Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-215/14-5/KJ
z 2 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 23 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej różnic kursowych powstałych na kwocie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2 w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 12 września 2014 r., nr IPTPB3/423-215/14-2/KJ (doręczonym w dniu 15 września 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 23 września 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 19 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330) prowadzi księgi rachunkowe. W swojej działalności nabywa towary i usługi od kontrahentów zarówno zagranicznych, jak i polskich, za które rozliczenie następuje w walucie obcej. W wyniku tych transakcji Spółka otrzymuje faktury zakupowe wyrażone w walucie obcej, w tym także faktury od firm zarejestrowanych na potrzeby rozliczenia z tytułu podatku VAT w Polsce, na których wartość podatku VAT jest przeliczona na PLN. Spółka do przeliczania kosztów wyrażonych w walucie obcej na złote polskie stosuje kurs średni ogłaszany przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przez kontrahenta. Usługi zakupowane od polskich dostawców (w tym także wystawione w walucie obcej) najczęściej podlegają opodatkowaniu 23% stawką VAT. Faktury te, wystawione zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, zawierają kwotę podatku VAT wyrażoną w polskich złotych, gdzie kwota VAT naliczonego jest przeliczona na PLN według kursu określonego zgodnie z art. 31a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ww. ustawy.

Kwota podatku VAT w polskich złotych przeliczona według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury różni się od kwoty podatku VAT w polskich złotych zawartego w fakturze od kontrahenta. W księgach rachunkowych Spółki powstaje zobowiązanie w kwocie brutto, przeliczone według średniego kursu danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, i odpowiednio koszt przeliczony według tego samego kursu. Spółka reguluje swoje zobowiązanie w kwocie brutto w walucie obcej podanej na fakturze. W konsekwencji powstaje różnica pomiędzy wartością podatku VAT wynikająca z zastosowania dwóch różnych kursów: dla celów ujęcia kosztu (zobowiązania) w księgach rachunkowych oraz dla celów ujęcia faktury w rejestrze podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformowała, że Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z metodą wskazaną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na podstawie przepisów o rachunkowości, a wybór tej metody został potwierdzony złożeniem odpowiedniego zawiadomienia do Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego.

Dodatkowo, Spółka wskazała, że prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Ponadto Spółka wskazała, że w przypadku wystąpienia wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego różnic ujemnych Spółka dla celów rachunkowych ujmuje te różnice na koncie kosztów rodzajowych, w sekcji kosztów z tytułu podatków i opłat, gdzie ujmowany jest też np. podatek VAT niepodlegający odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, natomiast w przypadku wystąpienia wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego różnic dodatnich, dla celów rachunkowych są one odnoszone na pozostałe przychody operacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo używając do przeliczania kosztów poniesionych w walucie obcej na PLN średniego kursu ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez kontrahenta?
2. Czy różnica pomiędzy kwotą podatku VAT przeliczoną na PLN według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury a kwotą podatku VAT naliczonego przeliczonego przez kontrahenta na fakturze zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, tj. według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w przypadku różnicy ujemnej lub przychód podatkowy w przypadku różnicy dodatniej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 (w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym).

W zakresie pytania nr 1 wniosek Spółki zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota różnicy w odniesieniu do VAT naliczonego w przypadku faktur zakupowych w walucie obcej wynikająca z przeliczenia tego zobowiązania z tytułu podatku VAT według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury a kursu zastosowanego przez kontrahenta na fakturze będzie stanowić koszt uzyskania przychodu w przypadku różnicy ujemnej bądź przychód podatkowy w przypadku różnicy dodatniej.

Spółka zauważa, że kwota zobowiązania wobec kontrahenta składa się z dwóch kwot: kwoty netto i podatku (razem brutto). Zgodnie z rachunkową zasadą podwójnego zapisu, która polega na tym, że każda operacja gospodarcza jest księgowana na dwóch (lub więcej) kontach, po przeciwnych stronach (debet i kredyt), w tej samej kwocie, kwota zobowiązania zaksięgowana na koncie zobowiązań (po stronie kredytowej) musi się równać sumie kwot (po stronie debetowej), zaksięgowanych na koncie kosztu oraz koncie podatku naliczonego. Do zaksięgowania faktury zarówno po stronie zobowiązań jak i po stronie kosztów oraz podatku VAT musi być użyty ten sam kurs. Spółka użyje średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Również ustawa o rachunkowości w art. 30 mówi, że wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia – o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej – odpowiednio po kursie średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, a także w przypadku pozostałych operacji.

Kwota podatku VAT w księgach Spółki (na koncie podatku naliczonego) może więc różnić się od kwoty podatku wyrażonej w polskich złotych na fakturze kontrahenta. Natomiast podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług będzie kwota podatku naliczonego wynikająca z faktury otrzymanej od kontrahenta. Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi kosztu uzyskania przychodów podatek od towarów i usług z tym, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT, jeżeli naliczony VAT nie powiększa wartości początkowej środka trwałego lub WNiP. Spółka uważa, że właśnie ta różnica w podatku naliczonym, wynikająca z zastosowania dwóch różnych kursów (tj. kursu zastosowanego przez kontrahenta na fakturze oraz kursu zastosowanego dla zaksięgowania zobowiązania w walucie obcej) stanowić będzie tę część podatku, co do której podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, czyli stanowić ona będzie koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie w przypadku różnicy dodatniej stanowić ona będzie przychód podatkowy.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia: W ocenie Spółki, wskazana w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego różnica pomiędzy kwotą podatku VAT przeliczoną na PLN według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez kontrahenta Spółki dla celów ujęcia zobowiązania w księgach rachunkowych a kwotą podatku VAT przeliczonego przez kontrahenta na wystawionej fakturze – zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, tj. według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT stanowić będzie odpowiednio przychód podatkowy w przypadku wystąpienia różnicy dodatniej lub koszt uzyskania przychodu w sytuacji różnicy ujemnej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Tym samym, ustawodawca dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ustanowił otwarty katalog przychodów.

Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Ponadto w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. „a” ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

W ocenie Spółki, z uwagi na fakt, że zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych katalog przychodów ma charakter otwarty i jednocześnie w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wymieniono w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów różnic w przeliczeniu zobowiązania z tytułu VAT wg różnych kursów, właściwych dla odrębnych potrzeb, tj. ujęcia VAT naliczonego w rejestrze zakupu dla potrzeb dokonania odliczenia VAT dla celów rozliczeń z tytułu VAT oraz dla celów przeliczenia w księgach rachunkowych łącznego zobowiązania, w tym uwzględniającego VAT z tytułu zakupów dokonanych w walucie obcej, w ocenie Spółki różnice wynikające z przeliczenia dla potrzeb różnych ewidencji i odmiennych celów stanowić będą wartość ekonomiczną powodującą powstanie przychodu w przypadku wystąpienia różnic dodatnich, bądź koszt uzyskania przychodu w przypadku różnic ujemnych, co wynika z prawidłowo prowadzonych ksiąg i transakcji dokonywanych dla potrzeb i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, Spółka w tym miejscu zauważa, że Jej księgi rachunkowe są prowadzone zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i na ich podstawie Spółka określa wysokość dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku dochodowego.

Spółka podkreśla, że Jej wątpliwości stanowiące przedmiot wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie pytania drugiego wynikają z faktu, że łączna kwota zobowiązania (kwota brutto) wobec kontrahenta z tytułu dokonanych zakupów wyrażona jest w walucie obcej i składa się z kwoty netto oraz kwoty podatku naliczonego VAT, przy czym na fakturze, kontrahent wyraża kwotę VAT w PLN, zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, których analiza nie jest przedmiotem wątpliwości i zapytania Spółki – przeliczoną z waluty obcej na PLN wg kursu właściwego dla celów VAT, innego niż kurs stosowany przez Spółkę dla celów ujęcia całkowitego zobowiązania, w tym uwzględniającego VAT w księgach rachunkowych Spółki, prowadzonych zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości w PLN.

Zgodnie bowiem z zasadą podwójnego zapisu wynikającą z przepisów rachunkowych, każda operacja księgowana powinna być na dwóch (lub więcej) kontach, po przeciwnych stronach (debetowej i kredytowej), w tej samej kwocie. Tym samym, kwota zobowiązania (kwota brutto, uwzględniająca VAT) zaksięgowana na koncie zobowiązań (po stronie kredytowej) musi się równać sumie kwot zaksięgowanych na koncie kosztu (kwocie netto) oraz na koncie naliczonego podatku VAT – po stronie debetowej. Jednakże do ujęcia danej transakcji udokumentowanej fakturą w księgach rachunkowych zarówno po stronie zobowiązań, jak i po stronie kosztów i naliczonego podatku VAT musi zostać użyty ten sam kurs, aby nie powstały różnice pomiędzy kwotą brutto a kwotą stanowiącą sumę kwoty netto (kosztu) i VAT – w przypadku Spółki, dla celów przeliczenia poszczególnych elementów ceny zakupu wynikających z transakcji zakupu w walucie obcej stosowany jest średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Kurs ten jest zgodny z przepisami ustawy o rachunkowości (tj. z art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości).

W związku z powyższym, kwota naliczonego podatku VAT ujęta w księgach Spółki (na koncie naliczonego podatku VAT) może różnić się od kwoty VAT wyrażonej w polskich złotych na fakturze wystawionej przez kontrahenta. Przy czym wskazać należy, że różnica ta ma swoje źródło w obowiązku ciążącym na kontrahencie, zgodnie z którym w przypadku faktury wyrażonej w walucie obcej, kwota podatku VAT musi zostać wskazana także w walucie polskiej. Zgodnie bowiem z art. 106e ust. 11 ustawy o VAT kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwota naliczonego podatku VAT jest zgodnie z ogólną zasadą przeliczana na PLN według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień dokonania dostawy lub wykonania usługi. Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Natomiast zgodnie z art. 19a ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że złożony przez Niego Wniosek nie dotyczy interpretacji przepisów ustawy o VAT, czy też ustawy o rachunkowości, które Wnioskodawca przywołał we wniosku oraz w treści powyżej, niemniej przywołanie tych przepisów jest w ocenie Wnioskodawcy niezbędne dla zilustrowania genezy wątpliwości Spółki w zakresie potraktowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powstających różnic wynikających z przeliczenia na PLN zobowiązania Spółki z tytułu zakupów dokonywanych w walucie obcej, w części dotyczącej VAT wg dwóch różnych kursów właściwych dla odrębnych celów (ujęcie operacji gospodarczej w księgach vs. ujęcie VAT z faktury dla celów VAT).

Innymi słowy, różnica na kwocie naliczonego podatku VAT (pomiędzy wartością z ksiąg rachunkowych Spółki na koncie zobowiązania w części dotyczącej VAT a wartością tegoż podatku naliczonego wynikająca bezpośrednio z wystawionej przez kontrahenta faktury) wynikać będzie z zastosowania dwóch różnych kursów:

• kursu zastosowanego przez kontrahenta na fakturze, dokonującego wyrażenia kwoty podatku VAT w walucie obcej a także w walucie polskiej (zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o VAT), oraz
  

• kursu zastosowanego przez Spółkę na potrzeby zaksięgowania zobowiązania w walucie obcej (zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy o rachunkowości).
  
  

Zważywszy na powyższe okoliczności, w przypadku wystąpienia powyższych różnic (zarówno dodatnich, jak i ujemnych), w ocenie Spółki z uwagi na fakt, że zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych katalog przychodów ma charakter otwarty i jednocześnie w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wymieniono w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów tego typu kosztów (tj. różnic w przeliczeniu zobowiązania z tytułu VAT wg różnych kursów, właściwych dla odrębnych potrzeb, różnice te stanowić będą wartość ekonomiczną powodującą powstanie przychodu w przypadku wystąpienia różnic dodatnich, bądź koszt uzyskania przychodu w przypadku różnic ujemnych. Spółka zwraca także uwagę na treść i wnioski płynące z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, również na podstawie tegoż przepisu należy uznać, że omawiana różnica w wysokości podatku VAT naliczonego (opisana powyżej) stanowić będzie tę część podatku naliczonego, co do której podatnikowi (Spółce) nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego zgodnie z przepisami ustawy o VAT (obniżyć on może bowiem podatek VAT należny wyłącznie o wartość VAT wynikającą z faktury wystawionej przez kontrahenta, czyli o wartość wskazaną w PLN). Powyższe potwierdza, zdaniem Spółki, dodatkowo okoliczność, że w przypadku wystąpienia różnic ujemnych Spółka dla celów rachunkowych ujmuje te różnice na koncie kosztów rodzajowych w sekcji kosztów z tytułu podatków i opłat, gdzie ujmowany jest też np. podatek VAT niepodlegający odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o VAT, natomiast w przypadku wystąpienia różnic dodatnich, są one odnoszone na pozostałe przychody operacyjne.

Reasumując, wskazana w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego różnica pomiędzy kwotą podatku VAT przeliczoną na PLN dla celów ujęcia zobowiązania w księgach rachunkowych według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez kontrahenta Spółki a kwotą podatku VAT przeliczonego na PLN i wyrażonego przez kontrahenta na wystawionej fakturze – zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, tj. według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT stanowić będzie odpowiednio przychód podatkowy w przypadku wystąpienia różnicy dodatniej lub koszt uzyskania przychodów w sytuacji różnicy ujemnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) – dalej: ustawa, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany – art. 9b ust. 2 ww. ustawy.

Podatkowe uregulowania różnic kursowych sprowadzają się do zasady, że podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe. Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12-16 ustawy. Oznacza to, że ustalane zgodnie z przepisami o rachunkowości różnice kursowe powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Dotyczy to również różnic kursowych związanych z kosztami nieuznawanymi za koszty podatkowe.

Po przyjęciu przez podatnika metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, kosztem lub przychodem podatkowym będą wszelkie różnice kursowe zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jeżeli zatem zgodnie z przepisami o rachunkowości Wnioskodawca ma możliwość dokonywania dla celów bilansowych naliczenia różnic kursowych od wartości brutto zobowiązania, to mając na uwadze cytowany art. 9b ust. 1 i 2 ustawy różnice te stanowią jednocześnie różnice podatkowe i winny być uwzględniane w dokonywanych przez Spółkę rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Nieuprawnione jest więc twierdzenie Spółki wiążące możliwość ujęcia „różnicy brutto” w przychodach bądź kosztach podatkowych na podstawie odpowiednio art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy, gdyż – jak już zaznaczono wyżej – w związku z wyborem rachunkowej metody ustalania różnic kursowych wskazane regulacje w niniejszej sprawie nie mają zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.