Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-355/14-2/AF
z 25 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Łukasz M. (dalej w treści wniosku określany jako „Wnioskodawca”) zawarł w dniu 19 lutego 2005 roku związek małżeński z Karoliną D. (dalej w treści wniosku określaną jako „Żona”) bez zawierania małżeńskiej umowy majątkowej. W rezultacie między małżonkami powstała ustawowa małżeńska wspólność majątkowa. Po zawarciu związku małżeńskiego Małżonkowie zamieszkali w Belgii, gdzie Żona przebywa na stałe do dzisiaj. Miejscem stałego pobytu Wnioskodawcy jest Polska. Oboje są obywatelami polskimi.

W skład majątku wspólnego Małżonków wchodził między innymi lokal mieszkalny położony w Królestwie Belgii (w Brukseli). Nabycie tego lokalu mieszkalnego finansowane było kredytem bankowym otrzymanym wspólnie przez Wnioskodawcę oraz Żonę w banku w Belgii, tj. zarówno Wnioskodawca jak też Żona są stroną umowy kredytowej jako dłużnicy solidarni. Związek małżeński Wnioskodawcy i Żony został rozwiązany przez rozwód na mocy prawomocnego wyroku sądowego z dnia 15 lutego 2011 roku (wydany przez Sąd Okręgowy), w związku z czym ustała między nimi ustawowa małżeńska wspólność majątkowa.

Po rozwodzie, Wnioskodawca i Żona dokonali zgodnego podziału ich majątku wspólnego zlokalizowanego w Polsce na mocy Aktu Notarialnego z dnia 17 września 2011 roku, zawartego przed Notariuszem. W wyżej wymienionym Akcie Notarialnym Wnioskodawca i Żona zgodnie ustalili, iż podział ich majątku wspólnego umiejscowionego na terenie Królestwa Belgii, podległy prawu belgijskiemu, zostanie przez nich dokonany, zgodnie z obowiązującym prawem belgijskim, przed tamtejszym Notariuszem, w ten sposób, że Żona otrzyma na wyłączną własność wspomniany powyżej lokal mieszkalny położony w Królestwie Belgii, wraz z wyposażeniem, obciążony kredytem zaciągniętym na jego zakup, pod warunkiem przejęcia spłacania całego zaciągniętego na ten lokal kredytu wraz z odsetkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej przeniesienie własności lokalu mieszkaniowego zlokalizowanego na terenie Królestwa Belgii (w wyniku podziału majątku wspólnego) z Wnioskodawcy na Żonę wraz z przejęciem przez Żonę spłaty wszystkich wierzytelności wobec banku związanych z kredytem bankowym zaciągniętym na zakup wspomnianego lokalu mieszkalnego, dokonany na mocy prawa belgijskiego przed belgijskim Notariuszem, podlega opodatkowaniu w Polsce:

1. podatkiem od spadków i darowizn,
   
2. podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie pytania dotyczącego podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w swojej interpretacji Wnioskodawca powołuje się na przepisy ustawy z dnia z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 93, poz. 768 ze zm.), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB2/436-185/11-2/MZ z dnia 6 lipca 2011 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2011 r. IPPB2/436-497/10-7/AF w sprawie opodatkowania podatkiem od darowizn podziału majątku wspólnego w wyniku rozwodu.

Przepisy prawa belgijskiego nie są przedmiotem niniejszej interpretacji.

1. Opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 i. Nr 101, poz. 649 ze zm., dalej zwana „ustawą o PCC”) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  
• (uchylona),
  
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  
• umowy dożywocia,
  
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  
• (uchylona),
  
• ustanowienie hipoteki,
  
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  
• umowy depozytu nieprawidłowego,
  
• umowy spółki.
  
  

Z powyższego wynika, iż zamknięty katalog czynności podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych określony w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC w aktualnie obowiązującym brzmieniu nie przewiduje opodatkowania tym podatkiem podziału majątku wspólnego małżonków w wyniku rozwodu.

Reasumując, przeniesienie własności lokalu mieszkalnego zlokalizowanego na terenie Królestwa Belgii z Wnioskodawcy na Żonę, dokonane na mocy prawa belgijskiego przed belgijskim Notariuszem, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   
3. (uchylona),
   
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   
5. umowy dożywocia,
   
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   
7. (uchylona),
   
8. ustanowienie hipoteki,
   
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
    
11. umowy spółki;
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca zawarł w dniu 19 lutego 2005 roku związek małżeński bez zawierania małżeńskiej umowy majątkowej. W rezultacie między małżonkami powstała ustawowa małżeńska wspólność majątkowa. Po zawarciu związku małżeńskiego Małżonkowie zamieszkali w Belgii, gdzie Żona przebywa na stałe do dzisiaj. Miejscem stałego pobytu Wnioskodawcy jest Polska. Oboje są obywatelami polskimi. W skład majątku wspólnego Małżonków wchodził między innymi lokal mieszkalny położony w Królestwie Belgii (w Brukseli). Nabycie tego lokalu mieszkalnego finansowane było kredytem bankowym otrzymanym wspólnie przez Wnioskodawcę oraz Żonę w banku w Belgii, tj. zarówno Wnioskodawca jak też Żona są stroną umowy kredytowej jako dłużnicy solidarni. Związek małżeński Wnioskodawcy i Żony został rozwiązany przez rozwód na mocy prawomocnego wyroku sądowego z dnia 15 lutego 2011 roku, w związku z czym ustała między nimi ustawowa małżeńska wspólność majątkowa. Po rozwodzie, Wnioskodawca i Żona dokonali zgodnego podziału ich majątku wspólnego zlokalizowanego w Polsce na mocy Aktu Notarialnego z dnia 17 września 2011 roku. W wyżej wymienionym Akcie Notarialnym Wnioskodawca i Żona zgodnie ustalili, iż podział ich majątku wspólnego umiejscowionego na terenie Królestwa Belgii, podległy prawu belgijskiemu, zostanie przez nich dokonany, zgodnie z obowiązującym prawem belgijskim, przed tamtejszym Notariuszem, w ten sposób, że Żona otrzyma na wyłączną własność wspomniany powyżej lokal mieszkalny położony w Królestwie Belgii, wraz z wyposażeniem, obciążony kredytem zaciągniętym na jego zakup, pod warunkiem przejęcia spłacania całego zaciągniętego na ten lokal kredytu wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym. Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje ponadto w przypadku zawarcia przez małżonków umowy ją znoszącej i wprowadzającej rozdzielność majątkową, orzeczenia sądu ustanawiającego w miejsce wspólności majątkowej pełną rozdzielność na żądanie jednego z małżonków, orzeczenia separacji małżonków, ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków oraz w przypadku ogłoszenia upadłości jednego z nich.

Ponadto wskazać należy, że podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wykazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym, i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponieważ podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie będzie miał znaczenia fakt, że przy podziale majątku nie wystąpią spłaty lub dopłaty na rzecz drugiej strony.

Reasumując należy stwierdzić, że podział majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego Żony, jako czynność nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż co do zasady wiąże ona w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.