Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-341/14-2/KT
z 10 lipca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi kredytu kupieckiego – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi kredytu kupieckiego.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest podmiotem z siedzibą w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku VAT w Polsce. Spółka jest dystrybutorem sprzętu medycznego stosowanego przy zaburzeniach oddychania, takiego jak respiratory, maski tlenowe, urządzenia wentylacyjne, nawilżacze, etc. Kontrahentami Spółki są głównie osoby fizyczne, jak i placówki medyczne.

W ramach działalności prowadzonej na terytorium Polski Spółka będzie dokonywać dostaw krajowych opodatkowanych VAT (stawką podstawową lub obniżoną, o ile spełnione są odpowiednie warunki) ww. sprzętu medycznego zarówno na rzecz podatników (podmiotów prowadzących działalność) jak i niepodatników (osób fizycznych).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka będzie zawierać z kontrahentami prowadzącymi działalność gospodarczą umowy o współpracy regulujące zasady i warunki zawierania transakcji handlowych pomiędzy stronami, których przedmiotem są towary znajdujące się w ofercie asortymentowej Spółki. Umowy o współpracy będą regulować także zasady płatności za sprzedawane towary. Zgodnie z zawieranymi umowami zapłata za towary może być dokonywana na zasadach ogólnych albo też w ramach tak zwanego Kredytu Kupieckiego (dalej „kredyt kupiecki”) - Spółka, co do zasady, nie będzie udzielać kredytu kupieckiego osobom fizycznym nabywającym towary Spółki.


Zapłata na ogólnych zasadach polega na uiszczeniu ceny za sprzedany towar w postaci bezgotówkowej - poleceniem przelewu na rachunek bankowy Spółki, w określonym terminie od dnia wystawienia faktury przez Spółkę. Natomiast w przypadku wyboru przez kontrahenta opcji płatności w formie kredytu kupieckiego, Spółka będzie udzielać kontrahentowi kredytu kupieckiego, tj. odraczać termin płatności na określony dzień wskazany w umowie (np. do 25 lipca 2015 r.). W zamian za odroczenie terminu płatności kontrahent uiszcza dodatkowo na rzecz Spółki odsetki kalkulowane zgodnie z mechanizmem wskazanym w umowie. W takim przypadku, kontrahent będzie obowiązany do uiszczenia w terminie 60 dni od otrzymania faktury kwoty X, zaś pozostała kwota będzie regulowana w równych kwartalnych ratach płatnych do 25-tego ostatniego miesiąca danego kwartału (zgodnie z Harmonogramem płatności stanowiącym załącznik do umowy). Ostatnia rata kredytu składać się będzie z części kapitałowej w kwocie Y oraz odsetek za kredyt kupiecki w kwocie Z obliczonych zgodnie z umową. Koszty kredytu kupieckiego (odsetki) liczone są za cały okres umowy i płatne wraz z ostatnią ratą.


Spółka pragnie podkreślić, iż w przypadku wyboru opcji zapłaty należności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego kontrahent będzie zobowiązany nie tylko do uiszczenia ceny za zakupione towary, ale również do uiszczenia opisanych powyżej kosztów udzielenia kredytu kupieckiego, tj. odsetek. Ponadto, w niektórych przypadkach z uwagi na znaczną wartość dostarczanego sprzętu, Spółka może żądać od kontrahenta ustanowienia gwarancji bankowej na wartość sprzętu. Spółka rozważa dokumentowanie dostawy towaru oraz kosztów udzielenia kredytu kupieckiego (odsetki) odrębnymi fakturami VAT.


W ramach opcji płatności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego, w każdym przypadku termin płatności należności głównej oraz termin płatności odsetek następują po dokonaniu dostawy towarów. Termin płatności wykonywanej w ramach opcji z wykorzystaniem kredytu kupieckiego oraz termin zapłaty odsetek będą znacząco dłuższe niż termin płatności za dostawę towarów określony w przypadku płatności na zasadach ogólnych.


