Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-735/14/KW
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 15 września 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym.

Ze względu na braki formalne, pismem z dnia 4 września 2014 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 września 2014 r., a w dniu 15 września 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U., poz. 1529) w dniu 11 września 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 24 stycznia 1992 roku, 7 małżeństw: małżonkowie Cz. i Z. Ch., małżonkowie G. i Sz. W., małżonkowie M. i M. B., małżonkowie R. i J. P., małżonkowie J. i J. S., małżonkowie G. i A. J. oraz Wnioskodawczyni i jej mąż, nabyli, do majątków wspólnych małżeńskich w częściach do 1/7 części każde z małżeństw, prawo użytkowania wieczystego działki o powierzchni 4763 m2 oraz prawo własności budynku użytkowego: murowanego, niepodpiwniczonego, stanowiącego odrębną od gruntu nieruchomość. Na wniosek użytkowników wieczystych, decyzją kierownika urzędu rejonowego z dnia 14 września 1998 roku, przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone we własność na rzecz wyżej określonych osób.

W dniu 23 maja 2013 roku współwłaściciele nieruchomości zawarli w formie aktu notarialnego warunkową przedwstępną umowę częściowego zniesienia współwłasności oraz warunkową przedwstępną umowę sprzedaży. Celem było wyodrębnienie udziału należącego do małżonków Cz. i Z. Ch. oraz sprzedaż pozostałych udziałów na rzecz osoby trzeciej.

W wyniku dokonanego zniesienia współwłasności (dnia 19 maja 2014 roku, aktem notarialnym) powstały działki:

1. działka o powierzchni około 4,083 m2 (0,4083 ha), przyznana na współwłasność w udziałach po 1/6 części małżonkom G. i Sz. W., M. B., małżonkom R. i J. P., małżonkom J. i J. S., G. J., oraz Wnioskodawczyni i jej mężowi;
   
2. działka o powierzchni około 680 m2 (0,680 ha), przyznana na wyłączną własność małżonków Cz. i Z. Ch.

Wartość udziału, jaki przysługiwał dotychczasowym współwłaścicielom przed częściowym zniesieniem współwłasności, była taka sama jak wartość udziału przysługującego po zniesieniu współwłasności (co potwierdził naczelnik urzędu skarbowego w treści zaświadczenia z dnia 28 maja 2014 roku dotyczącego podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem udziału we własności zabudowanej działki gruntu). Wobec powyższego, zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

Umową z dnia 30 maja 2014 roku, sporządzonej w formie aktu notarialnego współwłaściciele, którzy na podstawie wyżej wskazanej umowy częściowego zniesienia współwłasności stali się współwłaścicielami nieruchomości o powierzchni 0,4083 ha, zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym, dokonali sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W okresie do 2012 roku przedmiotowa nieruchomość była dzierżawiona przez spółkę cywilną przekształconą następnie w spółkę jawną w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych, której współwłaścicielami są wszyscy właściciele przedmiotowej nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przedmiotem wkładu do spółki, zatem jej sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, jest wspólnikiem spółki jawnej, dzierżawa nieruchomości nie następowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wraz z budynkiem, dokonanej w dniu 30 maja 2014 roku, podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu faktu, iż nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nastąpiło w dniu 14 września 1998 roku, a w dniu 19 maja 2014 roku nastąpiło zniesienie współwłasności, w wyniku którego wartość udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed częściowym zniesieniem współwłasności pozostała taka sama jak wartość udziału przysługującego po zniesieniu współwłasności, a zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat?

Zdaniem Wnioskodawczyni, rozpatrując skutki podatkowe sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy wziąć pod uwagę przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana dalej „ustawą”). Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a wskazanej ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przedmiotowej sprawie, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia działki będzie moment jej nabycia przez Wnioskodawczynię. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość na własność w dniu 14 września 1998 roku, następnie, w 2014 roku, dokonano podziału tej nieruchomości z niezmiennym udziałem na rzecz Wnioskodawczyni. Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

W rozpatrywanym przypadku uznać należy, iż dokonane zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości nie stanowiło nabycia, gdyż po dokonaniu zniesienia współwłasności wartość udziału, jaki przysługiwał dotychczasowym współwłaścicielom przed częściowym zniesieniem współwłasności pozostała taka sama jak wartość udziału przysługującego po zniesieniu współwłasności (co potwierdził naczelnik urzędu skarbowego w treści zaświadczenia z dnia 28 maja 2014 r.), a zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

Powierzchnia nieruchomości wynosiła 0,4763 ha, na każdy z siedmiu udziałów przypadała więc powierzchnia stanowiąca 0,0680 ha. Po zniesieniu współwłasności, małżonkom Cz. i Z. Ch. przypadł udział nieruchomości o wielkości 0,0680 ha. Pozostała część wynosiła natomiast 0,4083 ha. Każdy z sześciu pozostałych udziałów wynosił zatem 0,0680 ha.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, iż nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w 1998 roku, co oznacza, iż pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy upłynął z końcem 2004 roku. Tym samym sprzedaż działki w 2014 roku nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem dla uznania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej – za przychód z tej działalności, istotne jest, aby zostały spełnione przesłanki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. by nieruchomość stanowiła składnik majątku spółki, będący środkiem trwałym. W przeciwnym wypadku zbycie nieruchomości niedokonane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej stanowi, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródło przychodu podatkowego, jeśli ma ono miejsce przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Jeśli natomiast odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu nie powstaje przychód (nie ma miejsca opodatkowanie podatkiem dochodowym).

Przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części, oraz udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Na podstawie art. 10 ust. 2 ww. ustawy, powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 nie ma jednakże zastosowania do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy,
   
2. w formie przeniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w okresie do 2012 roku przedmiotowa nieruchomość była dzierżawiona przez spółkę cywilną przekształconą następnie w spółkę jawną, której współwłaścicielami są wszyscy właściciele przedmiotowej nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przedmiotem wkładu do spółki, zatem jej sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, jest wspólnikiem spółki jawnej, dzierżawa nieruchomości nie następowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że w sytuacji, gdy wspólnicy oddają spółce nieruchomość w dzierżawę (do której posiadają prawo własności), spółka nie przejmuje prawa własności nieruchomości. Pozostaje ona nadal własnością osób dających nieruchomość w dzierżawę. Zatem, w niniejszej sprawie zbycie nieruchomości, w której Wnioskodawczyni posiada udział, i która została oddana w dzierżawę spółce do prowadzenia działalności gospodarczej, nie stanowi zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie przychód z tego tytułu należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży udziałów w nieruchomości istotne znaczenie ma data jej nabycia.

Wskazać należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), zgodnie z którym, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

W przypadku przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Stosownie do art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. A więc, za datę nabycia nieruchomości lub prawa należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości nabytego ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tej czynności podatnik otrzymuje rzeczy, których wartość po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 24 stycznia 1992 r. Wnioskodawczyni nabyła udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu. Na wniosek Wnioskodawczyni i pozostałych użytkowników wieczystych, decyzją kierownika urzędu rejonowego z dnia 14 września 1998 roku, przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego zostało przekształcone w prawo własności na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych. W dniu 19 maja 2014 r. aktem notarialnym dokonano zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, w wyniku którego wartość udziału, jaki przysługiwał dotychczasowym współwłaścicielom, w tym Wnioskodawczyni, przed częściowym zniesieniem współwłasności, była taka sama jak wartość udziału przysługującego po zniesieniu współwłasności (co potwierdził naczelnik urzędu skarbowego w treści zaświadczenia z dnia 28 maja 2014 roku dotyczącego podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem udziału we własności zabudowanej działki gruntu). Wobec powyższego, zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

W związku z powyższym, nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości nastąpiło 24 stycznia 1992 r., a nie, jak błędnie przyjęła Wnioskodawczyni, 14 września 1998 r. Stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest zatem błędne, co jednak pozostaje bez wpływu na końcowe rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca 1992 r., upłynął z końcem 1997 r. W związku z tym, sprzedaż w 2014 r. przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Ponadto, tutejszy organ zastrzega, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Organ nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do jej męża oraz pozostałych współwłaścicieli nieruchomości. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić związaną z tym opłatę.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.