Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-332/14/SD
z 17 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 marca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z uiszczaniem opłat z tytułu usług consultingowych oraz szkoleniowo-technicznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z uiszczaniem opłat z tytułu usług consultingowych oraz szkoleniowo-technicznych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką A, która jest rezydentem rosyjskim. Przedmiotem umowy jest zakup usług consultingowych oraz usług techniczno-szkoleniowych. Usługi consultingowe tj. konsultacje w zakresie obsługi programu komputerowego który ma na celu usprawnienie zarządzania operacjami produkcji, łańcucha dostaw, finansów, klientów, technologii i wyników działalności. Usługi szkoleniowo-techniczne tj. przygotowanie pracowników w zakresie obsługi programu, a w szczególności do opracowywania specjalistycznych raportów, modyfikowania procedur oraz wprowadzania nowych rozwiązań biznesowych. Podsumowując, umowa reguluje zasady dostarczania przez Spółkę A wsparcia technicznego oraz pomocy przy obsłudze programu komputerowego.

Program ten służy do sortowania i wyszukiwania danych, drukowaniu grup danych oraz raportów z bazy danych. Spółka A zgodnie z zawartą umową, za usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy otrzymuje umówione wynagrodzenie.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca nie uzyskuje prawa do jakiejkolwiek zmiany, sprzedaży, sublicencjonowania, ani innego komercyjnego wykorzystania lub udostępniania programu. Korzystanie z programu oraz nabytej wiedzy technicznej następuje wyłącznie na potrzeby własnej działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada ważny certyfikat rezydencji podatkowej Spółki A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania, jako płatnik, zryczałtowanego podatku na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (podatek u źródła) w związku z uiszczaniem opłat z tytułu usług consultingowych oraz szkoleniowo-technicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają (art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), m.in. przychody osiągane przez nierezydentów w Polsce z praw autorskich lub praw pokrewnych (w tym również ze sprzedaży tych praw), z należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Stawka podatku wynosi 20% należności brutto. Przy czym przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) zawartych przez Polskę (art. 21 ust. 2 updop). Oznacza to w praktyce, że zapisy UPO mają moc nadrzędną nad zapisami ustawy.

W związku z faktem, że uzyskującym dochody w analizowanej sytuacji jest rezydent podatkowy Federacji Rosyjskiej, analizie poddać należy zapisy UPO zawartej pomiędzy Polską, a Rosją.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 22 maja 1992 r. (Dz.U. 1993 r., Nr 125, poz. 569 ze zm.), należności z tytułu praw autorskich i licencji mogą być także opodatkowane w tym umawiającym się państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego państwa, lecz ustalony w ten sposób podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto dochodu z tego tytułu.

Należy zatem rozstrzygnąć, czy w analizowanej sytuacji wypłacane przez Spółkę należności stanowią należności licencyjne w rozumieniu wspomnianej umowy i podlegają opodatkowaniu stawką 10%, czy też nie stanowią należności licencyjnych i nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle art. 11 ust. 2 UPO, określenie „należności autorskie i licencyjne”, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz z filmami i taśmami dla radia lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Ta definicja należności z tytułu praw autorskich i licencji, nie wymienia usług consultingowych oraz usług techniczno-szkoleniowych. Kolejny ustęp uzupełnia ww. definicję w następujący sposób: „postanowienia tego artykułu mają zastosowanie również do należności uzyskiwanych za usługi techniczne, świadczone w wyniku sprzedaży, wykorzystania lub udostępnienia do wykorzystania, jak również przekazania informacji, o czym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu”. Powyższa definicja odnosi się do usług technicznych, ale świadczonych w wyniku sprzedaży, wykorzystania oraz przekazywania informacji o których mowa w ust 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi consultingowe oraz usługi techniczno-szkoleniowe nie mieszczą się w tej definicji. Nie mieszczą się również w definicji know-how. Zdaniem Spółki, należy je traktować jako umowę o świadczenie usług.

Analizując definicję know-how zawartą w słowniku języka polskiego tj. „praktyczna umiejętność lub wiedza w zakresie technologii produkcji lub technik zarządzania”, oraz definicję zawartą w ustawodawstwie Komisji Wspólnot Europejskich, gdzie przez know-how rozumie się zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie, należy stwierdzić, że Spółka A w ramach usług wykonywanych na podstawie zawartej umowy, świadczy czynności w zakresie ogólnie rozumianego doradztwa (wsparcie, koordynowanie, konsultacje). Nie jest natomiast przedmiotem umowy nabycie utrwalonej wiedzy, aby spełniała ona kryterium poufności i istotności, a zatem kwalifikowała się jako know-how.

W związku z przedstawionymi powyżej argumentami należy wskazać, że nie ma podstaw do uznania, że wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie dla Spółki A stanowi należność licencyjną. Tym samym Wnioskodawca nie powinien pobierać podatku źródłowego od kwot wypłacanych dla kontrahenta. Wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie podlega zgodnie z art. 5 UPO opodatkowaniu wyłącznie w Federacji Rosyjskiej, jako zysk Spółki A. Wnioskodawca powinien jednak posiadać certyfikat rezydencji Spółki A, aby być uprawniony do niepobierania podatku źródłowego.

W świetle powyższych rozważań Wnioskodawca uznał, że w opisanej sytuacji nie jest obowiązany do pobrania podatku u źródła od wynagrodzeń wypłacanych Spółce A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.