Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-245/14-4/KR
z 16 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości oraz opodatkowania dopłaty otrzymanej z tytułu zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 18 czerwca 2014 r., Nr IPTPB2/415-245/14-2/KR, Nr IPTPB2/436-46/14-2/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 18 czerwca 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 20 czerwca 2014 r.), zaś w dniu 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania – 27 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości o powierzchni 1744 m², zabudowanej dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, wybudowanym w latach 70-tych oraz drewnianym budynkiem mieszkalnym za kwotę ogółem 110 000 zł. Nabycia tego dokonali do wspólności majątkowej małżeńskiej, stając się współwłaścicielami po 1/2 części i takiego wpisu dokonał Sąd w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. W dniu 16 lutego 2008 r. matka Wnioskodawczyni zmarła, a spadek po niej przejęła Wnioskodawczyni i Jej ojciec po 1/2 części. Tym samym Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/8 części nieruchomości, a Jej ojciec 3/8 części, a współwłaściciel stał się właścicielem 4/8 części. Wnioskodawczyni i Jej ojciec zgłosili część nieruchomości otrzymanej w spadku po matce i żonie do opodatkowania w wartości po 225 000 zł każde z nich.

W lipcu 2010 r. współwłaściciele złożyli do Sądu zgodny wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 1744 m², zabudowanej budynkiem murowanym, dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 109,77 m² oraz drewnianym, niemieszkalnym już w tym czasie budynkiem o powierzchni użytkowej 34,12 m², szacując wartość całej nieruchomości na kwotę 1 160 000 zł. W wyniku zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. ugody zniesiona została współwłasność tej nieruchomości, w taki sposób, że dokonano podziału fizycznego nieruchomości zgodnie z przyjętym planem podziału na dwie nieruchomości stanowiące przedmiot odrębnej własności, z których nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 1163 m² stała się współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej ojca w częściach odpowiednio 1/4 i 3/4, a nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 581 m² wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym stała się wyłączną własnością trzeciego współwłaściciela. Przy czym Wnioskodawczyni wraz z ojcem zobowiązali się opróżnić zajmowaną przez siebie część budynku, a nowy właściciel całego budynku zobowiązał się zwrócić Wnioskodawczyni i Jej ojcu kwotę 8 500 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez nich na nieruchomość wspólną. Ponadto strony zgodnie ustaliły, że po połowie poniosą koszty wzniesienia pomiędzy nowo powstałymi działkami ogrodzenia. W wyniku zniesienia współwłasności powstały dwie odrębne działki oznaczone osobnymi numerami i adresami. W grudniu 2010 r. współwłaściciel, który stał się wyłącznym właścicielem działki o powierzchni 581 m2 wraz z całym budynkiem złożył deklarację PCC-3 i zapłacił z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości podatek od czynności cywilnoprawnej w kwocie 170 zł. Wnioskodawczyni zaś i Jej ojciec na skutek informacji uzyskanej w urzędzie w dziale podatków od nieruchomości, złożyli zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3 jako tytuł nabycia podając nieodpłatne zniesienie współwłasności. Na podstawie tych zeznań urząd dokonał nowego podziału zobowiązań z tytułu posiadania nieruchomości. W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem dokonała sprzedaży nieruchomości za łączną cenę 445 000 zł proporcjonalnie do posiadanych udziałów. W akcie notarialnym sprzedaży nieruchomość opisana została jako zabudowana działka gruntu o obszarze 1163 m², na której znajduje się murowano-drewniany budynek mieszkalny do rozbiórki oraz ogrodzenie (siatka, beton), nieruchomość posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, a Wnioskodawczyni należący do Niej udział wynoszący 1/4 części nieruchomości nabyła w następujący sposób - pierwotnie w drodze dziedziczenia po swojej matce w części 1/8, a następnie w roku 2010 na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości stała się właścicielem 1/4 części nowopowstałej działki o powierzchni 1163 m². Ponadto w akcie notarialnym zapisano, że spadek po matce został prawidłowo zgłoszony do opodatkowania i zwolniony od podatku na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zniesienie współwłasności zostało zgłoszone do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnej, który został prawidłowo obliczony i uiszczony w całości, co zostało potwierdzone stosownym zaświadczeniem Naczelnika Urzędu Skarbowego. W wyniku transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni za swoją część otrzymała kwotę 111 250 zł, którą w całości przeznaczyła na własne potrzeby mieszkaniowe. W kwietniu 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2013, w którym w poz. 197 wykazała podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w latach 2007-2008, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 21 138 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• w dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości w drodze umowy kupna-sprzedaży,
  

• dokonana w maju 2013 r. sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• współwłaściciel, który skutkiem ugody w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. objął w posiadanie cały budynek mieszkalny, dokonał na rzecz Wnioskodawczyni i Jej ojca dopłaty gotówkowej w kwocie 8 500 zł w związku z czym w dniu 23 grudnia 2010 r. złożył deklarację PCC-3 i zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnej w wysokości 170 zł,
  

• otrzymana przez Wnioskodawczynię i Jej ojca kwota w wysokości 8 500 zł została zasądzona ugodą zawartą przed Sądem w sprawie o zniesienie współwłasności, a obowiązek jej zapłaty zapisano w protokole w następujący sposób: „...zobowiązuje się zapłacić na rzecz ….. i jego córki solidarnie, w dniu wydania mu działki kwotę 8 500 zł (osiem tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu wydatków na nieruchomość wspólną z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności”, ponadto we wniosku o zniesienie współwłasności Wnioskodawczyni i Jej ojciec określili to żądanie jako ekwiwalent pieniężny za wyposażenie własne Wnioskodawczyni i Jej ojca pozostawione w budynku mieszkalnym, który został oddany w całości trzeciemu współwłaścicielowi,
  

• przedmiotowa ugoda sądowa na nowo ukształtowała prawo własności nieruchomości: przed zawarciem ugody powierzchnia całkowita działki wynosiła 1744 m2, na niej posadowiony był budynek mieszkalny o powierzchni 109,77 m2 wybudowany w latach siedemdziesiątych XX wieku, a następnie zmodernizowany w latach 1998 - 2003 oraz budynek drewniany, niemieszkalny o powierzchni 34,12 m2 przeznaczony do rozbiórki, Wnioskodawczyni posiadała udział wynoszący 1/4 z 1/2 nieruchomości, Jej ojciec 3/4 udziału z 1/2 nieruchomości, a trzeci współwłaściciel 1/2 udziału w całej nieruchomości; po zawarciu ugody sądowej nieruchomość została podzielona na dwie odrębne działki, z czego Wnioskodawczyni wraz z ojcem otrzymali w posiadanie 2/3 powierzchni nieruchomości tj. 1163 m2 działki ze stojącym na niej budynkiem drewnianym przeznaczonym do rozbiórki, z czego na Wnioskodawczynię przypadła 1/4 tego udziału tj. 290,75 m² działki, a na Jej ojca 3/4 udziału, tj. 872,25 m² działki, zaś druga strona ugody otrzymała 1/3 powierzchni nieruchomości tj. 581 m² działki oraz w całości budynek mieszkalny.
  
  

Przyjmując do obliczeń rynkową wartość nieruchomości określoną we wniosku o zniesienie współwłasności na kwotę 1 160 000 zł; z czego wartość całej powierzchni działki wynosiła 860 000 zł, a wartość budynku mieszkalnego 300 000 zł, można dokonać wyliczenia wartości udziału przyznanego Wnioskodawczyni w ugodzie sądowej wraz z otrzymaną spłatą w następujący sposób:

• powierzchnia działek 1744 m² = 860 000 zł, a budynek mieszkalny = 300.000 zł,
  

• w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała 1/4 z 1163 m² działki tj. 290,75 m² co daje wartość 143 374 zł według wyliczenia: (290,75 m² x 860 000 zł): 1744 m² oraz 1/4 z dopłaty pieniężnej tj. kwotę 2 125 zł, a więc cała wartość przyznanej nieruchomości wyniosła 145 499 zł.
  
  

Analogicznie do powyższego wyliczenia, można ustalić wartość posiadanej przez Wnioskodawczynię części nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. Wówczas posiadała 1/4 z 1/2 części całej nieruchomości tj. 218 m² działki, o wartości 107 500 zł oraz 1/4 z 1/2 budynku mieszkalnego o wartości 37 500 zł co daje ogółem kwotę 145 000 zł.

Z powyższych wyliczeń wynika, że wartość udziału przyznanego Wnioskodawczyni w wyniku sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości wraz z otrzymaną dopłatą jest większa od wartości nieruchomości przed zawarciem ugody sądowej.

W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem sprzedali przedmiotową nieruchomość za cenę ogółem 445 000 zł mieszczącą się w ramach obowiązujących w tym czasie cen rynkowych, które niestety w stosunku do cen z roku 2010 uległy znacznemu obniżeniu. W wyniku tej transakcji Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 111 250 zł, która w całości stanowiła Jej majątek osobisty. Związek małżeński zawarła bowiem we wrześniu 2009 r., a swój udział w nieruchomości otrzymała w lutym 2008 r. jako spadek po matce. Ponadto w akcie notarialnym z dnia 29 maja 2013 r. dokumentującym zawarcie tej transakcji zapisano, że Wnioskodawczyni umów majątkowych małżeńskich rozszerzających wspólność ustawową nie zawierała. Następnie na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni zapłaciła podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w latach 2007-2008 w wysokości 21 138 zł,

• w dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w drodze kupna-sprzedaży 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym o wartości 207 500 zł, w którym następnie wraz z mężem zamieszkała. Realizując tę transakcję Wnioskodawczyni wniosła udział własny w kwocie 111 250 zł, pochodzący z jej majątku osobistego, a na pozostałą kwotę tj. 96 250 zł małżonkowie uzyskali kredyt bankowy.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zniesienie współwłasności nieruchomości dokonane w grudniu 2010 r. można potraktować jako „nowe” nabycie, a co za tym idzie, czy do przychodów ze sprzedaży tej części nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy art. 30e ust. 1 i 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. że dochód uzyskany ze sprzedaży jest zwolniony z opodatkowania ze względu na wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe?
2. Czy w związku z pytaniem nr 1. Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wykazując w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2013 podatek do zapłaty z tytułu sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy od dopłaty otrzymanej w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c w sytuacji, gdy od tej czynności został zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnej?
4. Czy biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przepis art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo składając po dokonaniu zniesienia współwłasności zeznanie SD-3 w trybie art. 17a ust. 1 tej ustawy?
   
   

Przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości oraz opodatkowania dopłaty otrzymanej z tytułu zniesienia współwłasności (pytanie nr 1, 2 i 3). W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 i 2, (w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych), w przepisach podatkowych odzwierciedlenie znajduje fakt, że nabycie nieruchomości odbywa się nie tylko drogą kupna-sprzedaży, ale także w ramach każdej czynności prawnej, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części, czy udziału np. w ramach dziedziczenia, zamiany lub zniesienia współwłasności.

W związku z dokonaną przez Wnioskodawczynię w roku 2013 sprzedażą nieruchomości ustalenie czy i kiedy doszło do nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości ma znaczenie dla określenia powstania przychodu do opodatkowania i zastosowania odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inaczej bowiem kształtowały się przepisy w tym zakresie obowiązujące do 31 grudnia 2008 r., a inaczej od 1 stycznia 2009 r.

W przepisach Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności określa się jako fizyczny podział rzeczy wspólnej polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać co najmniej wielkości udziału we współwłasności. Dodatkowo jeśli udział danej osoby ulega powiększeniu lub dokonany zostaje z obowiązkiem spłat lub dopłat, traktowany jest jako nabycie.

Zdaniem Wnioskodawczyni zniesienie współwłasności dokonane w grudniu 2010 r. jest nabyciem w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, ponieważ na nowo ukształtowało prawo własności nieruchomości, a dodatkowo miało charakter odpłatny. Wnioskodawczyni zrzekając się na rzecz trzeciego współwłaściciela prawa własności swojego udziału w 1/2 części budynku mieszkalnego przejęła większą niż posiadała dotychczas część działki, a oprócz tego otrzymała wraz z ojcem od nowego właściciela całego budynku dopłatę w kwocie 8 500 zł, czyli odniosła korzyść majątkową. Ponadto we wniosku o zniesienie współwłasności podano szacunkową wartość nieruchomości w kwocie 1 160 000 zł, z czego budynek mieszkalny o powierzchni 109,77 m² oszacowano na wartość ok. 300 000 zł, pozostała kwota 860 000 zł stanowiła wartość działki o powierzchni 1744 m². Po fizycznym podziale nieruchomości na dwie odrębne działki Wnioskodawczyni otrzymała 1/4 udziału w 1163/1744 działki, a jej ojciec 3/4 udziału w 1163/1744 działki z budynkiem drewnianym nadającym się już tylko do rozbiórki oraz dopłatę w kwocie ogółem 8 500 zł, zaś trzeci współwłaściciel 581/1744 działki oraz budynek mieszkalny o powierzchni 109,77 m². Biorąc pod uwagę ceny rynkowe nieruchomości obowiązujące w roku 2010 dokonany w powyższy sposób fizyczny podział działek z dopłatą pieniężną wyczerpywał wzajemne oczekiwania stron, co zostało potwierdzone zawarciem przed sądem stosownej ugody. Zdaniem Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności nastąpiło odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycje przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową, która może przybrać formę pieniężną (spłata, dopłata, wynagrodzenie) lub niepieniężną (powiększenie dotychczasowego władztwa nad nieruchomością, a co za tym idzie powiększenie majątku osobistego). Ponadto Urząd Skarbowy w wydanym na prośbę ojca Wnioskodawczyni w dniu 26 sierpnia 2011 r. zaświadczeniu stwierdził, że zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości dokonano z obowiązkiem spłat i dopłat, a wyżej wymieniona czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1f) ustawy, który to podatek został prawidłowo obliczony i w całości zapłacony. Wobec tego nie było przeszkód do ujawnienia nabytych praw majątkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości nabytych od 1 stycznia 2009 r. tj. art. 30e ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25 tej ustawy w związku z przeznaczeniem w 2014 r. przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w całości na własne cele mieszkaniowe w odniesieniu do części udziału nabytego w wyniku zniesienia współwłasności. W związku z tym Wnioskodawczyni postąpiła nieprawidłowo wykazując w zeznaniu PIT-36 za rok 2013 podatek od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 (w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych), Wnioskodawczyni uważa, że zniesienie współwłasności nieruchomości w zakresie spłat i dopłat jako mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej opisanych w art. 1 ust. 1 pkt 1f) tej ustawy, którego obowiązek zapłaty obciąża podmiot nabywający rzecz lub prawo majątkowe ponad udział we współwłasności, wyłącza obowiązek podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c. W opisanym stanie faktycznym współwłaściciel, który w wyniku zniesienia współwłasności objął w posiadanie cały budynek mieszkalny dokonał na rzecz Wnioskodawczyni i Jej ojca dopłaty w kwocie 8 500 zł, wyrównując tym sposobem powstałe w wyniku podziału fizycznego działek różnice majątkowe między współwłaścicielami. Następnie złożył deklarację PCC z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności i zapłacił podatek w kwocie 170 zł. Prawidłowość tej czynności potwierdził Urząd Skarbowy, gdy w wydanym na prośbę ojca Wnioskodawczyni w dniu 26 sierpnia 2011 r. zaświadczeniu stwierdził, że zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości dokonano z obowiązkiem spłat i dopłat, a wyżej wymieniona czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1f) ustawy, który to podatek został prawidłowo obliczony i w całości zapłacony. Wobec tego nie było przeszkód do ujawnienia nabytych praw majątkowych w przypadku planowanej sprzedaży nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawczyni zastosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i konieczność zapłaty podatku z tego tytułu doprowadziłoby do sytuacji podwójnego opodatkowania tej samej czynności prawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości dokonanego przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, trzeba zawsze ustalić w jakim brzmieniu przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować. Ocena prawna skutków podatkowych w przypadku sprzedaży nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości jest skonkretyzowana bowiem odrębnie dla nieruchomości nabytych do 31 grudnia 2006 r., odrębnie dla nieruchomości nabytych od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. i odrębnie dla nieruchomości nabytych po 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Instytucja współwłasności uregulowana została w art. 195 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z zawartej we wskazanym przepisie definicji wynika, że współwłasność charakteryzuje się trzema podstawowymi cechami: jednością przedmiotu, wielością podmiotów oraz niepodzielnością wspólnego prawa.

Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli.

Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi jest prawo domagania się zniesienia współwłasności. Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W Kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej. Stosownie natomiast do art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Analiza powyższego wskazuje, że zniesienie współwłasności może polegać na podziale rzeczy i przyznaniu każdemu z dotychczasowych współwłaścicieli jej części. W sytuacji natomiast, gdy na skutek podziału, wartość nabytej na wyłączną własność części rzeczy wspólnej jest mniejsza od wartości udziału we współwłasności, podział może wiązać się ze stosownymi spłatami od współwłaściciela nabywającego ponad dotychczas przysługujący udział. W takim przypadku zniesienie współwłasności następuje zatem za odpłatnością w formie spłaty. Czynność taka, w świetle prawa cywilnego, stanowi formę odpłatnego zbycia. Powoduje to jednocześnie, że mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem, które wyczerpuje dyspozycję cytowanego na wstępie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia jest bowiem czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku czy zniesienia współwłasności. Użyte w powyższym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 ustawy Kodeks cywilny – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz praw majątkowych za odpłatnością, a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

Okoliczność, że zniesienie współwłasności, którego przedmiotem jest nieruchomość, następuje ze spłatami na rzecz pozostałych współwłaścicieli, powoduje, że umowa ta ma charakter odpłatny z konsekwencjami wynikającymi z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia nieruchomości. Jeżeli spłata nie przekracza wartości udziału we współwłasności, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji zatem, w której spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału we współwłasności, to podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego względem nabytej ułamkowej części we współwłasności, a więc brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ekwiwalentnej kwoty spłaty otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności.

Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 października 1998 r. rodzice Wnioskodawczyni nabyli 1/2 część nieruchomości o powierzchni 1744 m2 zabudowanej dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym oraz drewnianym budynkiem mieszkalnym. Nabycia tego dokonali do wspólności majątkowej małżeńskiej stając się współwłaścicielami po 1/2 części. W dniu 16 lutego 2008 r. matka Wnioskodawczyni zmarła, a spadek po niej przejęła Wnioskodawczyni i Jej ojciec po 1/2 części. Tym samym Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/8 części nieruchomości, a Jej ojciec 3/8 części, a współwłaściciel stał się właścicielem 4/8 części. W lipcu 2010 r. współwłaściciele złożyli do Sądu zgodny wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 1744 m², zabudowanej budynkiem murowanym, dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 109,77 m² oraz drewnianym, niemieszkalnym już w tym czasie budynkiem o powierzchni użytkowej 34,12 m², szacując wartość całej nieruchomości na kwotę 1 160 000 zł. W wyniku zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. ugody zniesiona została współwłasność tej nieruchomości w taki sposób, że dokonano podziału fizycznego nieruchomości zgodnie z przyjętym planem podziału na dwie nieruchomości stanowiące przedmiot odrębnej własności, z których nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 1163 m² stała się współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej ojca w częściach odpowiednio 1/4 i 3/4, a nieruchomość stanowiąca działkę o powierzchni 581 m² wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym stała się wyłączną własnością trzeciego współwłaściciela. Przy czym nowy właściciel całego budynku zobowiązał się zwrócić Wnioskodawczyni i Jej ojcu kwotę 8 500 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez nich na nieruchomość wspólną. W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem dokonała sprzedaży nieruchomości za łączną cenę 445 000 zł proporcjonalnie do posiadanych udziałów. W wyniku transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni za swoją część otrzymała kwotę 111 250 zł, którą w całości przeznaczyła na własne potrzeby mieszkaniowe. W kwietniu 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2013, w którym w poz. 197 wykazała podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w latach 2007-2008, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 21 138 zł.

Współwłaściciel, który skutkiem ugody w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości zawartej w dniu 17 listopada 2010 r. objął w posiadanie cały budynek mieszkalny, dokonał na rzecz Wnioskodawczyni i Jej ojca dopłaty gotówkowej w kwocie 8 500 zł. Otrzymana przez Wnioskodawczynię i Jej ojca kwota w wysokości 8 500 zł została zasądzona ugodą zawartą przed Sądem w sprawie o zniesienie współwłasności, a obowiązek jej zapłaty zapisano w protokole, ponadto we wniosku o zniesienie współwłasności Wnioskodawczyni i Jej ojciec określili to żądanie jako ekwiwalent pieniężny za wyposażenie własne Wnioskodawczyni i Jej ojca pozostawione w budynku mieszkalnym, który został oddany w całości trzeciemu współwłaścicielowi. Ponadto Wnioskodawczyni dokonała wyliczenia wartości udziału przyznanego Jej w ugodzie sądowej wraz z otrzymaną spłatą przyjmując do obliczeń rynkową wartość nieruchomości określoną we wniosku o zniesienie współwłasności na kwotę 1 160 000 zł.

Wnioskodawczyni wskazała, że wartość udziału przyznanego Jej w wyniku sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości wraz z otrzymaną dopłatą jest większa od wartości nieruchomości przed zawarciem ugody sądowej.

W maju 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem sprzedali przedmiotową nieruchomość za cenę ogółem 445 000 zł. W wyniku tej transakcji Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 111 250 zł, która w całości stanowiła Jej majątek osobisty. W dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w drodze kupna-sprzedaży 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym o wartości 207 500 zł, w którym następnie wraz z mężem zamieszkała. Realizując tę transakcję Wnioskodawczyni wniosła udział własny w kwocie 111 250 zł pochodzący z jej majątku osobistego, a na pozostałą kwotę tj. 96 250 zł małżonkowie uzyskali kredyt bankowy.

Jednocześnie Wnioskodawczyni podała, że dokonana w maju 2013 r. sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z analizy stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła udział we współwłasności nieruchomości w drodze spadku w 2008 r.

Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata (dopłata) przekroczyła wartość przysługującego Wnioskodawczyni udziału spadkowego.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w związku z czynnością zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni uzyskała przysporzenie majątkowe względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. Dlatego kwota spłaty (dopłaty) w części przekraczającej wartość udziału spadkowego stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – stosownie do art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, z uwagi na fakt, że sprzedaż udziału w nieruchomości nabytego w 2008 r. nastąpiła przed upływem 5-letniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. w 2013 r.), to sprzedaż ta stanowi źródło przychodu i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – stosownie do art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - stanowi, że podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast kosztami uzyskania przychodu w przypadku nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób są, w myśl art. 22 ust. 6d ustawy, udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. (a więc dotyczącym nabycia w latach 2007-2008) nie przewiduje zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości przed upływem okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w przypadku przeznaczenia środków ze sprzedaży na tzw. „cele mieszkaniowe”. Oznacza to, że nie ma możliwości zwolnienia z podatku dochodowego w przypadku przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w 2008 r. na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni nie może zatem, skoro udział w nieruchomości nabyła w 2008 r., skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży w przypadku przeznaczenia tego przychodu na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 131 zostało wprowadzone dopiero ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniającą zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z nowego zwolnienia z opodatkowania mogą korzystać wyłącznie ci podatnicy, którzy nabyli zbywaną nieruchomość, czy prawo po 31 grudnia 2008 r. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma bowiem zastosowania w odniesieniu do skutków podatkowych w stanie prawnym obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Tym samym, regulacja o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy nie znajdzie w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania.

Reasumując, uzyskana przez Wnioskodawczynię w 2010 r. kwota spłaty (dopłaty) w części przekraczającej wartość udziału spadkowego oraz przychód uzyskany w 2013 r. ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku w 2008 r. stanowią dla Wnioskodawczyni przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, gdyż prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

W związku z powyższym tutejszy Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.