2014.08.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-578/14-2/PS
z 18 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18.08.1994 r.(Dz. U. z 1996 r. nr 30, poz. 131, dalej umowa polsko–słowacka) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18.08.1994 r. (Dz. U. z 1996 r. nr 30, poz. 131, dalej umowa polsko –słowacka).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza wynająć w Polsce biuro oraz zatrudnić pracownika. Spółka nie zamierza otwierać w Polsce swojego oddziału. Biuro ma służyć potrzebom Prezesa Spółki, który na terenie Polski będzie się zajmował koordynowaniem współpracy pomiędzy Spółką, a polskimi podmiotami powiązanymi obejmującej świadczenie na rzecz spółki usług wsparcia (w szczególności usługi w zakresie obsługi handlu na rynku hurtowym, zarządzania ryzykiem, obsługi marketingu, analizy rynku energii elektrycznej na Słowacji, wsparcia w zakresie controlingu, finansów, w tym koordynowania zamknięcia roku finansowego Spółki). Ponadto, w ramach powyższej współpracy z polskimi podmiotami powiązanymi, Spółka (poza głównym przedmiotem działalności Spółki, jakim jest sprzedaż energii elektrycznej do klientów detalicznych) będzie nabywać/sprzedawać energię elektryczną w ramach rynku hurtowego.

Działalność Spółki na terenie Polski będzie się sprowadzała wyłącznie do ww. czynności - Spółka nie będzie organizowała w Polsce spotkań z kontrahentami, nie będzie podpisywała umów z klientami detalicznymi czy też pozyskiwała takich klientów. Ponadto, wskazana działalność nie jest tożsama z głównym przedmiotem działalności Spółki tj. ze sprzedażą energii elektrycznej na terenie Słowacji (Spółka posiada koncesję na sprzedaż energii elektrycznej klientom detalicznym wyłącznie na terenie Słowacji). Spółka posiada polski numer NIP i może w przyszłości również zarejestrować się na terenie Polski dla potrzeb podatku VAT.

Spółka posiada zarząd jednoosobowy (Prezes Spółki). Kluczowe uprawnienia w zakresie zarządu takie jak podpisywanie umów z kontrahentami, negocjowanie kontraktów w zakresie sprzedaży i zakupu energii elektrycznej oraz spotkania biznesowe są realizowane poza terytorium Polski.

Prezes Spółki posiada miejsce zamieszkania w Polsce, jak również może świadczyć usługi na rzecz podmiotów mających siedzibę rejestrową w Polsce, przy czym usługi świadczone są w wykonaniu umów zawieranych przez Prezesa Spółki we własnym imieniu i na własny rachunek. Innymi słowy stroną tych umów nie jest Spółka. Czasookres pobytu Prezesa na terytorium Polski i Słowacji wyraża się stosunkiem 70 do 30, przy czym szacunkowy podział (stosunek) czasu pobytu na terytorium Polski w związku z pełnieniem obowiązków Prezesa Spółki i w związku z świadczeniem usług w wykonaniu umów, których stroną jest Prezes Spółki wynosi 70%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym okoliczności wynajęcia biura, zatrudnienia pracownika, jak również wykonywania przez Prezesa Spółki wskazanych we wniosku czynności będą skutkowały powstaniem zakładu Spółki na terenie Polski ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma podstaw do uznania, że na terenie Polski powstanie zakład Spółki.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy o CIT za zagraniczny zakład uważa się (z zastrzeżeniem regulacji stosownych umów międzynarodowych):

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzona na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy Polska-Słowacja określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, przy czym ww. określenie obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat oraz kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 4 umowy Polska-Słowacja określenie „zakład” nie obejmuje:

użytkowania urządzeń służących wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących o przedsiębiorstwa;
utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności mającej charakter przygotowawczy lub pomocniczy dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Należy również mieć na uwadze treść art. 5 ust. 5 umowy Polska-Słowacja, zgodnie z którym jeżeli osoba działa na rzecz przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 umowy Polska-Słowacja i są takimi rodzajami działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.

Mając na uwadze treść powyższych regulacji należy stwierdzić, iż działalność wykonywana przez polskie biuro Spółki ma charakter pomocniczy dla przedsiębiorstwa, tj. wskazany w art. 5 ust. 4 lit. e umowy Polska-Słowacja.

Działalność świadczona przez polskie biuro Spółki jest wykonywana wyłącznie na rzecz Spółki, w szczególności biuro nie świadczy żadnych usług na rzecz klientów Spółki.

Ponadto, działalność biura nie jest tożsama z głównym przedmiotem działalności Spółki tj. ze sprzedażą energii elektrycznej na terenie Słowacji. Biuro nie pośredniczy przy zawieraniu umów z klientami w zakresie sprzedaży energii elektrycznej, nie zajmuje się również pozyskiwaniem klientów. Na terenie Polski nie są też organizowane spotkania z kontrahentami.

W konsekwencji, należy uznać, że czynności wykonywane przez polskie biuro Spółki mają charakter czysto pomocniczy względem działalności prowadzonej przez Spółkę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie na gruncie interpretacji wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazuje „(…) działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości. Również w przypadku, gdy stała placówka jest wykorzystywana zarówno dla działalności w ramach wyłączeń, jak i dla innej działalności, uznaje się ją za zakład, który podlega opodatkowaniu z tytułu obu rodzajów działalności. Innymi słowy, zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.” (interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 maja 2008r. (znak: ILPB3/423-140/08-2/MM).

Jednocześnie należy wskazać, że nawet fakt, iż Prezes Spółki z terenu Polski mógłby w ograniczonym zakresie podejmować pewne administracyjne działania w stosunku do Spółki, nie uzasadniałby twierdzenia, że na terytorium Polski powstanie zakład Spółki. Działalność Prezesa Spółki na terenie Polski obejmująca koordynowanie współpracy z podmiotami powiązanymi ma charakter pomocniczy w stosunku do głównej działalności Spółki. Kluczowe dla Spółki decyzje związane z zarządzaniem Spółką (w tym, w szczególności reprezentowanie Spółki w stosunku do klientów) są podejmowane przez Prezesa na terytorium Słowacji. Ponadto, zasadnicza część działalności Prezesa, związana z reprezentowaniem przez niego Spółki w stosunku do klientów jest wykonywana na Słowacji (z terytorium Słowacji).

W konsekwencji, czynności dokonywane przez Prezesa na terytorium Polski, w ocenie Spółki, także mają charakter uboczny i pomocniczy w odniesieniu do działalności zasadniczej Spółki.

Również kwestia ewentualnej rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce nie neguje stanowiska wyrażonego przez Spółkę. Przykładowo, jak stwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie „ponadto, fakt posiadania przez podmiot zagraniczny rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce nie powinien sam w sobie kreować zakładu tego podmiotu w Polsce. Konieczność rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce jest zazwyczaj jedynie wymogiem technicznym / formalnym wynikającym ze specyficznych regulacji polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Te same regulacje nakładają na S. obowiązek używania polskiego numeru identyfikacji VAT na fakturach dokumentujących sprzedaż produktów zlokalizowanych na terytorium Polski.

W konsekwencji, fakt, że S. korzysta z polskiego numeru VAT i rozlicza polski podatek VAT (jeśli wystąpi) nie powinien sam w sobie stanowić decydującej okoliczności do stwierdzenia, że Spółka prowadzi działalność na terytorium Polski poprzez stałą placówkę - lecz oznacza jedynie, że Spółka wykonuje czynności opodatkowane polskim podatkiem VAT.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lipca 2013r. znak: IPPB5/423-312/13-2/PS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski siedziby lub faktycznego zarządu podatnika.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak z powyższego przepisu wynika polski ustawodawca stosuje dwa równorzędne kryteria uznawania osoby prawnej za „polskiego rezydenta podatkowego” tj. za podatnika podlegającego opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskiwanych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskiwania – miejsce siedziby takiej osoby, czyli miejsce wskazane we właściwych rejestrach jako adres siedziby osoby prawnej lub „posiadanie zarządu na terytorium Polski”.

Odnosząc się do przypadków w których drugie z przywołanych powyżej kryteriów znaleźć może zastosowanie, podkreślić należy, że przepis ten nie mówi o miejscu, w jakim zarząd taki miałby być wykonywany lecz o miejscu (kraju), w którym zarząd taki jest usytuowany. Spółka mająca zarząd w Polsce to spółka której zarząd fizycznie znajduje się w Polsce. Uwzględniając przy tym fakt, iż „zarząd” jest pojęciem abstrakcyjnym oznaczającym osobę fizyczną lub grupę osób fizycznych wskazanych w umowie spółki lub innym stosownym dokumencie statuującym powstanie i funkcjonowanie danego podmiotu, określonych z imienia, nazwiska oraz miejsca zamieszkania, jeżeli w skład zarządu podmiotu spełniającego kryteria podatnika podatku dochodowego wchodzą osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, to przyjąć należy, że podmiot taki posiada swój zarząd na terytorium RP.

Ustawa o podatku dochodowym (ani inny akt prawny z zakresu prawa cywilnego czy handlowego) nie wskazuje, jakie przypadki kwalifikują się dla uznania, że dana osoba prawna „posiada” zarząd w Polsce. Zasadnym jest zatem sięgnięcie do językowego znaczenia tego pojęcia, co oznacza, że jeżeli sprawujące zarząd danego podmiotu osoby zamieszkują w Polsce, to uznać należy, iż w rozumieniu ww. art. 3 ust. 1 updop dany podmiot posiada zarząd na terytorium Polski. Dopiero zaś w przypadkach, kiedy powyższe warunki oraz przyjęte w ustawodawstwie podatkowym innego państwa kryteria uznawania danego podmiotu za rezydenta podatkowego tego państwa, prowadziłyby do sytuacji, w której dwa lub więcej państw uznaje danego podatnika za rezydenta podatkowego tego państwa, zasadnym jest sięgnięcie do kryteriów ustalania rezydencji podatkowej wynikających z międzynarodowego prawa podatkowego.

Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że „Wnioskodawca zamierza wynająć w Polsce biuro oraz zatrudnić pracownika. Spółka nie zamierza otwierać w Polsce swojego oddziału. Biuro ma służyć potrzebom Prezesa Spółki, który na terenie Polski będzie się zajmował koordynowaniem współpracy pomiędzy Spółką, a polskimi podmiotami powiązanymi obejmującej świadczenie na rzecz spółki usług wsparcia (w szczególności usługi w zakresie obsługi handlu na rynku hurtowym, zarządzania ryzykiem, obsługi marketingu, analizy rynku energii elektrycznej na Słowacji, wsparcia w zakresie controlingu, finansów, w tym koordynowania zamknięcia roku finansowego Spółki).

Ponadto, w ramach powyższej współpracy z polskimi podmiotami powiązanymi, Spółka (poza głównym przedmiotem działalności Spółki, jakim jest sprzedaż energii elektrycznej do klientów detalicznych) będzie nabywać/sprzedawać energię elektryczną w ramach rynku hurtowego.

Zasadę wyrażoną w art. 3 ust. 1 updop modyfikują postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rezultacie, jeżeli zarejestrowana zagranicą spółka kapitałowa (odpowiednik polskiej spółki z o.o.), zgodnie z wewnętrznymi regulacjami państwa siedziby, również w tym państwie będzie spełniała kryteria uznania jej za rezydenta podatkowego tego państwa (w przedmiotowym przypadku Republika Słowacji), to wówczas, dla rozstrzygnięcia miejsca jej rezydencji podatkowej, sięgnąć należy do postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (w omawianym przypadku umowy polsko-słowackiej). Na gruncie powyższej umowy kryterium rozstrzygającym miejsce rezydencji podatkowej osoby prawnej jest miejsce sprawowania faktycznego zarządu tej osoby prawnej (art. 4 ust. 3 umowy polsko-słowackiej).

Jak bowiem wynika z art. 4 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (Konwencja ta jest wzorcem dla polskich umów o unikania podwójnego opodatkowania) „określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze”, zaś art. 4 ust. 3 Modelowej Konwencji stanowi, że jeżeli stosownie do postanowień powyższego przepisu „osoba nie będąca osobą fizyczną, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.”

Zgodnie zaś z Komentarzem do Modelowej Konwencji „miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa”. Wskazano w nim również, że „w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności” (zob. pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD).

Zatem w przypadkach wątpliwości w jednoznacznym ustaleniu jednej właściwości krajowej w stosunku do podatnika, podstawowym kryterium takiej kwalifikacji jest fakt, w którym kraju jest faktycznie realizowany zarząd spółki.

Praktyka poszczególnych państw rozumienia określenia „miejsce faktycznego zarządu” jest jednak różna.

W polskiej doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że zarówno w umowach, jak i wewnętrznym ustawodawstwie państw, brak jest wyraźnej definicji pojęcia „miejsca faktycznego zarządu”, gdyż nie jest nią na pewno określenie, że jest to miejsce, z którego osoba jest faktycznie zarządzana.

Wydaje się, że uwzględniając zakres decyzyjny przysługujący członkom zarządu osób prawnych, za najbardziej właściwe i oddające sens tej definicji wydaje się podejście większości administracji podatkowych państw, które za „miejsce faktycznego zarządu” osoby prawnej uznają miejsce, w którym odbywa się bieżące prowadzenie spraw tej osoby prawnej (praktyczne, codzienne zarządzanie), które wcale nie musi być tożsame z miejscem podejmowania „kluczowych”, „zasadniczych” decyzji” dotyczących przedsiębiorstwa (patrz: Józef Banach – „Rozstrzyganie kwestii podwójnej rezydencji w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania”, Monitor Podatkowy nr 7/1999).

Podobnie literatura poświęcona międzynarodowemu prawu podatkowemu. W komentarzu “Klaus Vogel on Double Taxation Conventions. A Commentary to the OECD-, UN- and US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capita”, red. Klaus Vogel, Third Edition 1997 r., czytamy, iż miejsce wykonywania faktycznego zarządu oznacza miejsce codziennego zarządzania i prowadzenia spraw polegającego na podejmowaniu decyzji niezbędnych w prowadzeniu biznesu.

W rezultacie w doktrynie prawa przyjęło się uważać, że „miejsce faktycznego zarządu” to miejsce w którym prowadzone są bieżące sprawy podatnika.

W ocenie organu podatkowego nie można pominąć faktu, że bieżące zarządzanie może być realizowane współcześnie „na odległość”, przy użyciu powszechnie dostępnych narzędzi komunikacji (poczta, internet, telefon, fax).

Zatem miejscem faktycznego sprawowania zarządu jest miejsce (kraj), w którym członkowie zarządu stale przebywają (zamieszkują) prowadząc na bieżąco codzienne sprawy dotyczące funkcjonowania podmiotu, którym zarządzają.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że samo zatem zadeklarowanie, że dana spółka zarejestrowana na terytorium Słowacji okresowo będzie wizytowana przez zarząd jednoosobowy – Prezesa Spółki, zamieszkałego na terytorium Polski, i że to tam zarząd podejmować będzie decyzje, zdaniem organu podatkowego jest niewystarczający dla uznania przez polską administrację podatkową, że w świetle danej umowy polsko – słowackiej o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka taka będzie rezydentem podatkowym drugiego państwa.

Teza o istnieniu w omawianej sprawie „miejsca faktycznego zarządu” Spółki na terytorium Polski ulega wzmocnieniu poprzez fakt zamiaru wynajęcia przez Spółkę w Polsce biura oraz zatrudnieniu pracownika. Jak wskazała Spółka biuro ma służyć potrzebom Prezesa Spółki.

W rezultacie, zdaniem organu podatkowego w świetle treści art. 3 ust. 1 updop uznać należy, że Spółka posiadać będzie zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tj. Wnioskodawca podlegać będzie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 3 ust. 2 updop, art. 4a pkt 11 updop oraz art. 5 umowy polsko – słowackiej (zawierający definicję „zakładu“).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin