Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-222/14-2/MD
z 2 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu nakładów poniesionych na:

• remont lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu – jest nieprawidłowe,

• zakup wyposażenia ww. lokalu-jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 27 września 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Mieszkanie nabyto w celach najmu. Przychody z najmu są rozliczane na zasadach ogólnych. Nieruchomość stanowi prawo wspólne, a pomiędzy małżonkami istnieje wspólnota majątkowa. Dnia 12 grudnia 2013 r. w siedzibie US złożono oświadczenie o wyborze opodatkowania całości przychodów/dochodów z najmu przez jednego z małżonków, tj. w roku 2014 wszystkie przychody/dochody z tytułu najmu są opodatkowane w całości przez Wnioskodawczynię. Małżonkowie są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Mieszkanie, znajdujące się w bloku z wielkiej płyty z lat 70 - tych, w dniu nabycia wymagało gruntownego, kapitalnego remontu, gdyż przez wiele lat zamieszkiwała je osoba starsza, a w ostatnim roku lokal stał pusty. W celu znalezienia najemców i otrzymania planowanych przychodów z tytułu najmu przeprowadzono generalny remont składający się z następujących koniecznych prac: wymiany instalacji elektrycznej, w tym gniazdek, wyłączników, wymiany instalacji wodno-kanalizacyjnej, sanitarnej, położenia glazury i terakoty w kuchni i łazience, wymiany sanitariów (WC, umywalka, kabina prysznicowa, zlew), szpachlowania, gipsowania, malowania ścian, wymiany podłóg w pokojach, przedpokoju, wymiany okien we wszystkich pomieszczeniach, wymiany drzwi wewnętrznych, zewnętrznych.

Koszty wyżej wymienionych prac remontowych zostały zaliczone przez Wnioskodawczynię do wartości początkowej wynajmowanej nieruchomości. Amortyzację mieszkania w stawce 2,5% rozpoczęto w miesiącu otrzymania pierwszego wpływu z tytułu najmu (tj. w miesiącu oddania nieruchomości do używania). Miesięczne odpisy amortyzacyjne stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu.

Ponadto, mieszkanie zostało wyposażone w konieczne sprzęty i meble, tj.: kuchenkę gazowo-elektryczną, lodówkę, dwie szafy, meble kuchenne, rolety okienne (mieszkanie mieści się na parterze), celem maksymalizacji ceny najmu i zmniejszenia okresów pustostanu mieszkania. Wartość jednostkowa żadnego składnika nie przekroczyła kwoty 3.500 zł.

Koszty zakupu wyżej wymienionego wyposażenia wynajmowanego mieszkania zaliczono do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania (tj. w miesiącu pierwszego wpływu z tytułu najmu).

Stan mieszkania, w tym poszczególnych jego elementów (podłóg, ścian, sufitów, okien, drzwi, sprzętów, mebli) został w sposób dokładny opisany w protokole zdawczo-odbiorczym stanowiącym integralną część umowy najmu podpisanej z najemcą. W protokole znajduje się lista wszystkich składowych wynajętego mieszkania wraz z opisem ich stanu początkowego. Protokół został odczytany w dniu podpisania umowy najmu oraz podpisany przez obie strony (właścicieli i najemców). Protokół stanowi potwierdzenie wynajęcia mieszkania wraz ze wszystkimi jego elementami.

Wszystkie poniesione nakłady udokumentowane są imiennymi fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo postępuje zaliczając koszty remontu do wartości początkowej wynajmowanej nieruchomości, natomiast koszty wyposażenia do bieżących kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jako, że wszystkie poniesione wydatki (nakłady remontowe oraz zakup niezbędnego do życia wyposażenia) poniesione zostały w celu uzyskania i zachowania przychodu z tytułu najmu Wnioskodawczyni uznała za zasadne zakwalifikowanie ich do kosztów uzyskania przychodów. Zarówno przeprowadzony remont, jak i wyposażenie mieszkania było zasadne i bezpośrednio związane z prowadzonym najmem. Spisała ponadto, protokół zdawczo-odbiorczy dokumentujący faktyczny stan mieszkania i jego wyposażenia na dzień zdania lokalu pierwszemu najemcy.

Koszty związane z remontem mieszkania (wymiana instalacji elektrycznej w tym gniazdek, wyłączników, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, sanitarnej, położenie glazury i terakoty w kuchni i łazience, wymiana sanitariatów (WC, umywalka, kabina prysznicowa, zlew), szpachlowanie, gipsowanie, malowanie ścian, wymiana podłóg w pokojach, przedpokoju, wymiana okien we wszystkich pomieszczeniach, wymiana drzwi wewnętrznych, zewnętrznych) Wnioskodawczyni zaliczyła do wartości początkowej mieszkania. Wszystkie wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z przystosowaniem mieszkania do stanu umożliwiającego wykorzystanie na potrzeby najmu uznano jako zwiększenie wartości początkowej mieszkania. Wnioskodawczyni uznała, że dopiero po zakończeniu prac remontowych, mieszkanie spełniało warunek kompletności i zdatności do użytku.

Koszty związane z zakupem wyposażenia mieszkania (kuchenka gazowo-elektryczną, lodówka, dwie szafy, meble kuchenne, rolety okienne) Wnioskodawczyni uznała jako koszty uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania. Żaden z elementów wyposażenia nie przekroczył kwoty 3.500 zł i nie został zaliczony do odrębnych środków trwałych.

Ponadto, Wnioskodawczyni powołuje się na ścisły związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z osiągniętymi przychodami z tytułu najmu (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Koszty te nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w art. 23.

Poniesione wydatki miały podstawowy wpływ na powstanie przychodu oraz na zabezpieczenie jego źródła. Mieszkanie nie było wykorzystywane dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej nakładów poniesionych na remont lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu,
  

• prawidłowe w części dotyczącej nakładów na zakup wyposażenia ww. lokalu.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zaznaczyć należy, że aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Dodać należy, że w myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które są zróżnicowane m.in. w zależności od sposobu nabycia, określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Mieszkanie nabyto w celach najmu. Mieszkanie wymagało gruntownego, kapitalnego remontu, gdyż przez wiele lat zamieszkiwała je osoba starsza, a w ostatnim roku lokal stał pusty. W celu znalezienia najemców i otrzymania planowanych przychodów z tytułu najmu przeprowadzono generalny remont składający się z następujących koniecznych prac: wymiany instalacji elektrycznej w tym gniazdek, wyłączników, wymiany instalacji wodno-kanalizacyjnej, sanitarnej, położenia glazury i terakoty w kuchni i łazience, wymiany sanitariów (WC, umywalka, kabina prysznicowa, zlew), szpachlowania, gipsowania, malowania ścian, wymiany podłóg w pokojach, przedpokoju, wymiany okien we wszystkich pomieszczeniach, wymiany drzwi wewnętrznych, zewnętrznych.

Ponadto, mieszkanie zostało wyposażone w konieczne sprzęty i meble, tj.: kuchenkę gazowo-elektryczną, lodówkę, dwie szafy, meble kuchenne, rolety okienne (mieszkanie mieści się na parterze) celem maksymalizacji ceny najmu i zmniejszenia okresów pustostanu mieszkania. Żaden z elementów wyposażenia nie przekroczył kwoty 3.500 zł i nie został zaliczony do odrębnych środków trwałych.

W omawianej sytuacji, rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonanych w lokalu będącym przedmiotem jego wynajęcia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia remontu. Określa je natomiast art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1403, z późn. zm.), zgodnie z którym za remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, niezwiększającą jego wartości początkowej.

Od pojęcia remontu należy rozróżnić pojęcie modernizacji (ulepszenia), którą jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, podnoszące jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania.

Wobec powyższego, różnica między remontem a ulepszeniem polega na tym, że remont zmierza do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego, a ulepszenie do przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej zmianę cech użytkowych.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 1-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jednakże zauważyć należy, że art. 22g ust. 17 ww. ustawy, reguluje jedynie możliwość ulepszenia środków trwałych, nie przewiduje natomiast możliwości ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych (w tej sytuacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), co oznacza, że przepis ten nie znajduje zastosowana w przedmiotowej sprawie. Dodać należy, że z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego jasno wynika, że Wnioskodawczyni przeprowadziła szereg prac, stanowiących remont lokalu będącego przedmiotem najmu, a nie jego ulepszenie.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na remont lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, w miesiącu oddania tego lokalu do użytkowania, tj. w miesiącu kiedy został wynajęty, a nie jak twierdzi Wnioskodawczyni zwiększać wartość początkową lokalu mieszkalnego.

Natomiast w odniesieniu do kosztów poniesionych na zakup wyposażenia lokalu mieszkalnego, tj. kuchenki gazowo-elektrycznej, lodówki, dwóch szaf, mebli kuchennych, rolet okiennych, należy wskazać, że składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania, a ich okres używania będzie przekraczał rok (wskazany wyżej art. 22 a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł - możliwość dokonania jednorazowego odpisu (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyposażenie wynajmowanego lokalu mieszkalnego, którego wartość nie przekracza 3.500 zł - o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych - można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na wyposażenie wynajmowanego lokalu mieszkalnego, tj. kuchenkę gazowo-elektryczną, lodówkę, dwie szafy, meble kuchenne, rolety okienne (w sytuacji, gdy wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł i składnik majątku nie zostanie zaliczony do środków trwałych) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania. W tej kwestii stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz właściwe udokumentowanie tych kosztów dowodami księgowymi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.