Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-246/14-4/IR
z 15 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej,
  

• wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 5 września 2014 r., (doręczonym w dniu 9 września 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 19 września 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 16 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej podatnikiem lub spółką) działający w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek dochodowy) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Podatnik jest właścicielem samochodu marki BMW model 3 na podstawie umowy sprzedaży z dnia 31 maja 2013 r. (samochód został przyjęty do używania w dniu 5 czerwca 2014 r.). Samochód znajduje się w ewidencji środków trwałych Spółki. Samochód wykorzystywany jest przez pracownika Spółki wyłącznie do realizacji zadań związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Spółka nie dysponuje regulaminem używania samochodów w swoim przedsiębiorstwie, żadne umowy pomiędzy Spółką a pracownikiem nie regulują korzystania z samochodów. W związku z eksploatacją pojazdów, Spółka ponosi koszty na nabycie towarów i usług związanych z eksploatacją, pojazdu (np. paliwo, płyn do spryskiwaczy), jego używanie (np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu) i ewentualne naprawy (np. po kolizji drogowej).

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazuje, że:

• nie składała właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
  

• nie przewiduje ponoszenia wydatków, które zwiększać będą wartość początkową samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  

• nie dysponuje innymi pojazdami samochodowymi, jest jednak posiadaczem trzech ciągników rolniczych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, do których Spółce przysługuje prawo własności,
  

• samochód którego dotyczy pytanie, obok obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, objęty jest dobrowolnym ubezpieczeniem autocasco, a także ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (dla kierowcy i pasażerów pojazdu mechanicznego), oraz ubezpieczeniem PZU Auto Pomoc,
  

• w ocenie Spółki, nie będzie możliwe odliczenie całości podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków z tytułu nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do pojazdu, którego dotyczy pytanie do dnia 30 czerwca 2015 r. (ze względu na brzmienie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw). W ocenie Spółki nie będzie również możliwe odliczenie 50% podatku od towarów i usług naliczonego od pozostałych wydatków związanych z pojazdem samochodowym, które zostały wskazane w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) ze względu na brzmienie art. 86a ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Ponadto Spółka wskazuje, że w odniesieniu do przedmiotowego samochodu osobowego dokonuje odpisów z tytułu jego zużycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po przeformułowaniu):

1. Czy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisu amortyzacyjnego dokonywanego od samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej przez Spółkę działalności?
2. Czy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, uprawnione jest zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wartości netto wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego, wskazanych w opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) wraz z podatkiem VAT w tej części, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na brak zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ww. ustawy, oraz brak ewidencji pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 tej ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1

W ocenie Spółki uzasadnione jest przyjęcie, że jest uprawniona do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych (odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) do kosztów uzyskania przychodów, pod tym warunkiem, że samochód osobowy spełnia definicję środka trwałego, Spółka wprowadziła go do ewidencji środków trwałych, niezależnie od tego, czy podatek VAT wynikający z faktur zakupowych Spółka odlicza w 50 % czy 100 %. Nowelizacja przepisów normujących podatek od towarów i usług, dokonana ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312) pozostaje bez wpływu na dotychczasowe prawo Spółki do dokonywania takich odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm. dalej: u.p.d.o.p.) kosztem uzyskania przychodu mogą być te koszty, które poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Kosztem uzyskania przychodu będą więc również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m u.p.d.o.p.

Składniki majątku będące środkami trwałymi i wartościami prawnymi wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 16a-16c u.p.d.o.p. Mając na względzie brzmienie art. 16a u.p.d.o.p. określony składnik majątkowy (w tym samochód osobowy) może być zaliczony w poczet środków trwałych przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

1. stanowi on własność lub współwłasność Spółki,
2. został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
5. jest on wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.
   
   

Tak więc, w ocenie Wnioskodawcy, możliwość zaliczenia danego składnika majątkowego do kategorii środków trwałych uzależniona będzie wyłącznie od spełnienia powyższych warunków. Ponadto, jak stwierdzono w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 sierpnia 2014 r. (sygn. IPTPB1/415-241/14-4/AP) przepisy ustawy nie przewidują, by warunkiem zaliczenia składnika majątku (w tym samochodu) do środków trwałych było używanie go wyłącznie do działalności gospodarczej. Stanowisko takie pozwala Spółce uznać, że brak zadeklarowania wykorzystania samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT, nie świadczy jeszcze o wykorzystywaniu samochodu do działalności innej niż działalność gospodarcza, a więc nie będzie to miało żadnego wpływu na prawo podatnika (Spółki) do amortyzacji pojazdu.

Dodatkowo, według Wnioskodawcy, wskazać można, że jak zauważył w swojej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja z dnia 16 czerwca 2014 r., sygn. ITPB3/423-145/14/AW), wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych jest niezależne od tego, w jakiej części odliczono VAT przy zakupie tego samochodu (100 % czy 50 %). Dlatego też, w ocenie Spółki tym bardziej zasadne jest przyjęcie, że brak zadeklarowania wykorzystania samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT, pozostaje bez wpływu na prawo Spółki do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Tak więc zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, w której Spółka nie dokona zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, oraz nie będzie prowadziła ewidencji pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, nie będzie miało to wpływu na dotychczasowe prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

W ocenie Spółki uzasadnione jest przyjęcie, że wskazane w opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) wydatki związane z użytkowaniem (eksploatacją) samochodu osobowego, stanowić będą koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a Spółka uprawniona będzie do zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu nie tylko wartości netto wynikającej z faktury dokumentującej poniesienie kosztu, ale również podatku od towarów i usług w tej części, w jakiej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ze względu na brak zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT oraz braku ewidencji pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, do czego w ocenie Spółki uprawnia brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit.a u.p.d.o.p.

Warunkiem powyższego jest, aby poniesione wydatki mieściły się w definicji kosztu uzyskania przychodu, tj. aby wydatek był poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie był wymieniony w ustawie wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, a także aby wydatek był należycie udokumentowany.

Obok argumentacji już podanej we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej, Spółka wskazuje, że w tożsamych stanach faktycznych organy podatkowe zajmują stanowisko zbieżne z prezentowanymi przez Nią poglądami – tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 sierpnia 2014 r. (sygn. ITPB1/415-582/14/WM), a także interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 lipca 2014 r. (sygn. IBPBI/1/415-429/14/ESZ) obie interpretacje wydane na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponadto Spółka uważa, że zajęte przez Nią stanowisko znajduje potwierdzenie w odpowiedzi udzielonej z upoważnienia Ministra Finansów w sprawie interpretacji przepisów podatkowych z dnia 28 maja 2014 r., na interpelację poselską nr 26203 z dnia 30 kwietnia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
  

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Kosztem uzyskania przychodów są w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 16a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na względzie brzmienie art. 16a ust. 1 ww. ustawy określony składnik majątkowy (w tym samochód osobowy) może być zaliczony w poczet środków trwałych przy łącznym spełnieniu powyższych warunków.

W myśl art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zatem, przepis art. 16g ust. 3 ww. ustawy zezwala na zaliczenie kwoty podatku naliczonego do wartości początkowej środka trwałego, jeżeli przy nabyciu tego środka trwałego podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku. W ten sposób kwota podatku naliczonego – w zakresie, w jakim podatek nie podlega odliczeniu – może być kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od środka trwałego.

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zmienionego ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie zaś do treści art. 86a ust. 12 ww. ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu (o której mowa w art. 86a ust. 4 tej ustawy), mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Jeżeli samochód osobowy spełnia definicję środka trwałego określoną w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych niezależnie od tego, w jakiej części (100 % czy 50 %) odliczył podatek VAT przy zakupie tego samochodu. Dla ustalenia wartości początkowej nabytego odpłatnie środka trwałego – w tym przypadku samochodu osobowego – cenę nabycia pomniejsza o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodać należy, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem samochodu marki BMW (samochód został przyjęty do używania w dniu 5 czerwca 2014 r.). Samochód znajduje się w ewidencji środków trwałych Spółki. Samochód wykorzystywany jest przez pracownika Spółki wyłącznie do realizacji zadań związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Spółka nie dysponuje regulaminem używania samochodów w swoim przedsiębiorstwie, żadne umowy pomiędzy Spółką a pracownikiem nie regulują korzystania z samochodów. W związku z eksploatacją pojazdów, podatnik ponosi koszty na nabycie towarów i usług związanych z eksploatacją, pojazdu (np. paliwo, płyn do spryskiwaczy), jego używanie (np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu) i ewentualne naprawy (np. po kolizji drogowej). Spółka wskazuje, że nie składała właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie przewiduje ponoszenia wydatków, które zwiększać będą wartość początkową samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie dysponuje innymi pojazdami samochodowymi, jest jednak posiadaczem trzech ciągników rolniczych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, do których Spółce przysługuje prawo własności, samochód którego dotyczy pytanie, obok obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, objęty jest dobrowolnym ubezpieczeniem autocasco, a także ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (dla kierowcy i pasażerów pojazdu mechanicznego), oraz ubezpieczeniem PZU Auto Pomoc. Ponadto Spółka wskazuje, że w odniesieniu do przedmiotowego samochodu osobowego dokonuje odpisów z tytułu jego zużycia.

Niedokonanie przez Spółkę zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, oraz nieprowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, nie będzie miało wpływu na prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca wykorzystuje samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to może uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego, w jakiej części (100 % czy 50%) odliczył naliczony podatek od towarów i usług przy zakupie tego samochodu.

Odnosząc się z kolei do kwestii zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego (na nabycie towarów i usług związanych z eksploatacją, pojazdu np. paliwo, płyn do spryskiwaczy, jego używanie np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu i ewentualne naprawy np. po kolizji drogowej) wskazać należy, że co do zasady wydatki ponoszone w związku z wykorzystywaniem samochodu stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile wydatki te spełniają warunki określone w tym przepisie i zostaną właściwie udokumentowane.

Natomiast zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie podlegają wydatki związane z używaniem samochodu osobowego na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystywaniem samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To On bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na użytkowanie samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Zatem, zgodnie z powyższym przepisem, 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur związanych z użytkowaniem samochodu osobowego – nie obniża podatku należnego.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie tylko wartości netto wynikających z faktur dokumentujących poniesienie wydatków dotyczących użytkowania samochodu, ale również podatku od towarów i usług w tej części, w jakiej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ze względu na brak zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT oraz brak ewidencji pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztów uzyskania przychodów nie stanowią składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy w związku z zakupionym samochodem osobowym Spółka nie dokona zgłoszenia, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 tej ustawy będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego stanowiącego środek trwały wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, że nie odliczyła 50 % podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z tym samochodem.

Równocześnie, Wnioskodawca będzie mógł stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit.a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazane we wniosku wydatki spełniające warunki określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, związane z użytkowaniem samochodu osobowego, który będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej, wraz z podatkiem naliczonym, w tej części, w jakiej Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało odliczenie na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się równocześnie, że w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo należy dodać, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.