania tych celów tj. system EU ETS, system „białych certyfikatów” oraz system ISO 14001:2004...

Zdaniem Wnioskodawcy , Spółka stoi na stanowisku, że jest zakładem energochłonnym, w którym wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska oraz do podwyższenia efektywności energetycznej, a zatem do zużywanych przez zakład energochłonny wyrobów gazowych przeznaczonych do celów opałowych ma zastosowanie zwolnienie od podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie przewidziane w art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy o podatku akcyzowym.

Art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że „zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W ustawie o podatku akcyzowym nie wskazano systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Z tych względów każdy system zmierzający do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska, w którym uczestniczy podmiot gospodarczy, spełnia warunek określony w art. 31 b ust. 1 pkt 5) ustawy o podatku akcyzowym. Jeżeli intencją ustawodawcy byłoby wprowadzenie zamkniętego katalogu systemów uprawniających do skorzystania ze zwolnienia, winny być one wskazane enumeratywnie. W ocenie Spółki zwolnienie to dotyczy również prowadzonej przez nią działalności i pozwala na zwolnienie od akcyzy całości wyrobów gazowych zużywanych przez Spółkę ze względu na uczestnictwo Spółki zarówno w systemie EU ETS jak i w systemie „białych certyfikatów”, a ponadto w systemie certyfikacji ISO 14001:2004.

Jednym z systemów prowadzących do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska, jest system EU ETS. System EU ETS został wprowadzony w Europie i Polsce od 2005r. jako pierwszy na świecie międzynarodowy system realizowany na poziomie przedsiębiorstw, oparty na handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla. Celem wprowadzenia powyższego systemu jest redukcja emisji gazów cieplarnianych zagrażających środowisku poprzez wpływ na zmiany klimatu. W ocenie Spółki, zgodnie z przepisem art. 31b ust. 1 pkt 5) znowelizowanej ustawy akcyzowej założenia systemu EU ETS są w pełni zbieżne z zamierzeniami ustawodawcy który, poprzez system zwolnień wspiera podmioty uczestniczące w działaniach zapobiegających zmianom klimatu. Uczestnictwo w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych należy traktować jako „wprowadzenie systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej” powodujące spełnienie warunku zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych zużywanych przez zakłady energochłonne objęte systemem ETS.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje też potwierdzenie w następujących interpretacjach dotyczących zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez podmioty, które wprowadziły system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 9.

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP3/443-238/11/JK z dnia 27 stycznia 2012 r.
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP3/443-98/11 -2/TK z dnia 28 lutego 2012r.
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-54/12-2/SM z dnia 28 marca 2012 r.
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443A-96/12-3/BJ z dnia 10 sierpnia 2012 r.
   
   

Ponieważ ustawodawca posłużył się jednakowym zwrotem „system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej” w art. 31a i 31b ustawy o podatku akcyzowym należy uznać, że wyjaśnienia zawarte w powyższych interpretacjach powinny mieć zastosowanie również do art. 31b.

Spółka stoi na stanowisku, że również system, tzw. „białych certyfikatów utworzony na podstawie ustawy o efektywności energetycznej wypełnia intencje ustawodawcy, określone w art. 31b ust 1 pkt 5 ustawy akcyzowej.

Polski system „białych certyfikatów” stanowi narzędzie służące do wspierania działań poprawiających efektywność energetyczną polskiej gospodarki, a co za tym idzie zwiększających jej konkurencyjność, redukujących zużycie energii i emisję CO2.

Już sama nazwa tego aktu wskazuje, iż wszelkie rozwiązania w niej przyjęte służą wspólnemu celowi jakim jest poprawa efektywności energetycznej. Skoro więc ustawodawca stworzył w ww. ustawie system „białych certyfikatów” to należy uznać, iż jest to jeden z elementów, który pozwoli na poprawę efektywności energetycznej.

Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż system, „białych certyfikatów - jest niejako „uzupełnieniem” wachlarza działań systemowych zmierzających do poprawy efektywności energetycznej i ochrony środowiska wynikających ze wspólnotowego systemu handlu emisjami (EU ETS).

Świadczy o tym min. analiza art. 2 ust. 2pkt 2 ustawy o efektywności energetycznej, zgodnie z którym przepisów ustawy - nie stosuje się do instalacji objętych systemem EU ETS. Zakres zastosowania omawianej ustawy dotyczy więc poprawy efektywności energetycznej i ochrony środowiska mniejszych instalacji spalania paliw. Fakt ten sprawia, iż razem z systemem ETS, system „białych certyfikatów” tworzy spójną regulację mającą na celu poprawę efektywności energetycznej.

Ponadto w ocenie Spółki „systemem prowadzącym do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej” jest również międzynarodowa norma zarządzania środowiskowego ISO 14001, implementowana w spółce od 06.12.2002.-. i obowiązuje do 31.12.2014r.

Podkreślenia wymaga, że podmiot uzyskujący certyfikat ISO 14001 jest zobowiązany do ustanowienia, wdrożenia, sprawdzenia, utrzymywania oraz ciągłego doskonalenia systemu i określenia sposobu spełnienia tych wymagań oraz celów. System ten jest jednym ze standardów zarządzania środowiskowego, mającym na celu zmniejszenie negatywnego oddziałania na środowisko poprzez usprawnienie zarządzania w danym podmiocie, czyli stworzenie warunków do funkcjonowania przedsiębiorstwa, aby zmniejszać negatywny wpływ jego działalności na środowisko naturalne. Wprowadzenie samego systemu jest związane z kilkumiesięcznymi przygotowaniami mającymi na celu ustalenie m. in. zadań oraz programów, które mogą się przyczynić do ograniczenia ujemnego wpływu działalności Spółki na środowisko naturalne, a następnie także ich wdrożenie oraz późniejsze monitorowanie kluczowych operacji.

Również po uzyskaniu certyfikatu władze Spółki są zobowiązane do przeprowadzania przeglądu systemu zarządzania środowiskowego w celu zapewnienia m. in. jego skuteczności. Normy ISO serii 14001 definiują podstawowe wymagania w odniesieniu do systemu zarządzania środowiskowego i są instrumentem wspomagającym świadome oddziaływanie ekologiczne przedsiębiorstwa z korzyścią dla środowiska. Wskazana norma ISO określa wymagania umożliwiające sformułowanie polityki i celów z uwzględnieniem wymogów prawnych i informacji o aspektach środowiskowych. System Zarządzania środowiskowego ma na celu głównie uporządkowanie i ujednolicenie działań na rzecz ochrony środowiska.

Powyższe oznacza, że norma ISO 14001 ma na celu wprowadzanie takich rozwiązań w danym podmiocie, aby ograniczyć negatywne oddziaływanie na środowisko. W opinii Spółki, nie ulega wątpliwości, że działania przeprowadzone przez Spółkę związane z uzyskaniem samego certyfikatu przyczyniają się do ochrony środowiska.

Ponieważ Spółka zgodnie z normą ISO 14001 była zobowiązana do wprowadzenia systemów ograniczających niekorzystny wpływ działalności Spółki na środowisko, działania te spełniają przesłankę systemów przyczyniających się do ochrony środowiska. Mając na uwadze, że w art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy akcyzowej ustawodawca odniósł się do systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższania efektywności energetycznej, w opinii Spółki norma ISO 14001 spełnia tę przesłankę. Skoro bowiem jego głównym celem jest zmniejszenie negatywnego oddziaływania na środowisko naturalne, to również jest to cel dotyczący ochrony środowiska. W konsekwencji system ISO 14001 należy uznać za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy akcyzowej.

Podsumowując, w ocenie Spółki, Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy akcyzowej. Powyższe wynika zarówno z uczestnictwa w systemie EU ETS oraz w systemie „białych certyfikatów”, jak również posiadania przez Spółkę systemu ISO 14001. który spełnia cele dotyczące ochrony środowiska i podwyższenia efektywności energetycznej. Zatem, zużywanie przez Spółkę wyrobów gazowych przeznaczonych do celów opałowych podlega od dnia 01.11.2013 r. w całości zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 5) ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie „wyroby gazowe” oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów gazowych, został określony w rozdziale 1 działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust.1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, októrym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.
    
    

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

W ww. załączniku nr 1, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono:

• pod pozycją 22, z kodem CN 2705 00 00 - gaz węglowy, gaz wodny, gaz generatorowy i podobne gazy, inne niż gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe;

• pod pozycją 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe;

• pod pozycją 34, z kodem CN 2901 - węglowodory alifatyczne;

• pod pozycją 35, z kodem CN 2902 - węglowodory cykliczne.
  
  

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
   1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
   3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.
   
   
   

Zgodnie z art. 9c ust. 2 ustawy, za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8, a zatem:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.
   
   

Stosownie do art. 9c ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych, zgodnie z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne, w tym na wyroby gazowe zostały określone w art. 89 ust. 1 i 2 ustawy i wynoszą:

• dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy);

• dla pozostałych paliw silnikowych - 1.822,00 zł/1000 litrów (art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy);

• dla pozostałych paliw opałowych:
  1. w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest:
     • niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 232,00 zł/1000 litrów,
     • równa lub wyższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 64,00 zł/1000 kilogramów,
  2. gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 15 ustawy).
  
  
  

Zasadą jest opodatkowanie obrotu wyrobami gazowymi, tym niemniej ustawodawca przewidział również określone wyłączenia od zasady opodatkowania obrotu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Stosownie do art. 31b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

W myśl art. 31b ust. 10 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, dystrybucji sprzedaży i przesyłu energii cieplnej oraz odrębnie wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w źródłach kogeneracyjnych. Wnioskodawca jako zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe do celów opałowych wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe. Wnioskodawca posiada również oddziały (1,2,3) w których prowadzona jest ta sama działalność. Wnioskodawca wykorzystuje wyroby gazowe (paliwa gazowe) o kodzie CN 2711 21 00, które są zużywane w celu wytworzenia ciepła niezbędnego w procesie produkcji. Wnioskodawca ma status zakładu energochłonnego, ponieważ udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Wnioskodawca wytwarza ciepło w ponad 161 lokalizacjach (z tego 101 to kotłownie gazowe), które można podzielić na następujące kategorie:

1. Kotłownie o mocy powyżej 20 MW wytwarzające ciepło objęte europejskim systemem handlu emisjami EU ETS (11 szt.);
2. Elektrociepłownię o mocy powyżej 20 MW wytwarzającą łącznie energię elektryczną i ciepło objęte europejskim systemem handlu emisjami EU ETS ;
3. Kotłownie o mocy poniżej 20 MW wytwarzające ciepło objęte systemem tzw. „białych certyfikatów” (149 szt.)
   
   

Kotłownie wytwarzające ciepło o mocy powyżej 20 MW oraz elektrociepłownia wytwarzająca energię elektryczną i ciepło w kogeneracji o mocy powyżej 20 MW objęte są jako instalacje, w których odbywa się zużycie wyrobów gazowych na cele opałowe, europejskim systemem handlu emisjami (system EU ETS). Spółka jako podmiot prowadzący instalacje objęte systemem posiada w krajowym rejestrze uprawnień do emisji odpowiedni rachunek. Spółka prowadzi monitoring wielkości emisji CO2 będąc audytowaną przez certyfikowaną jednostkę audytującą. Kotłownie Wnioskodawcy o mocy poniżej 20 MW, a więc nieobjęte systemem EU ETS opisanym powyżej, uczestniczą w systemie tzw. „białych certyfikatów”. We wszystkich kotłowniach Wnioskodawcy, a więc zarówno w tych o mocy zainstalowanej powyżej, jak i poniżej 20 MW wdrożono system ISO 14001 funkcjonujący według normy EN ISO 14001:2004. Powyższy system potwierdzony został przez niezależną jednostkę certyfikującą Lloyds Register Quality Assurance Limited wskazującą, iż zarządzanie środowiskowe w Spółce odbywa się na wysokim poziomie, spełniając wymagania prawne w tym zakresie, na dowód czego Spółka uzyskała stosowny certyfikat z datą ważności do 31.12.2014r. Przedmiotowy gaz nabywany jest od dostawcy krajowego. Wnioskodawca nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym. natomiast jest finalnym nabywcą gazowym. W strukturze Wnioskodawcy nie występuje zakład, który nie spełnia definicji zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe do celów opałowych.

Istotą zagadnienia w kontekście przedstawionego przez Spółkę zaistniałego stanu faktycznego, jest ustalenie zakresu zwolnienia od podatku akcyzowego przewidzianego w art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy. Zgodnie z ww. przepisem, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w których wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej.

Zatem podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, powinien spełniać kumulatywnie obie przesłanki wynikające z ww. przepisu, to jest:

1. winien to być podmiot, który jest zakładem energochłonnym w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31b ust. 10 ustawy oraz
2. w tym zakładzie energochłonnym powinien być wprowadzony w życie co najmniej jeden z następujących systemów:
   1. system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub
   2. do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   
   

Ustawodawca nie sprecyzował, jakie systemy obowiązujące w polskim systemie prawnym spełniają wymagania systemów, o których mowa w art. 31b ust.1 pkt 5 ustawy, to jest jakie systemy prowadzą do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31b ust. 10 ustawy, a zatem spełnia pierwszy warunek opisany w art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy. Należy zatem ustalić czy Spółka spełnia drugi konieczny warunek, uprawniający do zwolnienia, to jest czy w Spółce został wprowadzony któryś z ww. systemów.

Zgodnie ze stosowaną w pierwszej kolejności wykładnią językową, treść normy prawnej należy ustalić na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć. Jeżeli w wyniku zastosowania tej wykładni „odkodowana” zostanie norma prawna, nie jest konieczne sięganie do pozostałych reguł interpretacji (clara non sunt interpretanda).

W przedmiotowej sprawie, zastosowanie wykładni językowej do powołanych przepisów prawa nie daje jednoznacznej odpowiedzi na podstawowe pytanie: jaki jest zakres omawianego zwolnienia od podatku. Niewątpliwie jest to zwolnienie, z którego może skorzystać podmiot będący zakładem energochłonnym w rozumieniu ustawy, który przeznacza wyroby gazowe do celów opałowych, przy czym w tym zakładzie energochłonnym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Przez system należy rozumieć uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość (Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, pod red. Bogusław Dunaj, Warszawa 2007, t. 2, s. 1757). Nie każdy tego typu układ elementów może być systemem w rozumieniu analizowanego przepisu. Musi on, co wynika wprost z brzmienia przepisu, prowadzić do osiągania jasno sprecyzowanych celów. Jak wskazano wcześniej, przy interpretowaniu danego przepisu prawa, należy mieć na względzie to, co ustawodawca chciał przez dane stwierdzenia osiągnąć. Pomocne w tym względzie jest odwołanie się do regulacji funkcjonujących w Unii Europejskiej, które zostały implementowane do krajowego porządku prawnego, w tym m. in. w postaci omawianego przepisu.

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania wyrobów gazowych określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania.

Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej (zgodnie z zasadą lojalności), zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów.

Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień. W związku z powyższym wszystkie przepisy dotyczące zwolnień od podatku, muszą być interpretowane ściśle.

Stosownie do treści art. 17 ww. dyrektywy, możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku, „w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej”. Analiza powyższego zapisu prowadzi wprost do wniosku, iż podmioty zamierzające korzystać z powyższego zwolnienia, muszą uzyskać odpowiednie zezwolenie lub też dokonać określonych uzgodnień. Każda z tych sytuacji zakłada istnienie zewnętrznego podmiotu posiadającego uprawnienia kontrolne.

Podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-185/00, gdzie wskazał wyraźnie, że zwolnienie od podatku akcyzowego powinno być uzależnione od wykonywania przez państwo kontroli nad zużywaniem wyrobów akcyzowych (zgodnie z przeznaczeniem), aby nie prowadziło to do pogorszenia warunków konkurencji.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że zwolnienie określone w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, jest zwolnieniem udzielanym podmiotom ze względu na przeznaczenie – tj. takim podmiotom, które wykorzystują wyrób akcyzowy w przypadku, gdy w ich przedsiębiorstwie będącym zakładem energochłonnym lub w zorganizowanej części przedsiębiorstwa będącej zakładem energochłonnym (zgodnie z art. 31b ust.10 ustawy), wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Analiza ww. przepisu, uwzględniająca postanowienia dyrektywy Rady 2003/96/WE, prowadzi do wniosku, że zwolnienie to podlega kontroli państwowej, mającej na celu przede wszystkim wyeliminowanie ewentualnych nadużyć, aby nie doprowadziły one do naruszenia konkurencji. Tym samym, nie każdy system, rozumiany jako uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość, jest systemem uprawniającym dany podmiot do stosowania zwolnienia od podatku.

Za taki system uważa się np. tzw. EU ETS (European Union Emissions Trading Scheme lub European Union Emissions Trading System – Europejski System Handlu Emisjami), o którym mowa w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r., ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. U. UE L Nr 275, str. 32 ze zm.). Implementacja powyższych regulacji do krajowego porządku prawnego nastąpiła ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy, system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, zwany dalej „systemem”, obejmuje emisję gazów cieplarnianych z instalacji:

1. w której jest prowadzona działalność powodująca ich emisję
2. która spełnia wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych, zwanej dalej „instalacją objętą systemem”.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 powyższej ustawy, jej przepisy stosuje się miedzy innymi do prowadzącego instalację, który posiada instalację objętą systemem.

Rada Ministrów, na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, wydała rozporządzenie z dnia 1 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz. U., Nr 202, poz. 1248, z późn. zm.). W załączniku do tego rozporządzenia - który stanowi Krajowy Plan Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji - w tabeli 3 „Roczna liczba uprawnień do emisji dwutlenku węgla dla instalacji”, wyszczególniono podmioty objęte uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Ponadto Ministerstwo Gospodarki powołało na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 ze zm.) państwową osobę prawną - Polskie Centrum Akredytacji (PCA) - upoważnioną do akredytacji jednostek oceniających zgodność oraz sprawującą nadzór nad akredytowanymi jednostkami, włączając w to nadzór nad audytami przeprowadzanymi przez te jednostki. Zakres działalności akredytacyjnej obejmuje m.in. certyfikację systemów zarządzania środowiskowego wg normy PN-EN ISO 14001.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej może być uznany akredytowany Zintegrowany System Zarządzania (EMS) funkcjonujący według normy ISO 14001:2004 (por. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 863/12).

W opisie sprawy wskazano, że Spółka posiada kotłownie o mocy poniżej 20 MW wytwarzające ciepło, objęte systemem tzw. „białych certyfikatów”. Odnosząc się do kwestii uznania systemu tzw. „białych certyfikatów” za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej, należy zauważyć, że:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U., Nr 94, poz. 551, z późn. zm.), ustawa określa:

1. krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią;
2. zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej;
3. zasady uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej;
4. zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, przepisy ustawy stosuje się do przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej realizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej, przedsiębiorstwo energetyczne (…) jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, zwanemu dalej "Prezesem URE", świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 21 ust. 1, o wartości wyrażonej w tonach oleju ekwiwalentnego, nie większej niż 3% ilorazu:

1. kwoty przychodu ze sprzedaży energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego odbiorcom końcowym, osiągniętego za dany rok, w którym obowiązek ten jest realizowany, w przypadku przedsiębiorstwa energetycznego sprzedającego energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny tym odbiorcom,
2. kwoty transakcji zakupu energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego na giełdzie towarowej, osiągniętego za dany rok, w którym obowiązek ten jest realizowany, w przypadku odbiorcy końcowego działającego we własnym imieniu oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego działającego na zlecenie tego odbiorcy

- i jednostkowej opłaty zastępczej, oznaczonej symbolem "Ozj", o którym mowa w ust. 5, lub uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 5.

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonuje m.in. przedsiębiorstwo energetyczne sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Rodzaje przedsięwzięć, które służą poprawie efektywności energetycznej, zostały przykładowo wymienione w art. 17 ww. ustawy i są to m.in.: izolacja instalacji przemysłowych; przebudowa lub remont budynków; modernizacja urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych, itp.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, potwierdzeniem deklarowanej oszczędności energii wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, przez podmiot, który wygrał przetarg, o którym mowa w art. 20 ust. 1, jest świadectwo efektywności energetycznej.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, przetarg wygrywają te podmioty, które zadeklarowały wartość efektu energetycznego, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 5, zawierający się w podanym w przepisie przedziale.

Stosownie do art. 25 ww. ustawy, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne (ust. 1). Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji Prezesa URE o świadectwie efektywności energetycznej wydanym dla zrealizowanego przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta (ust. 2). Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej (…) (ust.3).

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o efektywności energetycznej określa m. in. krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią, wymienia przykładowo rodzaje przedsięwzięć, które służą poprawie efektywności energetycznej; określa, że świadectwo efektywności energetycznej jest potwierdzeniem deklarowanej oszczędności energii wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej przeprowadzonych przez podmiot, który wygrał przetarg, o którym mowa w art. 20 ust. 1, ustala zasady uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej oraz stwierdza, że prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych i są zbywalne.

Analiza powyżej wskazanych przepisów nie pozwala na stwierdzenie, że ustawa o efektywności energetycznej określa system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym. Fakt, że stosownie do art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej, Wnioskodawca jest zobowiązany do nabycia i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej, nie potwierdza, że w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (lub w zorganizowanej części przedsiębiorstwa) został wprowadzony w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że realizacja powyższego warunku nie jest przy tym możliwa w inny sposób niż wprowadzenie jednego z poniższych systemów w jednostkach zużywających wyroby gazowe, tj. de facto kotłowniach i elektrociepłowni. Nabywca zużywający gaz ma bowiem wdrożyć układ elementów stanowiący organizacyjną całość służący ochronie środowiska lub podwyższeniu efektywności energetycznej.

Za systemy uprawniające do zwolnienia uznać przy tym należy:

• objęcie kotłowni Europejskim Systemem Handlu Emisjami (zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. Nr 122, poz. 695) i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz.U. z 2008 r. Nr 202 poz. 1248);

• system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. Nr 178, poz.1060);

• wdrożenie systemu zarządzania środowiskowego potwierdzonego certyfikatem ISO 14001:2004 i uzyskanie w tym zakresie certyfikatu, przyznanego przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą.
  
  

Natomiast wprowadzanie innych działań obniżających zużycie wyrobów gazowych - którym przyświecają z reguły cele ekonomiczne - nie można uznać za wdrożenie uporządkowanego układu elementów stanowiących organizacyjną całość w celu:

• osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub

• podwyższenia efektywności energetycznej,

w ramach odpowiednich zezwoleń lub uzgodnień (weryfikowanych dodatkowo przez zewnętrzny podmiotu posiadający uprawnienia kontrolne).

Reasumując, uczestnictwo w systemie efektywności energetycznej poprzez regulowanie opłaty zastępczej nie jest podstawą do nabycia statusu zakładu energochłonnego, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej i tym samym zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych. Wobec powyższego nie można podzielić zdania Wnioskodawcy w zakresie uznania tzw. „ systemu – białych certyfikatów” za system prowadzących do osiągania celu dotyczącego ochrony środowiska lub podwyższania efektywności energetycznej.

Podsumowując, Wnioskodawca ubiegający się o prawo do zwolnienia od akcyzy na podstawie art. z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy obowiązany jest do spełnienia kumulatywnie obu przesłanek wynikających z ww. przepisu, to jest:

1. winien to być podmiot, który jest zakładem energochłonnym w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31b ust. 10 ustawy oraz
2. w tym zakładzie energochłonnym powinien być wprowadzony w życie co najmniej jeden z następujących systemów:
   1. system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub
   2. do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   
   

Jak wskazano w opisie sprawy, Spółka, jako finalny nabywca, jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31b ust. 10 ustawy, tym samym pierwszy warunek opisany w art. 31 b ust. 1 pkt 5 ustawy został spełniony. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w strukturze Wnioskodawcy nie występuje zakład, który nie spełnia definicji zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby gazowe do celów opałowych.

Z uwagi na powyższe, fakt wprowadzenia w Spółce (w jej kotłowniach o mocy powyżej 20MW, Elektrociepłowni oraz kotłowniach o mocy poniżej 20MW) systemu EU ETS oraz/lub ISO 14001 zatwierdzonego przez jednostkę certyfikującą, stanowiących jeden z systemów prowadzących do osiągania celu dotyczącego ochrony środowiska, uprawnia do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy w świetle przedstawionego stanu faktycznego.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego przewidzianego w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, w związku z art. 31b ust. 10 ustawy, ponieważ spełnia warunki przewidziane dla zastosowania ww. zwolnienia.

W związku z faktem, iż Organ, wydający niniejszą indywidualna interpretacje przepisów prawa podatkowego, nie podziela stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania tzw. „ systemu – białych certyfikatów” za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Inne kwestie przedstawione w opisanym zaistniałym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla rozstrzygnięć Dyrektora Izby Skarbowej, jako organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnych w imieniu Ministra Finansów.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.