Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-511/14-2/JL
z 2 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S. Sp. z o.o(dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie lokali w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem do ich sprzedaży. W ramach realizowanych projektów Spółka nabywa grunty, prowadzi pełen proces inwestycyjny od fazy projektowania do zakończenia budowy, aż po sprzedaż mieszkań. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę podlega przepisom ustawy z dnia 16 września 2011 roku o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (t.j. Dz.U. z 2.011 r. Nr 232, poz. 1377, dalej: „ustawa deweloperska”). Ustawa deweloperska ma zapewniać ochronę osobom fizycznym, które zawarły z deweloperem umowę deweloperską, z której - zgodnie z brzmieniem przepisu art. 1 ww, ustawy - może wynikać:

1. zobowiązanie dewelopera do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę albo
   
2. zobowiązanie dewelopera do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub
   
3. zobowiązanie dewelopera do przeniesienia na nabywcę użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.
   
   

Przepisy ustawy deweloperskiej nakładają na podmioty prowadzące działalność deweloperską obowiązek zapewnienia nabywcom co najmniej jednego z wymienionych w art. 4 ww. ustawy środków ochrony, a mianowicie:

1. zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego;
   
2. otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego i gwarancji ubezpieczeniowej;
   
3. otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego i gwarancji bankowej;
   
4. otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego.
   
   

Zgodnie z art. 5 ustawy deweloperskiej, deweloper dla poszczególnych przedsięwzięć deweloperskich zawiera z bankiem umowę o prowadzenie otwartego albo zamkniętego rachunku powierniczego. Podmiotem prowadzącym mieszkaniowy rachunek powierniczy jest bank, który ewidencjonuje wpłaty i wypłaty odrębnie dla każdego nabywcy. Pomimo że posiadaczem rachunku powierniczego, na którym gromadzone są środki pieniężne wpłacane przez nabywcę, jest deweloper, to dysponowanie przez dewelopera tymi środkami podlega istotnym ograniczeniom wynikającym z przepisów ustawy deweloperskiej i umowy o prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego. Deweloperowi przysługuje wobec banku wierzytelność o wypłatę określonej sumy pieniężnej, która to wierzytelność staje się wymagalna nie z chwilą dokonania wpłaty przez nabywców, lecz z chwilą spełnienia się warunków określonych przepisami prawa i postanowieniami umowy o prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego, innych dla zamkniętego i dla otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego.

W związku z ww. przepisami, przed rozpoczęciem każdego przedsięwzięcia deweloperskiego Spółka dokonuje wyboru, na podstawie jakiego rodzaju mieszkaniowego rachunku powierniczego dane przedsięwzięcie deweloperskie będzie realizowane. Dla jednego przedsięwzięcia deweloperskiego Spółka zawiera z bankiem jedną umowę o prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego. W ramach realizowanych przedsięwzięć deweloperskich Spółka stosuje lub będzie stosować albo zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy albo otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy.

Spółka w trakcie realizacji projektów zawiera z przyszłym nabywcą lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego Umowę deweloperską oraz przedwstępną umowę sprzedaży (dalej: „umowa deweloperska”), która zobowiązuje Spółkę posiadającą przykładowo prawo użytkowania wieczystego gruntu (bądź też inny tytuł prawny uprawniający do dysponowania gruntem na cele budowlane) do wybudowania na tym gruncie budynku mieszkalnego oraz do zawarcia - po zakończeniu budowy - umowy przyrzeczonej, w której zostanie ustanowiona odrębna własność lokalu i Spółka przeniesie te prawo na nabywcę lokalu. Na podstawie umowy deweloperskiej nabywca zobowiązany jest do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz Spółki na poczet ceny nabycia lokalu mieszkalnego. Świadczenie to spełniane jest przez nabywcę przez dokonywanie wpłat w określonej wysokości i w określonych terminach na prowadzony przez bank mieszkaniowy rachunek powierniczy (w zależności od projektu, zamknięty albo otwarty).

W przypadku projektów, na których Spółka stosuje zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy, nabywca dokonuje wpłaty na indywidualny rachunek bankowy, który należy utożsamiać z wpłatą na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy. Środki pieniężne wpłacone przez nabywcę na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy, zgodnie z art. 10 ustawy deweloperskiej, są wypłacane deweloperowi dopiero po otrzymaniu odpisu aktu notarialnego przenoszącego na nabywcę własność lokalu mieszkalnego. Pomimo zatem dokonania przez nabywcę wpłaty wszystkich rat obejmujących 100% ceny za lokal, wpłacone środki są zatrzymywane przez bank na zamkniętym mieszkaniowym rachunku powierniczym i Spółka nie ma możliwości rozporządzania ww. środkami. Wpłacone środki zostaną przekazane do dyspozycji Spółki dopiero po przedłożeniu dla banku wypisu aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu na nabywcę.

W przypadku projektów, na których Spółka będzie stosować otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy, nabywca lokalu mieszkalnego będzie dokonywać wpłat środków pieniężnych na poczet ceny nabycia lokalu mieszkalnego na indywidualny rachunek bankowy, który należy utożsamiać z wpłatą na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy. Bank będzie wypłacał Wnioskodawcy środki zgromadzone na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym po stwierdzeniu zakończenia danego etapu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego. W art. 12 ustawy deweloperskiej ustawodawca nałożył na bank obowiązek kontroli realizacji przez dewelopera danego przedsięwzięcia deweloperskiego. W związku z tym, przed dokonaniem wypłaty z otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego na rzecz Wnioskodawcy bank zobowiązany będzie dokonać kontroli zakończenia danego etapu przedsięwzięcia deweloperskiego, określonego w harmonogramie przedsięwzięcia deweloperskiego, z zakończeniem którego to etapu związana jest wypłata. Wypłata będzie dokonywana na podstawie wpisu kierownika budowy w dzienniku budowy, potwierdzonego przez wyznaczoną przez bank osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane. Po każdorazowym zakończeniu projektu budowy danego budynku mieszkalnego, uzyskaniu przez Spółkę ostatecznego pozwolenia na użytkowanie budynku oraz uiszczeniu przez nabywcę na mieszkaniowy rachunek powierniczy wszystkich rat obejmujących 100% ceny za nabywany lokal będą dokonywane odbiory poszczególnych lokali. Odbiór każdego lokalu będzie stwierdzony protokołem odbioru. Po dokonaniu odbioru Spółka wyda lokal dla nabywcy do dalszego zagospodarowania lokalu, co zostanie stwierdzone protokołem wydania. Z chwilą protokolarnego wydania lokalu korzyści i ciężary związane z lokalem, w tym również ryzyko uszkodzenia lokalu mieszkalnego, przechodzą na nabywcę.

Następnie Spółka i nabywca lokalu zawrą umowę przyrzeczoną w formie aktu notarialnego, w której m.in. zostanie ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego oraz Spółka przeniesie na nabywcę własność tego lokalu wraz z prawami związanymi z przedmiotową nieruchomością lokalową. W praktyce okres pomiędzy technicznym odbiorem lokalu a zawarciem umowy przyrzeczonej może wynieść kilka miesięcy, przykładowo odbiór lokalu przez nabywcę nastąpi w maju, a akt notarialny podpisywany jest przez strony we wrześniu.

Możliwe są jednak sytuacje, gdy kolejność wskazanych wyżej zdarzeń będzie odwrotna - to jest najpierw zostanie podpisany akt notarialny przenoszący własność lokalu mieszkalnego na nabywcę, a dopiero później nastąpią odbiór nabytego lokalu połączony z podpisaniem protokołu odbioru oraz wydanie lokalu dla nabywcy. Spółka przypuszcza, że takie sytuacje wystąpią bardzo rzadko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanych we wniosku okolicznościach obowiązek podatkowy, na gruncie podatku od towarów i usług powstaje nie w momencie wpływu środków pieniężnych na mieszkaniowy rachunek powierniczy (otwarty albo zamknięty), lecz w momencie wypłaty przedmiotowych środków z tego rachunku na rachunek Wnioskodawcy pod warunkiem, że wcześniej nie doszło do wydania lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych we wniosku okolicznościach dokonanie wpłaty przez nabywcę lokalu mieszkalnego na mieszkaniowy rachunek powierniczy (otwarty albo zamknięty) nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy po stronie Spółki powstanie natomiast albo w dacie wydania lokalu dla nabywcy albo w dacie przelewu środków pieniężnych z mieszkaniowego rachunku powierniczego (zamkniętego albo otwartego) na rachunek Wnioskodawcy, w zależności które z tych zdarzeń wystąpi jako pierwsze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Natomiast w myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi powinno zostać udokumentowane fakturą VAT, która umożliwi płacącemu zaliczkę odliczenie zapłaconego podatku. Wymogi formalne takiej faktury określa art. 106f ustawy o VAT.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa należy wskazać, że w przypadku lokali co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania ich wydania, czyli, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel. Spółka stoi na stanowisku, że w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca nie odwołuje się do cywilistycznego rozumienia przeniesienia prawa własności czy pojęcia sprzedaży. W ocenie Spółki, zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” należy ujmować bardziej jako czynność faktyczną - rzeczywistą możliwość dysponowania rzeczą, a nie jako uprawnienie do rozporządzania nią w sensie prawnym. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, użycie przez ustawodawcę określenia „jak właściciel” oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności lokalu, lecz od uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania lokalem przez nabywcę. Powyższe oznacza, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku obowiązek podatkowy będzie powstawał co do zasady wraz z wydaniem lokalu dla nabywcy do dalszego zagospodarowania, kiedy to również korzyści i ciężary związane z lokalem, w tym także ryzyko uszkodzenia lokalu mieszkalnego, przechodzą na nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyjątkiem od wspomnianej zasady będą przypadki, gdy stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, przed wydaniem lokalu Spółka otrzyma całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę. Wówczas to obowiązek podatkowy po stronie Spółki powstanie w dniu otrzymania każdorazowej wpłaty, stanowiącej całość lub część zapłaty za nabywany lokal.

W ocenie Wnioskodawcy, ustalenia na gruncie przepisów ustawy o VAT wymaga okoliczność, czy wpłata środków pieniężnych na zamknięty albo otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy (dalej razem; „mieszkaniowy rachunek powierniczy” lub „MPR”, z wyłączeniem przypadków, gdy Wnioskodawca będzie odnosił się tylko do rachunku otwartego albo tylko do rachunku zamkniętego) może być interpretowana jako „otrzymanie” części lub całości zapłaty na poczet przyszłej dostawy (wydania lokalu).

Z przepisów art. 19 ust. 10 oraz ust. 15 ustawy o VAT wynika, że aby daną płatność uznać za zapłatę, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, musi ona zostać otrzymana przez podatnika podatku VAT. Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej słowa „otrzymanie”, w związku z czym zdaniem Spółki należy odwołać się do definicji słownikowych. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/), słowo „otrzymać” oznacza:

1. dostać coś w darze;
   
2. dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży;
   
3. stać się odbiorcą jakiegoś polecenia;
   
4. uzyskać coś z czegoś.
   
   

Mając na uwadze powyższe definicje, „otrzymanie” należy rozumieć jako przysporzenie mające wymiar realny i ostateczny. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, decydującym kryterium dla uznania wpłacanych na rachunek powierniczy kwot za „otrzymanie” części lub całości zapłaty jest ustalenie, czy środki finansowe zgromadzone na MRP mają charakter realny i ostateczny, co oznacza, że są postawione do dyspozycji Spółki w ten sposób, że może ona nimi swobodnie dysponować.

W tym miejscu Wnioskodawca chce zwrócić uwagę, że, jak wskazano w stanie faktycznym, pomimo, że posiadaczem mieszkaniowego rachunku powierniczego, na który dokonywane są wpłaty, jest Spółka, to dysponowanie przez Spółkę środkami zgromadzonymi na MPR podlega istotnym ograniczeniom wynikającym z przepisów ustawy deweloperskiej i umowy o prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego. W przypadku projektów, na których Spółka stosuje zamknięte mieszkaniowe rachunki powiernicze, w okresie pomiędzy podpisaniem przedwstępnej umowy sprzedaży, a momentem przeniesienia samego prawa do lokalu na nabywcę, Spółka nie ma do wpłaconych środków formalnego dostępu. Dopiero bowiem z dniem dostarczenia dla banku wypisu aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu na nabywcę bank dokonuje zwolnienia środków zgromadzonych na mieszkaniowym rachunku powierniczym na rzecz Spółki, co oznacza, że dopiero po zwolnieniu Spółka uzyskuje nieograniczone władztwo (prawne i faktyczne) nad wpłaconymi środkami. Tym samym, wpłaty dokonywane przez nabywców na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy aż do momentu przedstawienia bankowi aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu na nabywcę nie mają charakteru ostatecznego i realnego. Natomiast w przypadku projektów, na których Spółka będzie stosować otwarte mieszkaniowe rachunki powiernicze, wpłaty dokonywane przez nabywcę na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy będą czasowo zatrzymywane przez bank i wypłacane na rzecz Spółki w transzach, zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w umowie deweloperskiej, po stwierdzeniu przez bank zakończenia realizacji danego etapu przedsięwzięcia deweloperskiego, co również powoduje, że nie sposób tym środkom, w momencie wpłaty, przypisać charakteru ostatecznego i realnego.

Powyższe rozwiązania co do zatrzymywania przez bank środków zgromadzonych na MRP, którego posiadaczem jest deweloper, wynikają z konstrukcji prawnej, jaką ustawodawca przewidział dla rachunków powierniczych przepisami ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.; dalej: „ustawa - Prawo bankowe”). W art. 59 ustawy - Prawo bankowe ustawodawca postanowił, że na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią. Zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, umowa rachunku powierniczego określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek powierniczy mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. Jak wynika zatem z art. 59 ust. 3 ustawy - Prawo bankowe, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług, wpłacane na rachunek powierniczy posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty. Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi (tak: Z, Ofiarski, Prawo bankowe, Komentarz). Rachunek powierniczy stanowi specjalny rachunek bankowy, służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy sprzedaży kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy, bądź też, w przypadku transakcji rozłożonej w czasie jaką przykładowo jest nabycie nieruchomości lokalowej, dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy albo jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem.

Ustawa deweloperska wykorzystuje przedstawioną wyżej konstrukcję rachunku powierniczego, co wprost wynika z art. 3 pkt 7 i pkt 8 tejże ustawy. Zgodnie z tymi przepisami, „otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy” oznacza należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie, a „zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy” oznacza należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje jednorazowo, po przeniesieniu na nabywcę prawa własności lokalu mieszkalnego.

Biorąc pod uwagę charakter rachunku powierniczego, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że z chwilą dokonania wpłat przez nabywców na MRP, środki zgromadzone na MRP nie są udostępnione do swobodnego dysponowania nimi przez posiadacza rachunku, tj. dewelopera (Spółkę) i do momentu wypłaty środków z MRP na rachunek Spółki pozostają one w wyłącznej dyspozycji banku. Ponadto, wpływ środków pieniężnych na MRP nie oznacza, że Spółka z całą pewnością otrzyma te środki, ponieważ nabywca lokalu, aż do momentu podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu, co do zasady ma prawo wypowiedzieć umowę deweloperską, w efekcie czego wpłacone dotychczas środki pieniężne zostałyby mu zwrócone przez bank. W konsekwencji, wpłacone przez nabywców lokali mieszkalnych środki mają w istocie charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie, do momentu wypłaty na rzecz Spółki, otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towaru (wydania lokalu) w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem skoro wpływ środków pieniężnych na mieszkaniowy rachunek powierniczy, zarówno otwarty jak i zamknięty nie skutkuje otrzymaniem przez Wnioskodawcę tychże środków, to jednocześnie nie może skutkować powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie powstawał w przypadku wystąpienia wcześniej jednego z następujących zdarzeń:

• wydania lokalu,
  
• wypłaty środków z mieszkaniowego rachunku powierniczego na rachunek Wnioskodawcy, w części w jakiej środki te faktycznie wpłyną na rachunek Wnioskodawcy.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.