INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23.01.2012 r. (data wpływu 25.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca do chwili obecnej prowadzi działalność rolniczą, jednakże nie uzyskuje przychodów z działów specjalnych produkcji rolniczej. W 2000 r. podjął decyzję o wybudowaniu na swojej nieruchomości budynku o przeznaczeniu mieszkalno-socjalnym (zwanego w dalszej części” Budynkiem”). Budynek miał być wykorzystywany do zaspakajania potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny. Wobec braku odpowiedniej ilości środków pieniężnych, niezbędnych do natychmiastowego wybudowania budynku, Wnioskodawca, począwszy od 2000 r. stosownie od ilości posiadanych w danym momencie środków pieniężnych, kupował stopniowo materiały budowlane niezbędne do budowy budynku. Materiały te gromadził i magazynował na terenie swojej nieruchomości. Budynek był wznoszony tzw. metodą gospodarską. W związku z tym, iż w momencie zakupu poszczególnych materiałów budowlanych oraz w momencie prowadzenia procesu budowlanego, Wnioskodawca nie zamierzał prowadzić działalności gospodarczej, a tym bardziej wykorzystywać budynku do celów związanych z działalnością gospodarczą, nie gromadził faktur, paragonów oraz innych dokumentów związanych z nabyciem materiałów budowlanych oraz usług.

Budynek przeznaczony był do celów, które nie wymagały gromadzenia dokumentacji związanej z nabyciem surowców i materiałów i szczegółowym ewidencjonowaniem wydatków. Wnioskodawca posiada kilka faktur, związanych z procesem budowlanym, które to otrzymał na ostatnim etapie budowy. Jednakże posiadane przez Wnioskodawcę faktury stanowią niespełna 25%-30% ogólnej wartości kosztów budowy budynku.

Budynek został oddany do użytkowania w 2011 r. i jest wykorzystywany do celów określonych powyżej. W trakcie gromadzenia materiałów budowlanych oraz w trakcie procesu budowlanego, Wnioskodawca nie zaciągał żadnego kredytu inwestycyjnego, który miał by służyć sfinansowaniu kosztów budowy budynku. W chwili obecnej pojawił się zainteresowany kontrahent który chciałby wynająć budynek i zaadoptować go celów związanych z prowadzoną przez siebie działalnością. Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej i wykorzystywanie w ramach tej działalności gospodarczej budynku (w szczególności poprzez oddanie budynku do odpłatnego używania osobom trzecim). W związku z tym, Wnioskodawca planuje wprowadzić budynek do ewidencji środków trwałych i zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od takiego środka trwałego. Dodatkowo Wnioskodawca w 2011 r. wniósł do organów administracji wniosek o zmianę sposobu użytkowania Budynku na mieszkalno-usługowy (w zakresie prowadzenia przedszkoli i żłobków)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji braku znacznej ilości dokumentów potwierdzających poniesione koszty wytworzenia budynku, Wnioskodawca może, na podstawie art. 22g ust 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana dalej „Ustawą PIT”, tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz 307), ustalić wartość początkową środka trwałego (budynku) w oparciu o wycenę sporządzoną przez biegłego...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty.
   - przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j—22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym Wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g cyt. ustawy. Proces budowlany związany z wybudowaniem budynku, trwał od 2008-20011, przy czym znaczna część materiałów budowlanych wykorzystywanych w tym procesie była zakupiona przez Wnioskodawcę w okresie 2000-2008 r.

Ponieważ budowa budynku miała miejsce przed planowanym rozpoczęciem działalności gospodarczej i Wnioskodawca nie przewidział konieczności gromadzenia pełnej dokumentacji kosztowej dla celów przyszłej amortyzacji, obecnie nie posiada znacznej części dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Posiada dowody potwierdzające poniesienie Ok. 25-30% ogólnej kwoty kosztów budowy budynku.

Wartość początkowa budynku dla celów amortyzacji powinna być ustalona zgodnie z postanowieniami art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym zapisem, za wartość początkową środków trwałych, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie- koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia wmyśl art. 22g ust. 4 cyt. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli: podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust 4 wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika

Metoda ustalenia wartości początkowej środka trwałego określa w art. 22g ust. 9 cyt. ustawy stanowi wyjątek od reguły tej według kosztu wytworzenia. Niemożność ustalenia kosztu wytworzenia winna przy tym mieć charakter obiektywny a więc dotyczyć takich np. sytuacji, gdy Wnioskodawca nie posiada - ze względu na to, ze nie musiał ich gromadzić - stosownych dokumentów stwierdzających poniesienie przez niego wydatków na wytworzenie środka trwałego oraz ze względu na to, iż w momencie dokonywania wydatków oraz prowadzenia procesu budowlanego, nie brał pod uwagę, iż budynek będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, iż budynek był wznoszony z przeznaczeniem wykorzystania do działalności rolniczej oraz celów prywatnych Wnioskodawcy.

Ponieważ budowa budynku miała miejsce przed planowanym rozpoczęciem działalności gospodarczej i Wnioskodawca nie przewidział konieczności gromadzenia pełnej dokumentacji kosztowej dla celów przyszłej amortyzacji, obecnie nie posiada znacznej części dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Posiada dowody potwierdzające poniesienie ok. 25-30°, ogólnej kwoty kosztów budowy budynku (brak odzwierciedlenia stanu faktycznego- faktycznie poniesionych kosztów, zamazanie rzeczywistości)

Z zupełnie inną sytuacją mielibyśmy do czynienia, gdyby Wnioskodawca zamierzał wybudować budynek w celu wykorzystywania go do prowadzenia działalności gospodarczej (już prowadzonej albo działalności, która miała być rozpoczęta) Przy czym istotne w tym miejscu jest podkreślenie, iż Wnioskodawca powinien mieć odpowiedni zamiar (co do wykorzystania budynku w ramach działalności gospodarczej) już w momencie rozpoczęcia procesu budowlanego. W przypadku, gdyby Wnioskodawca w takim momencie, miał taki zamiar, już powinien jako racjonalnie przewidujący przedsiębiorca gromadzić oraz w sposób niezbędny dokumentować koszty poniesione w trakcie procesu budowy budynku W tym przypadku nie istotne byłoby, jak długi okres upłynął by od momentu poniesienia wydatków do momentu przekazania do użytkowania w ramach działalności gospodarczej takiego środka trwałego W takim tez przypadku, Wnioskodawca nie miałby podstaw, aby powołać się na postanowienia dotyczące art. 22g ust.9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalić wartość początkową w oparciu o wartość rynkową ustaloną przez biegłego

W tym jednakże przypadku mamy do czynienia z zupełnie innym stanem faktycznym. Wnioskodawca w momencie nabywania materiałów budowlanych oraz prowadzenia procesu budowlanego, nie był ani przedsiębiorcą, ani tym bardziej nie zamierzał wykorzystywać budynku do prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek po zakończonym procesie budowlanym jest wykorzystywany do celów osobistych Wnioskodawcy. Wobec powyższego Wnioskodawca nie widział uzasadnienia koniecznego do zbierania kompletowania dokumentów potwierdzających wydatki poniesione na budowę budynku.

Nieoczekiwanie, w sposób niezależny od Wnioskodawcy, w chwili obecnej (w grudniu 2011 r.) pojawiła się możliwość odpłatnego wynajęcia budynku na rzecz osoby trzeciej (a tym samym wystąpiła możliwość wykorzystania budynku w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, którą by rozpoczął w chwili obecnej). Tak więc w tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją wyjątkową (określoną min. w art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) uzasadniającą ustalenie wartości początkowej budynku w oparciu o wartość rynkową ustaloną przez biegłego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynie i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).