2014.07.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-350/14/AZb
z 16 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2014r. (data wpływu 7 kwietnia 2014r.), uzupełnionym pismem z 1 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy darowizna Praw będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz określenia podstawy opodatkowania dla ww. czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy darowizna Praw będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz określenia podstawy opodatkowania dla ww. czynności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej zwany „Podatnikiem”) prowadzi indywidualną działalność gospodarczą pod firmą X (imię i nazwisko). W ramach prowadzonej działalności Podatnik dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Podatnikowi, jako właścicielowi marki „x” przysługują lub w przyszłości będą przysługiwać poniżej opisane prawa, które są przez niego wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

prawo z rejestracji wzoru wspólnotowego (logo x), udzielone na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 w sprawie wzorów wspólnotowych;
prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego „x”, udzielone na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;
prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny „x” udzielone na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej;
prawo ochronne na znak towarowy słowny „x” udzielone na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej.

Podatnik wyjaśnia przy tym, że na dzień złożenia wniosku uzyskał już prawo z rejestracji wzoru wspólnotowego wymienione powyżej w pkt. a. Podatnik podjął też działania mające na celu uzyskanie innych praw wymienionych w pkt. b-d.

Ponadto Podatnik pragnie wyjaśnić, że w ramach prowadzonej działalności wykorzystuje szereg rozwiązań technologicznych, które są lub będą objęte unijnymi regulacjami z zakresu prawa własności przemysłowej. Takie rozwiązania mogą być przedmiotem patentów europejskich wydawanych na podstawie przepisów Konwencji o patencie europejskim z dnia 5 października 1973 r., walidowanej w państwach Unii Europejskiej, w tym m.in. w Polsce, przedmiotem praw ochronnych na wzory przemysłowe udzielanych na podstawie odpowiednich przepisów krajowych (ochrona ma zostać uzyskana między innymi w Austrii, Bułgarii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Niemczech, Polsce, Portugalii, Słowacji, na Węgrzech i we Włoszech), praw z rejestracji wzorów wspólnotowych udzielanych na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 w sprawie wzorów wspólnotowych, itp.

Wszystkie wyżej przedstawione prawa zwane są w dalszej części niniejszego wniosku „Prawami”.

Podatnik ponosił wydatki związane z wytworzeniem Praw (np. wydatki na opracowanie logo, stworzenie wzorów graficznych, itp.). Podatnik ponosił też koszty ustanowienia oraz utrzymania praw ochronnych (koszty obsługi prawnej, koszty odpowiednich zgłoszeń, itp.). Podatnik pragnie wyjaśnić, że poniesione przez niego koszty wytworzenia oraz ustanowienia i utrzymania Praw są niższe od wartości rynkowej Praw ustalonej przez rzeczoznawcę.

Podatnik rozważa dokonanie darowizny Praw swojej małżonce. Umowa darowizny zostałaby zawarta na terytorium Polski. W chwili zawarcia umowy darowizny Prawa należałyby do majątku odrębnego Podatnika i byłyby przekazane do majątku odrębnego małżonki.

Ponadto Podatnik wyjaśnia, że:

Przedmiotem darowizny byłyby tylko te Prawa, na które została już udzielona ochrona w zgodzie z właściwymi przepisami (prawa zarejestrowane),
Prawa mogą zostać darowane w ramach jednej umowy darowizny. Niemniej nie można wykluczyć, że odbędzie się to jednak etapami tj. dojdzie do zawarcia kliku umów darowizny,
Prawa wejdą do majątku osobistego obdarowanej (żony Podatnika).

W uzupełnieniu wniosku z 1 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Sformułowanie „majątek odrębny” Wnioskodawcy należy rozumieć jako - zgodnie z art. 31 § 1 zd. drugie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: „.k.r.o.”) - majątek osobisty Wnioskodawcy, to jest majątek, który nie jest objęty wspólnością ustawową małżeńską.
Analogicznie należy rozumieć określenie „majątek odrębny małżonki”. Wnioskodawcy chodzi tutaj o majątek osobisty małżonki w rozumieniu art. 31 § 1 zd. drugie k.r.o., a więc o majątek nie objęty wspólnością ustawową małżeńską.
Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonką istnieje wspólność ustawowa małżeńska i nie doszło do jej zniesienia. Ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej istniejący między małżonkami nie wyklucza jednak posiadania przez każdego z małżonków odrębnego majątku w rozumieniu przepisów k.r.o.
Wnioskodawca zamierza darować żonie Prawa celem dokonania przysporzenia majątkowego po jej stronie. Dzięki otrzymaniu Praw majątek odrębny małżonki Wnioskodawcy ulegnie zwiększeniu.
Darowizna na rzecz żony Wnioskodawcy będzie dokonana dla celów osobistych małżonki Wnioskodawcy tj. nie będzie związana z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy darowizna Praw będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Co będzie stanowić podstawę opodatkowania przy darowiźnie Praw?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna Praw będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawą opodatkowania będzie koszt poniesiony przez Podatnika na wytworzenie Praw, ustanowienie Praw oraz utrzymanie praw ochronnych na nie.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. Ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 Ustawy VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei według art. 2 pkt 22 Ustawy VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie jednak do treści art. 8 ust. 2 pkt 2 tego artykułu, odpłatnym świadczeniem usług jest również „wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. Na podstawie powołanych przepisów należy stwierdzić, że przekazanie umową darowizny Praw na rzecz małżonki Podatnika powinno być rozumiane jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT.

Podstawą opodatkowania w przypadku ww. usługi jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy VAT „koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika”. Ustawodawca nie wskazał jednak jednoznacznie jak wyliczyć ten koszt. Zdaniem Podatnika, należy go rozumieć jako obejmującego wydatki, jakie podatnik poniósł aby wytworzyć, przygotować i dostarczyć usługę. Takie rozumienie przepisu jest tym bardziej uprawnione, jeśli będziemy go interpretować w świetle przepisów Dyrektywy 112/2006/WE. Na podstawie art. 75 tej Dyrektywy, którego implementacją jest art. 29a ust 5 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania przy nieodpłatnych usługach jest całkowita kwota wydatków poniesiona przez podatnika na wykonanie tych usług. Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia art. 29a ust. 5 Ustawy VAT powinna być spójna z treściami wynikającymi z wskazanej dyrektywy.

Przekładając powyższe na problem darowizny Praw należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania w sprawie Wnioskodawcy powinny być koszt wytworzenia Praw, ustanowienia oraz utrzymania praw ochronnych na nie.

Takie rozumienie podstawy opodatkowania znajduje odzwierciedlenie w stanowisku organów podatkowych, jak np. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 14 sierpnia 2013 r., znak ILPP2/443-590/13-3/PR, w którym stwierdzono, że podstawą opodatkowania będzie „faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcą, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych przez Zainteresowanego w związku z wytworzeniem znaku towarowego, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego znaku towarowego”. W podobny sposób przepis art. 29a ust. 5 Ustawy VAT rozumie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 czerwca 2013r., znak IPPP1/443-372/13-2/AP.

Tym samym, podstawą opodatkowania nie powinna być w tym wypadku wartość rynkowa Praw. Potwierdził to Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w powołanej wyżej interpretacji z dnia 14 sierpnia 2013 r., w której zaaprobował pogląd wnioskodawcy, że koszt świadczenia usług poniesiony przez podatnika nie jest równoznaczny z wartością rynkową:

„Podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego świadczenia usług jest więc koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa nie precyzuje przy tym, co należy rozumieć pod pojęciem kosztu świadczenia usługi poniesionego przez podatnika. Kierując się wykładnią językową uzupełnioną o wykładnię celowościową uznać należałoby, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi winna być zgodna z rzeczywistym kosztem jej wyświadczenia. Stanowisko takie prezentowane jest nie tylko przez przedstawicieli doktryny prawa podatkowego (np. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010, Komentarz, wyd. CH Beck, Warszawa 2010) ale i przez organy podatkowe (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie ITPP2/443-1070/12/RS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie ITPP/1443-354/10/KM, pismo Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Częstochowie z dnia 2 lutego 2007 r. w sprawie PP/443-87/06, interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu z dnia 19 września 2005 r. w sprawie PP/443/3l/lnt-55/05, interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Busku-Zdroju z dnia 12 lutego 2007 r. w sprawie PP/443-6/06). W powyższych publikacjach podkreśla się, że cechą charakterystyczną dla ustalania podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 Ustawy jest fakt, iż istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usługi a nie cena (wartość) rynkowa takiej usługi (która w rozważanej sytuacji nie jest relewantna prawnie).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Z powyższego wynika, że prawo do znaków towarowych nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja zbycia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego (czy innego wzoru, patentu) nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja wskazywanej transakcji, jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. – obejmuje obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.), zgodnie z którym z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 ww. ustawy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Tym samym cyt. wyżej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią, że przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Należy zaznaczyć, że powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z małżonków, jeśli wykonywać będzie samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wówczas będzie odrębnym podatnikiem tego podatku.

Wobec powyższego, podmiot świadczący czynności podlegające opodatkowaniu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy czynności te będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek (będzie stroną czynności prawnej).

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawcy, jako właścicielowi marki „x” przysługują lub w przyszłości będą przysługiwać opisane we wniosku Prawa, które są przez niego wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy czym, jak wyjaśnił Wnioskodawca, „majątek odrębny” Wnioskodawcy należy rozumieć jako - zgodnie z art. 31 § 1 zd. drugie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy - majątek osobisty Wnioskodawcy, to jest majątek, który nie jest objęty wspólnością ustawową małżeńską, podobnie „majątek odrębny małżonki” majątek osobisty małżonki w rozumieniu art. 31 § 1 zd. drugie k.r.o., a więc o majątek nie objęty wspólnością ustawową małżeńską. Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonką istnieje wspólność ustawowa małżeńska i nie doszło do jej zniesienia. Ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej istniejący między małżonkami nie wyklucza jednak posiadania przez każdego z małżonków odrębnego majątku w rozumieniu przepisów k.r.o.

Przedmiotem darowizny byłyby tylko te Prawa, na które została już udzielona ochrona w zgodzie z właściwymi przepisami (prawa zarejestrowane).

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług darowizny ww. Praw.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W przypadku niespełnienia jednej z przesłanek, nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powołanej powyżej definicji umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Prawo do znaków towarowych, jak wyjaśniono powyżej, nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja zbycia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego (czy innego wzoru, patentu) nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Przeniesienie (darowizna) takich praw na rzecz innego podmiotu kwalifikowana jest zatem jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

Jak wskazano powyżej, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny Praw na rzecz małżonki Wnioskodawcy. Darowizna na rzecz żony Wnioskodawcy nie będzie związana z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że dojdzie do przekazania Praw na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto zamierzona czynność darowizny Praw będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, bowiem mamy do czynienia z przekazaniem majątku (wartości niematerialnych i prawnych) wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Tym samym, czynność nieodpłatnego przekazania (darowizny) przez Wnioskodawcę zarejestrowanych Praw, o których mowa we wniosku, będzie stanowiła nieodpłatne świadczenie usług zrównane z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej podstawy opodatkowania przy darowiźnie wskazanych we wniosku Praw, należy przytoczyć przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zgodnie z którym podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 5 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ponosił wydatki związane z wytworzeniem Praw (np. wydatki na opracowanie logo, stworzenie wzorów graficznych, itp.). Wnioskodawca ponosił też koszty ustanowienia oraz utrzymania praw ochronnych (koszty obsługi prawnej, koszty odpowiednich zgłoszeń, itp.). Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że poniesione przez niego koszty wytworzenia oraz ustanowienia i utrzymania Praw są niższe od wartości rynkowej Praw ustalonej przez rzeczoznawcę.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny Praw, o których mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ww. ustawy – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Praw, ustanowieniem oraz utrzymaniem tych Praw, o ile oczywiście bez ich poniesienia wykonanie usługi nieodpłatnego przekazania Praw byłoby niemożliwe.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym darowizna Praw będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zaś podstawą opodatkowania będzie koszt poniesiony przez Podatnika na wytworzenie Praw, ustanowienie Praw oraz utrzymanie praw ochronnych na nie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin