2014.05.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-154/14/LSz
z 13 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości wystawienia przez Wnioskodawcę w momencie zwrotu pieniędzy faktur korygujących dokumentujących zwrot wpłaconych zaliczek oraz skorygowania podatku VAT – jest nieprawidłowe,
możliwości wystawienia przez Wnioskodawcę w 2014 r. na podstawie umowy cesji pomiędzy osobą fizyczną A i osobą fizyczną B, faktur korygujących na osobę fizyczną A i faktury na osobę fizyczną B oraz wykazania tych dokumentów w deklaracji VAT-7 w jednym miesiącu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia otrzymanych zaliczek otrzymanych z tytułu planowanej dostawy lokalu handlowo-usługowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Prowadzi działalność deweloperską w formie spółki jawnej - ułomna osoba prawna. W 2007 roku spółka zawarła z osobą fizyczną umowę rezerwacyjną na zakup lokalu handlowo-usługowego. Zgodnie z tą umową osoba fizyczna A (Kupujący) wpłaciła na konto Spółki zaliczkę. Data wpływu zaliczki lipiec 2007 r. Spółka wystawiła fakturę VAT dokumentującą wpływ zaliczki na rachunek bankowy Spółki i odprowadziła podatek do Urzędu Skarbowego.

Następnie Spółka w roku 2008 zawarła umowę przedwstępną sprzedaży na zakup tego lokalu handlowo-usługowego i zgodnie z tą umową osoba fizyczna A wpłacała zaliczki a Spółka wystawiała faktury VAT i odprowadzała podatek do Urzędu Skarbowego.

Data wpłat zaliczek to 2008 rok i ostatnia wpłata 2010 rok. W momencie wpływu zaliczek były wystawiane Faktury VAT na osobę fizyczną nie dokonującą odliczenia podatku od towarów i usług.

Spółka nie przeniosła na osobę fizyczną A własności tego lokalu handlowo-użytkowego (nie doszło do podpisania umowy przenoszącej własność - nie podpisano aktu notarialnego, ani też nie wydano lokalu, nie doszło do przeniesienia posiadania).

Osoba fizyczna A w roku 2014 zgłosiła problem z przystąpieniem do podpisania aktu notarialnego. Spółka rozważa następujące scenariusze rozwiązania sytuacji:

Spółka oddaje pieniądze osobie fizycznej A i wystawia faktury korygujące wpłacone zaliczki w 2007, 2008 i 2010 roku;
Osoba fizyczna A przedstawia Spółce umowę cesji i w miejsce osoby fizycznej A, występuje osoba fizyczna B, która przystępuje do podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność. Spółka na podstawie umowy cesji (w dacie tej umowy w 2014 roku) wystawia faktury korygujące na te wpłaty na osobę fizyczną A i faktury na nowego nabywcę osobę fizyczną B. Nie dochodzi do fizycznego przepływu pieniędzy tzn. brak fizycznego przepływu środków uprzednio wpłaconych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka oddając osobie fizycznej A całą kwotę wpłaconych zaliczek w 2007, 2008 i 2010 roku może wystawić faktury korygujące te zaliczki w roku 2014 - w momencie zwrotu pieniędzy i tym samym skorygować podatek VAT?
Czy Spółka na podstawie umowy cesji pomiędzy osobą fizyczną A i osobą fizyczną B może w 2014 roku wystawić faktury korygujące na osobę fizyczną A oraz faktury na osobę fizyczną B wykazując oba te dokumenty na deklaracji VAT-7 w jednym miesiącu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka w przypadku zwrotu pieniędzy (pytanie 1) jest zobowiązana wystawić faktury korekty dokumentujące ten zwrot. Wystawienie faktur korygujących następuje w dacie fizycznego przepływu gotówki i Spółka może skorygować podatek VAT na deklaracji VAT-7 w dacie wystawienia faktury korygującej, będącej datą zwrotu pieniędzy.

W przypadku zawarcia umowy cesji między osobą fizyczną A i osobą fizyczną B (pytanie 2), Spółka nie zwracając środków pieniężnych (nie dochodzi do przepływu gotówki) jest zobowiązana wystawić faktury korygujące na osobę fizyczną A oraz fakturę właściwą na osobę fizyczną B w dacie zawarcia umowy cesji. Spółka w dacie umowy cesji wykazuje na jednej deklaracji VAT-7 faktury korygujące na osobę fizyczną A i fakturę na osobę fizyczną B.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług art. 19a pkt 8 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zaliczki lub przedpłaty:

„Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4”.

Na podstawie art. 106j cytowanej ustawy gdy dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty podatnik wystawia fakturę korygującą, która zawiera przyczynę korekty. Jak wynika z przytoczonych przepisów (art. 106b) podatnik jest obowiązany wystawić fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub świadczenia usług w przypadku otrzymania całości lub części zapłaty (zaliczki) przed dokonaniem czynności tj. przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki.

Ponieważ między Spółką a osobą fizyczną A nie dojdzie ostatecznie do żadnej transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (umowa przedwstępna nie zostanie zrealizowana) to po zawarciu umowy cesji Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktur korygujących do wcześniej wystawionych faktur na otrzymane zaliczki. Po zawarciu umowy cesji Spółka musi wystawić fakturę na osobę fizyczną B - czyli na podmiot, który w rzeczywistości będzie nabywać nieruchomość. Spółka mimo, że nie dochodzi do fizycznego przepływu pieniędzy (umowa cesji) jest zobowiązana wystawić faktury korygujące na osobę fizyczną A i faktury na osobę fizyczną B w momencie umowy cesji. W przepisach o VAT nie ustalono jakiegokolwiek terminu określającego, kiedy podatnik ma sporządzić fakturę korygującą po zaistnieniu zdarzenia. Można z nich wnioskować że taka korekta powinna być sporządzona jak najszybciej.

Reasumując:

Pytanie 1. Spółka zwracając osobie fizycznej A pieniądze w momencie zwrotu pieniędzy wystawia faktury korygujące, zmniejszając podstawę opodatkowania i kwotę podatku VAT wykazywaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7.

Pytanie 2. Spółka w momencie umowy cesji między osobą fizyczną A i osobą fizyczną B wystawia faktury korygujące na osobę fizyczną A zmniejszając podstawę opodatkowania i kwotę podatku VAT wykazywaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7. W tym samym momencie wystawia fakturę na osobę fizyczną B zwiększając podstawę opodatkowania i kwotę podatku VAT wykazywaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

za nieprawidłowe - w zakresie możliwości wystawienia przez Wnioskodawcę w momencie zwrotu pieniędzy faktur korygujących dokumentujących zwrot wpłaconych zaliczek oraz skorygowania podatku VAT,
za nieprawidłowe w zakresie możliwości wystawienia przez Wnioskodawcę w 2014 r. na podstawie umowy cesji pomiędzy osobą fizyczną A i osobą fizyczną B, faktur korygujących na osobę fizyczną A i faktury na osobę fizyczną B oraz wykazania tych dokumentów w deklaracji VAT-7 w jednym miesiącu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ww. ustawy obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ww. ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Stosownie do art. 29a ust. 13 ww. ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W myśl art. 29a ust. 14 ww. ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.,

W myśl ww. przepisu podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 3 ww. ustawy obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Dane, które powinna faktura zawierać zostały określone w obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., art. 106e ust. 1 ustawy o VAT:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem;

16.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;

17.w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;

18.w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;

19.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20.w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21.w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22.w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23.w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;

24.w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

W myśl art. 106f ust. 1 cyt. ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1.dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;

2.otrzymaną kwotę zapłaty;

3.kwotę podatku wyliczoną według wzoru:

KP = (ZB x SP) / (100 + SP)

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku;

4.dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

W myśl art. 106f ust. 2-4 cyt. ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), przepisy art. 106e ust. 1 pkt 16-21 i 24 oraz ust. 2-6, 10 i 11 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

W myśl art. 106i. ust. 2 cyt. ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Stosownie do art. art. 106i. ust. 7 cyt. ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy o VAT, obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Jak wynika z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W celu wykonania tego obowiązku, stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przepisów powyższych wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, w celu wykonania ciążącego na nim obowiązku rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy, winien złożyć deklarację podatkową, w której winien ująć wszystkie czynności, co do których obowiązek podatkowy powstał w okresie, którego dotyczy ta deklaracja.

W myśl art. 109 ust. 3 cyt. ustawy (obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ustawodawca powyższym przepisem art. 109 ust. 3 ustawy o VAT nakłada na podatnika obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, obejmującej m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego. Wprawdzie ustawodawca nie określił formy w jakiej ewidencja powinna być prowadzona, ale istotne jest aby zawierała wszystkie wymienione w powyższym przepisie elementy.

Ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, winna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu jak i dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

Stosownie do art. 112a ust. 1 ustawy o VAT (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

-w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno -podatkowego.

W kwestii przedawnienia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 2010 r. w sprawie C-472/08.

W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że artykuł 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, wyznaczającym trzyletni termin przedawnienia na wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty VAT nienależnie pobranej przez organy administracji skarbowej tego państwa.

Termin taki sam w sobie nie jest w stanie praktycznie uniemożliwić lub nadmiernie utrudnić wykonywania prawa do odliczenia, ponieważ trzyletni termin przedawnienia może w zasadzie umożliwić każdemu przeciętnie uważnemu podatnikowi skuteczne dochodzenie uprawnień przysługujących mu w porządku prawnym Unii.

Skoro TSUE za zgodny z zasadami uznał 3-letni okres przedawnienia, to tym bardziej za taki należy uznać termin 5-letni przewidziany w polskich przepisach podatkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca - zarejestrowany czynny podatnik VAT prowadzący działalność deweloperską - zawarł w 2007 r. z osobą fizyczną umowę rezerwacyjną na zakup lokalu handlowo-usługowego. Zgodnie z tą umową osoba fizyczna A (Kupujący) wpłaciła na konto Wnioskodawcy zaliczkę. Data wpływu zaliczki lipiec 2007 r. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT dokumentującą wpływ zaliczki na rachunek bankowy Wnioskodawcy i odprowadził podatek do Urzędu Skarbowego. Następnie Wnioskodawca w 2008 r. zawarł umowę przedwstępną sprzedaży lokalu handlowo-usługowego i zgodnie z tą umową osoba fizyczna A wpłacała zaliczki a Wnioskodawca wystawiał faktury i odprowadzał podatek do Urzędu Skarbowego. Data wpłat zaliczek to 2008 rok i ostatnia wpłata 2010 rok. W momencie wpływu zaliczek były wystawiane faktury na osobę fizyczną nie dokonującą odliczenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie przeniósł na osobę fizyczną A własności tego lokalu handlowo-użytkowego (nie doszło do podpisania umowy przenoszącej własność - nie podpisano aktu notarialnego, ani też nie wydano lokalu, nie doszło do przeniesienia posiadania). Osoba fizyczna A w 2014 r. zgłosiła problem z przystąpieniem do podpisania aktu notarialnego.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii:

1.możliwości oddania w całości wpłaconych zaliczek osobie fizycznej A i wystawienia faktur korygujących wpłaty przez nią zaliczek w 2007 r., 2008 r. i 2010 r.

lub

2.wystawienia faktur korygujących dokumentujących wpłaty zaliczek na osobę fizyczną A i faktury na nowego nabywcę osobę fizyczną B, która to osoba fizyczna B wstępuje w miejsce osoby fizycznej A na podstawie umowy cesji (w dacie tej umowy w 2014 roku). Osoba fizyczna B przystępuje do podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu. Nie dochodzi do fizycznego przepływu pieniędzy tzn. brak fizycznego przepływu środków uprzednio wpłaconych.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że co do zasady zwrot zaliczki kontrahentowi należy udokumentować fakturą korygującą oraz uwzględnić tę korektę w odpowiedniej deklaracji podatkowej w oparciu o art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.

Nie można jednak rozliczeń podatkowych dokonywać w oderwaniu od innych przepisów prawa podatkowego, w tym powołanych w niniejszej interpretacji przepisów dotyczących przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, jak również przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego odnośnie sytuacji dotyczącej zwrotu wpłaconych zaliczek osobie fizycznej A i wystawienia faktur korygujących wpłaty przez nią zaliczek w 2007 r., 2008 r. i 2010 r. należy zauważyć, że z końcem 2013 roku przedawnieniu uległy rozliczenia podatkowe do listopada 2008 r. włącznie.

Zatem biorąc pod uwagę art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa od 1 stycznia 2014 r. nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do skorygowania rozliczeń w zakresie podatku VAT za 2007 r. oraz 2008 r. do listopada włącznie, bowiem zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu na mocy ww. art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa z dniem 31 grudnia 2013 r.

Zatem nawet jeżeli Wnioskodawca wystawiłby faktury VAT korygujące w związku ze zwrotem zaliczek, od których obowiązek podatkowy powstał w okresie do listopada 2008 r., brak jest podstaw do rozliczenia tych korekt w deklaracji VAT ze względu na upływ okresu przedawnienia.

Prawo do złożenia korekty istnieje bowiem dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności, czyli z pierwszym dniem następnego roku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Bieg terminu przedawnienia, zgodnie z art. 70 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego. Bieg terminu przedawnienia, zgodnie z art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje również zawieszony zgodnie z art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem:

wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.

Zatem jeśli u Wnioskodawcy nie wystąpiły żadne okoliczności przerywające lub zawieszające bieg terminu przedawnienia w przedmiotowej sprawie, to Wnioskodawca nie ma prawa do wystawienia po dniu 31 grudnia 2013 r. faktur korygujących do faktur zaliczkowych objętych okresem przedawnienia.

Jednocześnie Wnioskodawca ma prawo do wystawienia faktur korygujących faktury zaliczkowe, co do których obowiązek podatkowy przypadał w okresach od grudnia 2008 r. i odpowiedniego ich rozliczenia w deklaracjach dla podatku VAT.

W sytuacji wystawienia faktur korygujących wpłaty zaliczek dokonanych przez osobę fizyczną A zmniejszających podstawę opodatkowania począwszy od grudnia 2008 r. Wnioskodawca winien skorygować podatek VAT w deklaracji VAT-7 - zgodnie z art. 29a ust. 13 ww. ustawy o VAT – tj. pod warunkiem posiadania potwierdzenia otrzymania faktur korygujących przez osobę fizyczną A, dla której wystawiono te faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może w całości zwrócić osobie fizycznej A pieniądze i w momencie zwrotu pieniędzy wystawić faktury korygujące, zmniejszając podstawę opodatkowania VAT i kwotę podatku VAT wykazaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie sytuacji, w której Wnioskodawca ma zamiar wystawić faktury korygujące dokumentujące wpłaty zaliczek na osobę fizyczną A i fakturę na nowego nabywcę osobę fizyczną B, która to osoba fizyczna B wstępuje w miejsce osoby fizycznej A na podstawie umowy cesji (w dacie tej umowy w 2014 roku) i osoba fizyczna B przystępuje do podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu, ale nie dojdzie w przedmiotowej sytuacji do fizycznego przepływu pieniędzy stwierdzić należy, że w przypadku odstąpienia od umowy czy przeniesienia prawa z takiej umowy wynikających na osobę trzecią (cesja) ustawodawca przewidział możliwość korygowania wystawionych faktur za pomocą faktury korygującej.

Z powołanego art. 106j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, że faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego tj. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

W przedmiotowej sytuacji, w której z dniem otrzymania od osoby fizycznej A zaliczek na poczet przyszłej dostawy towaru (lokalu) powstał u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tego tytułu, Wnioskodawca wystawił faktury na rzecz osoby fizycznej A - dokumentujące wpłaty zaliczek przez osobę fizyczną A. Jednakże w przypadku decyzji osoby fizycznej A, że w transakcji udział weźmie osoba fizyczna B, lokal sprzedawany jest osobie fizycznej B, a postanowienia umowy zwartej z osobą fizyczną A tracą moc.

W sprawie niniejszej bezsporne jest, że otrzymanie zaliczek związane jest z przyszłą dostawą towaru, zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktury dokumentujące zaliczki zostały wystawione w wyniku błędu lub pomyłki. Z kolei utratę mocy wiążącej umowy (wygaśnięcie jej postanowień) należy traktować jako zdarzenie, które wywołuje określone skutki podatkowe. Otrzymana zaliczka staje się z tym dniem kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona nabywcy.

Z powołanych przepisów wynika, że zwrot zaliczki sprzedawca jest zobowiązany udokumentować fakturą korygującą, przy czym należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują kwestii formy, w jakiej ma się odbyć zwrot zaliczki.

Zwrotem zaliczki będzie więc również pozostawienie kwoty do dyspozycji nabywcy.

W rozpatrywanej sprawie osoba fizyczna A wyrażając wolę na przeniesienie swoich praw na rzecz osoby fizycznej B (osoby trzeciej) zaakceptowała fakt, że w wyniku zawartej umowy osoba trzecia (wstępujący) wstąpiła w miejsce osoby fizycznej A (ustępującego) we wszystkie jego dotychczasowe zobowiązania wynikające z umowy przedwstępnej sprzedaży.

W wyniku powyższego nie dojdzie do dostawy lokalu na rzecz osoby fizycznej A a w wyniku cesji zaliczki te Wnioskodawca uzna jako część ceny przyszłej dostawy realizowanej na rzecz nowego nabywcy (osoby fizycznej B).

W konsekwencji powyższego co do zasady zastosowanie znajdzie przepis art. 106j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, podatnik wystawia fakturę korygującą. Zatem w sytuacji, gdy umowa sprzedaży, tytułem której osoba fizyczna A dokonywała zapłaty zaliczek nie dochodzi do skutku, Wnioskodawca co do zasady powinien wystawić faktury korygujące wpłaty zaliczek dokonanych przez osobę fizyczną A i jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury na osobę fizyczną gdyż kwoty te staną się zaliczkami „nowowpłaconymi” przez osobę fizyczną B.

Jednocześnie należy powtórzyć, że prawo do złożenia korekty istnieje dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia jak już wskazano w niniejszej interpretacji wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem jeśli u Wnioskodawcy nie wystąpiły żadne okoliczności przerywające lub zawieszające bieg terminu przedawnienia w przedmiotowej sprawie, to Wnioskodawca nie ma prawa do korygowania po dniu 31 grudnia 2013 r. rozliczeń podatkowych objętych okresem przedawnienia.

Zatem nawet jeśli Wnioskodawca wystawiłby faktury VAT korygujące w związku ze zwrotem zaliczek (cesją na nowego nabywcę), od których obowiązek podatkowy powstał w okresie do listopada 2008 r., brak jest podstaw do rozliczenia tych korekt w deklaracji VAT ze względu na upływ okresu przedawnienia.

Jednocześnie Wnioskodawca ma prawo do wystawienia faktur korygujących do faktur zaliczkowych, od których obowiązek podatkowy przypadał począwszy od grudnia 2008 r. i odpowiedniego ich rozliczenia w deklaracjach VAT.

Natomiast w sytuacji wystawienia faktury na osobę fizyczną B (kupującego) z zaliczeniem wpłat dokonanych przez osobę fizyczną A, Wnioskodawca winien wykazać tę transakcję w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do tej „nowej” zaliczki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w momencie umowy cesji między osobą fizyczną A i osobą fizyczną B wystawi faktury korygujące na osobę fizyczną A zmniejszając podstawę opodatkowania i kwotę podatku VAT wykazaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7 i w tym samym momencie wystawi fakturę na osobę fizyczną B zwiększając podstawę opodatkowania i kwotę podatku VAT wykazaną przez Spółkę na deklaracji VAT-7, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin