Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4160-37/14-5/AP
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z 22 kwietnia 2014 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej 17 kwietnia 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 31 stycznia 2014 r. nr ILPB1/415-1287/13-2/AA w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościach, doręczoną w dniu 3 lutego 2014 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 31 stycznia 2014 r. uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w ramach spółki jawnej (od 30 września 2002 r.). W okresie wcześniejszym, tj. od 5 kwietnia 1995 r. do 29 września 2002 r. działalność gospodarcza prowadzona była w ramach spółki cywilnej.

Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika VAT. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki jawnej jest cięcie, formatowanie i wykańczanie kamieni. Zainteresowany nie prowadzi działalności polegającej na profesjonalnym obrocie nieruchomościami.

Na przestrzeni kilkunastu lat, wraz z drugim wspólnikiem, z którym obecnie Wnioskodawca prowadzi spółkę jawną, nabywano nieruchomości.

Przedmiotowe nieruchomości nabywane były ze środków pieniężnych pochodzących z majątku osobistego i nigdy nie zostały wprowadzone do spółki jawnej, w ramach której obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (czy to w drodze aportu, sprzedaży czy darowizny). Innymi słowy, zarówno Wnioskodawca jak i wspólnik pozostają właścicielami nabytych nieruchomości (stanowią one ich majątek osobisty).

Nieruchomości są wykorzystywane przez Wnioskodawcę (jak i przez jego wspólnika jako współwłaściciela) w prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże nie zostały one wprowadzone przez ww. osoby do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, a w konsekwencji nigdy nie były dokonywane od tych nieruchomości odpisy amortyzacyjne.

W przyszłości, wraz ze wspólnikiem, Wnioskodawca planuje sprzedaż przedmiotowych nieruchomości (każdy planuje dokonanie sprzedaży prawa do udziału w nieruchomości jakim dysponuje).

Charakterystyka nieruchomości mających być przedmiotem sprzedaży.

Nieruchomość 1 - dalej jako „Nieruchomość 1”.

Nieruchomość 1 została nabyta 29 maja 2001 r. jako grunt zabudowany budynkiem rzemieślniczym. Na Nieruchomość 1 składają się dwie działki: działka nr 94 - jest działką zabudowaną budynkiem rzemieślniczym, oraz działka 95 - jest działką niezabudowaną (ma status gruntu pod zabudowę).

Wnioskodawca oraz wspólnik, jako osoby prywatne, są współwłaścicielami Nieruchomości 1 (każdy posiada udział w nieruchomości w wysokości 1/2).

Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu VAT (pobrany został podatek PCC). Nabycie nastąpiło ze środków pieniężnych pochodzących z majątku osobistego.

Budynek rzemieślniczy znajdujący się na działce 94 jest budynkiem w stanie kompletnym, jednakże do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie został formalnie odebrany.

Nieruchomość 1 od 2009 r. jest wykorzystywana w działalności gospodarczej spółki jawnej w taki sposób, że budynek posadowiony na działce 94 służy spółce jawnej jako magazyn (wcześniej nie był w ogóle użytkowany w działalności gospodarczej), jednakże nigdy nie został wprowadzony do stosownych ewidencji podatkowych czy księgowych, w szczególności nigdy nie widniał w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wszelkie wydatki związane z nabyciem Nieruchomości 1 nie były traktowane jako koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Od momentu nabycia gruntu wraz z budynkiem nie były dokonywane na tym budynku nakłady na jego ulepszenie.

Nieruchomość 2; grunt, którego Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym - dalej jako „Nieruchomość 2”.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu (działka o nr 96) zostało nabyte przez Wnioskodawcę 29 sierpnia 1988 r. Środki pieniężne na nabycie przedmiotowego prawa pochodziły z majątku osobistego.

Następnie w dniu 31 marca 1993 r. wspólnik dokonał darowizny na rzecz Wnioskodawcy 1/2 udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu (wówczas wraz z darczyńcą Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej).

Budynek (hala) posadowiony na przedmiotowym gruncie został wybudowany w 1994 r. i obecnie jest wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności w ramach spółki jawnej.

Nieruchomość 1, o czym Wnioskodawca poinformował na wstępie nigdy nie została wprowadzona do spółki jawnej.

Od nabywanych towarów i usług służących wybudowaniu budynku znajdującego się na działce 96, Wnioskodawca nie odliczył podatku od towarów i usług, a wydatki z tego tytułu nie zostały nigdy potraktowane jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, czy to w sposób bezpośredni czy poprzez odpisy amortyzacyjne (przedmiotowe wydatki dokonywane były z majątku osobistego).

Budynek wybudowany na działce o nr 96 nigdy nie został przez Wnioskodawcę wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Nieruchomość 3, grunt którego Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym - dalej jako „Nieruchomość 3”.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu (działka nr 89) zostało nabyte przez Wnioskodawcę oraz przez jego wspólnika 6 lutego 1997 r. Przedmiotowa transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W akcie notarialnym, który dokumentuje nabycie przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu, znajduje się informacja, iż prawo to zostało nabyte z majątku spółki cywilnej, którą wówczas prowadzono (czyli de facto z majątku osobistego wspólników, gdyż spółka cywilna nie posiada swojego odrębnego majątku).

Prawo wieczystego użytkowania gruntu nigdy nie widniało w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Na działce 89 znajduje się budynek (hala/biuro), który został wybudowany przez Wnioskodawcę i przez wspólnika w 1997 r.

Również wydatki na wybudowanie przedmiotowego budynku pochodziły z majątku prywatnego Wnioskodawcy (występował jako osoba prywatna), tj. nie odliczał podatku VAT od nabywanych towarów i usług służących wybudowaniu budynku, jak również wydatki na przedmiotowy budynek nigdy nie zostały uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, czy to bezpośrednio czy poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zarówno działka o nr 89 jak i posadowiony na niej budynek nigdy nie widniały w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Od 2 lutego 2011 r. budynek jest wynajmowany (wynajmowana jest powierzchnia stanowiąca ok. 2/3 całkowitej powierzchni budynku).

Podsumowując, przedmiotowe nieruchomości nabywane były ze środków pieniężnych pochodzących z majątku osobistego. Wydatki poniesione na ich nabycie nigdy nie zostały uwzględnione w prowadzonej przeze Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako koszty uzyskania przychodów, w szczególności nigdy Wnioskodawca nie ujął przedmiotowych nieruchomości w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nigdy nie odliczył też podatku VAT od wydatków na wybudowanie budynku znajdującego się na działce o nr 89.

Wszystkie z opisanych nieruchomości nie mają statusu nieruchomości tzw. mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w razie ewentualnej sprzedaży praw do udziału w ww. nieruchomościach Wnioskodawca osiągnie przychód, który nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualny przychód ze sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Swoje stanowisko Wnioskodawca argumentuje jak poniżej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej uważa się również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

‒ ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedać udziały w nieruchomościach, które wykorzystywane są w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, z tym jednak zastrzeżeniem (co wynika ze stanu faktycznego), że przedmiot planowanej sprzedaży nigdy nie został formalnie wprowadzony do spółki, w ramach której obecnie prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym nigdy nie stanowił podstawy do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego nie wynika, aby udziały w nieruchomościach (które planuje sprzedać) stanowiły towar, będący przedmiotem obrotu. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstaw do zastosowania w jego sprawie cytowanego wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o PIT. Nie ma więc podstaw, aby na bazie tego przepisu traktować przychód z takiej sprzedaży jako przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie także prawidłowe stosowanie art. 14 ust. 2 ustawy o PIT w stosunku do przychodu ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. Należy bowiem podkreślić, że z treści art. 14 ust. 2 ustawy o PIT wynika wprost i dosłownie, że przychodem z działalności gospodarczej jest (również) zbycie składnika majątku będącego środkiem trwałym ujętym w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomości, w których Wnioskodawca posiada stosowne udziały, nigdy nie były składnikami majątku spółki cywilnej (w ramach której działał w przeszłości) ani spółki jawnej (w ramach której obecnie prowadzi działalność gospodarczą), a w szczególności nigdy nie były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca uważa, że w jego sprawie nie znajdują zastosowania przepisy art. 14 ust. 1 i art. 14 ust. 2 ustawy o PIT, a do ewentualnego przychodu osiągniętego ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach jakie posiada, (o których mowa we wniosku) należy stosować przepisy z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Podsumowując, z uwagi na to, że od momentu nabycia przez Wnioskodawcę i jego wspólnika nieruchomości opisanych w stanie faktycznym upłynął 5-letni okres oraz zbycie tych nieruchomości nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (z powodów opisanych powyżej), to ewentualny przychód uzyskany ze sprzedaży ww. składników majątkowych nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo wyrokach: z 1 czerwca 2012 r. (II FSK 2290/10), z 24 kwietnia 2012 r. (II FSK 2094/10), z 21 lutego 2012 r. (II FSK 1543/10), z 22 kwietnia 2010 r. (II FSK 2196/08), z 2 października 2013 r. (II FSK 2682/11).

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, w związku z wniesieniem skargi oraz z uwzględnieniem zarzutów w niej przedstawionych, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

‒ ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przywołanym wyżej przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, wartościami niematerialnymi i prawnymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 (składniki majątku, od których podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych) z wyłączeniem składników majątku o określonej wartości początkowej.

Mając na uwadze treść zacytowanego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, iż niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przesłanka pierwsza),2) ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie „sprzedaży”, jak też określenie „środek trwały lub wartość niematerialna i prawna” pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczność „ujęcia” w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, po odczytaniu zwrotu „ujęcia” prowadzi do jednoznacznych rezultatów.
   
   

W Słowniku języka polskiego pod pojęciem „ująć” między innymi czytamy: „sformułować coś w pewien sposób, dać czemuś określoną formę” (zob. red. M. Szymczak, Słownik języka polskiego, Warszawa 1989 r., s. 587). Dlatego też, dokonanie sprzedaży środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, bezwzględnie powinno być poprzedzone uprzednim właściwym „sformułowaniem go – ujęciem” w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych oraz prawnych.

Wyniki wykładni wewnętrznej systemowej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą podważać rezultatów zaprezentowanej wyżej podstawowej wykładni, jaką pozostaje wykładnia językowa przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Obowiązek ewidencjonowania środków trwałych wywodzony z art. 22d ust. 2 ustawy, nie jest argumentem wystarczającym do obalenia wyników wykładni językowej. Słusznie bowiem podkreśla się, że w przypadku niektórych kategorii wydatków, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie reguł, które uniemożliwiają podatnikom rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów już w momencie ich poniesienia. Ustawodawca zdecydował się nie tylko na podział kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, ale również ustalenie czytelnej i jasnej reguły, że ujęcie jako koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych możliwe jest - co do zasady - poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Taką regulacją jest również art. 22c ustawy, stanowiący konsekwencję wprowadzenia zasad przesuwających moment ujęcia wydatków jako kosztu uzyskania przychodów w momencie zaistnienia wskazanych przez przepisy zdarzeń.

Zgodnie z tym przepisem, nie podlegają amortyzacji:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

‒ zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie na mocy art. 22d ust. 2 ustawy, wskazane składniki majątku podlegają obowiązkowi ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto treść art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnie wymienia:

• w pkt 3) pozarolniczą działalność gospodarczą oraz
• w pkt 8) odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Ustawodawca zatem wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje legislator podatkowy w art. 14 ww. ustawy. Poza tym należy wskazać, mając na uwadze definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy, że przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy i określonych praw (art. 10 ust. 1 pkt 3) są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Zaznaczyć należy jedynie w tym miejscu, że profesjonalny obrót w ramach działalności gospodarczej, w świetle jej definicji z art. 5a pkt 6, ma charakter obiektywny i niezależny od subiektywnego przekonania osoby fizycznej prowadzącej działalność zarobkową we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to „w wykonaniu działalności gospodarczej”.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedać udziały w nieruchomościach, które są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, jednak nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a w konsekwencji nigdy nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości.

Brak wpisu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Mając na uwadze literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż danego składnika nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, lecz ewentualnie, przy zachowaniu pozostałych warunków, przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że od momentu nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości opisanych we wniosku upłynął 5-letni okres oraz zbycie tych nieruchomości nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to ewentualny przychód uzyskany ze sprzedaży ww. składników majątkowych nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2013 r. było zatem prawidłowe.

Ustosunkowując się z natomiast do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że argumentacja przedstawiona w tych wyrokach jest zgodna ze stanowiskiem przyjętym przez Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w terminie trzydziestu dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.