INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), uzupełniony w dniu 6 czerwca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty deklaracji podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy zarejestrowany jest jako podatnik podatku od towarów i usług, co miesiąc składa deklaracje VAT-7 w urzędzie skarbowym. Usługi, które „sprzedaje” dla mieszkańców Gminy (czyli sprzedaż energii cieplnej oraz dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków) są dokumentowane przez Urząd Gminy, ze wskazaniem Jego NIP. Faktury zakupu, wraz z kwotą podatku naliczonego (zakup energii elektrycznej, oleju opałowego) wystawiane są również na Urząd Gminy. W 2011 r. przeprowadzona została inwestycja pn.: „P.”, finansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach PROW 2007-2013. Zrealizowany projekt ma związek z dostawą wody, czyli z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Umowy na ww. inwestycję zawierane były przez Gminę z Jej NIP. Faktury dotyczące realizacji projektu zawierają podatek naliczony i były wystawione na Gminę, gdyż takie wymogi postawiła instytucja przydzielająca środki finansowe z budżetu Unii Europejskiej na tą inwestycję. Nadzór nad inwestycją w zakresie merytorycznym i finansowym sprawowali pracownicy Urzędu Gminy. W związku z opinią, że to nie Urząd Gminy powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lecz Gmina, Urząd zamierza wyrejestrować się z dniem 31 maja 2012 r. i z dniem 1 czerwca 2012 r. zarejestrować Gminę jako podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do złożenia korekty deklaracji VAT-7 (z podaniem NIP Gminy oraz wskazaniem Gminy jako podatnika podatku od towarów i usług) odpowiedniej deklaracji za 2011 r., złożonej pierwotnie przez Urząd Gminy, który w 2011 r. był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (korekta deklaracji będzie dotyczyła odliczenia podatku naliczonego w związku z inwestycją przeprowadzoną w 2011 r., gdzie faktury zakupu zostały wystawione na Gminę z Jej NIP)...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym może złożyć korektę deklaracji VAT-7 za 2011 r., która będzie dotyczyła odzyskania podatku naliczonego, zawartego w fakturach zakupu z 2011 r. wystawionych na Gminę z Jej NIP, pomimo tego, że za dany okres deklaracja sporządzona była przez Urząd Gminy z Jego NIP. Gmina podniosła, iż mimo niesłusznej wcześniejszej rejestracji Urzędu Gminy jako podatnika VAT czynnego zachowana jest „ciągłość podatnika” podatku od towarów i usług ze względu na tożsamość, gdyż Urząd działa jako reprezentant Gminy i nie istnieje odrębna od podmiotowości Gminy podmiotowość Urzędu Gminy. Wskazała, iż tym samym wyrejestrowanie Urzędu Gminy jako podatnika i jednoczesne zarejestrowanie Gminy ma charakter jedynie technicznej czynności mającej na celu uporządkowanie rozliczenia z tytułu podatku od towarów i usług. Pozwala to na zachowanie ciągłości rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług i nie ma wpływu na poprawność rozliczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy). Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). Gmina natomiast jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, wobec czego nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 powołanej ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu miejskiego. Urząd nie jest jednak jednostką organizacyjną w rozumieniu cytowanego wyżej art. 9 ustawy o samorządzie gminnym, lecz wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Stąd też urząd jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu miejskiego, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu miejskiego. Jednak zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego gmina, nie zaś urząd miejski będący jedynie jej aparatem pomocniczym.

W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. z 2006 r. Nr 142, poz. 1020 ze zm.) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Gmina (jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy.

Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu miejskiego) jest wyłącznie gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Z uwagi na to, że nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, zarówno gmina, jak i urząd, w związku ze swoimi działaniami powinny sporządzać jedno rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług. Jednakże w deklaracji VAT powinien być podawany numer identyfikacji podatkowej tej osoby prawnej, w imieniu której wykonywane są czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, tj. numer nadany gminie.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji, w myśl § 2 powołanego artykułu, następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Wskazane przepisy regulują w sposób ogólny prawo do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym stosownie do art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja Podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Błąd ten może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już jej wypełnieniu, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę jej złożenia.

Z treści wniosku wynika, że Urząd Gminy zarejestrowany jest jako podatnik podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT-7. Świadczone usługi dla mieszkańców Gminy (czyli sprzedaż energii cieplnej oraz dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków) są dokumentowane przez Urząd Gminy, ze wskazaniem Jego NIP. Faktury zakupu, wraz z kwotą podatku naliczonego (zakup energii elektrycznej, oleju opałowego) wystawiane są na rzecz Urząd Gminy. W 2011 r. przeprowadzona została inwestycja finansowana ze środków Unii Europejskiej związana z dostawą wody, czyli z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Umowy na ww. inwestycję zawierane były przez Gminę (z nr NIP Gminy). Faktury dotyczące realizacji projektu (zawierające podatek naliczony) były wystawione na Gminę z Jej NIP, gdyż takie wymogi postawiła instytucja przydzielająca środki finansowe. Nadzór nad inwestycją w zakresie merytorycznym i finansowym sprawowali pracownicy Urzędu Gminy. W związku z opinią, że to nie Urząd Gminy powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lecz Gmina, Urząd zamierza wyrejestrować się z dniem 31 maja 2012 r. i z dniem 1 czerwca 2012 r. zarejestrować Gminę jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż pomimo formalnych nieprawidłowości związanych z faktem, iż w tej konkretnej sytuacji to Urząd był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i złożył deklarację dla podatku od towarów i usług - nie ulega wątpliwości, że złożone przez Urząd rozliczenie było rozliczeniem Gminy – jako podatnika. Wobec powyższego uznać należy, iż Gmina, która w związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi była i jest podatnikiem oraz dokona obecnie rejestracji jako podatnik VAT czynny, będzie miała prawo do złożenia korekty deklaracji VAT-7 złożonej w 2011 r. przez Urząd Gminy.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zasadności prawa do odliczenia przez Gminę podatku naliczonego w związku ze zrealizowan1)ą inwestycją i sposobu dokonania korekty deklaracji VAT-7, gdyż w tym zakresie nie przedstawiono stanowiska i nie zadano pytania, a fakt ten przyjęto jako element zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.