2014.08.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-467/14/UH
z 7 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego od dokonywanych w 2010 roku zakupów związanych z modernizacją budynku centrum administracyjnego, w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej obiektu ogółem oraz
prawidłowe w zakresie odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 10 i 13 ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego od dokonywanych w 2010 r. zakupów związanych z modernizacją budynku centrum administracyjnego, w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej obiektu ogółem podatku naliczonego od zakupów związanych z modernizacją budynku centrum administracyjnego i sposobu jego realizacji. Wniosek został uzupełniony pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IBPP3/443-467/14/UH z 4 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina … (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

W roku 2010 Gmina zrealizowała zadanie inwestycyjne polegające na modernizacji całości budynku użytkowego, tzw. centrum administracyjnego przy ul. … (dalej: „Budynek”). Budynek stanowi własność Gminy. Gmina zmodernizowała obiekt z zamiarem jego wynajmu. Niezwłocznie po zakończeniu modernizacji Budynku (dalej: Inwestycja) Gmina udostępniła go następującym podmiotom:

Bankowi Spółdzielczemu;
Poczcie Polskiej;
Gminnej Bibliotece Publicznej;
Gminnemu Ośrodkowi Kultury i Sportu;
Ośrodkowi Pomocy Społecznej;
Biuru Podatkowemu;
Agencji Ubezpieczeniowej X;

(dalej łącznie: „Najemcy”), którzy zajmują lokale Budynku za odpłatnością na rzecz Gminy. Gmina wystawia z tytułu wynajmu faktury VAT i odprowadza VAT należny.

Budynek użytkowany był i jest obecnie w ten sposób, że 57,56 m² (w tym część wspólna 4,71 m²) powierzchni Budynku jest własnością Banku Spółdzielczego. Pozostała cześć budynku zajmowana jest obecnie przez Najemców. Powierzchnia użytkowa całego Budynku wynosi 537,37 m². Gmina nie zna sposobu wyodrębnienia poniesionych wydatków inwestycyjnych na część zajmowaną przez Bank Spółdzielczy i pozostałą część budynku (wykorzystywaną przez Gminę do świadczenia usług najmu na rzecz Najemców).

W związku z przeprowadzonymi pracami Inwestycyjnymi Gmina poniosła wydatki (dalej: „Wydatki inwestycyjne”) przekraczające 15.000 zł. w ramach których nabyła towary i usługi związane bezpośrednio i wyłącznie z przedmiotową Inwestycją. Inwestycja została sfinansowana ze środków własnych Gminy oraz dofinansowania z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Faktury dokumentujące ponoszone przez Gminę wydatki zostały wystawiane na Gminę. Gmina dotychczas nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z przedmiotową Inwestycją.

W piśmie z 14 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że status prawny (własnościowy) budynku użytkowego (tzw. centrum administracyjnego) przy ul. ... jest taki, że:

Budynek ten (cała nieruchomość) jest współwłasnością Gminy oraz Banku (jako dwóch odrębnych osób prawnych);
Jednocześnie de facto ta współwłasność jest wykonywana w ten sposób, że Bank Spółdzielczy posiada (faktycznie używa) część tego budynku w zakresie 57,56 m², a w pozostałej części budynek ten posiada (faktycznie używa) Gmina do celów wynajmu przez nią tej części na rzecz innych podmiotów (wśród najemców znajduje się również Bank – tj. Bank częściowo używa tego budynku na podstawie swojego tytułu własności, a część używa na podstawie najmu od Gminy);
Bank Spółdzielczy wszedł w posiadanie części budynku poprzez zakup udziału we współwłasności od Gminy w dniu 4 listopada 2011 r. (transakcja opodatkowana stawką zw.).

Gmina przed przystąpieniem do realizacji modernizacji budynku użytkowego zawarła umowę z Bankiem Spółdzielczym na przeprowadzenie zadania inwestycyjnego (umowa dotyczyła podziału kosztów inwestycji).

Cała inwestycja dotycząca również części należącej do Banku Spółdzielczego została finansowana ze środków własnych Gminy i dofinansowana z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Bank Spółdzielczy partycypował w kosztach modernizacyjnych budynku. Bank Spółdzielczy rozliczył się z Gminą po zakończeniu modernizacji całego budynku użytkowego w ten sposób, że poniósł część kosztów inwestycyjnych dotyczących modernizacji części budynku będącej własnością Banku (Gmina wystawiła z tego tytułu fakturę VAT na Bank Spółdzielczy).

Gmina z chwilą nabycia towarów i usług związanych z realizują zadania inwestycyjnego polegającego na modernizacji całości budynku użytkowego zamierzała wykorzystywać go dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.).

Przed modernizacją zrealizowaną w 2010 r. w budynku mieściły się: Bank Spółdzielczy, Poczta Polska, Gminny Ośrodek Kultury i Sportu, Agencja Ubezpieczeniowa X Biuro podatkowe, Firma projektowa, Zarząd Wojewódzki PSL, Ośrodek szkolenia motorowego i Gminna Biblioteka Publiczna.

Pierwotnym przeznaczeniem budynku użytkowego (przed dokonaniem modernizacji będącej przedmiotem wniosku o interpretację) było udostępnienie pomieszczeń budynku przez Gminę na cele przedsiębiorstw/organizacji istotnych z punktu widzenia lokalnej społeczności. Gmina wykorzystywała budynek do celów wynajmu lokali na rzecz lokalnych organizacji/przedsiębiorstw.

Gmina zamierzała wykorzystywać (przeznaczyć) nabyte towary i usługi w związku z modernizacją budynku użytkowego od początku realizacji inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Czynnościami tymi był wynajem lokali przez Gminę za odpłatnością na rzecz Najemców wskazanych we Wniosku oraz do „przerzucenia” części kosztów modernizacji na Bank Spółdzielczy.

Gmina nie odliczyła dotychczas podatku VAT, ponieważ nie był dla niej jasny zakres prawa do odliczenia VAT i możliwy sposób jego wykonania.

Niniejszym wnioskiem o interpretację z 28 marca 2014 r. Gmina pragnie potwierdzić ten zakres. Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podarku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W konsekwencji odliczenie VAT jest prawem podatnika, a nie stanowi jego obowiązku.

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

W związku z oddaniem w najem zmodernizowanego budynku użytkowego poszczególnym najemcom zostały zawarte umowy cywilnoprawne w dniu (niektóre z umów zostały zawarte już przed modernizacją budynku):

2 stycznia 2001 r. z Bankiem Spółdzielczym;
2 stycznia 2001 r. z Pocztą Polską;
1 lipca 2002 r. z Gminną Biblioteką Publiczną;
1 czerwca 2007 r. z Gminnym Ośrodkiem Kultury i Sportu;
1 marca 2010 r. z Ośrodkiem Pomocy Społecznej;
29 października 2007 r. z Biurem Podatkowym;
2 stycznia 2001 r. z Agencją Ubezpieczeniową X.

Cały budynek jest wykorzystywany (również był od wskazanych dat) wyłącznie przez wymienione wyżej podmioty na podstawie umów najmu (odpłatnych). Z tym, że dodatkowo Bank Spółdzielczy jest właścicielem części budynku, o czym mowa w szczegółach w odpowiedzi na pytanie 1. W konsekwencji cały budynek jest wykorzystywany za odpłatnością do celów wynajmu (lub też w pozostałej części jest własnością Banku Spółdzielczego, co do której koszy modernizacji zostały „przerzucone” na ten Bank, jak wskazano również powyżej).

Budynek po modernizacji został oddany do użytkowania w grudniu 2010 r.

Zadanie inwestycyjne było realizowane od 1 maja 2009 r. do 31 grudnia 2010 r.

Poniesienie pierwszego wydatku nastąpiło w maju 2009 r., natomiast ostatniego w grudniu 2010 r. Jednocześnie Gmina nadmienia, iż przedmiotem wniosku o interpretację są jedynie takie wydatki, które zostały poniesione po 1 stycznia 2010 r.

Gmina realizowała ww. inwestycję w ramach zadania własnego obejmującego zadania z zakresu kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 9 oraz 15 ustawy z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W jaki sposób i z zastosowaniem jakiego klucza Gmina powinna określić część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu?
Czy odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego Gminu powinna dokonać w oparciu

o art. 86 ust. 10 i ust. 13 ustawy o VAT, tj. zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała faktury od wykonawców robót (dostawcy towarów lub usług), co u zakresie przeszłych wydatków, będzie prowadziło do korekty stosownych deklaracji VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami inwestycyjnymi w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej, do powierzchni użytkowej obiektu ogółem tj. 479,81/537,37 x 100% = 89,29%.
Gmina powinna dokonać odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 i ust. 13 ustawy o VAT, tj. zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała faktury od wykonawcy robót (dostawcy towarów lub usług), co w zakresie przeszłych wydatków, będzie prowadziło do korekty stosownych deklaracji VAT.

Uzasadnienie stanowiska:

Ad. 1

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z tym w celu uznania, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, konieczne jest, aby w konkretnym przypadku działała ona w charakterze podatnika, tj. w charakterze podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą. Jednocześnie dokonywane zakupy powinny być związane z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego, w tym gminy, wyposażone są w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jednostki samorządu terytorialnego spełniają zatem przesłanki do bycia podatnikiem VAT. Jednakże cyt. przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT co do zasady zawęża zakres ich działalności w charakterze podatnika do tego rodzaju transakcji, które nie pozostają w związku z wykonywanymi przez ww. jednostki zadaniami nałożonymi na nie powszechnie obowiązującymi przepisami prawa publicznego, do realizacji których zostały powołane. Powyższe wyłączenie nie dotyczy jednak czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Badając zatem kwestię, czy w danym stanie faktycznym określona jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika VAT, a tym samym czy przysługiwać jej może prawo do odliczenia podatku naliczonego, konieczna jest weryfikacja czy wykonuje określone czynności na podstawie umów prawa cywilnego.

Jeżeli organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ wykonuje czynności świadczenia usług za wynagrodzeniem oraz na podstawie umowy cywilnoprawnej, to w tym zakresie jest on podatnikiem VAT. W przypadku zatem, gdy Gmina dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych (np. wynajem przedmiotowych powierzchni obiektów kulturalnych), tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów zajmujących się wyłącznie prowadzeniem działalności gospodarczej – będzie traktowana, jak podatnik VAT. Wykonując bowiem czynności opodatkowane na podstawie zawartych umów prawa cywilnego, niezależnie od swoich celów i zadań, Gmina postępuje w sposób tożsamy do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które to podmioty stanowią lub mogłyby stanowić konkurencję dla Gminy.

Jak wskazano powyżej, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne mają niewątpliwe związek także z czynnościami opodatkowanymi (wynajem na rzecz zainteresowanych podmiotów), Gminie powinno zatem przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego. Do rozstrzygnięcia pozostaje natomiast kwestia, w jaki sposób ustalić wysokość podatku, który może być przez Gminę odliczony.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć iż w pierwszej kolejności należy przypisać konkretne wydatki do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego, należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany danym stanem faktycznym. W opinii Wnioskodawcy, jedyną obiektywną, racjonalną, możliwą do zastosowania i względnie miarodajną metodą, która wskazałaby zakres odliczenia podatku VAT w przedstawionym stanie faktycznym byłoby zastosowanie klucza procentowego stosunku powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej przez Gminę do powierzchni użytkowej obiektu ogółem, tj. odliczenie 89,2% VAT od poniesionych wydatków inwestycyjnych.

W podobnym stanie faktycznym takie stanowisko potwierdził:

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP1/443-609/13-2/MG) w wydanej interpretacji indywidualnej z 28 października 2013 r.;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2011 r. sygn. IPPP2/443-1027/11-2/KG.

W zakresie możliwości stosowania proporcji powierzchniowej w przypadku wykorzystywania nieruchomości do działalności opodatkowanej VAT i pozostającej poza zakresem VAT wypowiedział się również

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 2011 r., sygn. IBPP1-443/189/11-4//PR;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2011 r., sygn.. IBPP1/443-1312/10-2/AW.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego powstaje m.in. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2–5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jednocześnie, w świetle art. 86 ust. 13 ww. ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w terminach o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, powinna ona dokonać odliczenia podatku VAT od wydatków na budowę/remonty lub modernizacje w oparciu o art. 86 ust. 10 i ust. 13 ustawy o VAT, tj. zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała fakturę od wykonawcy robót, co w zakresie przeszłych wydatków, będzie prowadziło do korekty stosownych deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego od dokonywanych w 2010 r. zakupów związanych z modernizacją budynku centrum administracyjnego, w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej obiektu ogółem oraz
prawidłowe w zakresie odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 10 i 13 ustawy .

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług;
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego;
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Należy tutaj zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Podstawowym aspektem, którego spełnienie należy analizować w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług, jest późniejsze (finalne) wykorzystanie ich w wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W rezultacie o prawie do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizowanymi przez Gminę inwestycjami, decyduje sposób wykorzystania przez Gminę powstałego w wyniku realizacji inwestycji mienia, tj. wykorzystanie go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wskazać należy, że w sytuacji, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności, od których przysługuje odliczenie podatku naliczonego oraz czynności, od których takie odliczenie nie przysługuje, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów dotyczących odliczenia podatku naliczonego wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu (w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r.) – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, organ władzy publicznej w odniesieniu do zadań nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany nie jest uznawany za podatnika podatku VAT.

Zakres działania gminy, jako organu władzy publicznej, został uregulowany w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.). Główną sferę działalności gminy stanowi realizacja szeroko rozumianych zadań o charakterze publicznym, w których skład wchodzą zadania własne gminy (art. 7 ust. 1) oraz zadania zlecone (art. 8 ust. 1), należące do właściwości innych organów państwowych. Z całości unormowań zawartych w ustawie o samorządzie gminnym, w tym zwłaszcza z art. 2 ust. 1 („Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność”), art. 6 ust. 1 („Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów”) oraz art. 9 ust. 2 („Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie”) trzeba wyprowadzić wniosek, że w działalności gminy należy wyróżnić wykonywanie działań publicznych i wykraczającą poza te działania działalność gospodarczą, z tytułu której to działalności, są bez wątpienia podatnikami podatku od wartości dodanej.

Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Kwestią wymagającą rozpatrzenia jest prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług (jak podkreśla Wnioskodawca przedmiotem wniosku są zakupy dokonywane po 1 stycznia 2010 r.) dotyczących modernizacji całości budynku centrum administracyjnego.

Z wniosku wynika, że w okresie od maja 2009 r. do grudnia 2010 r. Gmina realizowała zadanie inwestycyjne polegające na modernizacji całości budynku użytkowego, tzw. centrum administracyjnego. Aktualnie budynek ten (cała nieruchomość) jest współwłasnością Gminy oraz Banku Spółdzielczy (jako dwóch odrębnych osób prawnych). Bank Spółdzielczy posiada (faktycznie używa) część tego budynku w zakresie 57,56 m2, a w pozostałej części budynek ten posiada (faktycznie używa) Gmina do celów wynajmu przez nią tej części na rzecz innych podmiotów (wśród najemców znajduje się również Bank – tj. Bank częściowo używa tego budynku na podstawie swojego tytułu własności, a część używa na podstawie najmu od Gminy). Bank Spółdzielczy wszedł w posiadanie części budynku przez zakup udziału we współwłasności od Gminy w dniu 4 listopada 2011 r. (czynność zwolniona). Gmina przed przystąpieniem do realizacji modernizacji budynku użytkowego zawarła umowę z Bankiem Spółdzielczym na przeprowadzenie zadania inwestycyjnego (umowa dotyczyła podziału kosztów inwestycji). Cała inwestycja dotycząca również części należącej do Banku Spółdzielczego została finansowana ze środków własnych Gminy i dofinansowana z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Bank Spółdzielczy partycypował w kosztach modernizacyjnych budynku. Bank Spółdzielczy rozliczył się z Gminą po zakończeniu modernizacji całego budynku użytkowego w ten sposób, że poniósł część kosztów inwestycyjnych dotyczących modernizacji części budynku będącej własnością Banku (Gmina wystawiła z tego tytułu fakturę VAT na Bank Spółdzielczy). Przed modernizacją zrealizowaną w 2010 r. w budynku mieściły się: Bank Spółdzielczy, Poczta Polska, Gminny Ośrodek Kultury i Sportu, Agencja Ubezpieczeniowa X Biuro podatkowe, Firma projektowa, Zarząd Wojewódzki PSL, Ośrodek szkolenia motorowego i Gminna Biblioteka Publiczna. Pierwotnym przeznaczeniem budynku użytkowego (przed dokonaniem modernizacji będącej przedmiotem wniosku o interpretację) było udostępnienie pomieszczeń budynku przez Gminę na cele przedsiębiorstw/organizacji istotnych z punktu widzenia lokalnej społeczności. Gmina wykorzystywała budynek do celów wynajmu lokali na rzecz lokalnych organizacji/przedsiębiorstw. Gmina z chwilą nabycia towarów i usług związanych z realizują zadania inwestycyjnego polegającego na modernizacji całości budynku użytkowego zamierzała wykorzystywać go dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gmina zamierzała wykorzystywać (przeznaczyć) nabyte towary i usługi w związku z modernizacją budynku użytkowego od początku realizacji inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Czynnościami tymi był wynajem lokali przez Gminę za odpłatnością na rzecz Najemców wskazanych we wniosku oraz do „przerzucenia” części kosztów modernizacji na Bank Spółdzielczy.

Analiza zaprezentowanego przez Gminę stanu faktycznego wskazuje jednoznacznie, że przedmiotowy budynek wykorzystywany był przez Gminę wyłącznie do jednej kategorii czynności, tj. czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Gmina wprost wskazuje, że czynnościami tymi były: wynajem lokali za odpłatnością na rzecz najemców wskazanych we wniosku oraz „przerzucenie” części kosztów modernizacji na Bank Spółdzielczy.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem modernizacji budynku użytkowego, który był w całości odpłatnie udostępniany na podstawie umów cywilnoprawnych najemcom wskazanym we wniosku i jednocześnie przeniesienia części kosztów inwestycyjnych dotyczących modernizacji tego budynku na Bank Spółdzielczy, (który jednocześnie wtedy był jednym z najemców wymienionych we wniosku) nabywała te towary i usługi do działalności gospodarczej i tym samym działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Trzeba wskazać, że z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług bezpośrednio wynika, że odliczyć można podatek naliczony związany z transakcjami, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347, poz. 1 ze zm.). Przepisy Rozdziału 1–4 Tytułu X Dyrektywy VAT (art. 167 i nast.) wprowadzają podstawową regułę wspólnego systemu podatku VAT, zgodnie z którą podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast prawo takie nie przysługuje w przypadku dokonywania transakcji zwolnionych lub nieopodatkowanych.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions ). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc), TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Zatem oczywiste oraz bezpośrednie powiązanie zakupów z dokonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi, daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Oddanie budynku, będącego w okresie realizacji inwestycji własnością Gminy, na podstawie umów najmu (umów cywilnoprawnych) dla Banku Spółdzielczego, Poczty Polskiej, Gminnej Biblioteki Publicznej, Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu, Ośrodka Pomocy Społecznej, Biura Podatkowego i Agencji Ubezpieczeniowej X jest – jak wskazał Wnioskodawca – czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy, przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w cenie nabywanych zakupów inwestycyjnych i wykazanego w fakturach dokumentujących ich nabycie na bieżąco, tj. w miesiącach dokonywania zakupów inwestycyjnych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniane w kontekście powyższych argumentów – zgodnie z którym Gmina ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami inwestycyjnymi w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej obiektu ogółem – jest nieprawidłowe.

W okolicznościach sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę, zdaniem Organu, nie występuje związek przyczynowo skutkowy, który przemawiałby za odliczeniem częściowym podatku naliczonego z tytułu poczynionych przez Gminę zakupów inwestycyjnych związanych z budynkiem centrum administracji, według przedstawianego klucza procentowego powierzchni. Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny sprawy jednoznacznie wskazał, że cały budynek jest wykorzystywany (również był) wyłącznie przez podmioty wymienione we wniosku na podstawie umów najmu, a odpowiadając na pytanie do jakich czynności zamierzał wykorzystywać (przeznaczyć) od początku realizacji inwestycji, wskazał, że od początku realizacji inwestycji zamierzał przeznaczyć nabywane towary i usług do czynności opodatkowanych.

Przechodząc do następnego zagadnienia podniesionego we wniosku, dotyczącego sposobu realizacji przedmiotowego praw do odliczenia, w pierwszej kolejności należy podkreślić, że wprawdzie zadanie inwestycyjne opisane w stanie faktycznym realizowane było w okresie od maja 2009 r. (poniesienie pierwszego wydatku) do grudnia 2010 r. (poniesienie ostatniego wydatku), jednakże Wnioskodawca wprost wskazał, że przedmiotem wniosku o interpretacje są jedynie wydatki, które zostały poniesione po 1 stycznia 2010 r.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10–13 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, że jego realizacja została obostrzona pewnymi ograniczeniami ustawowymi, wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2–5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca może dokonać korekty deklaracji jedynie za ten miesiąc w którym otrzymał fakturę, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe. Zgodnie z powyższymi przepisami moment otrzymania faktury będzie decydować o okresie rozliczeniowym, w którym podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego.

W niniejszej sprawie prawo do obniżenia podatku naliczonego wystąpiło w miesiącach dokonywania zakupów inwestycyjnych. W świetle powyższych przepisów, Wnioskodawca ma możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących modernizacji budynku centrum administracyjnego przez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 w trybie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Gmina powinna dokonać odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 i ust. 13 ustawy o VAT, tj. zasadniczo za okres, w którym otrzymała faktury, od wykonawcy robót (dostawcy towarów lub usług), co w zakresie przeszłych wydatków, będzie prowadziło do korekty stosowanych deklaracji VAT, jest prawidłowe.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest:

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego od dokonywanych w 2010 r. zakupów związanych z modernizacją budynku centrum administracyjnego, w oparciu o klucz procentowy stosunku powierzchni, która jest własnością Gminy i jest wykorzystywana do działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej obiektu ogółem oraz
prawidłowe w zakresie odliczenia powyższych kwot podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 10 i 13 ustawy .

Końcowo należy zaznaczyć, że ewentualna zamiana przeznaczenia w terminie późniejszym, tj. po oddaniu do użytkowania inwestycji może spowodować konieczność korekty, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże kwestia ta nie była przedmiotem wniosku, nie zadano w tym zakresie pytania ani nie przedstawiono stanowiska.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości zwolnienia z podatku VAT czynności zbycia udziału ze współwłasności budynku na rzecz Banku Spółdzielczego, gdyż nie było to przedmiotem wniosku

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Organ jest zobowiązany do dokonania oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego. Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje przepisów prawa podatkowego, zostały wydane w indywidualnych sprawach, w konkretnych stanach faktycznych i w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku opis stanu faktycznego stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym i tylko w jego granicach może się poruszać. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreśla się także, że Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania. Zatem gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej przedstawiony stan faktyczny zostanie określony odmienne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin