Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1052/13-4/IŚ
z 25 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia M.nistra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu M.nistra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym o pełnomocnictwo (data wpływu faksem: 20 marca 2014 r., pocztą 24 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości pominięcia w podstawie opodatkowania (w kontekście wytycznych MSR 18) przychodów i kosztów z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami, w sytuacji świadczenia usług zaopatrzenia za wynagrodzeniem na rzecz podmiotów trzecich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości pominięcia w podstawie opodatkowania (w kontekście wytycznych MSR 18) przychodów i kosztów z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami, w sytuacji świadczenia usług zaopatrzenia za wynagrodzeniem na rzecz podmiotów trzecich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X. GmbH z siedzibą w Szwajcarii jest podmiotem należącym do grupy kapitałowej M. (dalej: M. lub Grupa), odpowiedzialnym za zaopatrywanie podmiotów produkcyjnych z Grupy w większość surowców, materiałów i usług niezbędnych im do realizacji procesów produkcyjnych i dystrybucji.

Działalność X. GmbH ma na celu wykorzystanie globalnych korzyści skali w ramach Grupy, polegających m.in. na uzyskaniu lepszej pozycji przetargowej w stosunkach z coraz bardziej skonsolidowaną bazą dostawców, a tym samym efektywne zmniejszenie kosztów zakupów związanych z produkcją i dystrybucją w poszczególnych krajach.

W celu jak najlepszego dostosowania do realiów poszczególnych rynków, na których działają spółki produkcyjne i dystrybucyjne, korzystające z usług X. GmbH, X. GmbH świadczy usługi zaopatrzeniowe za pomocą oddziałów otwieranych w poszczególnych krajach. W przypadku Polski, działalność zaopatrzeniowa prowadzona jest przez polski oddział M. GmbH (dalej: Oddział lub Wnioskodawca).

Usługi zaopatrzeniowe świadczone są przez X. GmbH za pomocą Oddziału na podstawie umowy, tzw. Procurement Services Agreement (dalej: Umowa), zawartej przez X. GmbH z podmiotami z grupy, w tym z M. GmbH (dalej: Usługobiorca).

Na podstawie zawartej Umowy Oddział nabywa surowce i materiały po jak najniższych cenach, we właściwej ilości i odpowiedniej jakości, we właściwym czasie i miejscu, wskazanych przez Usługobiorców. W zakres świadczonych usług zaopatrzeniowych wchodzą czynności związane z zaopatrzeniem, od poszukiwań i selekcji dostawców, po negocjacje warunków dostaw, itp.

Zgodnie z założeniami modelu współpracy wynikającego z Umowy, w przypadku usług zaopatrzenia w surowce i opakowania, umowy z dostawcami zewnętrznymi zawierane są przez Oddział. Oddział nabywa surowce i opakowania od dostawców zewnętrznych, a następnie odsprzedaje je niezwłocznie do Usługobiorcy. Oddział, z tytułu dostawy surowców i opakowań obciąża Usługobiorcę, kwotą odpowiadającą wartości surowców i materiałów nabytych od dostawcy zewnętrznego (wartość zakupów surowców/opakowań jest równa wartości sprzedaży). Powyższy model rozliczeń skonstruowany jest zatem w ten sposób, aby Oddział nie uzyskiwał korzyści ekonomicznych ani nie ponosił ryzyka strat z tytułu zmiany cen pomiędzy zakupem surowców opakowań a ich odsprzedażą.

Z tytułu świadczonych usług zaopatrzeniowych dotyczących surowców i opakowań, jak również materiałów, Oddział otrzymuje wynagrodzenie za świadczone usługi, kalkulowane w oparciu o koszty ponoszone w celu świadczenia usług zaopatrzeniowych (m.in. koszty pracownicze, koszty utrzymania powierzchni biurowych, media, itp.) powiększone o marżę na poziomie 5%. Oddział wystawia faktury za świadczenie usług zaopatrzeniowych za okresy miesięczne.

Oddział rozpoznaje odpowiednio przychody i koszty podatkowe z tytułu świadczenia usług zaopatrzeniowych, jak również na chwilę obecną z tytułu nabycia i odsprzedaży surowców i opakowań na rzecz Usługobiorcy.

Na podstawie wytycznych MSR 18, Oddział nie wykazuje dla celów sprawozdawczości finansowej przychodów i równych im kosztów z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami. Przedmiotowe podejście do prezentacji obrotu surowcami i opakowaniami zostało zaakceptowane przez audytora Oddziału i ma na celu jak najlepsze odzwierciedlenie rzeczywistego charakteru transakcji polegających na zakupie i sprzedaży surowców i opakowań.

Zgodnie bowiem z MSR 18 „do przychodów należą jedynie otrzymane tub należne wpływy korzyści ekonomicznych brutto na rachunek własny jednostki gospodarczej. Kwoty zbierane w imieniu osób trzecich, takie jak: podatek obrotowy, podatek obciążający dobra i usługi oraz podatek VAT, nie są korzyściami ekonomicznymi jednostki gospodarczej i nie skutkują zwiększeniem kapitału własnego. W związku z tym wyłącza się je z przychodów. Analogicznie, w przypadku relacji wynikających z umowy agencyjnej wpływy korzyści ekonomicznych brutto obejmują kwoty zbierane w imieniu zleceniodawcy i nie powodują one zwiększenia kapitełu własnego jednostki gospodarczej. Kwoty zbierane w imieniu zleceniodawcy nie stanowią zatem przychodów. Przychodami są natomiast kwoty prowizji”.

W związku z wynikającym z MSR 18 podejściem przyjętym dla celów sprawozdawczości finansowej i uwzględniając fakt braku trwałego, definitywnego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia lub obciążenia z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami, Oddział rozważa nierozpoznawanie równych sobie kwot otrzymywanych i wydatkowanych w związku ze sprzedażą i zakupem surowców i opakowań jako przychodów i kosztów również dla celów rozliczeń podatkowych.

Oddział zamierza natomiast rozpoznawać dla celów rozliczeń podatkowych przychody z tytułu wynagrodzenia za usługi zaopatrzeniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Oddział powinien wykazywać wartość obrotu surowcami i opakowaniami jako przychód i koszty dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z brakiem definitywnego, trwałego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia lub obciążenia uzyskiwanego w związku z obrotem surowcami i opakowaniami, kwoty uzyskane w związku ze sprzedażą surowców i opakowań oraz równe im wydatki na nabycie surowców i opakowań nie powinny być wykazywane przez Oddział jako przychody i koszty podatkowe, co znajduje również uzasadnienie w stosowanym obecnie przez Oddział podejściu przyjętym dla celów sprawozdawczości finansowej.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej przychodu, ale zakreśla zakres przychodów opodatkowanych tym podatkiem, wymienia rodzaje przychodów, moment ich powstania, a także wyłączenia przedmiotowe z katalogu przychodów.

Katalog świadczeń stanowiących przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zawarto w art. 12 ustawy o CIT, w świetle którego przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a także wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw.

Wyjątek od powyższej reguły stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, w świetle którego za przychody związane z działalnością gospodarczą z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów i udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi może Oddział rozporządzać jak właściciel.

Wskazane powyżej stanowisko znajduje odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego, jak również orzecznictwie sądów administracyjnych oraz praktyce organów podatkowych.

W doktrynie podkreśla się, iż: „Podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem bezpośrednim, który ciąży na podatnikach uzyskujących przychód w postaci przysporzenia majątkowego powodującego przyrost ich aktywów lub zmniejszenie ich zobowiązań. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby prawnej” (por. J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Legalis, 2010).

Powyższe oznacza, że dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych konieczne jest aby:

1. przysporzenie skutkowało przyrostem majątku podatnika, tj. wzrostem aktywów bez jednoczesnego zwiększenia zobowiązań, oraz
   
2. przysporzenie otrzymane przez podatnika miało charakter definitywny, tj. nie podlegało zwrotowi i nie było warunkowe.

Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02, czytamy: „Przyjęcie za przychód należny w roku 2000, w oderwaniu od treści umowy reasekuracyjnej, kwoty zapłaconej na bazie stawki prowizyjnej (wstępnej) w istocie prowadzić może do zawyżenia wysokości tegoż przychodu. Bez wpływu na taką ocenę pozostaje okoliczność, że wysokość stawki skalowej (rzeczywistej) różniła się od wysokości stawki prowizorycznej. Spółka miała bowiem prawo przyjmować ostrożnościowo wyższą stawkę prowizoryczną (wstępną), albowiem i tak przy ostatecznym rozliczeniu decydowała stawka prowizji ostatecznej. Powyżej zaprezentowane uwagi są zgodne z zapisem art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który za przychód nakazuje uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika”.

Ponadto można wskazać wyrok NSA z dnia 19 października 2010 r. sygn. II FSK 1047/09, w którym Sąd stwierdził, iż „Wypada zgodzić się z poglądem, że stosownie do wypracowanych w orzecznictwie sądowym i w doktrynie ustaleń, przychodem jest tylko takie przysporzenie. majątkowe, które ma charakter trwały (definitywne), a przez to - prawnie uchwytny”.

Podobnie wypowiedział się WSA w Krakowie w wyroku z dnia 25 maja 2010 r. sygn. I SA/Kr 360/10, cyt.: „Na tle zawartego w ustawie ogólnego pojęcia przychodu, zajęto w orzecznictwie stanowisko, iż z istoty podatku dochodowego wynika, to iż jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa”.

Podobnie wypowiedział się NSA, który w wyroku z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 1103/11 podkreślił, że „o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi może on rozporządzać”.

Wskazane wyżej stanowisko potwierdzają również organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1418/10/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazuje, iż „O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma on charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi”.

Zatem, jeżeli działalność podatnika nie prowadzi do uzyskania trwałego przysporzenia (wartość obrotu odpowiada jednocześnie wartości ponoszonych wydatków), w ocenie Wnioskodawcy nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT.

W kontekście powyższego należy również wskazać na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią przywołanego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli zatem pomiędzy określonym wydatkiem a kwotą nie stanowiącą przychodu podatkowego istnieje bezpośredni związek, brak jest podstaw do uznania, że wydatek ten jest kosztem podatkowym.

Powyższe podejście potwierdza również ugruntowane stanowisko prezentowane w orzecznictwie i doktrynie, zgodnie z którym dla uznania za koszt podatkowy, wydatek powinien posiadać następujące cechy: (i) musi być definitywnie poniesiony; (ii) musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów (ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów); (iii) wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika; (iv) wydatek powinien być właściwie udokumentowany.

Podsumowując, podatnik nie jest uprawniony do rozpoznawania jako kosztów uzyskania przychodów:

• kwot wykazanych na fakturach dokumentujących zakupy, które związane są bezpośrednio z uzyskiwanymi przez podatnika kwotami, niestanowiącymi przychodu podatkowego;
  
• poniesionych wydatków, które są podatnikowi efektywnie zwracane (nie są definitywne).
  
  

Obecnie stosowane przez Oddział podejście zakłada, że Wnioskodawca jako przychód podatkowy rozpoznaje zarówno wynagrodzenie za usługi zaopatrzeniowe, jak również kwoty odpowiadające wartości surowców i opakowań będących przedmiotem dostaw na rzecz Usługobiorców. Jednocześnie, Oddział rozpoznaje koszt podatkowy w wartości przedmiotowych dostaw (tj. równy wartości przychodu), w związku z dostawami realizowanymi przez dostawców materiałów i surowców.

Zgodnie z podejściem bazującym na interpretacji prawa podatkowego dokonywanej przez M.nistra Finansów, a także doktrynę i sądy administracyjne (np. wyrok NSA z 19 października 2010 r., sygn. II FSK 1047/09), Oddział jako przychód podatkowy powinien natomiast rozpoznawać jedynie wynagrodzenie za usługi zaopatrzeniowe. Natomiast kwoty otrzymywane w związku z dostawami surowców i opakowań na rzecz Usługobiorców oraz równe im wydatki na rzecz dostawców surowców opakowań, nie powinny być rozpoznawane jako przychody oraz koszty podatkowe.

Oddział podkreśla, iż zarówno obecne podejście (ujmowanie obrotu surowcami i opakowaniami jako przychodów i równych im kosztów podatkowych), jak i podejście będące przedmiotem niniejszego zapytania (brak ujmowania obrotu surowcami i opakowaniami jako przychodów i równych im kosztów podatkowych), prowadzi do takiego samego efektu - w obydwu sytuacjach dochód podatkowy Oddziału będzie równy.

W przypadku Wnioskodawcy argumentem przemawiającym za tym, że Oddział poza wynagrodzeniem za świadczenie usług zaopatrzeniowych, nie powinien rozpoznawać przychodu z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami jest również charakter prowadzonej przez Oddział działalności, tj. fakt, że w sensie ekonomicznym Oddział działa jak pośrednik (agent), o czym świadczy chociażby fakt, iż na podstawie zawartej Umowy Oddział:

• składa zamówienia na surowce i opakowania według wytycznych Usługobiorców co do ich jakości, ilości, terminu i miejsca dostawy,
  
• nie ponosi ryzyka „zapasów”; zamówienia na dostawy materiałów i usług są składane zgodnie z zapotrzebowaniem zgłoszonym przez Usługobiorców. Dostawy mają miejsce bezpośrednio dc magazynów spółek produkcyjnych,
  
• nie jest narażony na ryzyko kredytowe związane z należnościami - przed zapłatą należności na rzecz dostawcy Odział otrzymuje wynagrodzenie od Usługobiorców,
  
• nie ma wpływu na ceny, po jakich surowce i opakowania są sprzedawane” Usługobiorcom ceny zakupu są negocjowane przez Grupę i przenoszone na Usługobiorców w stosunku 1:1.
  
  

Brak jest zatem trwałego, definitywnego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia uzyskiwanego z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami, co w świetle przytoczonych wyżej argumentów wynikających z interpretacji M.nistra Finansów, stanowi warunek konieczny dla powstania przychodu podatkowego. Jednocześnie obciążenia ponoszone przez Oddział na rzecz dostawców z tytułu dokonywanych dostaw surowców i opakowań, które (w stosunku 1:1) przenoszone są na Usługobiorców, powinny być dla Oddziału neutralne na gruncie ustawy o CIT (nie powinny stanowić kosztów podatkowych).

W kontekście powyższego, Oddział wskazuje na wykształconą linię interpretacyjną organów podatkowych w zakresie podatkowego ujmowania transakcji zawieranych za usługi podatników pełniących funkcję pośrednika (agenta). Z perspektywy pośrednika (agenta) neutralność podatkowa tego typu rozliczeń potwierdzona została m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-704/08-2/DG);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia B maja 2009 r. (sygn. ILPB3/423-145/09-2/EK);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lipca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-491/09/MS);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 marca 2011 r. (sygn. ITPB3/423-685/10/AM).
  
  

Brak rozpoznawania dla celów podatkowych przychodów i równych im kosztów z tytułu obrotu surowcami i opakowaniami pozwoliłoby również zachować spójne podejście w zakresie sprawozdawczości finansowej, jak i rozliczeń podatkowych.

Bazując na MSR 18, Oddział nie ujmuje jako przychody i koszty dla celów sprawozdawczości finansowej wartości kupowanych i odsprzedawanych surowców i opakowań.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że wartość obrotu surowcami i opakowaniami nie powinna stanowić dla Oddziału odpowiednio przychodu i równego mu kosztu podatkowego, natomiast Oddział powinien rozpoznawać jako przychód podatkowy wynagrodzenie otrzymywane od Usługobiorców za świadczenie usług zaopatrzeniowych, przy równoczesnym rozpoznaniu kosztów ponoszonych w celu świadczenia usług zaopatrzeniowych (m.in. koszty pracownicze, koszty utrzymania powierzchni biurowych, media, itp.).

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy powyższe może również znajdować potwierdzenie ugruntowanej w ostatnim okresie praktyce organów podatkowych, zgodnie z którą zasady dotyczące ujmowania zdarzeń gospodarczych dla celów rachunkowych (m.in. w oparciu o MSR), wpływają na sposób ich traktowania dla celów podatkowych. Tak m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-35/13-4/PM);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 lutego 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-402/12-4/PM);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1420/12/SD);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-826/12-3/PS);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2012 r. (sygn. IPPB3/423-675/12-2/AG);
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 listopada 2012 r. (sygn. IPPB5/423-305/10/12-5/S/AS).
  
  

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość obrotu surowcami opakowaniami nie powinna stanowić dla Oddziału odpowiednio przychodu i równego mu kosztu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.