Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-513/14-2/MP
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania transakcji przeniesienia własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania transakcji przeniesienia własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Decyzją wydaną z upoważnienia Starosty z dnia 21 sierpnia 2012 roku na wniosek Izabeli i Jeremiego małżonków na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r., poz. 83) przekształcono w prawo własności prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej w M. , oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr 4004/76,4004/77 i 4004/78 o łącznej powierzchni 0,5349 ha, zapisanej w księdze wieczystej , będącej w użytkowaniu wieczystym Izabeli i Jeremiego.

Z tytułu przekształcenia ustalono opłatę w wysokości 285 874 zł, która na wniosek użytkowników wieczystych została rozłożona na 240 rat miesięcznych. Wierzytelność Skarbu Państwa z tytułu rozłożenia opłaty na raty w kwocie 284 682,46 zł wraz z oprocentowaniem została zabezpieczona poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości objętej przekształceniem. Hipoteka ta została wpisana w dziale IV księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Następnie, na podstawie ostatecznej decyzji Starosty z dnia 22 października 2012 roku, wydanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687), zezwolono Miastu na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie dróg gminnych w M., a działki nr 4004/176,4004/177,4004/179 i 4004/180 w M., przeznaczone pod drogę, z mocy prawa stały się własnością Miasta M.. Powyższe działki zostały wydzielone z działek nr 4004/76,4004/77 i 4004/78 stanowiących własność Izabeli . i Jeremiego. Starosta decyzją z dnia 25 lipca 2013 roku ustalił odszkodowanie na rzecz Izabeli i Jeremiego za działki nr 4004/176,4004/177,4004/179 i 4004/180 w M. w wysokości 5 644,80 zł.

Zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych odszkodowanie przysługuje dotychczasowym właścicielom, użytkownikom wieczystym i osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. Na podstawie art. 18 ust. 1c tej ustawy, jeżeli na nieruchomości przejętej w trybie wyżej wymienionej ustawy jest ustanowiona hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.

W związku z tym, że w dziale IV księgi wieczystej wpisana była hipoteka przymusowa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę w kwocie 284.682,46 zł wraz z oprocentowaniem wynikająca z decyzji Starosty z dnia 21 sierpnia 2012 roku o przekształceniu w prawo własności prawa użytkowania wieczystego, Starosta zobowiązał Burmistrza Miasta M. do wypłaty ustalonego odszkodowania na rzecz wierzyciela hipotecznego - Skarbu Państwa a nie na rzecz właścicieli nieruchomości Izabeli i Jeremiego.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wierzyciel hipoteczny - Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę otrzymał odszkodowanie od Burmistrza Miasta, po czym zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) jako zarejestrowany czynny podatnik VAT (Powiat - Skarb Państwa,) wystawił w dniu 31 grudnia2013 r. Burmistrzowi Miasta fakturę VAT na kwotę odszkodowania w wysokości 5 644,40 zł. Przedmiotowa czynność przeniesienia prawa własności ww. działek w zamian za odszkodowanie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT, tj.: 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Podatek VAT w wysokości 1 055,53 zł został odprowadzony 25 stycznia 2014 r. do Urzędu Skarbowego. Pozostała z odszkodowania kwota netto została zaliczona na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak powinna być udokumentowana dostawa działek nr 4004/176,4004/177, 4004/179 i 4004/180 w M. w związku z decyzją Starosty z dnia 25 lipca 2013 roku ?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek nr 4004/176, 4004/177, 4004/179 i 4004/180 w powinna zostać udokumentowana przez Powiat – Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę o fakturą VAT w kwocie 5 644,40 zł brutto, stawka VAT podstawowa – 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
• wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
• wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
• wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
• ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną . Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że decyzją Starosty z dnia 21 sierpnia 2012 roku przekształcono w prawo własności prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa, będacej w użytkowaniu wieczystym małżonków.

Z tytułu przekształcenia ustalono opłatę w wysokości 285 874 zł, która na wniosek użytkowników wieczystych została rozłożona na 240 rat miesięcznych. Wierzytelność Skarbu Państwa z tytułu rozłożenia opłaty na raty wraz z oprocentowaniem została zabezpieczona poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości objętej przekształceniem.

Następnie, na podstawie ostatecznej decyzji Starosty z dnia 22 października 2012 rok, wydanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687), zezwolono Miastu na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie dróg gminnych, a działki nr 4004/176,4004/177,4004/179 i 4004/180 przeznaczone pod drogę, z mocy prawa stały się własnością Miasta . Powyższe działki zostały wydzielone z działek nr 4004/76,4004/77 i 4004/78 stanowiących własność małźonków . Starosta decyzją z dnia 25 lipca 2013 roku ustalił odszkodowanie na rzecz Izabeli i Jeremiego za działki nr 4004/176,4004/177,4004/179 i 4004/180 w wysokości 5 644,80 zł.

W związku z tym, że w dziale IV księgi wieczystej wpisana była hipoteka przymusowa na rzecz Skarbu Państwa wynikająca z decyzji Starosty o przekształceniu w prawo własności prawa użytkowania wieczystego, Starosta zobowiązał Burmistrza Miasta do wypłaty ustalonego odszkodowania na rzecz wierzyciela hipotecznego - Skarbu Państwa a nie na rzecz właścicieli nieruchomości.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wierzyciel hipoteczny - Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę otrzymał odszkodowanie od Burmistrza Miasta i wystawił w dniu 31 grudnia 2013 r. Burmistrzowi Miasta fakturę VAT na kwotę odszkodowania w wysokości 5 644,40 zł. Przedmiotowa czynność przeniesienia prawa własności ww. działek w zamian za odszkodowanie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką Vat, tj.: 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o Vat.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii udokumentowania ww. dostawy działek.

W przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości na cele dróg publicznych zasadnicze znaczenie mają ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( Dz. U. z 2013 r. poz. 687) oraz ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Art. 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

• własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
• własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym ustanawianym na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomosci obciążonej hipoteką jest jak najbardziej możliwe.

Jak wskazuje przepis art. 12 ust. 4c ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, jeżeli na nieruchomości lub na prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości zostały ustanowione ograniczone prawa rzeczowe z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna, prawa te wygasają. Tak więc z chwilą uprawomocnienia się decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej hipoteka ustanowiona na nieruchomości, jako ograniczone prawo rzeczowe, wygasa.

Właścicielowi wywłaszczonej nieruchomości, a także osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe przysługuje odszkodowanie.

Na podstawie art. 18 ust. 1c ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, jeżeli na nieruchomości przejętej w trybie tej ustawy jest ustanowiona hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami. Kwotę odszkodowania z tytułu ograniczonych praw rzeczowych wypłaca się osobom, którym te prawa przysługiwały.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Miasta za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Właścicielem nieruchomości przejętej na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie dróg gminnych staje się z mocy prawa Miasto , natomiast dotychczasowy właściciel ma prawo do wypłaty odszkodowania za tę nieruchomość, w wysokości wynikającej z decyzji Starosty .

Obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w stanie prawnym obowiązujacym do 31 grudnia 2013 r. w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał obowiązujące do 31 grudnia 2013 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), regulujące m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnatrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca bedący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W przedstawionych okolicznościach sprawy nabywcą działek będzie Miasto reprezentowane przez Burmistrza tego Miasta. Ponieważ wywłaszczone działki (własność małżonków) objęte zostały hipoteką przymusową na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę , wypłata ustalonego odszkodowania nastąpiła na rzecz wierzyciela hipotecznego tj. Skarbu Państwa.

Przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru w momencie przyznania na rzecz właścicieli nieruchomości odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Dostawa działek 4004/176, 4004/177, 4004/179 i 4004/180 powinna być udokumentowana przez właścicieli tych nieruchomości, a nie przez wierzyciela hipotecznego.Nie ma tutaj znaczenia, że w związku z tym, że na przejętej nieruchomości ustanowiona została hipoteka przymusowa na rzecz Skarbu Państwa, wypłaty ustalonego odszkodowania dokonano na rzecz wierzyciela hipotecznego – Skarbu Państwa, a nie na rzecz właścicieli nieruchomości.

Sposób udokumentowania opisanej transakcji przez właścicieli wywłaszczonych działek (małżonków) nie może być przedmiotem rozpoznania w analizowanej sprawie.

W myśl z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przepis ten wymaga zatem istnienia pomiędzy sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji, a wnioskodawcą, związku wyrażającego się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.