Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-576/14/PS
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności wypłaty „premii pieniężnych” oraz braku obowiązku wystawienia faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności wypłaty „premii pieniężnych” oraz braku obowiązku wystawienia faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń. W ramach prowadzonej działalności dokonuje na rzecz zagranicznych kontrahentów na obszarze Unii Europejskiej wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza przyznawać swoim kontrahentom zagranicznym premie pieniężne (skonta) w związku z wcześniejszą zapłatą przed upływem terminu płatności wynikającym z umowy lub faktury za nabyte towary. W obecnej sytuacji ekonomicznej dokonywanie jak najwcześniejszych płatności ma charakter kluczowy, ponieważ jest elementem zapewnienia Spółce zachowania płynności finansowej. Przy czym kontrahent będzie dysponował pełną swobodą w zakresie skorzystania lub nie z udzielonej premii. Wysokość premii będzie każdorazowo uzależniona od terminu dokonania zapłaty i będzie się kształtować na określonym poziomie procentowym, zgodnie z zasadą, że im wcześniejsza zapłata, tym wyższa premia pieniężna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe polegające na przyznaniu przez Spółkę premii pieniężnej kontrahentom zagranicznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
  
• Czy Spółka udzielając premii pieniężnej kontrahentom zagranicznym w opisanym powyżej stanie przyszłym będzie zobowiązana wystawić fakturę korygującą.
  

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie premii pieniężnej kontrahentom zagranicznym będzie stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z tym nie będą na nim ciążyły żadne dodatkowe obowiązki w zakresie tego podatku, tj. ujęcie kwot bonusu w deklaracji VAT-7 lub wystawienie faktury korygującej. Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 201 I, Nr 177, poz. 54, z późn. zm., dalej: „Ustawa VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy VAT). W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższa definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka, co stanowi wyraz realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Z przedmiotowej definicji można wyodrębnić podstawowe cechy, jakie musi spełnić czynność, aby zostać uznana za świadczenie usług w rozumieniu przepisów VAT:

• wypłacone kwoty pieniężne powinny stanowić wynagrodzenia za świadczenie wzajemne tzw. (ekwiwalentność);
• istnieje bezpośredni związek pomiędzy zapłatą a czynnością, która ma być opodatkowana;
• odpłatność.
  

W związku z powyższym, czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. świadczenie usług, muszą mieć charakter odpłatny oraz musi zaistnieć bezpośredni związek pomiędzy przedmiotową czynnością, a zapłatą otrzymaną od bezpośredniego konsumenta/odbiorcy świadczenia. Jednocześnie powinien istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą. Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Powyższe twierdzenia potwierdził w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. (C-16/93) w sprawie R. J. Tolsma v Inspecteur der Omzetbelastung Leeuwarden - świadczenie usług realizowane jest „za wynagrodzeniem” w rozumieniu artykułu 2(1) VI Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy. Spółka zobowiąże się do przyznania kontrahentom premii pieniężnej z tytułu i, co należy podkreślić, pod warunkiem dokonania przez nich zapłaty za zakupy wyrobów, w określonych, wcześniejszych terminach. Skonto ma charakter motywacyjny w odniesieniu do kontrahentów Spółki i ma na celu zmobilizowanie ich do dokonywania jak najwcześniejszych zapłat za wyroby. W przypadku braku spełnienia powyższych warunków, brak będzie podstaw do wypłaty premii (premia nie zostanie przyznana). Przy tym, w ramach „świadczenia” jakim jest premia, kontrahenci nie będą wykonywać żadnych innych czynności na rzecz Spółki w związku z dostawami towarów. Kontrahent, jako autonomiczna strona stosunku cywilnoprawnego, będzie miał pełną swobodę co do zapłaty w terminie wcześniejszym lub też późniejszym. Zarówno z prawnego, jak i z ekonomicznego punktu widzenia, transakcja sprzedaży obejmuje świadczenie przeniesienia własności przedmiotu umowy, w zamian za wynagrodzenie. Elementem niezbędnym dla wykonania takich świadczeń są zachowania „poboczne”, jak złożenie zamówienia, czy uzgodnienie warunków dostawy. W rezultacie jakakolwiek próba „oderwania” opisanego zachowania od transakcji sprzedaży i przypisania takiego świadczenia do przyznania premii pieniężnej jest nieprawidłowa i sztucznie ingeruje w łączące strony stosunek prawny. Sama czynność zakupu (w tym dokonanie płatności) nie może być uznana za czynność powiązaną z przyznaniem premii. Należy podkreślić, że zakup związany jest z dostawą uzgodnionych towarów. Zatem nabywca nie zamawia towaru po to, aby uzyskać premię (po spełnieniu warunków nabywa do niej prawo, ale nie ma obowiązku z niej skorzystać), lecz po to, aby uzyskać sam towar. Przyjęcie odmiennego poglądu i uznanie premii (skonta) za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług prowadziłoby do absurdalnego wniosku, że jedna transakcja gospodarcza stanowiłaby jednocześnie: dostawę towarów oraz świadczenie usług, co jest niezgodne z Ustawą VAT oraz unijnymi przepisami dotyczącymi podatku od wartości dodanej. Dopóki przyznanie premii uzależnione jest wyłącznie od wcześniejszego dokonania zapłaty za towary Spółki, a kontrahenci nie dokonują na jej rzecz żadnych dodatkowych czynności by tą premię (skonto) uzyskać, dopóty nie ma świadczenia usług w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Dostawa towarów przez Spółkę wiąże się w oczywisty sposób z dokonywaniem nabycia tych wyrobów przez kontrahentów. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku kontrahenci zagraniczni nie będą dokonywać wobec Spółki żadnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (w szczególności, nie będzie to świadczenie usług), a zatem przedmiotowa czynność przyznania premii pieniężnej kontrahentom zagranicznym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko, zgodnie z którym udzielanie premii pieniężnych za dokonywanie wcześniejszych płatności nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT, zajmował również Minister Finansów w wydawanych w przeszłości indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 10 lipca 2009 r., ..., stwierdził np., że: „Z opisu przedstawionego we wniosku oraz uzupełnienia do niego wynika, iż Spółka, w oparciu o umowy z kontrahentami wypłaca premie pieniężne (...) za zrealizowanie zakupów o określonej wartości (poziomu zakupów) i terminowej płatności zobowiązań. Kontrahenci nie świadczą, w tym przypadku żadnych dodatkowych czynności. Zatem należy uznać, że w tych sytuacjach otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, a zatem czynność ta u niego nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT”. Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w innych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego takich jak: interpretacje indywidualne z dnia 6 lipca 2009 r. wydane przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP2/443-285/09/AD), (sygn. ITPP2/443-288/09/PS), przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP1/443-308/09-6/MT). Również sądy administracyjne w swoich orzeczeniach przedstawiały oceny prawne, zbieżne ze stanowiskiem Spółki. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjnego w Rzeszowie w wyroku z dnia 2 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 431/09 stwierdził, że: „brak jest podstaw do uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust.1 cyt. ustawy osiągania określonego poziomu obrotów w określonym czasie przez nabywcę i terminowej zapłaty, a w konsekwencji uzyskanie z tego tytułu premii pieniężnej/bonusów niepowiązanej z konkretną dostawą nie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nie musi być dokumentowane fakturą”. Podobne stanowisko zawarł także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 94/06. Podsumowując, w opinii Spółki, wypłata przedmiotowej premii pieniężnej wypłacanej kontrahentom zagranicznym nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w powyższym wyroku podkreślił, że: „(...) o tym, czy wynagrodzenie motywacyjne wobec kontrahenta z tytułu wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności przyjmie formę premii pieniężnej (procentowej lub kwotowej), czy rabatu obniżającego obrót w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, decyduje wybrana przez przedsiębiorcę strategia gospodarcza, co sprzeciwia się możliwości decydowania przez organ podatkowy zakwalifikowaniu udzielonej przez podatnika premii pieniężnej jako rabatu obniżającego jego obrót. Ingerowanie przez organy podatkowe w swobodę działalności gospodarczej podatnika jest uprawnione jedynie w sytuacji dozwolonej jednoznaczną normą prawa podatkowego. Niedopuszczalne jest interpretowanie przez organ podatkowy podejmowanych przez podatnika działań gospodarczych w sposób sprzeczny z jego intencjami, gdy działania te nie wyczerpują hipotezy żadnej normy podatkowej i nie stanowią nadużycia prawa. Za szczególnie bezpodstawne należy uznać takie postępowanie, gdy organ z podejmowanych działań podatnika wywodzi – wbrew jego intencjom, konieczność obniżenia przez niego podstawy opodatkowania (obrotu), a tym samym zmniejszenia wielkości zobowiązania podatkowego (lub zwiększenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym), w sytuacji, gdy podatnik nie udziela swoim kontrahentom prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), udokumentowanych fakturami korygującymi”. Podobne stanowisko zostało zajęte przez sądy administracyjne także, m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 768/11. Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że w związku z udzielaniem kontrahentom zagranicznym premii pieniężnych , nie będzie zobowiązana do obniżenia podstawy opodatkowania i do wystawiania faktur korygujących. W konsekwencji faktu, że przyznanie bonusu warunkowego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT, po stronie Spółki nie wystąpią żadne obowiązki w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do przyznanego bonusu. Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., art. 29a ust. 7 Ustawy VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z kolei, jak stanowi również obowiązujący od i stycznia 2014 r. art. 29a ust. 10 Ustawy VAT, podstawę opodatkowania, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Należy podkreślić, że z powyższych przepisów nie wynika, że Spółka w związku z wypłatą kontrahentom premii pieniężnej będzie zobowiązana do wystawienia faktur VAT korygujących, obniżających wartość wcześniejszych dostaw na rzecz kontrahentów, udokumentowanych fakturą VAT. Powyższy pogląd potwierdzają tezy orzeczeń wydanych na gruncie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust 4 Ustawy VAT. Pomimo uchylenia tego przepisu, należy uznać, że tezy orzeczeń wydanych na gruncie art. 29 ust. 4 zachowały swoją aktualność, ponieważ zakres zastosowania i normowania obecnie obowiązującego art. 29a jest analogiczny, jak przepisy obowiązujące uprzednio. W szczególności należy podkreślić, że inna jest istota premii pieniężnej, a inna udzielenia rabatu (w obecnym stanie prawnym opustu i obniżki ceny). Argumentem przemawiającym za tego rodzaju twierdzeniem jest motywacyjny charakter premii pieniężnej. Takie stanowisko zostało wyrażone m. in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 września 2008 r., sygn. akt l FSK 998/08. Ponadto sądy administracyjne podkreślały, że organy podatkowy nie są uprawnione do kształtowania polityki gospodarczej przedsiębiorców. Takie działania stanowiłby niedopuszczalne ograniczenie konstytucyjnej zasady wolności działalności gospodarczej. Uznanie, że w sytuacji udzielania kontrahentowi premii pieniężnej, przedsiębiorca jest obowiązany do obniżenia podstawy opodatkowania, doprowadzi do sytuacji, w której podatnik udziela kontrahentowi obniżki ceny, pomimo, że nie taka była jego intencja. Spółka pragnie podkreślić, że celem jej działań nie jest obniżanie kontrahentom ceny, lecz poprzez przyznanie premii pieniężnej zmotywowanie ich do dokonywania jak największej ilości wcześniejszych płatności za jej wyroby. W wyroku z dnia 24 marca 2011 r. (sygn. akt I FSK 432/10) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: (…) w gestii dostawcy pozostaje rodzaj motywacji współpracujących z nim odbiorców. Organy podatkowe nie mają uprawnienia do ingerowania w politykę gospodarczą prowadzoną przez podatnika, gdyż godziłoby to w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej. W sytuacji zatem, gdy podatnik dla celów motywacyjnych przyjmuje instytucję udzielania odbiorcom premii pieniężnych za wysokość osiągniętych obrotów lub terminowość regulowania należności w określonym okresie rozliczeniowym, nie ma podstaw do traktowania tego sposobu postępowania podatnika – wbrew jego woli – jako instytucji rabatu obniżającego jego obrót z konkretnych transakcji, czyli pierwotnie zastosowane przez niego ceny towarów lub usług. Udzielenie rabatu jest bowiem autonomiczną decyzją podatnika, która wiąże się z jego strategią cenową i nie może być ona narzucana podmiotowi gospodarczemu bez jego woli, tylko z tego względu, że efekt ekonomiczny udzielenia premii odbiorcy będzie odpowiadał przyznaniu rabatu w stosunku do wszystkich łączących ich transakcji w tym okresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) stanowi, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, stanowi usługę w rozumieniu tej ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w pojęciu tym mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać daną usługę za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z ust. 7 cyt. artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na postawie ust. 10 cyt. artykułu, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

W kontekście powyższego zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. W znaczeniu słownikowym „skonto” to zmniejszenie sumy należności o pewien procent w razie zapłaty należności przed ustalonym w umowie terminem („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o. o.).

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Wskazać bowiem należy, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Zauważyć należy, że w przypadku gdy zapłata zostanie dokonana po wystawieniu faktury (warunek wcześniejszej zapłaty ziścił się już po wystawieniu faktury), rabat (skonto) nie mógł być uwzględniony w wystawionej fakturze (tj. podstawa opodatkowania nie została obniżona o ten rabat). Ponieważ jednak w związku z wcześniejszą zapłatą zostają dotrzymane warunki udzielenia rabatu, w tym przypadku, stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, rabat nie wchodzi do podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza przyznawać kontrahentom skonta nazwane „premią pieniężną”, które wypłacane będą w przypadku wcześniejszej płatności za dostarczone towary, co ma zachęcić kontrahentów do szybszego uregulowania należności. Kontrahenci nie będą podejmować żadnych dodatkowych działań na rzecz Spółki.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sama czynność wypłaty środków pieniężnych przez Spółkę nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że okoliczności sprawy przedstawione w złożonym wniosku wskazują, że udzielane skonta będą związane z konkretnymi dostawami dokonanymi na rzecz nabywców. W efekcie będzie skutkowało to obniżeniem ceny dostarczonych towarów, co będzie implikować obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na fakt, że zapłata za dostarczone towary zostanie dokonana po wystawieniu faktury (warunek wcześniejszej zapłaty ziści się już po wystawieniu faktury), skonto nie będzie mogło być uwzględnione w wystawionej fakturze (tj. podstawa opodatkowania nie zostanie obniżona o skonto). Dlatego – zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT – Spółka będzie zobowiązana wystawić fakturę korygującą, w której uwzględni skonto związane z wcześniej dokonanymi dostawami towarów.

Odnośnie przywołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że zostały ona wydane w indywidualnych sprawach, w których dokonano indywidualnej oceny przedstawionego stanu i stanowiska wnioskodawcy. Przywołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany. Ponadto warto powołać się na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd „podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach”.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę orzeczenia (w sprawie C-16/93) Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy wyjaśnić, że dotyczy on świadczenia usług za wynagrodzeniem na przykładzie grania muzyki w miejscu publicznym (w sprawie C-16/93). W konsekwencji nie może mieć wpływu na dokonane rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Natomiast w odniesieniu do powołanych orzeczeń sądów krajowych należy stwierdzić – uznając rolę i znaczenie orzecznictwa sądowego w zakresie wskazywania kierunków wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego - że każdorazowo orzeczenia sądu są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa, którymi na terytorium RP - zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) – są Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Spółka, zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie zawiera oceny prawnej działań jej kontrahentów, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o wydanie interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.