Spółka pragnie zaznaczyć, iż w związku z udzielaniem kontrahentom kredytów kupieckich nie zostanie zawarta jakakolwiek umowa faktoringu, a Spółka nie będzie współpracować w tym zakresie z bankami, bądź innymi instytucjami finansowymi, czy też podmiotami trzecimi. Realizacja opisanego powyższej sposobu regulowania przez kontrahentów należności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego będzie dokonywana wyłącznie pomiędzy Spółką a jej kontrahentami. Natomiast zastosowane określenie Kredyt Kupiecki stanowi nazwę własną stosowaną przez Spółkę w celu wyraźnego odróżnienia płatności na zasadach ogólnych, od płatności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego. Zastosowanie tego sformułowania nie będzie oznaczać świadczenia przez Spółkę usług faktoringu.


Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.; dalej „Ustawa o VAT”), Spółka będzie traktować czynności udzielania kredytu kupieckiego, jako usługę finansową podlegającą zwolnieniu od podatku VAT.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy Spółka postępuje prawidłowo traktując, dla potrzeb rozliczania podatku VAT, usługę kredytu kupieckiego, jako odrębną od dostawy towarów usługę finansową podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Spółka stoi na stanowisku, że dla potrzeb rozliczania podatku VAT, usługa kredytu kupieckiego stanowi odrębną od dostawy towarów usługę finansową podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, z tytułu której Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek.


Na wstępie należy zwrócić uwagę na to, że świadczenie wykonywane przez Spółkę na rzecz kontrahentów powinno być, z punktu widzenia ustawy o VAT, traktowane jako odpłatne świadczenie usług. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT mówi, że przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. Pojęcie to jest zdefiniowane bardzo szeroko. Zawiera się w nim właściwie każde zachowanie (czynność, zobowiązanie do powstrzymania się od czynności bądź tolerowanie czynności lub sytuacji) jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu wykonywane w ramach stosunku zobowiązaniowego, dokonywane w zamian za wynagrodzenie. Takie rozumienie pojęcia świadczenia usług zostało wielokrotnie potwierdzone w orzecznictwie TSUE. Przykładem jest wyrok w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma z 3 marca 1994 r.


Aby można było uznać daną czynność za świadczenie usług, w rozumieniu ustawy o VAT, powinny być spełnione następujące przesłanki:

  • istnienie świadczeniodawcy i świadczeniobiorcy,
  • istnienie stosunku prawnego łączącego obie strony,
  • jeden podmiot powinien być zobowiązany do dokonania czynności na rzecz drugiego,
  • podczas gdy drugi podmiot powinien być zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia za te czynności.


Powyższe warunki zostały spełnione w opisanym wyżej stanie faktycznym. Nie ma wątpliwości, że działanie Spółki polegające na odroczeniu terminu płatności z tytułu dostawy towarów wiąże się z osiągnięciem korzyści po stronie kontrahenta w postaci późniejszego uregulowania należności za nabyte towary. Ekwiwalentem za osiągniętą korzyść (odroczoną płatność) są odsetki należne Spółce z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego. Pomiędzy wynagrodzeniem Spółki, a korzyścią kontrahenta występuje jasno określony związek, którego podstawą jest zawarta umowa o współpracy określająca zasady dokonywania płatności za towary w ramach opcji kredytu kupieckiego.


Kwestia kwalifikacji usługi udzielania kredytu kupieckiego, jako określonego rodzaju usługi na gruncie podatku VAT, nie została wprost uregulowana ani w przepisach ustawy o VAT w ani przepisach wykonawczych do tej ustawy. Kwestii tej nie reguluje wprost również europejskie prawo podatkowe. Dla dokonania właściwej kwalifikacji tego rodzaju usług dla potrzeb rozliczania podatku VAT należy, w pierwszej kolejności, wyjaśnić istotę samego kredytu kupieckiego. Jest to powszechnie stosowana w obrocie gospodarczym forma finansowania udzielonego przez dostawcę towarów na rzecz ich nabywcy - poprzez odroczenie terminu płatności należności za dostawę towarów.


Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 100, poz. 1081, z późn. zm.; dalej „Ustawa o kredycie konsumenckim”), przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, zwany dalej „kredytodawcą”, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o kredycie konsumenckim, całkowity koszt kredytu oznacza wszystkie koszty wraz z odsetkami i innymi opłatami i prowizjami, które konsument jest zobowiązany zapłacić za kredyt, z wyjątkiem kosztów:

  1. które ponosi konsument w związku z niewykonaniem swoich zobowiązań wynikających z umowy o kredyt konsumencki;
  2. które w związku z nabyciem rzeczy lub usługi ponosi konsument, niezależnie od tego, czy nabycie następuje z wykorzystaniem kredytu;
  3. prowadzenia rachunku, z którego realizowane są spłaty, oraz kosztów przelewów i wpłat na ten rachunek, chyba że konsument nie ma prawa wyboru podmiotu prowadzącego rachunek, a koszty te przekraczają koszty dla rachunków oszczędnościowych stosowane przez podmiot prowadzący rachunek;
  4. ustanowienia, zmiany oraz związanych z wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczenia, z wyjątkiem kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu - wraz z oprocentowaniem i pozostałymi kosztami - na wypadek śmierci, inwalidztwa, choroby lub bezrobocia konsumenta;
  5. wynikających ze zmiany kursów walut.


Kredyt kupiecki, zwany również handlowym lub towarowym, udzielany jest przez sprzedawcę kupującemu i ma formę odroczonego terminu płatności. Jest to pozabankowa forma finansowania działalności gospodarczej („Prawo Przedsiębiorcy” nr 49 z dnia 4 grudnia 2007 r. autor Wiesław Sędzicki). Zatem kredyt kupiecki nie jest niczym innym, niż odroczoną płatnością pobranego przez kupującego towaru. Przy takiej umowie zakup towaru następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce, kredyt kupiecki jest odroczeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi.


W podobny sposób kredyt kupiecki jest rozumiany przez organy podatkowe w świetle wydanych interpretacji podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 16 maja 2011 r. (sygn.: ILPP2/443-369/11-3/SJ) definiuje kredyt kupiecki uznając, że „Jest to pozabankowa forma finansowania działalności gospodarczej (...). Zatem z powyższego wynika, iż kredyt kupiecki nie jest niczym innym niż odroczoną płatnością za pobrany przez kupującego towar. Przy takiej umowie zakup towaru następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce kredyt kupiecki jest odłożeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi”.


Według Spółki, ekonomiczna istota kredytu kupieckiego, a także wskazane powyższej charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, iż dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT, usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować, jako - odrębne od dostawy towarów - usługi finansowe.


Obowiązujący przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkobiorcę”. W konsekwencji usługi Spółki w zakresie udzielania kredytów kupieckich podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie powołanego wyżej przepisu.


Problem związany z opodatkowaniem odsetek od kiedym kupieckiego był przedmiotem orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 października 1993 r. w sprawie C-281/91 pomiędzy Muysen De Winters Bouwn-en Aannemingsbedrift BV a Slaatssecretaris van Financien (Holandia). ETS wskazał w rozstrzygnięciu na konieczność odmiennego traktowania sytuacji, gdy odsetki są naliczane za okres do dnia realizacji dostawy lub wykonania usługi oraz sytuacji, gdy odsetki od odroczonej płatności są należne za okres po zrealizowaniu dostawy lub wykonaniu dostawy. Trybunał podkreślił, iż co do zasady, odsetki pobierane przez sprzedawcę za odroczenie terminu płatności stanowią wynagrodzenie za usługę finansową zwolnioną z VAT. Jednakże w sytuacji, gdy termin płatności jest odroczony (a co za tym idzie, odsetki naliczane są) jedyne do dnia realizacji dostawy lub wykonania usługi, odsetki stanowią część wynagrodzenia za dostawę towarów/świadczenie usług, za które zapłata jest odraczana, nawet jeśli wynagrodzenie za odroczenie ustalone jest w umowie odrębnie. Co istotne ETS zaznaczył, iż odmienne traktowanie kredytu kupieckiego na gruncie podatku VAT naruszałoby zasadę równego traktowania podmiotów gospodarczych, gdyż przedsiębiorcy finansujący działalność poprzez kredyt bądź pożyczkę udzieloną przez podmiot zewnętrzny otrzymywaliby usługę finansową zwolnioną od podatku, podczas gdy przedsiębiorcy otrzymujący finansowanie od własnego sprzedawcy (kredyt kupiecki) musieliby uiszczać dodatkową kwotę podatku VAT.


Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w szeregu indywidualnych interpretacji organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 19 marca 2012 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP2/443-1400/11-6/KG) stwierdził, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku w istocie mamy do czynienia z odrębnym od dostawy zabudowanej nieruchomości, świadczeniem usług w postaci odroczenia terminu płatności kwoty należnej Wnioskodawcy za wynagrodzeniem. Odroczenie terminu płatności, a zatem świadczenie usługi na rzecz dłużnika, którym w stosunku do Wnioskodawcy jest kupujący, stanowi czynność odpłatną, następuje bowiem za zapłatą kwoty stanowiącej wynagrodzenie z tytułu finansowania dłużnika w postaci odsetek. W konsekwencji powyższego, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy na rzecz kupującego usługi w zakresie kredytowania, które w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Stanowisko identyczne wyraża również Izba Skarbowa w Poznaniu, której Dyrektor w interpretacji z dnia 30 sierpnia 2011 roku (ILPP4/443-408/11-3/BA) stwierdził, iż odsetki od kredytu kupieckiego, którymi obciążany będzie Wnioskodawca nie będą stanowić wynagrodzenia za dostarczone towary, ale będą wynagrodzeniem z tytułu udzielenia kredytu, tj. zapłatą za świadczoną przez dostawców (kontrahentów zagranicznych) usługę. Bowiem, jak wskazał Zainteresowany, otrzymuje on od wskazanych dostawców, odrębne od faktur dokumentujących zakup towarów, faktury wskazujące kwoty należne za odroczenie terminu płatności, które zostały opisane jako „odsetki”.


Taka kwalifikacja kredytu kupieckiego została potwierdzona również w wielu innych interpretacjach organów podatkowych,w szczególności:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 maja 2011 r. sygn. ILPP2/443-369/11-2/SJ,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 marca 2010 r., sygn. IPPP1-443-222/10-4/IGo,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2010 r. sygn. IBPP1/443-1164/09/AZb,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 czerwca 2009 r. sygn. IPPP2/443-491/09-2/AS.


Analogiczne stanowisko można znaleźć również w orzeczeniach sądów administracyjnych, m.in. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 września 2008 r. (sygn. I FSK 1234/07) oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 21 marca 2012 r. (sygn. I SA/Sz 1081/11). W pierwszym z wymienionych orzeczeń NSA uznał, że w przypadku sprzedaży nieruchomości na raty, na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z dostawą towaru, natomiast czynność polegająca na odroczeniu płatności z tytułu dostarczonego towaru przy jednoczesnym naliczaniu odsetek jest kredytem kupieckim i jako odrębne świadczenie od czynności dostawy towaru płatne w formie płatności okresowych w ustalonych terminach, korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Orzeczenie to zostało wydane w oparciu o stan prawny obowiązujący do końca 2010 r., niemniej jednak, w ocenie Spółki, klasyfikacja usługi kredytu kupieckiego dla potrzeb podatku od towarów i usług jest analogiczna również w obecnym stanie prawnym. Z kolei w drugim ze wspomnianych orzeczeń WSA stwierdził, iż odsetki z tytułu rozłożenia na raty nieuregulowanej części należności, naliczone przez dostawcę po dokonaniu sprzedaży (wydaniu towaru), nie powiększają podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towaru.


Na koniec należy wskazać, iż do usługi udzielania kredytu kupieckiego będącej przedmiotem niniejszego wniosku nie ma zastosowania art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 - 41 ustawy o VAT nie stosuje się do:

  • czynności ściągania długów, w tym faktoringu,
  • usług doradztwa,
  • usług w zakresie leasingu.


Należy bowiem podkreślić, że usługa kredytu kupieckiego w żadnym wypardku nie stanowi czynności ściągania długów bądź też faktoringu.


W stosunku prawnym faktoringu występują trzy podmioty - faktor (podmiot świadczący usługę faktoringu), faktorant (przedsiębiorca, który zbywa towary) oraz dłużnik (klient faktoranta). Zgodnie z powszechnie przyjętą w nauce prawa cywilnego definicją, faktoring jest umową, na podstawie której instytucja faktoringowa (faktor) zobowiązuje się w uzgodniony sposób udzielać cyklicznego, krótkoterminowego finansowania bieżącej działalności przedsiębiorstwa drugiej strony (faktoranta) oraz na stałych zasadach świadczyć na jego rzecz kompleksowe usługi zarządzania wierzytelnościami i kontroli płynności na rachunku obrotów bieżących.


Podsumowując, w opisanej sytuacji Spółki nie występuje usługa faktoringu. W szczególności, nie występuje faktor (podmiot świadczący profesjonalnie usługi faktoringu), nie dochodzi do przeniesienia (cesji) wierzytelności Spółki na inny podmiot, oraz nie są wykonywane czynności charakterystyczne dla faktoringu (np. zarządzanie wierzytelnościami i kontrola płynności), co więcej kredyt kupiecki nie wiąże się z zabezpieczeniem przed nieściągalnością należności. Należy w tym miejscu ponownie podkreślić, iż używane przez Spółkę w umowach o współpracę sformułowanie „Kredyt Kupiecki” nie oznacza świadczenia przez Spółkę usług faktoringu, a jest jedynie nazwą własną stosowaną przez Spółkę w umowach o współpracy w celu wyraźnego odróżnienia sposobu dokonywania przez kontrahentów płatności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego (za który kontrahenci ponoszą odsetki) od płatności na zasadach ogólnych.


W świetle opisanego stanu faktycznego oraz przedstawionej argumentacji, nie może ulegać jakimkolwiek wątpliwościom, iż relacja łącząca Spółkę z kontrahentami nie stanowi usług faktoringu, a wypełnia przesłanki właściwe dla kredytu kupieckiego, co oznacza, że podlega ona zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.


W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Z kolei na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).


Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.


I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.


Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).


Ponadto, art. 43 ust. 15 ustawy stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

  1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
  2. usług doradztwa;
  3. usług w zakresie leasingu.


Z wniosku wynika, że Spółka w ramach działalności prowadzonej na terytorium Polski Spółka będzie dokonywać dostaw krajowych opodatkowanych VAT (stawką podstawową lub obniżoną, o ile spełnione są odpowiednie warunki) sprzętu medycznego zarówno na rzecz podatników prowadzących działalność jak i osób fizycznych. Spółka będzie zawierać z kontrahentami prowadzącymi działalność gospodarczą umowy o współpracy regulujące zasady zawierania transakcji, których przedmiotem są towary znajdujące się w ofercie Spółki. Umowy te będą regulować także zasady płatności za sprzedawane towary. Zgodnie z umowami zapłata za towary może być dokonywana na zasadach ogólnych albo też w ramach tak zwanego kredytu kupieckiego.


Zapłata na ogólnych zasadach polega na uiszczeniu ceny za towar w postaci bezgotówkowej - poleceniem przelewu na rachunek bankowy Spółki, w określonym terminie od dnia wystawienia faktury przez Spółkę. Natomiast w przypadku wyboru przez kontrahenta opcji płatności w formie kredytu kupieckiego, Spółka będzie udzielać kontrahentowi kredytu kupieckiego, tj. odraczać termin płatności na określony dzień wskazany w umowie. W zamian za odroczenie terminu płatności kontrahent uiszcza dodatkowo na rzecz Spółki odsetki kalkulowane zgodnie z mechanizmem wskazanym w umowie. W takim przypadku, kontrahent będzie obowiązany do uiszczenia w terminie 60 dni od otrzymania faktury kwoty X, zaś pozostała kwota będzie regulowana w równych kwartalnych ratach płatnych do 25-tego ostatniego miesiąca danego kwartału (zgodnie z harmonogramem płatności stanowiącym załącznik do umowy). Koszty kredytu kupieckiego (odsetki) liczone są za cały okres umowy i płatne wraz z ostatnią ratą.


Spółka podkreśla, że w przypadku wyboru opcji zapłaty należności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego kontrahent będzie zobowiązany nie tylko do uiszczenia ceny za zakupione towary, ale również do uiszczenia opisanych powyżej kosztów udzielenia kredytu kupieckiego, tj. odsetek. Spółka planuje dokumentowanie dostawy towaru oraz kosztów udzielenia kredytu kupieckiego (odsetki) odrębnymi fakturami VAT.


W ramach opcji płatności z wykorzystaniem kredytu kupieckiego, w każdym przypadku termin płatności należności głównej oraz termin płatności odsetek następują po dokonaniu dostawy towarów. Termin płatności wykonywanej w ramach opcji z wykorzystaniem kredytu kupieckiego oraz termin zapłaty odsetek będą znacząco dłuższe niż termin płatności za dostawę towarów określony w przypadku płatności na zasadach ogólnych.


Spółka zaznacza też, że w związku z udzielaniem kontrahentom kredytów kupieckich nie zostanie zawarta jakakolwiek umowa faktoringu, a Spółka nie będzie współpracować w tym zakresie z bankami, bądź innymi instytucjami finansowymi, czy też podmiotami trzecimi.


W odniesieniu do powyższego opisu sprawy należy zauważyć, że kwestia dotycząca zaliczania odsetek od kredytu kupieckiego do podstawy opodatkowania podatkiem VAT nie została uregulowana w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma w niej unormowań, które w sposób jednoznaczny wskazywałyby wpływ odsetek naliczanych odbiorcy z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego na podstawę opodatkowania podatkiem VAT.


W celu wyjaśnienia, czy w analizowanej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem pobocznym do świadczenia głównego, czy też z niezależną czynnością – usługą udzielenia kredytu, należy wyjaśnić pojęcie kredytu kupieckiego.


Kredyt kupiecki nie jest niczym innym, niż odroczoną płatnością za pobrany przez kupującego towar czy też usługę. Przy takiej umowie zakup towaru bądź usługi następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce, kredyt kupiecki jest odłożeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi.


Istotą kredytu kupieckiego jest zatem relacja, w ramach której dostawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tego odroczenia kredytuje nabywcę. Dostawca godzi się bowiem na brak otrzymania płatności należności za towary w określonym terminie, czyli faktycznie środki te pozostawia w dyspozycji nabywcy w pewnym okresie czasu. Relacja ta jest zbliżona do zaciągnięcia przez nabywcę kredytu lub pożyczki w instytucji zewnętrznej, z tym, że w przypadku kredytu kupieckiego kredytowania dokonuje sam sprzedawca. Sprzedawca pobiera za powyższą usługę wynagrodzenie w postaci odsetek, co jest formą wynagrodzenia charakterystyczną dla usług finansowych, takich jak kredyt czy pożyczka.


Wynika z tego, że ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, że dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe.


Problem związany z opodatkowaniem odsetek od kredytu kupieckiego, na co wskazała również Spółka we wniosku, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 października 1993 r. w sprawie C-281/91 pomiędzy Muysen De Winters Bouwn-en Aannemingsbedrift BV a Staatssecretaris van Financien (Holandia). TSUE wskazał w tym rozstrzygnięciu na konieczność odmiennego traktowania sytuacji, gdy odsetki są naliczane za okres do dnia realizacji dostawy lub wykonania usługi oraz sytuacji, gdy odsetki od odroczonej płatności są należne za okres po zrealizowaniu dostawy lub wykonaniu dostawy. Trybunał podkreślił, że co do zasady, odsetki pobierane przez sprzedawcę za odroczenie terminu płatności stanowią wynagrodzenie za usługę finansową zwolnioną z VAT. Jednakże w sytuacji, gdy termin płatności jest odroczony (a co za tym idzie, odsetki naliczane są jedyne do dnia realizacji dostawy lub wykonania usługi), odsetki stanowią część wynagrodzenia za dostawę towarów/świadczenie usług, za którą zapłata jest odraczana, nawet jeśli wynagrodzenie za odroczenie ustalone jest w umowie odrębnie.


Ponadto, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1284/07, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży nieruchomości na raty, NSA uznał, że w przypadku sprzedaży nieruchomości na raty, na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z dostawą towaru, natomiast czynność polegająca na odroczeniu płatności z tytułu dostarczonego towaru przy jednoczesnym naliczaniu odsetek jest kredytem kupieckim i jako odrębne świadczenie od czynności dostawy towaru płatne w formie płatności okresowych w ustalonych terminach, korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w załączniku nr 4 do ustawy o VAT.


W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że w przedstawionej sprawie odsetki od kwoty, którą nabywający towar ma odroczoną w ramach kredytu kupieckiego, będą stanowiły wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Usługa ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj