Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-409/14-4/MS1
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 15 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2014 r. (data nadania 15 lipca 2014 r., data wpływu 17 lipca 2014 r.) na wezwanie z dnia 4 lipca 2014 r. Nr IPPB4/415-409/14-2/MS1 (data nadania 7 lipca 2014 r., data doręczenia 9 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-409/14-2/MS1 z dnia 4 lipca 2014 r. (data nadania 7 lipca 2014 r., data doręczenia 9 lipca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez: wskazanie numeru ewidencyjnego PESEL; uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawczyni, zgodnie ze wzorem wniosku ORD-IN – podanie nazwiska i pierwszego imienia Wnioskodawczyni; doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, sprecyzowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego przyporządkowane do stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do sprecyzowanego pytania.

Pismem z dnia 15 lipca 2014 r. (data nadania 15 lipca 2014 r., data wpływu 17 lipca 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ubiegłym roku Wnioskodawczyni wystąpiła o przyznanie ulgi prorodzinnej w zeznaniu podatkowym za rok 2012 na dwóch synów: Jana K. ur. dnia 20 marca 1993 r. oraz Stanisława K. ur. dnia 25 grudnia 1994 r.

Przez cały rok 2012 synowie uczyli się w szkołach średnich, przebywali z Wnioskodawczynią w Jej miejscu zamieszkania i byli na wyłącznym utrzymaniu Wnioskodawczyni. Stosowne zaświadczenie z ich podpisami potwierdzające ten fakt Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym.

Wnioskodawczyni jest osobą zamężną od 2013 roku (od 26 kwietnia 2004 roku była osoba rozwiedzioną). Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 26 kwietnia 2004 roku, władzę rodzicielską powierzono obojgu rodzicom, miejsce pobytu dzieci w miejscu zamieszkania matki, kosztami utrzymania obciążono obojga rodziców w tym męża kwotą po 400 zł na każde dziecko, płatne do rąk matki. (Sygn. Akt IC 1144/03).

Synowie Wnioskodawczyni uzyskali w 2012 r. dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze źródła - umowa zlecenie, w wysokości, jak poinformowali Wnioskodawczynię, nie przekraczającej 500 zł na osobę.

Wnioskodawczyni z synami nie osiągnęli dochodów, do których miały w 2012 roku zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. W okresie będącym przedmiotem zapytania nie ciążył na Wnioskodawczyni obowiązek alimentacyjny wobec synów. Między Wnioskodawczynią a byłym mężem nie zostało zawarte porozumienie dotyczące odliczeń ulgi z tytułu wychowania dzieci za 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje Wnioskodawczyni ulga z tytułu wychowania dzieci w całej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga z tytułu wychowania dzieci w całej wysokości, ze względu na przebywanie dzieci z Wnioskodawczynią przez cały rok 2012.

W przekonaniu Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy synowie przebywali przez cały rok 2012 na wyłącznym utrzymaniu Wnioskodawczyni w Jej miejscu zamieszkania i uczyli się oraz gdy były małżonek Wnioskodawczyni nie uczestniczył w kosztach ich utrzymania poza kwotę zasądzoną wyrokiem rozwodowym, przysługuje Wnioskodawczyni ulga prorodzinna na obu synów w całości.

Wnioskodawczyni uważa za ważny fakt, że bezpośrednio przed rozwodem były mąż dopuszczał się wobec Wnioskodawczyni aktów agresji psychicznej i fizycznej (Wnioskodawczyni miała założona niebieską kartę na policji w J.....), co wpłynęło na Jej były i obecny stosunek do osoby byłego męża.

W 2012 roku ani Wnioskodawczyni ani synowie nie otrzymali od byłego męża wsparcia i pomocy finansowej wykraczającej poza wyznaczoną wyrokiem sądu. Mąż potrafił nawet przesłać starszemu synowi alimenty pomniejszone o kwotę, którą wydał na benzynę gdy podwiózł syna swoim samochodem. Jest to zdaniem Wnioskodawczyni postawa wysoce niewłaściwa i przykra. Z tego co wiadomo Wnioskodawczyni, dopiero kilka tygodni przed wystosowaniem przedmiotowego wniosku, były mąż prosił młodszego syna o podpisanie oświadczenia, że utrzymuje z nim kontakty. W odczuciu Wnioskodawczyni są to interesowne i wyrachowane gesty ze strony byłego męża.

Wnioskodawczyni wskazała, że jest nauczycielem w szkole podstawowej i Jej zarobki są skromne, a koszty utrzymania synów poniesione przez Wnioskodawczynię, znacznie przekroczyły sumę 400 zł miesięcznie na osobę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za 2012 rok określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik miał prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Art. 27f ust. 2 cyt. ustawy, stanowi, że odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27 ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak już wyżej wskazano warunkiem do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej, oprócz osiągnięcia przez rodzica dochodów opodatkowanych według skali podatkowej, jest również – jak wynika z przepisów powyżej powołanych – fakt nieuzyskiwania przez dziecko w roku podatkowym dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b, przekraczających kwotę, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże wyjaśnić należy, że kryterium dochodowe, ograniczające wysokość rocznego dochodu do 3.089 zł, z wyjątkiem renty rodzinnej, dotyczy dochodu dziecka pełnoletniego (do ukończenia 25 roku życia). Brak jest natomiast takiego warunku w odniesieniu do dziecka małoletniego. Oznacza to, że obliczanie dochodu uzyskanego przez dziecko, należy rozpocząć od dnia ukończenia przez nie 18 roku życia.

Wskazać należy, że w myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom; każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Stąd, jeżeli zostały spełnione (w roku 2012) wszystkie przesłanki wynikające z przepisów art. 27f ustawy, Wnioskodawczyni dokonuje podziału kwoty ulgi z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych, lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Powyższe z oznacza, że w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez obojga rodziców,
  

• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w równych częściach, tj. w kwocie stanowiącej ½ kwoty określonej w art. 27f ust. 2 ustawy, na dziecko.
  
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego rozwiązano małżeństwo Wnioskodawczyni. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synami urodzonymi w 1993 r. i 1994 r. obojgu rodzicom, miejsce pobytu synów w miejscu zamieszkania matki, kosztami utrzymania obciążono obojga rodziców w tym męża kwotą po 400 zł na każde dziecko, płatne do rąk matki. Ponadto pomiędzy Wnioskodawczynią, a Jej byłym mężem nie zostało zawarte porozumienie, że to Wnioskodawczyni za 2012 r. odliczy ulgę z tytułu wychowywania dzieci. W związku z tym w zeznaniu rocznym Wnioskodawczyni uwzględniła ulgę za 2012 rok na dwóch synów. Wnioskodawczyni wskazała także, że w okresie będącym przedmiotem zapytania nie ciążył na Niej obowiązek alimentacyjny.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że zgodnie z powołanym art. 27 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2 tego przepisu, przysługuje m.in. podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) jako obowiązek dostarczenia przez osobę zobowiązaną podmiotowi uprawnionemu środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Z art. 133 § 1 ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może podlegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Wskazać przy tym należy, że oceny istnienia obowiązku alimentacyjnego Wnioskodawczyni wobec jej synów musi dokonać sama Wnioskodawczyni. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Tutejszy organ podatkowy wydając interpretacje indywidualną w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej oparł się wyłącznie na elementach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie jest uprawniony ustalania stanu faktycznego.

W świetle powyższego tut. organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, zgodnie z którym – w sytuacji, gdy dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią przez cały rok – ma wyłączne prawo do odliczenia ulgi w całej wysokości. Przepisy art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. nie zawierają już bowiem warunku zamieszkiwania dziecka z podatnikiem, nie uprawniają też do skorzystania z ww. ulgi tylko dla rodzica, który w większym stopniu ponosi ciężar jego utrzymania.

Spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia każdego z rodziców do dokonania odliczeń. Przy czym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców, aby nie doszło do jej dublowania.

Ponadto należy wskazać, że w przypadku braku zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców dziecka co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia, tut. organ pragnie wskazać, że w takiej sytuacji – zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach, na każde dziecko.

Z uwagi na fakt, że Pani starszy syn ( urodzony w dniu 20 marca 1993 r.) w roku 2012 miał 19 lat (był pełnoletni), a jak wynika ze stanu faktycznego nie ciąży na Pani obowiązek alimentacyjny, zatem na syna starszego nie przysługuje Pani ulga prorodzinna za 2012 rok.

Natomiast ustosunkowując się do pani młodszego syna (urodzonego w dniu 25 grudnia 1994 r.) należy wyjaśnić co następuje.

Stosownie do treści art. 92 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy dziecko pozostaje aż do pełnoletniości pod władzą rodzicielską.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnik może dokonać odliczenia za każdy miesiąc, w którym podatnik wykonywał władzę rodzicielską, należy wskazać, że w sytuacji gdy w miesiącu grudniu syn Wnioskodawczyni był niepełnoletni i pozostawał pod władzą rodzicielską, ulga przysługuje za okres 12 miesięcy do ukończenia 18 roku życia, włącznie z miesiącem, w którym dziecko kończy 18 rok życia i przestaje być małoletnim.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za okres małoletniości syna (młodszego), czyli za okres 12 miesięcy, a zatem za cały rok 2012. Wnioskodawczyni przysługuje 50% tej ulgi. Natomiast na starszego syna nie przysługuje Pani ulga prorodzinna, gdyż – jak wynika ze stanu faktycznego – nie ciąży na Pani obowiązek alimentacyjny wobec synów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.