2014.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-236/14-4/AI
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 13 czerwca r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK za odpłatne świadczenie usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK za odpłatne świadczenie usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 13 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie, że wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego oraz o dowód wpłaty uiszczenia dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasta (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W latach 2012 – 2013 Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na modernizacji sali widowiskowo-kinowej Miejskiego Centrum Kultury (dalej: Inwestycja lub Sala Widowiskowa). Inwestycja została sfinansowana ze środków własnych Gminy oraz z dofinansowania otrzymanego z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Inwestycja została zakończona i oddana do używania w roku 2013.

Gmina do tej pory nie odliczyła (odzyskała) podatku VAT naliczonego związanego z Inwestycją.

Inwestycja została zrealizowana w budynku Domu Kultury (dalej: Budynek), który jest własnością Miejskiego Centrum Kultury (dalej: MCK). Własność Budynku została nabyta przez MCK od Gminy przy zawieraniu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i jest związana z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

MCK jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, uchwały Rady Miasta z 7 kwietnia 1998 r. w sprawie połączenia instytucji kultury i utworzenia Miejskiego Centrum Kultury oraz uchwały Rady Miasta z 26 czerwca 2003 r. w sprawie statutu Miejskiego Centrum Kultury. Zgodnie ze statutem MCK, bezpośredni nadzór nad tą jednostką sprawuje Burmistrz Miasta. MCK kieruje Dyrektor, który jest powoływany i odwoływany przez Burmistrza.

Od samego początku, tj. od momentu rozpoczęcia realizacji Inwestycji, strony (tj. Gmina i MCK) zakładały, że po zakończeniu Inwestycji zostanie między nimi dokonane rozliczenie nakładów poniesionych przez Gminę na Budynek. Rozliczenie nakładów zostałoby przeprowadzone w ten sposób, że na mocy porozumienia (umowy) pomiędzy Gminą a MCK, Gmina przeniosłaby na MCK nakłady związane z modernizacją Budynku w zamian za wynagrodzenie płatne przez MCK na rzecz Gminy.

W chwili obecnej przygotowywane jest rozliczenie nakładów poniesionych przez Gminę w celu realizacji Inwestycji. Rozważane są przy tym dwa scenariusze rozliczenia:

Wariant I – w ramach którego wynagrodzenie płatne przez MCK zostałoby uiszczone jednorazowo w chwili zawarcia umowy o rozliczenie nakładów, przy czym wynagrodzenie to byłoby mniejsze niż całość kosztów poniesionych przez Gminę w celu realizacji Inwestycji;
Wariant II – zgodnie z którym wynagrodzenie płatne przez MCK na rzecz Gminy zostałoby rozłożone na raty, a jego wysokość odpowiadałaby całości kosztów poniesionych przez Gminę na realizację Inwestycji.

Ponadto z pisma z dnia 11 czerwca 2014 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

sala widowiskowo-kinowa znajduje się w budynku Domu Kultury (dalej: Budynek), który jest własnością Miejskiego Centrum Kultury (dalej: MCK). Własność Budynku została nabyta przez MCK na mocy decyzji Burmistrza Miasta z 6 marca 2009 r., stwierdzającej nabycie przez Miejskie Centrum Kultury z dniem 1 lipca 1998 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz prawa własności kompleksu budynków, w skład którego wchodzi m.in. sala widowiskowo-kinowa. Prawo własności budynku, w którym znajduje się sala widowiskowo-kinowa jest związane z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Podsumowując, MCK dysponuje salą widowiskowo-kinową od 1 lipca 1998 r. Tytułem prawnym do dysponowania salą jest własność Budynku (w którym znajduje się sala), która jest związana z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Gmina i MCK zawarły wstępne porozumienie w sprawie rozliczenia nakładów poniesionych przez Gminę na modernizację sali widowiskowo-kinowej. Jednocześnie - szczegóły tego porozumienia są przedmiotem dalszych ustaleń i negocjacji między stronami (ustalenie szczegółowych zasad rozliczenia nakładów będzie możliwe m.in. po uzyskaniu interpretacji przepisów prawa podatkowego w niniejszej sprawie). W opinii Gminy, zarówno opisane porozumienie, jak i szczegółowa umowa dotycząca rozliczenia nakładów (która zostanie zawarta pomiędzy Gminą a MCK) - mają charakter umowy cywilnoprawnej;
od początku realizacji inwestycji, Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać towary i usługi nabyte w związku z modernizacją sali widowiskowo-kinowej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Od samego początku, tj. od momentu rozpoczęcia realizacji inwestycji, strony (tj. Gmina i MCK) zakładały, że po zakończeniu inwestycji zostanie między nimi dokonane rozliczenie nakładów poniesionych przez Gminę na Budynek. Ponieważ – w opinii Gminy – czynność rozliczenia nakładów poniesionych przez Gminę na Budynek będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, a Gmina od samego początku zakładała rozliczenie poniesionych nakładów z MCK, należy stwierdzić, że towary i usługi nabyte w związku z modernizacją sali widowiskowo-kinowej od początku realizacji inwestycji miały być wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT;
Gmina nie jest udziałowcem w MCK;
z uwagi na złożoność przepisów podatkowych oraz niejednolitą praktykę organów podatkowych w zakresie możliwości odliczania przez jednostki samorządu terytorialnego podatku VAT naliczonego od realizowanych inwestycji, Gmina – jeszcze przed dokonaniem odliczenia podatku naliczonego – chciała uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego potwierdzającą możliwość odliczenia podatku VAT. Dlatego też, Gmina nie dokonywała na bieżąco odliczenia podatku naliczonego w związku z inwestycją polegającą na modernizacji sali widowiskowo-kinowej;
pomiędzy Gminą a MCK lub osobami pełniącymi funkcje zarządcze, nadzorcze lub kontrolne w Gminie i MCK nie istnieją powiązania o charakterze majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Osobą zarządzającą i reprezentującą MCK na zewnątrz jest Dyrektor, który jest powoływany i odwoływany przez Burmistrza Dyrektor nie zajmuje jednocześnie stanowiska burmistrza, zastępcy burmistrza, sekretarza, czy skarbnika Gminy, ani też nie zasiada w Radzie Gminy. Ponadto osoby mające powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia z Dyrektorem (tj. w ramach małżeństwa oraz pokrewieństwa i powinowactwa do drugiego stopnia) nie zajmują powyższych stanowisk w Gminie. Pomiędzy Gminą a MCK nie zachodzą również powiązania o charakterze kapitałowym, bowiem ani Gmina ani MCK nie są spółkami kapitałowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym Gmina powinna naliczyć podatek należny na uzgodnionym wynagrodzeniu i rozliczyć ten podatek w deklaracji VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym, Gmina powinna naliczyć podatek należny na uzgodnionym wynagrodzeniu i rozliczyć ten podatek w deklaracji VAT.

Uzasadnienie:

W opinii Wnioskodawcy, czynność rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym, Gmina powinna naliczyć podatek należny na uzgodnionym z MCK wynagrodzeniu i rozliczyć ten podatek w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami natomiast – zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicję „rzeczy” zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: Kodeks cywilny). Zgodnie z art. 45 tej ustawy, rzeczami są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Zgodnie natomiast z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Istotne znaczenie dla niniejszej sprawy ma również art. 48 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy zauważyć, że nakłady ponoszone przez Gminę na modernizację Sali Widowiskowej od momentu ich dokonania stanowią część składową Budynku, która nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W związku z tym, czynność rozliczenia nakładów pomiędzy Gminą a MCK nie będzie stanowić dostawy towarów na gruncie podatku VAT. W opisanej sytuacji nie dojdzie bowiem do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, bowiem brak jest czynności, której przedmiotem byłby towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (nakłady na Budynek - od momentu ich dokonania – stanowią część składową Budynku, który jest własnością MCK). Ponieważ czynność rozliczenia nakładów nie będzie stanowiła dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT, należy rozważyć, czy czynność ta będzie stanowiła świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawne;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja usługi w rozumieniu podatku VAT została sformułowana w sposób otwarty, aby zrealizowana została zasada powszechności opodatkowania. Ma więc ona szerszy zakres, niż wynika to z potocznego rozumienia tego pojęcia. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyroków w sprawach C-215/94, C-16/93, C-154/80), dana czynność będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

istnienie dwóch podmiotów, tj. usługodawcy oraz usługobiorcy;
istnienie stosunku prawnego łączącego usługodawcę i usługobiorcę, którego rezultatem jest wzajemne działanie tych podmiotów; działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane jest przez usługodawcę w zamian za wykonanie usługi na rzecz usługobiorcy;
pomiędzy usługą i otrzymanym z jej tytułu wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek.

Należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie wszystkie wymienione warunki zostały spełnione. Gmina jest bowiem podmiotem (usługodawcą) świadczącym na rzecz MCK (usługobiorcy) usługę polegającą na przeniesieniu praw majątkowych w postaci poczynionych nakładów na Budynek, przy czym, wynagrodzenie otrzymane przez Gminę będzie miało bezpośredni i czytelny związek za wyświadczoną usługą. Ponieważ w analizowanej sprawie wszystkie wymienione warunki zostały spełnione, należy stwierdzić, że czynność rozliczenia nakładów będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedstawione stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach prawa podatkowego, w szczególności w następujących rozstrzygnięciach:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 września 2013 r. (sygn. IPPP2/443-615/13-2/MM), w której stwierdzono, że: „zbycie nakładów poniesionych na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego. Przedmiotem czynności opodatkowanej będzie usługa, którą można określić jako rozliczenie nakładów na nieruchomości (...)”;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP2/443-1267/12-2/DG), w której zauważono, że: ,,w sytuacji przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Dzierżawcę w związku budową budynku biurowego na dzierżawionym gruncie mamy do czynienia ze świadczeniem polegającym na zbyciu nakładów dokonanych na rzecz Wnioskodawcy. Nakłady są bowiem prawem majątkowym, które mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego. Odpłatność za ww. świadczenie będzie stanowić kwota, którą Wnioskodawca zobowiąże się zapłacić Dzierżawcy za poniesione nakłady. Zatem stwierdzić należy, że przekazanie za wynagrodzeniem nakładów poniesionych na budowę budynku biurowego na dzierżawionym gruncie, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, a zatem czynność tę należy udokumentować fakturą”;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 maja 2012 r. (sygn. IBPP2/443-187/12/IK), w której stwierdzono, że ,,Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował taki obiekt posadowiony na cudzym gruncie, ponosząc nakłady na jego wybudowanie, nie może go sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. (...) Zatem zbycie nakładów w postaci pozostałości po kiosku poniesionych na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego”;
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPP1/443-677/10/DM), w której stwierdzono, że: „podmiot, który poniósł nakłady [na cudzą nieruchomość] dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, iż nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z tych też względów, przeniesienie za wynagrodzeniem kosztów inwestycji na właściciela nieruchomości należy traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy”.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, czynność rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, Gmina będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego na uzgodnionym wynagrodzeniu i rozliczenia tego podatku w deklaracji VAT oraz udokumentowania czynności rozliczenia nakładów fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy czym przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby.

Stosownie do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) – dalej k.c., świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Spod pojęcia świadczenia usług będzie natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Zgodnie bowiem z zasadą prawa „superficies solo cedit” (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) wszystko to co zostało trwale z gruntem złączone stanowi jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonał modernizacji i poniósł nakłady na nieruchomość, która nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi. W świetle powołanych przepisów, należy zwrócić uwagę, iż nakłady poniesione przez Wnioskodawcę w wydzierżawianej nieruchomości nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym, które są sumą wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w stosunku do niestanowiącego jego własności środka trwałego. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Wnioskodawcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu regulacji o VAT.

W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy o VAT należy zatem przyjąć, iż przeniesienie nakładów poniesionych w obcych środkach trwałych nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Nie zmienia to jednak faktu, że nakłady są prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Jak wynika z art. 232 § 1 k.c., grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

W myśl natomiast § 2 powołanego przepisu, w wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

Zgodnie z art. 235 § 1 k.c., budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Stosownie do treści § 2 powołanego wyżej przepisu, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W latach 2012 – 2013 Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na modernizacji sali widowiskowo-kinowej Miejskiego Centrum Kultury (MCK). Inwestycja została sfinansowana ze środków własnych Gminy oraz z dofinansowania otrzymanego z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Inwestycja została zakończona i oddana do używania w roku 2013. Gmina nie jest udziałowcem w MCK. Gmina do tej pory nie odliczyła (odzyskała) podatku VAT naliczonego związanego z Inwestycją. Inwestycja została zrealizowana w budynku Domu Kultury, który jest własnością (MCK). Własność Budynku została nabyta przez MCK od Gminy przy zawieraniu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i jest związana z prawem użytkowania wieczystego gruntu. MCK jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, uchwały Rady Miasta w sprawie połączenia instytucji kultury i utworzenia Miejskiego Centrum Kultury oraz uchwały Rady Miasta w sprawie statutu Miejskiego Centrum Kultury. Zgodnie ze statutem MCK, bezpośredni nadzór nad tą jednostką sprawuje Burmistrz Miasta. MCK kieruje Dyrektor, który jest powoływany i odwoływany przez Burmistrza. Od samego początku, tj. od momentu rozpoczęcia realizacji Inwestycji, strony (tj. Gmina i MCK) zakładały, że po zakończeniu Inwestycji zostanie między nimi dokonane rozliczenie nakładów poniesionych przez Gminę na Budynek. Rozliczenie nakładów zostałoby przeprowadzone w ten sposób, że na mocy porozumienia (umowy) pomiędzy Gminą a MCK, Gmina przeniosłaby na MCK nakłady związane z modernizacją Budynku w zamian za wynagrodzenie płatne przez MCK na rzecz Gminy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy czynność rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym, Gmina powinna naliczyć podatek należny na uzgodnionym wynagrodzeniu i rozliczyć ten podatek w deklaracji VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy zauważyć, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca dokonując modernizacji sali widowiskowo-kinowej znajdującej się w budynku będącym własnością MCK w zamian za wynagrodzenie wyświadczył odpłatną usługę, o której mowa w cyt. powyżej art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem w sytuacji odpłatnego wykonania przez Wnioskodawcę na rzecz MCK usługi w postaci modernizacji sali widowiskowo-kinowej, znajdującej się w budynku należącym do MCK mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bezpośrednim i ekwiwalentnym, polegającym na rozliczeniu nakładów dokonanych przez Wnioskodawcę na rzecz MCK, w zamian za które Zainteresowany otrzyma wynagrodzenie.

Zatem przekazanie za wynagrodzeniem poniesionych nakładów na rzecz MCK, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Obciążenie z tytułu świadczenia usług, nazwane przez Wnioskodawcę rozliczeniem nakładów, nie zostało wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objęte obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że odpłatna czynność rozliczenia nakładów poniesionych na salę widowiskowo-kinową, stanowi/będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku. Tym samym Zainteresowany powinien naliczyć podatek należny na uzgodnionym wynagrodzeniu i rozliczyć ten podatek w deklaracji VAT.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sprawy dokumentowania czynności rozliczania nakładów fakturą VAT.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności rozliczenia nakładów za wynagrodzeniem pomiędzy Gminą a MCK za odpłatne świadczenie usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w części dotyczącej:

obowiązku podatkowego z tytułu rozliczenia nakładów pomiędzy Gminą a MCK (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w celu realizacji Inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
ustalenia, czy pomiędzy Gminą a MGOK występuje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

zostały wydane w dniu 27 czerwca 2014 r. interpretacje nr: ILPP1/443-236/14-5/AI, ILPP1/443-236/14-6/AI oraz ILPP1/443-236/14-7/AI.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin